Иеремия 44 глава

Книга пророка Иеремии
Под редакцией Кулаковых → Пераклад Яна Станкевіча

 
 

Слово, которое было Иеремии обо всех иудеях, расселившихся в Египте: в Мигдоле, в Тахпанхесе, в Мемфисе и в земле Патрос:1
 
Слова, што было да Ярэмы праз усіх Юдэяў, што жывуць у зямлі Ягіпецкай, што жывуць у Міґдоле а ў Тагпангесе а ў Нофе а ў краю Пафрос:

«Так говорит ГОСПОДЬ Воинств, Бог Израиля: „Вы видели бедствие, которому Я подверг Иерусалим и все города Иудеи, — они и поныне покинуты всеми, заброшены и лежат в руинах, —
 
«Гэтак кажа СПАДАР войскаў, Бог Ізраеляў: "Вы бачылі ўсе ліха, што Я навёў на Ерузалім а на ўсі месты Юдэйская; і вось, яны цяпер спустошаныя, і ніхто ня жывець у іх,

из-за того зла, которое они совершали, вызывая гнев Мой, следуя за чужими богами, воскуряя им благовония и служа тем, кого не знали ни они, ни вы, ни ваши отцы.
 
За нягоднасьць іхную, каторую яны зьдзеялі, каб гнявіць Мяне тым, што пашлі кадзіць а служыць іншым багом, каторых яны ня зналі, яны ані вы, ані айцове вашы.

Я неизменно, изо дня в день, посылал к вам слуг Моих, пророков, с увещеваниями: „Перестаньте творить эти мерзости, которые Я ненавижу“.
 
І пасылаў Я да вас усіх слугаў Сваіх, прарокаў, рана ўстаючы й пасылаючы, кажучы: ’Ані не рабіце агіднае рэчы гэтае, каторае Я ненавіджу’.

Они же не слушались и не внимали, не отказались от злодеяний своих и не перестали воскурять благовония чужим богам.
 
Але яны ня слухалі ані нахінулі вуха свайго, каб адвярнуцца ад нягоднасьці, каб не кадзіць іншым багом.

Излилась тогда ярость Моя и воспылал гнев Мой в городах иудейских и на улицах Иерусалима, превратились они в руины и пустыню, как это и есть ныне“.
 
І вылілася абурэньне Мае а гнеў Мой, і загарэўся ў местах Юдэі а на вуліцах Ерузаліму, і яны былі спустошаны а апушчаны, як цяпер.

„Зачем вы, — говорит ГОСПОДЬ, Бог Воинств, Бог Израиля, — причиняете себе такое великое бедствие? Зачем обрекаете на истребление мужчин и женщин, пришедших из Иудеи, и их детей и младенцев, — не бережете и малого остатка?2
 
І цяпер гэтак кажа СПАДАР, Бог войскаў, Бог Ізраеляў: ’Нашто вы дзееце вялікае ліха супроці душаў сваіх, каб адцяць у вас мужчын а жанкі, дзецяняты а сысуна з пасярод Юдэі, каб не засталося астачы?

Зачем вызываете вы гнев Мой делами своими,3 воскуряя благовония чужим богам в Египте, куда вы бежали и где поселились? Истребят вас и там — и все народы земли будут проклинать вас и глумиться над вами.
 
Нашто вы гнявіце Мяне ўчынкамі рук сваіх, кадзячы іншым багом у зямлі Ягіпецкай, куды вы прышлі жыць, каб загубіць самых сябе і каб вы былі праклёнам а ганьбаю ў вусіх народаў зямлі?

Неужели вы забыли злодеяния отцов ваших, злодеяния царей иудейских и жен их, злодеяния ваши и жен ваших, что творились в земле иудейской и на улицах Иерусалима?
 
Ціж вы забыліся нягоднасьць айцоў сваіх і нягоднасьць каралёў Юдэйскіх, і нягоднасьць жонак іхных, і нягоднасьць сваю, і нягоднасьць жонак сваіх, каторую яны зьдзеялі ў зямлі Юдэйскай і на вуліцах Ерузаліму?

И по сей день вы не смирились, не устрашились и не стали следовать Закону Моему и установлениям Моим, которые Я дал вам и отцам вашим“.
 
Яны не ўкарыліся дагэтуль, не пабаяліся, не хадзілі ў Праве Маім ані ў вуставах Маіх, што Я ўстанавіў вам а айцом вашым’".

Потому так говорит ГОСПОДЬ Воинств, Бог Израиля: „Суд Свой свершу над вами4 на беду вам, чтобы истребить всех иудеев.
 
Затым гэтак кажа СПАДАР войскаў, Бог Ізраеляў: "Вось, Я зьвярну від Свой супроці вас на ліха й адатну ўсю Юдэю.

Я погублю оставшихся иудеев, которые решили бежать в Египет5 и поселиться там; все они погибнут, падут от меча и от голода в Египте, от мала и до велика умрут от меча и от голода. Будут они наводить ужас на всех, проклинать их будут, глумиться над ними и насмехаться.
 
