Joel 1 глава

Joel
New King James Version → Пераклад Чарняўскага 2017

The word of the Lord that came to Joel the son of Pethuel.

Слова Госпада, якое было да Ёэля, сына Патуэля:

Hear this, you elders, And give ear, all you inhabitants of the land! Has anything like this happened in your days, Or even in the days of your fathers?

«Слухайце гэта, старэйшыя, і настаўце вушы, усе жыхары зямлі! Ці было гэткае ў дні вашы або ў дні вашых бацькоў?

Tell your children about it, Let your children tell their children, And their children another generation.

Раскажыце аб гэтым сынам вашым, а сыны вашыя сваім сынам, а сыны іх — наступным пакаленням.

What the chewing [a]locust left, the swarming locust has eaten; What the swarming locust left, the crawling locust has eaten; And what the crawling locust left, the consuming locust has eaten.

Што засталося пасля вусеняў — з’ела саранча, што засталося пасля саранчы — з’елі чэрві, а што засталося пасля чарвей — з’елі жукі.

Awake, you drunkards, and weep; And wail, all you drinkers of wine, Because of the new wine, For it has been cut off from your mouth.

Прабудзіцеся, п’яніцы, і плачце! Наракайце ўсе, якія п’яце віно, дзеля маладога віна, бо знікла яно з вуснаў вашых!

For a nation has come up against My land, Strong, and without number; His teeth are the teeth of a lion, And he has the fangs of a [b]fierce lion.

Бо нахлынуў на зямлю маю народ, моцны і шматлікі; зубы яго, як зубы ў льва, і сківіцы львіцы ў яго.

He has laid waste My vine, And [c]ruined My fig tree; He has stripped it bare and thrown it away; Its branches are made white.

Спустошыў ён вінаграднік мой, а фігавае дрэва маё на кавалкі паламаў; абдзёр яго дашчэнту і пакінуў, так што толькі галіны яго бялеюць.

Lament like a virgin girded with sackcloth For the husband of her youth.

Галасі, як дзяўчына, адзетая ў зрэбніцу, дзеля мужа маладосці сваёй.

The grain offering and the drink offering Have been cut off from the house of the Lord; The priests mourn, who minister to the Lord.

Знікла ахвяра хлебная і вадкая з дома Госпада; плачуць святары, слугі Госпадавы.

The field is wasted, The land mourns; For the grain is ruined, The new wine is dried up, The oil fails.

Спустошана краіна, сумуе зямля, бо знішчана збожжа; сапсаваўся вінаградны сок, звяла аліўкавае дрэва.

Be ashamed, you farmers, Wail, you vinedressers, For the wheat and the barley; Because the harvest of the field has perished.

Засаромцеся, земляробы, галасіце, вінаградары, дзеля пшаніцы і ячменю, бо прапала жніво на полі.

The vine has dried up, And the fig tree has withered; The pomegranate tree, The palm tree also, And the apple tree — All the trees of the field are withered; Surely joy has withered away from the sons of men.

Засохла вінаградная лаза, ды звяла дрэва фігавае, дрэва гранату, і пальма, і яблыня, і ўсе дрэвы на полі павысыхалі; бо змарнела радасць паміж сыноў чалавечых.

Gird yourselves and lament, you priests; Wail, you who minister before the altar; Come, lie all night in sackcloth, You who minister to my God; For the grain offering and the drink offering Are withheld from the house of your God.

Перапаяшыцеся ды плачце, святары, галасіце, слугі ахвярніка. Увайдзіце, апраніцеся ў зрэбніцу, слугі Бога майго, бо знікла з дома Бога вашага ахвяра хлебная і вадкая.

Consecrate a fast, Call a sacred assembly; Gather the elders And all the inhabitants of the land Into the house of the Lord your God, And cry out to the Lord.

Прызначце пост святы, склічце сход, збярыце старэйшых, усіх жыхароў зямлі ў дом Госпада, Бога вашага, і ўсклікайце да Госпада:

Alas for the day! For the day of the Lord is at hand; It shall come as destruction from the Almighty.

“О гэты дзень!”» Бо блізкі ўжо дзень Госпадаў, і прыйдзе ён, як спусташэнне ад Усемагутнага.

Is not the food cut off before our eyes, Joy and gladness from the house of our God?

Ці ж на вачах нашых не зніклі харчы, а з дома Бога нашага — радасць і весялосць?

The seed shrivels under the clods, Storehouses are in shambles; Barns are broken down, For the grain has withered.

Пагнілі зярняты пад сваімі скібамі; развалены гумны, разбураны свірны, бо высахла збожжа.

How the animals groan! The herds of cattle are restless, Because they have no pasture; Even the flocks of sheep [d]suffer punishment.

Што ж так сумна мыкае жывёла, бо не маюць яны пашы? Нават чароды авечак прападаюць.

O Lord, to You I cry out; For fire has devoured the [e]open pastures, And a flame has burned all the trees of the field.

Да Цябе, Госпадзе, клічу, бо агонь паеў пашу пустыні і полымя спаліла ўсе дрэвы палявыя.

The beasts of the field also cry out to You, For the water brooks are dried up, And fire has devoured the [f]open pastures.

Нават звяры палявыя ўздыхаюць да Цябе, бо павысыхалі крыніцы водаў ды агонь паглынуў стэпавыя пашы.

« 14 глава 2 глава »