Иеремия 44 глава

Книга пророка Иеремии
Под редакцией Кулаковых → Пераклад Васіля Сёмухі

 
 

Слово, которое было Иеремии обо всех иудеях, расселившихся в Египте: в Мигдоле, в Тахпанхесе, в Мемфисе и в земле Патрос:1
 
Слова, якое было Ерамію пра ўсіх Юдэяў, якія жылі ў зямлі Егіпецкай і пасяліліся ў Магдоле і Тафнісе, і ў Нофе, і ў зямлі Патрос:

«Так говорит ГОСПОДЬ Воинств, Бог Израиля: „Вы видели бедствие, которому Я подверг Иерусалим и все города Иудеи, — они и поныне покинуты всеми, заброшены и лежат в руинах, —
 
Так кажа Гасподзь Саваоф, Бог Ізраілеў: вы бачылі ўсё бедства, якое Я навёў на Ерусалім і на ўсе гарады Юдэйскія; вось, яны цяпер пустыя, і ніхто ня жыве ў іх,

из-за того зла, которое они совершали, вызывая гнев Мой, следуя за чужими богами, воскуряя им благовония и служа тем, кого не знали ни они, ни вы, ни ваши отцы.
 
за бязбожнасьць іхнюю, якую яны чынілі, гневаючы Мяне, ходзячы кадзіць і служыць іншым божышчам, якіх ня ведалі ні яны, ні вы, ні бацькі вашыя.

Я неизменно, изо дня в день, посылал к вам слуг Моих, пророков, с увещеваниями: „Перестаньте творить эти мерзости, которые Я ненавижу“.
 
Я пасылаў да вас усіх рабоў Маіх, прарокаў, пасылаў з самае раніцы, каб сказаць: «не рабеце гэтае агіднае справы, якую Я ненавіджу».

Они же не слушались и не внимали, не отказались от злодеяний своих и не перестали воскурять благовония чужим богам.
 
Але яны ня слухаліся і не прыхілілі вуха свайго, каб адвярнуцца ад сваёй бязбожнасьці, не кадзіць іншым багам.

Излилась тогда ярость Моя и воспылал гнев Мой в городах иудейских и на улицах Иерусалима, превратились они в руины и пустыню, как это и есть ныне“.
 
І вылілася лютасьць Мая і гнеў Мой і разгарэлася ў гарадах Юдэі і на вуліцах Ерусаліма; і яны зрабіліся развалінамі і пустыняю, як бачыце сёньня.

„Зачем вы, — говорит ГОСПОДЬ, Бог Воинств, Бог Израиля, — причиняете себе такое великое бедствие? Зачем обрекаете на истребление мужчин и женщин, пришедших из Иудеи, и их детей и младенцев, — не бережете и малого остатка?2
 
І сёньня так кажа Гасподзь Бог Саваоф, Бог Ізраілеў: навошта вы робіце гэта вялікае зло душам вашым, вынішчаючы ў сябе мужчын і жанчын, дарослых дзяцей і немаўлят з асяродзьдзя Юдэі, каб не пакінуць у сябе астатку,

Зачем вызываете вы гнев Мой делами своими,3 воскуряя благовония чужим богам в Египте, куда вы бежали и где поселились? Истребят вас и там — и все народы земли будут проклинать вас и глумиться над вами.
 
гневаючы Мяне вырабам рук сваіх, каджэньнем іншым багам у зямлі Егіпецкай, куды вы прыйшлі жыць, каб загубіць сябе і зрабіцца праклёнам і паганьбеньнем ва ўсіх народаў зямлі?

Неужели вы забыли злодеяния отцов ваших, злодеяния царей иудейских и жен их, злодеяния ваши и жен ваших, что творились в земле иудейской и на улицах Иерусалима?
 
Хіба вы забылі бязбожнасьць бацькоў вашых і бязбожнасьць цароў Юдэйскіх, вашу ўласную бязбожнасьць і бязбожнасьць жанчын вашых, якую яны чынілі ў зямлі Юдэйскай і на вуліцах Ерусаліма?

И по сей день вы не смирились, не устрашились и не стали следовать Закону Моему и установлениям Моим, которые Я дал вам и отцам вашим“.
 
Ня зьмірыліся яны да сёньняшняга дня, і не баяцца і ня ўчыняюць паводле закона Майго і паводле пастановаў Маіх, якія Я даў вам і бацькам вашым.

Потому так говорит ГОСПОДЬ Воинств, Бог Израиля: „Суд Свой свершу над вами4 на беду вам, чтобы истребить всех иудеев.
 
Таму так кажа Гасподзь Саваоф Бог Ізраілеў: вось, Я павярну супроць вас аблічча Маё на пагібель і на вынішчэньне ўсёй Юдэі

Я погублю оставшихся иудеев, которые решили бежать в Египет5 и поселиться там; все они погибнут, падут от меча и от голода в Египте, от мала и до велика умрут от меча и от голода. Будут они наводить ужас на всех, проклинать их будут, глумиться над ними и насмехаться.
 