І вазьму астачу Юдэяў, каторыя зьвярнулі віды свае, каб ісьці да Ягіпту жыць там, і яны будуць усі вынішчаны, загінуць у зямлі Ягіпецкай, падуць ад мяча, загінуць з галадові; ад найменшага аж да найбольшага ад мяча а з галадові памруць і стануць брыдою а жахам а праклёнам а ганьбаю.

И взыщу Я с живущих в Египте, как взыскал Я с Иерусалима, послав на них меч, голод и моровое поветрие.
 
Бо Я пакараю жывучых у зямлі Ягіпецкай, як пакараў Ерузалім, мячом, галадоўю а ліпучкаю,

Никто не спасется, не выживет из всех оставшихся иудеев, пришедших на поселение в Египет, некому будет вернуться в землю иудейскую; и хотя они мечтают вернуться и жить там, но не вернутся, кроме немногих спасшихся“».
 
Ажно ня будзе ўцеклага ані засталага з астачы Юдэяў, каторыя прышлі да зямлі Ягіпецкае жыць там, каб зьвярнуцца да зямлі Юдэйскае, да каторае лятуціць душа іхная, каб зьвярнуцца жыць там; бо ніхто ня зьвернецца, адно ўцеклыя"».

Тогда все мужчины, которые знали, что их жены воскуряют благовония чужим богам, и все женщины, толпой стоявшие там, и весь народ, живший в Патросе, в земле египетской, сказали Иеремии:
 
Тады ўсі мужы, каторыя ведалі, што жонкі іхныя кадзяць багом іншым, і ўсі жонкі, што стаялі вялікім грудам, нават увесь люд, што жыў у зямлі Ягіпецкай у Пафросе, адказалі Ярэме, кажучы:

«Мы не послушаем слова, что ты возвестил нам во имя ГОСПОДА,
 
«Слова, што ты гукаў нам імям СПАДАРОВЫМ, мы ня слухаем у цябе;

но будем поступать по данному нами обету: будем воскурять благовония Владычице небесной6 и делать возлияния для нее, как это делали раньше мы и отцы наши, цари наши и вельможи в городах иудейских и на улицах Иерусалима, когда мы вдоволь ели хлеб, и всё у нас было хорошо, и беды мы не знали.
 
Але мы канечне будзем рабіць усе, што выходзе з вуснаў нашых, кадзіць караліцы нябёс і рабіць узьліваньні ёй, як мы рабілі, мы а айцове нашы, каралі нашы а князі нашы ў местах Юдэйскіх а на вуліцах Ерузаліму; мы тады сыціліся хлебам, і нам было добра, і не дазваналі ліха.

Но с того дня, как перестали мы воскурять благовония Владычице небесной и делать возлияния для нее, мы начали испытывать нужду во всем и погибать от меча и от голода».
 
Бо адгэнуль, як мы перасталі кадзіць караліцы нябёс і ўзьліваць узьліваньні ёй, не стаець нам усяго, і гінем ад мяча а галадові.

А женщины сказали: «Да и когда мы воскуряли благовония для Владычицы небесной и делали возлияния для нее, разве совершали мы это без ведома наших мужей, приготовляя священный хлеб с изображением богини и делая возлияния для нее?»
 
І як мы кадзілі караліцы нябёс і ўзьлівалі ўзьліваньні ёй, то ці бяз нашых мужоў рабілі мы гэта ёй: пяклі перапечкі з абразом ейным і ўзьлівалі ўзьліваньні ёй?»

И сказал Иеремия в ответ всему народу: мужчинам и женщинам — всем собравшимся там, которые пререкались с ним:
 
Тады Ярэма сказаў усяму люду, мужом а жанкам а ўсяму люду, што даў яму гэты адказ, кажучы:

«Разве не те благовония, что вы воскуряли в городах иудейских и на улицах Иерусалима, вы и отцы ваши, цари ваши и вельможи и весь народ этой земли, — разве не их вспомнил ГОСПОДЬ, разве не о них Он подумал?
 
«Ці ня гэна кадзеньне, што кадзілі ў местах юдэйскіх а на вуліцах Ерузаліму вы а айцове вашы, каралі вашы а князі вашы а люд зямлі, ўспомнеў СПАДАР, ці не яно прышло Яму ўдум?

Не мог ГОСПОДЬ больше терпеть злодеяний ваших, мерзостей, что вы творили, потому и стала земля ваша пустыней, наводящей ужас; землей безлюдной, над которой глумятся, — так это и ныне.
 
І ня мог СПАДАР даўжэй цярпець з прычыны нягоднасьці ўчынкаў вашых і агідаў, што вы рабілі; затым зямля ваша стала пустынёю, жахам а праклёнам, бяз жыхара, як цяпер.

Всё это потому, что воскуряли вы благовония и грешили против ГОСПОДА, не слушались Его7 и не поступали по Закону Его, повелениям и установлениям Его, оттого и постигло вас это бедствие — как это и есть ныне».
 
