Да Рымлянаў 5 глава

Ліст да Рымлянаў
Пераклад Чарняўскага 2017 → Синодальный перевод (МП)

Дык, апраўданыя вераю, мы маем мір з Богам праз Госпада нашага Ісуса Хрыста,

Итак, оправдавшись верою, мы имеем мир с Богом через Господа нашего Иисуса Христа,

праз Якога вераю маем доступ да той ласкі, у якой трываем, ды пахваляемся надзеяй славы Божай.

через Которого верою и получили мы доступ к той благодати, в которой стоим и хвалимся надеждою славы Божией.

Ды не толькі гэтым, але пахваляемся таксама прыгнётам, ведаючы, што прыгнёт спараджае цярплівасць,

И не сим только, но хвалимся и скорбями, зная, что от скорби происходит терпение,

а цярплівасць — досвед, а досвед — надзею.

от терпения опытность, от опытности надежда,

А надзея не ганьбіць, бо любоў Божая вылілася ў сэрцы нашы праз Духа Святога, Які нам дадзены.

а надежда не постыжает, потому что любовь Божия излилась в сердца наши Духом Святым, данным нам.

Бо і Хрыстос памёр за бязбожнікаў у вызначаны час, калі мы былі яшчэ нямоглымі.

Ибо Христос, когда еще мы были немощны, в определенное время умер за нечестивых.

Бо і за справядлівага наўрад ці хто памірае; хіба за дабрадзея, можа быць, хто і адважыўся памерці.

Ибо едва ли кто умрет за праведника; разве за благодетеля, может быть, кто и решится умереть.

Бог жа даказвае Сваю любоў да нас тым, што, калі мы былі яшчэ грэшнікамі, Хрыстос памёр за нас.

Но Бог Свою любовь к нам доказывает тем, что Христос умер за нас, когда мы были еще грешниками.

Дык тым больш цяпер, апраўданыя Крывёй Яго, будзем збаўлены праз Яго ад гневу.

Посему тем более ныне, будучи оправданы Кровию Его, спасемся Им от гнева.

Бо калі мы, будучы ворагамі, пагадзіліся з Богам праз смерць Сына Яго, дык тым больш, ужо пагадзіўшыся, атрымаем збаўленне ў жыцці Яго.

Ибо если, будучи врагами, мы примирились с Богом смертью Сына Его, то тем более, примирившись, спасемся жизнью Его.

І не толькі гэта, але пахваляемся Богам праз Госпада нашага Ісуса Хрыста, праз Якога мы атрымалі цяпер прымірэнне.

И не довольно сего, но и хвалимся Богом чрез Господа нашего Иисуса Христа, посредством Которого мы получили ныне примирение.

З гэтай прычыны, як праз аднаго чалавека грэх увайшоў у свет і праз грэх — смерць, гэтак і смерць перайшла на ўсіх людзей, бо ўсе людзі зграшылі.

Посему, как одним человеком грех вошел в мир, и грехом смерть, так и смерть перешла во всех человеков, [потому что] в нем все согрешили.

Бо і да закону быў грэх на свеце, але грэх не залічваецца, калі закон адсутнічае.

Ибо [и] до закона грех был в мире; но грех не вменяется, когда нет закона.

Аднак ад Адама да Майсея смерць панавала нават над тымі, што не зграшылі на падабенства граху Адама, які ёсць узор будучыні.

Однако же смерть царствовала от Адама до Моисея и над несогрешившими подобно преступлению Адама, который есть образ будущего.

Але не так з дарам, як са злачынствам. Бо калі злачынства аднаго выклікала смерць многіх, то намнога большая ласка Божая, і дар ласкі ад аднаго чалавека, Ісуса Хрыста, на многіх распаўсюдзіўся.

Но дар благодати не как преступление. Ибо если преступлением одного подверглись смерти многие, то тем более благодать Божия и дар по благодати одного Человека, Иисуса Христа, преизбыточествуют для многих.

І дар не такі, што за аднаго [чалавека], што зграшыў, бо прысуд за аднаго — на пакаранне, а ласка — на апраўданне за многія злачынствы.

И дар не как [суд] за одного согрешившего; ибо суд за одно [преступление] — к осуждению; а дар благодати — к оправданию от многих преступлений.

І калі за злачынства аднаго смерць запанавала праз аднаго, то непараўнальна больш тыя, што атрымоўваюць шчодрасць ласкі і дару справядлівасці, панаваць будуць у жыцці праз аднаго, Ісуса Хрыста.

Ибо если преступлением одного смерть царствовала посредством одного, то тем более приемлющие обилие благодати и дар праведности будут царствовать в жизни посредством единого Иисуса Христа.

Дык як праз злачынства аднаго пакаранне на ўсіх людзей, так праз справядлівасць аднаго — апраўданне жыцця на ўсіх людзей.

Посему, как преступлением одного всем человекам осуждение, так правдою одного всем человекам оправдание к жизни.

І як праз непаслухмянасць аднаго чалавека сталіся грэшнікамі многія, так праз паслухмянасць аднаго многія стануцца справядлівымі.

Ибо, как непослушанием одного человека сделались многие грешными, так и послушанием одного сделаются праведными многие.

Закон жа прыйшоў пасля, так што злачынствы памнажаліся; а дзе памножыўся грэх, там празмерна памножылася ласка,

Закон же пришел после, и таким образом умножилось преступление. А когда умножился грех, стала преизобиловать благодать,

каб, як грэх запанаваў на смерць, так і ласка праз справядлівасць запанавала на жыццё вечнае праз Ісуса Хрыста, Госпада нашага.

дабы, как грех царствовал к смерти, так и благодать воцарилась через праведность к жизни вечной Иисусом Христом, Господом нашим.

« 4 глава 6 глава »