Дії 1 глава

Дії святих апостолів
Переклад Куліша та Пулюя → Пераклад Сабілы і Малахава

Перве оповіданнє написав я, Теофиле, про все, що Ісус робив і навчав,

Першае апавяданьне, о Тэахвіле, (я) напісаў пра ўсё, што Ісус рабіў і чаму навучаў,

аж до дня, котрого вознїс ся, заповідавши через Духа сьвятого апостолам, котрих вибрав;

аж па той дзень (у які) быў узьнесены, даўшы праз Духа Сьвятога наказы Апосталам, якіх (Ён) выбраў,

перед котрими являв ся Він живий після муки своєї у многих ознаках; і бачили Його сорок днїв, і глаголав про царство Боже;

якім і зьявіў Сябе жывым пасьля пакуты Сваёй са многімі доказамі, на праця́гу сарака дзён зьяўляючыся ім ды кажучы пра Валадарства Бога.

і, зібравши їх, заповів їм, з Єрусалиму не виходити, а дожидатись обітування Отця, що про Него чули від мене.

І сабраўшы (іх) загадаў ім: зь Ярузаліму ня выходзіць, але чакаць абяцаньне Ба́цькі, якое (вы) чулі ад Мяне;

Бо Йоан хрестив водою: ви ж хрестити метесь Духом сьвятим по немногих сїх днях.

бо Яан хрысьціў у вадзе, а вы будзеце ахрышчаны ў Духу Сьвятым пасьля прашэсьця нямногіх гэтых дзён.

Вони ж зійшовшись питали Його, кажучи: Господи, чи не під сей час поставиш Ти знов царство Ізраїлське?

Дык яны, зыйшоўшыся ра́зам, пыталіся ў Яго, кажучы: Госпадзе! ці ня ў гэтым часе аднаўляеш (Ты) Валадарства Ізраэлю?

Рече ж до них: Не вам єсть розуміти час і пору, що Отець положив у своїй властї.

А (Ён) сказаў ім: ня вам ведаць (канкрэтныя) часы ды (канкрэтныя) по́ры, якія Бацька паклаў ва Ўладзе Сваёй.

А приймете силу, як зійде сьвятий Дух на вас; і будете менї сьвідками в Єрусалимі й у всїй Юдеї і Самариї, і до краю землї.

Але (вы) прымеце сілу зыйшоўшага на вас Сьвятога Духа, і будзеце Мне сьведкамі ў Ярузаліме і ва ўсёй Юдэі і Самары, і нават да краю зямлі.

І, се промовивши, як дивились вони, знявсь угору, і хмара взяла Його від очей їх.

І сказаўшы гэта (Ён) быў узьнесены на вачах у іх, і воблака ўзяло Яго з вачэй іхных.

І, як вони пильно дивились на небо, як Він відходив, аж ось два мужі стали перед ними в білій одежі,

І калі (яны) углядаліся на неба падчас ушэсьця Ягонага, і вось два мужчыны станулі перад імі ў белым адзеньні,

котрі й сказали: Мужі Галилейські, чого стоїте, дивлячись на небо? Сей Ісус, узятий од вас на небо, так прийде, як видїли ви Його, сходячого на небо.

якія і сказалі: мужчыны галілейцы! што (вы) стаіце і глядзіце на неба? Гэты Ісус, забраны ад вас на Неба, прыйдзе такім жа чынам, як (вы) бачылі Яго ўзыходзячым на Неба.

Тодї вернулись вони в Єрусалим із гори, званої Оливною, що поблизу Єрусалиму на субітнїй день ходи.

Тады (яны) вярнуліся ў Ярузалім з гары называнай Аліваў, што непадалёк ад Ярузаліму ў (адлегласьці) суботняга ходу.

І ввійшовши, зійшли на гірницю, де пробували Петр та Яков, та Йоан, та Андрей, Филип та Тома, Вартоломей і Матей, Яков Алхеїв та Симон Зилот, та Юда Яковів.

