Роду 50 глава

Кніга Роду
Пераклад Чарняўскага 2017 → Перевод Десницкого

І Язэп прыпаў да твару бацькі, і плакаў, і цалаваў яго.

І загадаў паслугачам сваім, лекарам, каб забальзамавалі яго бацьку.

І прайшло сорак дзён, пакуль яны споўнілі загад, бо такі быў звычай бальзамавання памерлых. І аплаквалі яго жыхары Егіпта семдзесят дзён.

Па заканчэнні часу жалобы Язэп прамовіў да сям’і фараона: «Калі я знайшоў ласку ў вас, скажыце фараону,

што бацька узяў з мяне прысягу, кажучы: “Вось, я паміраю; у магіле маёй, якую я выкапаў сабе ў зямлі Ханаан, пахавай мяне”. Дык я вось цяпер пайду, пахаваю бацьку свайго і вярнуся».

Фараон сказаў яму: «Ідзі і пахавай бацьку свайго, як прысягнуў яму».

І калі Язэп выправіўся, пайшлі з ім усе паслугачы фараона, старцы дому яго, і ўсе старэйшыя гадамі зямлі Егіпецкай,

сям’я Язэпа з яго братамі, за выключэннем дзяцей і статкаў, якія засталіся ў зямлі Гашэн.

Меў ён таксама пры сабе калясніцы і коннікаў, і сабраўся немалы натоўп.

І прыбылі яны ў Гарэнатадa, месца, што знаходзіцца за Ярданам, там справілі пахаванне з лямантам вялікім і плакалі несупынна сем дзён.

Калі гэта ўбачылі жыхары зямлі Ханаан, казалі: «Гэта вялікая жалоба егіпцян», і дзеля таго названа тое месца Абэл-Міцраімb.

І зрабілі сыны Якуба так, як ім ён загадаў.

І занеслі яго ў зямлю Ханаан, і пахавалі яго ў пячоры Махпэла, якую купіў Абрагам разам з полем на ўласнасць для пахавання ад Эфрона Хетыта, насупраць Мамрэ.

Пахаваўшы бацьку, вярнуўся Язэп у Егіпет з братамі сваімі і з усёй дружынай.

Па смерці бацькі Якуба браты Язэпа баяліся і казалі паміж сабой: «Каб часам не ўспомніў ён пра несправядлівасць, ад якой пацярпеў, ды не адпомсціў нам за ўсё ліха, што мы ўчынілі».

І перадалі яму, кажучы: «Бацька твой загадаў нам перад смерцю,

каб мы табе яго словамі сказалі: “Прашу, забудзь пра злачынства братоў сваіх, і грэх, і ліха, якога дапусціліся адносна цябе”. Мы таксама просім, каб паслугачам Бога бацькі твайго дараваў ты гэтую несправядлівасць». Выслухаўшы іх, Язэп заплакаў.

І прыйшлі да яго браты яго і, упаўшы перад ім, казалі: «слугі мы твае».

Ён ім адказаў: «Не бойцеся. Ці ж можам працівіцца волі Божай!

Вы задумалі для мяне благое, а Бог перамяніў яго на дабро, каб узвысіць мяне, як цяпер бачыце, і каб уратаваць многія народы.

Не бойцеся: я буду карміць вас і дзяцей вашых». І суцешыў ён іх, ласкава і зычліва гаворачы з імі.

І жыў ён у Егіпце з усёй сям’ёй бацькі свайго, і пражыў сто дзесяць гадоў,

і бачыў сыноў Эфраіма аж да трэцяга пакалення. Таксама дзеці Махіра, сына Манасы, нарадзіліся на калені Язэпа.

Калі ж гэта прамінула, сказаў ён братам сваім: «Пасля смерці маёй Бог адведае вас і выведзе з гэтай зямлі ў зямлю, якую паабяцаў Абрагаму, Ізааку і Якубу».

І калі ўзяў ён прысягу з іх і сказаў: «Бог адведае вас; забярэце з сабой мае косці з гэтага месца»,

то памёр Язэп, маючы сто дзесяць гадоў. І забальзамавалі цела яго, і паклалі ў скрыню ў Егіпце.

Примечания:

Пераклад Чарняўскага 2017

10 a: «Малацільня».

11 b: «Жалоба егіпецкая».

« 49 глава 1 глава »