1 Петра 4 глава

Первое соборное послание святого апостола Петра
Перевод Десницкого → Пераклад П. Татарыновіча

Итак, тело Христа подверглось страданиям — так возьмите на вооружение Его образ мыслей, ведь чье тело страдает, тот перестал грешить.

Дык вось, калі Хрыстус цярпеў за нас целам, то і вы узбройцеся тоюж думкай, хто бо целам цярпіць, перастае грашыць,

И дальше живите, сколько осталось, уже не по человеческим прихотям, а по воле Божьей.

каб рэшту быцьця ў целе ўжо не для похацяў чалавечых жыць, але для волі Божай.

Довольно вы уже времени, как водится у язычников, предавались распутству и всяким прихотям, пьянству, разгулу, попойкам и непотребному служению идолам.

Даволі бо ўжо было мінулага часу для насычэння паганскай жадобы тым, што бадзяліся ў бэстыяльскай распусьце, п’янстве, абжорстве й нясуразным балванахвальстве;

Потому другим и странно, что вы больше не участвуете в их бесстыдных делах, которыми они никак не насытятся, за то они вас и бранят.

таму-то яны й дзівяцца, што не квапіцеся занурацца зь імі ў балоце распусты, ды языком бэсьцяць вас;

Но они ответят перед Тем, Кому предназначено судить живых и мертвых.

але незабаўна адкажуць перад Тым, што мае прыйсьці судзіць жывых і мяртвых.

Для того Благая Весть достигла и мертвых: пусть они, как люди, будут осуждены за свою жизнь по законам плоти, но оживут духовно, как желает Бог.

Натое-ж бо і для мяртвых была аглашаная Эванэлія, каб яны асуджаныя водля свае чалавецкасьці ў целе, жылі водля Бога ў Духу.

Скоро всему настанет конец — так мыслите здраво и трезво, как и требуется для молитвы.

Дый блізкі канец усяму. Будзьце, восьжа, агляднымі ды не драмеце — малецеся.

Прежде всего, преданно любите друг друга, ведь любовь перевесит множество грехов.

А больш за ўсё майце шчырую любасьць адзін да другога, любасьць бо шмат грахоў прысланяе (Прып. 10:12).

Будьте друг ко другу гостеприимны и не ворчите,

Адны другім без нарокаў будзьце гасьціннымі,

ведь Божья благодать разнообразна, каждый из вас наделен особым даром — чтобы ей распорядиться, делитесь дарами меж собой.

прыслужнымі, кажны водля атрыманага дару — як добрыя разьмяркоўнікі шматякіх ласкаў Божых.

Если уж говорить, то изречения Божьи, если служить — с той силой, которую подает Бог, чтобы во всем прославить Бога через Иисуса Христа, Ему слава и сила во веки веков. Аминь!

Калі гаворыць хто — гавары як словы Божыя; прыслужвае хто — служы па сіле з праканання, што яе Бог дае, каб славіўся Ён праз Езуса Хрыстуса, Якоу хвала і сіла на вякі вечныя. Амэн.

Возлюбленные, не удивляйтесь, что терпите испытание огнем — в этом искушении нет ничего для вас удивительного.

Найдаражэйшыя, ня будзьце неабытымі з гартуючым вас агнём спакусы, бы зь нечым дзівосным здарыўшымся вам;

И если вы становитесь причастны страданиям Христовым, радуйтесь — тогда будете радоваться и ликовать, когда откроется Его слава.

але, будучы супольнікамі Хрыстовых цярпенняў, радуйцеся, каб і тады, як аб’явіцца хвала, ягона, радаваліся й весяліліся.

Если терпите оскорбления за имя Христово, вы блаженны, ведь славный Дух Божий пребывает с вами.

Калі вас бэсьцяць за імя Хрыстусава, дык шчасце вам, бо Дух славы, Дух Божы спачывае на вас.

Лишь бы кто из вас не пострадал в наказание за убийство, или воровство, или злодеяние, или посягательство на чужое!

Абы толькі хто з вас не цярпеў як забойца, ці як злыдзень, або злодзей і пасягаючы на чужое;

А тому, кто страдает как христианин, нечего стыдиться — пусть славит Бога за эту участь!

а калі — як хрысьціянін, дык ня стыдзіся, але хвалі Бога за гэткае ймя.

Время начаться суду, причем с народа Божьего. И если он начинается с вас — какой же конец ждет тех, кто не поверил Божьему Евангелию!

Прышла бо пара, каб начаўся суд ад Божага дому; калі-ж перш — ад нас, то якіж канец будзе тых, што не пакараюцца Божай Эванэліі?

«И если праведный едва обретает спасение, где же окажется нечестивец и грешник?»

Бо калі праведнік ледзьве збавіцца, то бязбожнік і грэшнік дзе акажуцца?

Так что когда вы по воле Божьей страдаете, предайте души ваши Творцу — ведь Он верен! — и творите добро.

Дык і церпячыя з Божай волі хай праз добрыя учынкі паручаюць душу сваю вернаму Стварыцелю.

Примечания:

Пераклад П. Татарыновіча

2 Як Хрыстус цярпеў ды ўмёр целам, гэтак і у нас похатны чалавек павінен умярці, (моральна умярці, а фізычна толькі ўтамаваць похаці). Цярпене гэтаму памагае, таму яно не павінна дражніць нас, а запальваць да ахвяры яго цярпеўшаму Збавіцелю.

4 яны = паганскія гулякі.

6 І ад памёршых ня была скрыта дабравесьць, як мы сказалі вышэй (3:19) пра зыйшоўшага Збавіцеля, да атхлані, а знача і яны мелі магчымасьць, пазнаўшы, прыльгнуць к Яму духам ды стацца удзельнікамі жыцьця вечнага ў Богу.

7 Эпоха, ў якую ўступіла людзтво з Нараджэннем Езуса Хрыстуса, ёсьць апошняй зямнога жыцьця чалавецтва, і ў гэтым сэнсе канец сьвету блізкі. А калі ён прыдзе — ведама толькі Богу.

8 Як ненавісьць намагаецца выткнуць пахібы бліжняга, так любасьць — зрабіць іх няпрыкметнымі (Прып. 10:12); пакрывае можа быць разумета і ў сэнсе «затушаваць», «замаліць перад Богам» (Як. 5:20).

12 Тут мова аб прасьледаванні хрысьціян.

17 Суд пачнецца ад дому Божага, г.зн. Ад сыноў Эклезіі; і калі праведныя ледзь магчымуць збавіцца, дык якжа страшным ён будзе для тых, што не пакарыліся праўдзе Збавіцеля, а навет зь ёю ваявалі.

19 Заахвочваючы да вытрывання і надзеі на Бога падчас прасьледу і гора, Князь Апосталаў наказвае адначаснае судзейніцтва з Божай воляй праз выконыванне добрых учынкаў. Добры архітэкт ёсьць той, хто правільна аблічае цяжар і упор: Бог не накладае на нас непасільнага бярэмя.

« 3 глава 5 глава »