Joel 1 глава

Joel
New American Standard Bible → Пераклад Чарняўскага 2017

The word of the LORD that came to Joel, the son of Pethuel:

Слова Госпада, якое было да Ёэля, сына Патуэля:

Hear this, O elders, And listen, all inhabitants of the land. Has anything like this happened in your days Or in your fathers’ days?

«Слухайце гэта, старэйшыя, і настаўце вушы, усе жыхары зямлі! Ці было гэткае ў дні вашы або ў дні вашых бацькоў?

Tell your sons about it, And let your sons tell their sons, And their sons the next generation.

Раскажыце аб гэтым сынам вашым, а сыны вашыя сваім сынам, а сыны іх — наступным пакаленням.

What the gnawing locust has left, the swarming locust has eaten; And what the swarming locust has left, the creeping locust has eaten; And what the creeping locust has left, the stripping locust has eaten.

Што засталося пасля вусеняў — з’ела саранча, што засталося пасля саранчы — з’елі чэрві, а што засталося пасля чарвей — з’елі жукі.

Awake, drunkards, and weep; And wail, all you wine drinkers, On account of the sweet wine That is cut off from your mouth.

Прабудзіцеся, п’яніцы, і плачце! Наракайце ўсе, якія п’яце віно, дзеля маладога віна, бо знікла яно з вуснаў вашых!

For a nation has invaded my land, Mighty and without number; Its teeth are the teeth of a lion, And it has the fangs of a lioness.

Бо нахлынуў на зямлю маю народ, моцны і шматлікі; зубы яго, як зубы ў льва, і сківіцы львіцы ў яго.

It has made my vine a waste And my fig tree splinters. It has stripped them bare and cast them away; Their branches have become white.

Спустошыў ён вінаграднік мой, а фігавае дрэва маё на кавалкі паламаў; абдзёр яго дашчэнту і пакінуў, так што толькі галіны яго бялеюць.

Wail like a virgin girded with sackcloth For the bridegroom of her youth.

Галасі, як дзяўчына, адзетая ў зрэбніцу, дзеля мужа маладосці сваёй.

The grain offering and the drink offering are cut off From the house of the LORD. The priests mourn, The ministers of the LORD.

Знікла ахвяра хлебная і вадкая з дома Госпада; плачуць святары, слугі Госпадавы.

The field is ruined, The land mourns; For the grain is ruined, The new wine dries up, Fresh oil fails.

Спустошана краіна, сумуе зямля, бо знішчана збожжа; сапсаваўся вінаградны сок, звяла аліўкавае дрэва.

Be ashamed, O farmers, Wail, O vinedressers, For the wheat and the barley; Because the harvest of the field is destroyed.

Засаромцеся, земляробы, галасіце, вінаградары, дзеля пшаніцы і ячменю, бо прапала жніво на полі.

The vine dries up And the fig tree fails; The pomegranate, the palm also, and the apple tree, All the trees of the field dry up. Indeed, rejoicing dries up From the sons of men.

Засохла вінаградная лаза, ды звяла дрэва фігавае, дрэва гранату, і пальма, і яблыня, і ўсе дрэвы на полі павысыхалі; бо змарнела радасць паміж сыноў чалавечых.

Gird yourselves with sackcloth And lament, O priests; Wail, O ministers of the altar! Come, spend the night in sackcloth O ministers of my God, For the grain offering and the drink offering Are withheld from the house of your God.

Перапаяшыцеся ды плачце, святары, галасіце, слугі ахвярніка. Увайдзіце, апраніцеся ў зрэбніцу, слугі Бога майго, бо знікла з дома Бога вашага ахвяра хлебная і вадкая.

Consecrate a fast, Proclaim a solemn assembly; Gather the elders And all the inhabitants of the land To the house of the LORD your God, And cry out to the LORD.

Прызначце пост святы, склічце сход, збярыце старэйшых, усіх жыхароў зямлі ў дом Госпада, Бога вашага, і ўсклікайце да Госпада:

Alas for the day! For the day of the LORD is near, And it will come as destruction from the Almighty.

“О гэты дзень!”» Бо блізкі ўжо дзень Госпадаў, і прыйдзе ён, як спусташэнне ад Усемагутнага.

Has not food been cut off before our eyes, Gladness and joy from the house of our God?

Ці ж на вачах нашых не зніклі харчы, а з дома Бога нашага — радасць і весялосць?

The seeds shrivel under their clods; The storehouses are desolate, The barns are torn down, For the grain is dried up.

Пагнілі зярняты пад сваімі скібамі; развалены гумны, разбураны свірны, бо высахла збожжа.

How the beasts groan! The herds of cattle wander aimlessly Because there is no pasture for them; Even the flocks of sheep suffer.

Што ж так сумна мыкае жывёла, бо не маюць яны пашы? Нават чароды авечак прападаюць.

To You, O LORD, I cry; For fire has devoured the pastures of the wilderness And the flame has burned up all the trees of the field.

Да Цябе, Госпадзе, клічу, бо агонь паеў пашу пустыні і полымя спаліла ўсе дрэвы палявыя.

Even the beasts of the field pant for You; For the water brooks are dried up And fire has devoured the pastures of the wilderness.

Нават звяры палявыя ўздыхаюць да Цябе, бо павысыхалі крыніцы водаў ды агонь паглынуў стэпавыя пашы.

« 14 глава 2 глава »