Эклезіяста 1 глава

Кніга Эклезіяста, альбо Прапаведніка
Пераклад Васіля Сёмухі → New Living Translation

Слова Эклезіяста, сына Давідавага, цара ў Ерусаліме.

These are the words of the Teacher,a King David’s son, who ruled in Jerusalem.

Пустая марнасьць сказаў Эклезіяст, пустая марнасьць, — усё марнасьць!

“Everything is meaningless,” says the Teacher, “completely meaningless!”

Якая карысьць чалавеку ад усёй працы ягонай, якую ён робіць пад сонцам?

What do people get for all their hard work under the sun?

Пакаленьне прыходзіць, і пакаленьне праходзіць, а зямля векавечна стаіць.

Generations come and generations go, but the earth never changes.

Сонца ўзыходзіць, і сонца заходзіць і сьпяшаецца ў месца сваё, дзе ўстае.

The sun rises and the sun sets, then hurries around to rise again.

Вее вецер на поўдзень і на поўнач вяртаецца, віруе, віхурыцца веючы, і на шлях віраваньня вяртаецца вецер.

The wind blows south, and then turns north. Around and around it goes, blowing in circles.

Рэкі ўсе ў мора плывуць, а мора не перапаўняецца; да месца таго, адкуль рэкі плывуць, вяртаюцца зноў, каб далей пацячы.

Rivers run into the sea, but the sea is never full. Then the water returns again to the rivers and flows out again to the sea.

Усё існае — поўніцца працай; ня можа ўсяго чалавек пакласьці на словы: не насыціцца бачаньнем вока; не напоўніцца слуханьнем вуха.

Everything is wearisome beyond description. No matter how much we see, we are never satisfied. No matter how much we hear, we are not content.

Што было, тое і будзе; што рабілася, тое й рабіцьмецца, і нічога новага пад сонцам няма.

History merely repeats itself. It has all been done before. Nothing under the sun is truly new.

Бывае такое, пра што людзі кажуць: «Дзівіся, вось гэта новае»; але яно ўжо было спрадвеку, да нас.

Sometimes people say, “Here is something new!” But actually it is old; nothing is ever truly new.

Няма памяці пра былое; ды і пра тое, што будзе, не застанецца згадкі між тымі, што прыйдуць пасьля.

We don’t remember what happened in the past, and in future generations, no one will remember what we are doing now.

Я, Эклезіяст, быў царом над Ізраілем у Ерусаліме.

I, the Teacher, was king of Israel, and I lived in Jerusalem.

І паклаў я на сэрца помысел мой, каб шукаць і дасьледаваць мудрасьцю ўсё, што пад небам робіцца: гэты прыкры занятак даў Бог сынам чалавечым, каб кіраваліся ім.

I devoted myself to search for understanding and to explore by wisdom everything being done under heaven. I soon discovered that God has dealt a tragic existence to the human race.

Я ўсе дзеі пабачыў, якія пад сонцам чыняцца, і вось, усё — марнасьць і пагоня за ветрам!

I observed everything going on under the sun, and really, it is all meaningless — like chasing the wind.

Крывое ня выпрастаецца, і чаго няма, таго нельга зьлічыць.

What is wrong cannot be made right. What is missing cannot be recovered.

Гаварыў я з сэрцам маім і сказаў: вось, узьвялічыўся я і здабыў мудрасьці болей за ўсіх, што былі да мяне над Ерусалімам, і сэрца маё шмат нагледзела мудрасьці ўсякай і ведаў.

I said to myself, “Look, I am wiser than any of the kings who ruled in Jerusalem before me. I have greater wisdom and knowledge than any of them.”

І паклаў я на сэрца помысел мой, каб мудрасьць уведаць, спасьцігнуць шаленства і неразумнасьць; спазнаў, што і гэта — пагоня за ветрам.

So I set out to learn everything from wisdom to madness and folly. But I learned firsthand that pursuing all this is like chasing the wind.

Бо пры многасьці мудрасьці множыцца й скруха; і хто памнажае спазнаньне, той памнажае і боль.

The greater my wisdom, the greater my grief. To increase knowledge only increases sorrow.

« 31 глава 2 глава »