Рут 1 глава

Кніга Рут
Пераклад Васіля Сёмухі → Новый русский перевод

 
 

У тыя дні, калі кіравалі судзьдзі, стаўся голад на зямлі. І пайшоў адзін чалавек зь Віфляема Юдэйскага з сваёю жонкаю і двума сынамі жыць на палях Маавіцкіх.
 
В дни, когда правили судьи[1], в стране случился голод, и один человек из Вифлеема в Иудее вместе со своей женой и двумя сыновьями отправился жить в страну Моав[2].

Імя таго чалавека Элімэлэх, імя жонкі ягонай Наэмінь, а імя двух сыноў ягоных Махлон і Хілеон; яны былі Эфрафяне зь Віфляема Юдэйскага. І прыйшлі яны на палі Маавіцкія і засталіся там.
 
Этого человека звали Элимелех, его жену — Ноеминь, а двоих его сыновей — Махлон и Хилеон. Они были ефрафяне из Вифлеема, что находится в Иудее. Они пришли в Моав и жили там.

І памёр Элімэлэх, муж Наэміні, і засталася яна з двума сынамі сваімі.
 
Элимелех, муж Ноемини, умер, и она осталась с двумя сыновьями.

Яны ўзялі сабе жонак з Маавіцянак, — імя адной Орфа, а імя другой Рут, — і жылі там каля дзесяці гадоў.
 
Они женились на моавитянках — одну из них звали Орфа, а другую Руфь. После того как они прожили там около десяти лет,

Але пасьля і абодва сыны яе, Махлон і Хілеон, памерлі, і засталася тая жанчына пасьля абодвух сваіх сыноў і пасьля мужа свайго.
 
Махлон и Хилеон тоже умерли, и Ноеминь осталась без своих сыновей и мужа.

І ўстала яна зь нявесткамі сваімі і пайшла назад з палёў Маавіцкіх, бо пачула на палях Маавіцкіх, што Бог наведаў народ Свой і даў ім хлеб.
 
Услышав в Моаве, что Господь пришёл на помощь Своему народу, дав им пищу, Ноеминь со своими снохами приготовилась вернуться домой.

І выйшла яна з той мясьціны, у якой жыла, і абедзьве нявесткі яе зь ёю. Калі яны ішлі па дарозе, вяртаючыся ў зямлю Юдэйскую,
 
Вместе со своими снохами она покинула место, где жила, и отправилась в дорогу, которая должна была привести их обратно в землю Иуды.

Наэмінь сказала дзьвюм нявесткам сваім: ідзеце, вярнецеся кожная ў дом маці сваёй; хай даруе Гасподзь вам літасьць, як вы зрабілі з памерлымі і са мною!
 
Ноеминь сказала своим снохам: — Возвратитесь каждая в дом своей матери. Пусть Господь будет милостив к вам, как вы были милостивы к вашим умершим и ко мне.

хай дасьць вам Гасподзь, каб вы знайшлі прытулак кожная ў доме ў свайго мужа! І пацалавала іх. Але яны паднялі енк і плакалі
 
Пусть Господь даст каждой из вас найти пристанище в доме у нового мужа. Она поцеловала их, и они громко заплакали

і сказалі: не, мы з табою вернемся да народу твайго.
 
и сказали ей: — Мы вернемся с тобой к твоему народу.

А Наэмінь сказала: вярнецеся, дочкі мае; навошта вам ісьці са мною? хіба ж ёсьць у мяне яшчэ сыны ў маім чэраве, якія былі б вам мужамі?
 
Но Ноеминь сказала: — Возвратитесь домой, мои дочери. Зачем вам идти со мной? Разве у меня будут другие сыновья, которые смогут стать вам мужьями?[3]

вярнецеся, дочкі мае, ідзеце, бо я ўжо старая, каб быць замужам; ды калі б я і сказала: «ёсьць мне яшчэ надзея», і нават калі б я гэтую ноч была з мужам і потым нарадзіла сыноў, —
 
Возвратитесь домой, мои дочери; я уже слишком стара, чтобы у меня был другой муж. Даже если бы я думала, что у меня ещё есть надежда, — даже если бы этой ночью я была с мужем, а потом родила сыновей, —

дык ці ж можна вам чакаць, пакуль яны вырасьлі б? ці ж можна вам марудзіць і ня выходзіць замуж? не, дочкі мае, я вельмі маркочуся за вас, бо рука Гасподняя спасьцігла мяне.
 