і вазьму рэшту Юдэяў, якія павярнулі аблічча сваё, каб ісьці ў зямлю Егіпецкую і жыць там, і ўсе яны будуць вынішчаны, загінуць у зямлі Егіпецкай; мечам і голадам будуць вынішчаны; ад малога і да старога памруць ад меча і голаду, і будуць праклёнам і жахам, асудаю і паганьбеньнем.

И взыщу Я с живущих в Египте, как взыскал Я с Иерусалима, послав на них меч, голод и моровое поветрие.
 
Наведаю тых, што жывуць у зямлі Егіпецкай, як Я наведаў Ерусалім, мечам і голадам, паморкам і згубнай пошасьцю,

Никто не спасется, не выживет из всех оставшихся иудеев, пришедших на поселение в Египет, некому будет вернуться в землю иудейскую; и хотя они мечтают вернуться и жить там, но не вернутся, кроме немногих спасшихся“».
 
і ніхто ня ўнікне і не ацалее з рэшты Юдэяў, што прыйшлі ў зямлю Егіпецкую, каб пажыць там і потым вярнуцца ў зямлю Юдэйскую, куды яны ўсёю душою хочуць вярнуцца, каб жыць там; ніхто ня вернецца, акрамя тых, якія ўцякуць адтуль.

Тогда все мужчины, которые знали, что их жены воскуряют благовония чужим богам, и все женщины, толпой стоявшие там, и весь народ, живший в Патросе, в земле египетской, сказали Иеремии:
 
І адказвалі Ерамію ўсе мужчыны, якія ведалі, што жонкі іхнія кадзяць іншым багам, і ўсе жанчыны, што стаялі там у вялікім мностве, і ўвесь люд, які жыў у зямлі Егіпецкай, у Патросе, і сказалі:

«Мы не послушаем слова, что ты возвестил нам во имя ГОСПОДА,
 
«словы, якія ты казаў нам імем Госпада, мы ня слухаем ад цябе;

но будем поступать по данному нами обету: будем воскурять благовония Владычице небесной6 и делать возлияния для нее, как это делали раньше мы и отцы наши, цари наши и вельможи в городах иудейских и на улицах Иерусалима, когда мы вдоволь ели хлеб, и всё у нас было хорошо, и беды мы не знали.
 
але канечне будзем рабіць усё тое, што выйшла з вуснаў нашых, каб кадзіць багіні неба і выліваць ёй выліваньні, як мы рабілі, мы і бацькі нашыя, цары нашыя і князі нашыя, у гарадах Юдэі і на вуліцах.

Но с того дня, как перестали мы воскурять благовония Владычице небесной и делать возлияния для нее, мы начали испытывать нужду во всем и погибать от меча и от голода».
 
А з таго часу, як перасталі мы кадзіць багіні неба і выліваць ёй выліваньне, церпім ва ўсім нястачу і гінем ад меча і голаду.

А женщины сказали: «Да и когда мы воскуряли благовония для Владычицы небесной и делали возлияния для нее, разве совершали мы это без ведома наших мужей, приготовляя священный хлеб с изображением богини и делая возлияния для нее?»
 
І калі мы кадзілі багіні неба і вылівалі ёй выліваньні, дык хіба бязь ведама мужоў нашых рабілі мы ёй піражкі з выяваю яе і вылівалі ёй выліваньні»?

И сказал Иеремия в ответ всему народу: мужчинам и женщинам — всем собравшимся там, которые пререкались с ним:
 
Тады сказаў Ерамія ўсяму люду, мужчынам і жанчынам, і ўсяму люду, які так адказаў яму:

«Разве не те благовония, что вы воскуряли в городах иудейских и на улицах Иерусалима, вы и отцы ваши, цари ваши и вельможи и весь народ этой земли, — разве не их вспомнил ГОСПОДЬ, разве не о них Он подумал?
 
«ці ж ня гэта каджэньне, якое чынілі вы ў гарадах Юдэйскіх і на вуліцах Ерусаліма, вы і бацькі вашыя, цары вашыя і князі вашыя, і народ краіны, спамянуў Гасподзь? І ці не яно ўзышло Яму на сэрца?

Не мог ГОСПОДЬ больше терпеть злодеяний ваших, мерзостей, что вы творили, потому и стала земля ваша пустыней, наводящей ужас; землей безлюдной, над которой глумятся, — так это и ныне.
 
Гасподзь ня мог болей трываць ліхіх дзеяў вашых і гідотаў, якія вы рабілі; таму і зрабілася зямля ваша пустыняю і жахам, і праклёнам, без жыхароў, як бачыце сёньня.

Всё это потому, что воскуряли вы благовония и грешили против ГОСПОДА, не слушались Его7 и не поступали по Закону Его, повелениям и установлениям Его, оттого и постигло вас это бедствие — как это и есть ныне».
 