За тое, што вы хадзілі а грашылі супроці СПАДАРА, і ня слухалі голасу СПАДАРОВАГА, і не хадзілі ў Праве Ягоным, ані ў вуставах Ягоных, ані ў сьветчаньнях Ягоных, за тое й стрэла вас ліха, як цяпер».

Продолжил Иеремия говорить всему народу и всем женщинам: «Слушайте слово ГОСПОДНЕ вы, иудеи, живущие в Египте:
 
І сказаў Ярэма ўсяму люду а ўсім жонкам: «Слухайце слова СПАДАРОВА, уся Юдэя, што ў зямлі Ягіпецкай:

„Так говорит ГОСПОДЬ Воинств, Бог Израиля: „И вы, и жены ваши сами дали обеты и сами их исполняли, полагая: „Мы непременно должны исполнить обеты наши — воскурять благовония Владычице небесной и делать ей возлияния“. Так соблюдайте же обеты свои, не забудьте их выполнить!“
 
Гэтак кажа СПАДАР войскаў, Бог Ізраеляў, кажучы: "Вы а жонкі вашы гукалі вуснамі сваімі й паўнілі рукамі сваімі, кажучы: "Мы канечне будзем праўдзіць абятніцы свае, каторыя мы абяцалі, каб кадзіць караліцы нябёс і ўзьліваць узьліваньні ёй’: вы напэўна споўніце абятніцы вашыя й супоўна досыць учыніце ім".

Слушайте слово ГОСПОДНЕ вы, иудеи, живущие в Египте: „Я поклялся именем Своим великим, — говорит ГОСПОДЬ, — что отныне ни один человек из иудеев во всем Египте не будет более призывать имени Моего, говоря: „ Воистину жив Владыка ГОСПОДЬ“.
 
Затым, усі Юдэі, што жывіце ў зямлі Ягіпецкай: "Вось, Я прысягнуў вялікім імям Сваім, — кажа СПАДАР, — што наперад імя Мае ня будзе менавана вуснамі людзіны Юдэі ў вусёй зямлі Ягіпецкай, кажучы: "Жыў Спадар СПАДАР!’

Теперь Я слежу за ними на беду им, а не во благо, и будут гибнуть иудеи в Египте от меча и от голода, пока не будут полностью уничтожены.
 
Гля, Я буду чукавы ўзглядам іх на ліха, а не на дабро; і ўсі мужы Юдэі, што ў зямлі Ягіпецкай, загінуць ад мяча а галадові, пакуль ня будуць зьнішчаны.

А те немногие, что спасутся от меча, вернутся из Египта в Иудею, и будет знать остаток Иудеи, ходивший в землю египетскую, чтобы там пожить какое-то время, чье слово сбылось — Мое или их.
 
Малы лік уцеклых ад мяча зьвернецца ізь зямлі Ягіпецкае да зямлі Юдэйскае, і даведаюцца ўсі засталыя Юдэі, што прышлі да зямлі Ягіпецкае, жыць там, чые словы спраўдзяцца, Мае ці іхныя.

Вот вам знамение того, — говорит ГОСПОДЬ, — что Я взыщу с вас в этом месте, чтобы вы знали, что Мои слова предостережения о грядущем бедствии исполнятся“.
 
І во, — агалашае СПАДАР, — знак вам, што Я даведаюся да вас на гэтым месцу, каб вы даведаліся, што словы Мае напэўна спраўдзяцца на ліха вам:

Так говорит ГОСПОДЬ: „Я предаю фараона Хофру,8 царя египетского, в руки врагов его, желающих его смерти, так же как Я предал Седекию, царя иудейского, в руки врага его Навуходоносора, царя вавилонского, желавшего его смерти“».
 
Гэтак кажа СПАДАР: ’Гля, Я аддам фараона Гофра, караля Ягіпецкага, у руку непрыяцеляў ягоных і ў руку тых, што шукаюць жыцьця ягонага, як Я аддаў Сэдэку, караля Юдэйскага, у руку Невухаднецара, караля Бабілёнскага, непрыяцеля ягонага, каторы таксама шукаў жыцьця ягонага’"».

Примечания:

 
Под редакцией Кулаковых
1  [1] — Упоминаются города Северного, или Нижнего, Египта, а также Верхний Египет, который здесь называется «земля Патрос».
7  [2] — Букв.: зачем вы творите это великое зло против самих себя, удаляя / отсекая из среды (пришедших из) Иудеи мужчину и женщину, дитя и младенца
8  [3] — Букв.: делами рук своих.
11  [4] — Букв.: Я обращу лицо Свое против вас.
12  [5] — Или (ближе к букв.): устремили свой взор к Египту.
17  [6] — См. примеч. к 7:18.
23  [7] — Букв.: голоса Господа.
30  [8] — Хофра правил Египтом в 589−570 гг. до Р. Х., он побудил Седекию восстать против Навуходоносора и оказал иудеям небольшую помощь во время длительной осады Иерусалима (см. 37).
 
 


2007–2024. Сделано с любовью для любящих и ищущих Бога. Если у вас есть вопросы или пожелания, то пишите нам: bible-man@mail.ru.