1 І калі набліжаліся да Ерусаліму і ўвайходзілі ў Віфагію пры гары Аліўнай, тады паслаў Ісус двух вучняў, кажучы ім:
2 — Ідзеце ў аселішча, што проста перад вамі, і зараз-жа знойдзеце асьліцу прывязаную і асілянё з ёю; адвязаўшы, прывядзеце іх да Мяне.
3 І калі хто скажа вам штось, адкажэце, што Госпад іх патрабуе, — і ўраз-жа пашле іх.
4 Асталася ўсё гэта, каб збылося сказанае праз прарока, які гаворыць:
5 — скажэце дачцы Сыёнавай: вось Кароль твой ідзе да цябе, лагодны, седзячы на асьліцы і асьляці, сыне пад’ярэмнай.
6 Вучні, пайшоўшы зрабілі так, як загадаў ім Ісус.
7 Прывялі асьліцу і асьлянё, і паклалі на іх адзеньне сваё, і Ён сеў паверх іх.
8 Грамады народу пасьцілалі адзеньні свае па дарозе, а іншыя зразалі веткі дрэў і пасьцілалі імі дарогу.
9 Грамады народу, што йшло перад Ім і за Ім, ідучы ўсклікалі: — Гасанна Сыну Давыдаву! Дабраславёны, Хто йдзе ў імя Гасподняе, гасанна ў вышынях.
10 І калі ўвайшоў Ён у Ерусалім, усе места ўзрушылася, і гаварылі: — хто-ж гэта?.
11 Народ-жа адказаў: — гэта Ісус, прарок з Назарэту Галілейскага.
12 Ісус-жа, увайшоўшы у храм Божы, выгнаў усіх тых, якія таргавалі і куплялі ў храме, і абярнуў сталы мяняльнікаў і седлішчы гандляроў галубамі.
13 І сказаў ім: — напісана ёсьць — Дом Мой домам малітвы назавецца — а вы зрабілі яго прытонам зладзейскім.
14 І прыступілі да Яго ў храме сьляпыя і кульгавыя, і Ён ацаліў іх.
15 Першасьвятары і кніжнікі, гледзячы на цуды, якія Ён стварыў, і на дзяцей, якія ўсклікалі ў храме — Гасанна Сыну Давыдаву, — узбурыліся.
16 І сказалі Яму: — ці чуеш, што яны гавораць? Ісус-жа кажа ім: — так, хіба вы ніколі ня чыталі — з вуснаў дзяцёнкаў і сысункоў Ты ўчыніў хвалу.
17 І пакнінуўшы іх, адыйшоў вонкі з места, да Віфанію і там застаўся нанач.
18 А нараніцы, варачаючыся да места, адчуў голад.
19 І угледзеўшы пры дарозе адну смакоўніцу, падыйшоў да яе, і нічога не знайшоўшы на ёй, апрача толькі лісьця, кажа да яе: — няхай-жа ніколі ня будзе на табе плоду давеку, і смакоўніца зараз-жа засохла.
20 Абачыўшы гэтае, вучні дзіваваліся і гаварылі: — як гэта ў той-жа час засохла смакоўніца.
21 Ісус-жа ў адказ сказаў ім: — запраўды, кажу вам: калі будзеце мець веру бяз сумліву, дык ня толькі падобнае да смакоўнічага створыце, але каб і гары гэтай сказалі: — узьніміся і кінься ў мора, тое станецца.
22 І ўсё, чаго папросіце ў малітве з вераю, дастанеце.
23 І калі прыйшоў Ён у храм і навучаў, прыступілі да Яго першасьвятары і старшыні народныя, кажучы: — якою ўладаю Ты гэта чыніш, і хто Табе даў гэткую ўладу?
24 У адказ ім Ісус сказаў: — Я таксама хачу паставіць вам адно пытанне, і калі вы Мне адкажаце, то і Я вам скажу, якою ўладаю гэта ўчыняю.
25 Хрышчэньне Янава адкуль было, з неба ці ад людзей? яны-ж разважылі ў сабе: — Калі скажам: — з неба, Ён скажа нам: — чаму-ж вы не паверылі яму.
26 А калі скажам — ад людзей, боязна прад народам, бо ўсе ўважаюць Яна за прарока.