І калі прыйшлі, падняліся ў верхні пакой, дзе і засталіся: Пётра і Якуб і Яан, і Андрэй, Піліп і Хама, Барталамей і Мацьвей, Якуб Алхвеяў і Сымон Зілот, ды Юда, (брат) Якуба.

Усї вони пробували однодушно в молитві і благанню — з жінками й Мариєю, матїррю Ісусовою, і з братами Його.

Усе яны аднадушна былі ў малітве і маленьні (разам) з жанчынамі ды з Марыляю, маткай Ісусавай ды з братамі Ягонымі.

І ставши тими днями Петр посеред учеників, рече (було ж число імен укупі до ста двайцяти):

І ў гэныя дні Пётра, устаўшы пасярод вучняў, сказаў — а была грамада людзей разам каля ста дваццацёх:

Мужі брати! треба було справдитись писанню сьому, що прорік Дух сьвятий устами Давидовими про Юду, що став ся проводирем тих, котрі схопили Ісуса.

мужчыны браты! належала споўніцца Пісаньню гэтаму, якое прадказаў Дух Сьвяты праз вусны Давідавыя пра Юду, які стаў павадыром тых, што схапілі Ісуса,

Полїчено ж його до нас, і прийняв був долю служення сього.

бо (ён) быў залічаны да нас і атрымаў удзел у служэньні гэтым,

Сей чоловік придбав поле за нагороду неправедну, і, впавши сторч, тріснув надвоє, і вийшло усе нутро його.

ён жа атрымаў зямлю як узнагароду за няправеднасьць і раздуўшыся рынуўся, і лопнуў жывот (ягоны), і вываліліся ўсе вантробы ягоныя.

І відомо стало всїм домуючим у Єрусалимі, так що прозвано поле теє власною говіркою їх Акельдама, чи то б сказати: поле крови.

І стала вядомым (гэта) усім жыхара́м Ярузаліму, так што зямля тая на іхняй роднай гаворцы завецца Акельдама́, што значыць зямля крыві.

Написано ж в книзї Псальм: Нехай оселя його спустїє, і нехай нїхто не домує в нїй, а догляд її нехай прийме инший.

Бо напíсана ў Кнізе Псальмаў: хай двор ягоны стане пустым, і няхай ніхто ня жыве ў ім; і: пасад ягоны хай прыйме іншы.

Треба ж, щоб з мужів, що сходились із нами по всяк час, як входив і виходив між нами Господь Ісус,

Дык трэба, каб із тых мужчын, што былі з намі праз увесь час, як прыходзіў і адыходзіў ад нас Госпад Ісус,

почавши від хрещення Йоанового до дня, як Його взято від нас, був один із сїх укупі з нами сьвідком воскресення Його.

пачаўшы ад хрышчэньня Яанавага ажно да дня, калі (Ён) быў узьнесены ад нас, — які быў разам з намі сьведкай уваскрасе́ньня Ягонага, — (выбраць) аднаго зь іх.

І поставили двох: Йосифа, званого Варсавою, котрого звали також Юстом, та Маттія.

І паставілі двух: Язэпа, званага Барсабай, празванага Юстам, і Мацьвія

І молячись, казали: Ти, Господи, що знаєш серця всїх, покажи одного з сих двох, котрого вибрав єси,

і, памаліўшыся, (яны) сказалі: Ты, Госпадзе, Які ведаеш сэрца ўсіх, пакажы з гэтых двух аднаго, каго (Ты) выбраў

приняти долю служення сього й апостольства, від котрого відступив Юда, щоб ійти в своє місце.

прыняць удзел у служэньні гэтым і Апо́стальстве, ад якога адступіўся Юда, каб ісьці ў сваё мейсца.

І кинули жереб про них; і впав жереб на Маттія; і прилучено його до дванайцяти апостолів.

І кінулі жэрабе аб іх, і выпала жэрабе на Мацьвія, і (ён) быў далучаны да адзінаццацёх Апосталаў.

« 21 глава 2 глава »