разве вам можно ждать, пока они вырастут? Можно ли вам оставаться всё это время незамужними? Нет, мои дочери. Моя горечь слишком тяжела для вас, потому что рука Господня обратилась против меня!

Яны паднялі енк і зноў заплакалі. І Орфа разьвіталася зь сьвякроўю сваёю, а Рут засталася зь ёю.
 
И тут они снова громко заплакали. И Орфа поцеловала свою свекровь на прощание, но Руфь осталась с ней.

Наэмінь сказала Руце: вось, ятроўка твая вярнулася да народу свайго і да сваіх багоў; вярніся і ты сьледам за ятроўкаю тваёю,
 
— Смотри, — сказала Ноеминь, — твоя невестка возвращается к своему народу и своим богам. Возвращайся и ты с ней.

але Рут сказала: ня прымушай мяне пакідаць цябе і вяртацца ад цябе; а куды ты пойдзеш, туды і я пайду, і дзе ты жыць будзеш, там і я жыць буду; народ твой будзе маім народам, і твой Бог — маім Богам;
 
Но Руфь ответила: — Не уговаривай меня покинуть тебя или отвернуться от тебя. Куда пойдешь ты, туда и я, и где ты остановишься, там остановлюсь и я. Твой народ будет моим народом, и твой Бог — моим Богом.

і дзе ты памрэш, там і я памру і пахаваная буду; хай тое і тое зробіць мне Гасподзь, і яшчэ болей зробіць: адна сьмерць разьвядзе нас з табою.
 
Где умрешь ты, умру и я и там буду похоронена. Пусть Господь сурово накажет меня,[4] если что-нибудь кроме смерти разлучит меня с тобой.

Наэмінь, бачачы, што яна цьвёрда рашылася ісьці зь ёю, перастала ўгаворваць яе.
 
Когда Ноеминь поняла, что Руфь твердо решилась идти с ней, она перестала её уговаривать.

І ішлі абедзьве яны, пакуль ня прыйшлі ў Віфляем. Калі яны прыйшлі ў Віфляем, увесь горад прыйшоў у рух ад іх, і казалі: гэта Наэмінь?
 
И обе женщины пошли дальше, пока не пришли в Вифлеем. Когда они пришли в Вифлеем, весь город пришёл в движение из-за них, и женщины восклицали: — Неужели это Ноеминь?

Яна сказала ім: не называйце мяне Наэмінь, а называйце мяне Мараю, бо Ўсемагутны спаслаў мне вялікую гароту;
 
— Не зовите меня Ноеминь[5], — сказала она им. — Зовите меня Мара[6], потому что Всемогущий[7] сделал мою жизнь очень горькой.

я выйшла адсюль у дастатку, а вярнуў мяне Гасподзь з пустымі рукамі; навошта называць мяне Наэміньню, калі Гасподзь прымусіў мяне пакутаваць, і Ўсемагутны паслаў мне няшчасьце?
 
Я вышла отсюда в достатке, но Господь вернул меня обратно ни с чем. Зачем звать меня Ноеминь? Господь заставил меня страдать;[8] Всемогущий навел на меня беду.

І вярнулася Наэмінь, і зь ёю нявестка яе Рут Маавіцянка, якая прыйшла з палёў Маавіцкіх, і прыйшлі яны ў Віфляем на пачатку жніва ячменю.
 
Так Ноеминь вернулась из Моава с моавитянкой Руфью, своей снохой. Они пришли в Вифлеем в начале жатвы ячменя.

Примечания:

 
 
Новый русский перевод
1 [1] — Об этом периоде повествует КНИГА СУДЕЙ ИЗРАИЛЕВЫХ.
1 [2] — Горная страна, располагавшаяся к востоку от Мертвого моря.
11 [3] — См. Втор 25:5-10.
17 [4] — Букв.: « Так пусть сделает мне Господь и так добавит…»
20 [5] — Евр. Наоми́. Это имя означает: приятная.
20 [6] — Это имя означает: горькая.
20 [7]Всемогущий. Евр. Шадда́й; так же в ст. 21.
21 [8] — Или: « Господь свидетельствовал против меня…»
 


2007–2024. Зроблена з любоўю для тых, што любяць і шукаюць Бога. Калі ў вас ёсць пытанні ці пажаданні, то пішыце нам: bible-man@mail.ru.