Як бо вы, учыняючы тое курэньне, грашылі перад Госпадам і ня слухаліся голасу Госпада, і не паводзіліся паводле закона Ягонага і паводле пастановаў Ягоных, і паводле загадаў Ягоных, дык і спасьцігла вас гэтая бяда, як бачыце сёньня».

Продолжил Иеремия говорить всему народу и всем женщинам: «Слушайте слово ГОСПОДНЕ вы, иудеи, живущие в Египте:
 
І сказаў Ерамія ўсяму народу і ўсім жанчынам: слухайце слова Гасподняе, усе Юдэі, якія ў зямлі Егіпецкай:

„Так говорит ГОСПОДЬ Воинств, Бог Израиля: „И вы, и жены ваши сами дали обеты и сами их исполняли, полагая: „Мы непременно должны исполнить обеты наши — воскурять благовония Владычице небесной и делать ей возлияния“. Так соблюдайте же обеты свои, не забудьте их выполнить!“
 
Так кажа Гасподзь Саваоф, Бог Ізраілеў: вы і жонкі вашыя, што вуснамі сваімі гаварылі тое і рукамі сваімі рабілі; вы кажаце: «будзем выконваць зарокі нашыя, якія мы давалі, каб кадзіць багіні неба і паліваць ёй паліваньне», — цьвёрда трымайцеся зарокаў вашых і дакладна выконвайце зарокі вашыя.

Слушайте слово ГОСПОДНЕ вы, иудеи, живущие в Египте: „Я поклялся именем Своим великим, — говорит ГОСПОДЬ, — что отныне ни один человек из иудеев во всем Египте не будет более призывать имени Моего, говоря: „ Воистину жив Владыка ГОСПОДЬ“.
 
Затое выслухайце слова Гасподняе, усе Юдэі, якія жывуць у зямлі Егіпецкай: вось, Я запрысягнуўся вялікім імем Маім, кажа Гасподзь, што ня будзе ўжо на ўсёй зямлі Егіпецкай вымаўляцца імя Маё вуснамі якога-небудзь Юдэя, які кажа: «жывы Гасподзь Бог!»

Теперь Я слежу за ними на беду им, а не во благо, и будут гибнуть иудеи в Египте от меча и от голода, пока не будут полностью уничтожены.
 
Вось Я буду сачыць за вамі на пагібель, а не на дабро; і ўсе Юдэі, якія ў зямлі Егіпецкай, будуць гінуць ад меча і голаду, пакуль зусім ня вынішчацца.

А те немногие, что спасутся от меча, вернутся из Египта в Иудею, и будет знать остаток Иудеи, ходивший в землю египетскую, чтобы там пожить какое-то время, чье слово сбылось — Мое или их.
 
Толькі невялікі лік тых, што пазьбегнуць меча, вернуцца зь зямлі Егіпецкай у зямлю Юдэйскую, і даведаюцца ўсе пазасталыя Юдэі, якія прыйшлі ў зямлю Егіпецкую, каб пажыць там, чыё слова збудзецца, Маё, ці іхняе.

Вот вам знамение того, — говорит ГОСПОДЬ, — что Я взыщу с вас в этом месте, чтобы вы знали, что Мои слова предостережения о грядущем бедствии исполнятся“.
 
І вось вам азнака, кажа Гасподзь, што Я наведаю вас на гэтым месцы, каб вы ведалі, што збудуцца словы Мае пра вас на пагібель вам.

Так говорит ГОСПОДЬ: „Я предаю фараона Хофру,8 царя египетского, в руки врагов его, желающих его смерти, так же как Я предал Седекию, царя иудейского, в руки врага его Навуходоносора, царя вавилонского, желавшего его смерти“».
 
Так кажа Гасподзь: вось, Я аддам фараона Вафрыя, цара Егіпецкага, у рукі ворагам ягоным і ў рукі шукальнікам душы ягонай, як аддаў Сэдэкію, цара Юдэйскага, у рукі Навухаданосару, цару Вавілонскаму, ворагу ягонаму і шукальніку душы ягонай.

Примечания:

 
Под редакцией Кулаковых
1  [1] — Упоминаются города Северного, или Нижнего, Египта, а также Верхний Египет, который здесь называется «земля Патрос».
7  [2] — Букв.: зачем вы творите это великое зло против самих себя, удаляя / отсекая из среды (пришедших из) Иудеи мужчину и женщину, дитя и младенца
8  [3] — Букв.: делами рук своих.
11  [4] — Букв.: Я обращу лицо Свое против вас.
12  [5] — Или (ближе к букв.): устремили свой взор к Египту.
17  [6] — См. примеч. к 7:18.
23  [7] — Букв.: голоса Господа.
30  [8] — Хофра правил Египтом в 589−570 гг. до Р. Х., он побудил Седекию восстать против Навуходоносора и оказал иудеям небольшую помощь во время длительной осады Иерусалима (см. 37).
 
 


2007–2024. Сделано с любовью для любящих и ищущих Бога. Если у вас есть вопросы или пожелания, то пишите нам: bible-man@mail.ru.