27 І ў адказ Ісусу сказалі: — ня ведаем, тады і Ён сказаў ім: — не скажу і Я вам, якою ўладаю гэта ўчыняю.
28 А як вам выдаецца? чалавек некі меў двух сыноў; і падыйшоўшы да першага, сказаў: — сыне, ідзі сёньня працаваць у вінаградніку маім.
29 Ён-жа у адказ сказаў — не хачу; але потым, раскаяўшыся, пайшоў.
30 І падайшоўшы да другога, ён сказаў тое-ж; гэты у адказ: — я іду, гаспадару, і не пайшоў.
31 Каторы з двух выканаў волю айца? Кажуць Яму: — першы. Ісус гаворыць ім: — папраўдзе кажу вам, што мытнікі і блудніцы йдуць наперадзе вас у Уладарства Божае.
32 Бо прыйшоў да вас Ян Хрысьціцель шляхам праведнасьці, і вы не паверылі яму; а мытнікі і блудніцы паверылі яму; вы-ж і бачыўшы гэтае, не пакаяліся потым, каб паверыць яму.
33 Іншую прыпавесьць слухайце. Чалавек некі, гаспадар дому, насадзіў вінаграднік, абвёў яго агарожай, выкапаў у ім таўчэльню, збудаваў вежу і, здаўшы яго вінаградарам, адышоў.
34 Калі-ж надышоў час плёнаў, ён паслаў слугаў сваіх узяць плёны свае.
35 Вінары, схапіўшы слугаў яго, аднаго пабілі, другога забілі, іншага скаменавалі.
36 Зноў паслаў ён іншых, больш, як першы раз, і з імі зрабілі тое самае.
37 Урэшце паслаў ён да іх сына свайго, кажучы, пасаромяцца сына майго.
38 Але вінары, убачыўшы сына, сказалі адзін аднаму: — гэта спадкаемца, пойдзем заб'ём яго і заўладаем спадчынай ягонай.
39 І ўзяўшы яго, вывелі вон з вінаградніку і забілі.
40 Вось-жа, калі прыйдзе гаспадар вінаградніку, што зробіць ён з гэтымі вінарамі?
41 Кажуць Яму: — злыдняў гэтых аддасьць на ліхую сьмерць, а вінаграднік аддасьць іншым вінарам, якія будуць аддаваць яму плёны ў свой час.
42 Ісус кажа ім: — няўжо вы ніколі не чыталі ў Пісаньні: камень, адкінуты будаўнічымі, той самы стаў галавою вугла; ад Госпада сталася гэта, і ёсьць дзіўна ў вачох нашых.
43 Дзеля гэтага кажу вам, што адыймецца ад вас Уладарства Божае, і дадзена будзе народу, які прыносіць плёны яго.
44 І той, хто ўпадзе на гэты камень, разаб'ецца, а на каго ён упадзе, таго разатрэ.
45 І пачуўшы прыпавесьці Ягоныя, першасьвятары і фарысеі зразумелі, што гаворыць пра іх.
46 І стараліся схапіць Яго, але пабаяліся народу, бо Яго ўважалі за прарока.
Зноскі:
13 зладзейскім — ці — грабежніцкім.
18 варачаючыся — ці — вяртаючыся.
Знайшлі памылку ў тэксце? Вылучыце яе і націсніце:
Ctrl + Enter
Сябры, вельмі патрэбныя наступныя папяровыя выданні:
- Сьвятая Бібля ў перакладзе Янкі Станкевіча 1973 (і Новы Закон 1970).
- Эвангельле Мацьвея, Марка, Лукі, Іоана — 1926−1930, Лодзь.
- Евангелля і Дзеі ў перакладах Гадлеўскага і Татарыновіча.
- Генезіс і Кніга Эклезіяста, або Прапаведніка ў перакладзе Яна Пятроўскага, 1984, 1987.
Калі вы імі валодаеце і можаце прадаць, патэлефануеце па тэлефоне +375296422269, ці напішыце — bible-man@mail.ru.
Калі вы чытаеце на беларускай мове, паспрабуйце новы праект — biblia.by:
Сьвятое Евангельле Мацьвея, 21 раздзел. Пераклад Міхася Міцкевіча.
Звярніце ўвагу. Нумары вершаў — гэта спасылкі, якія вядуць на раздзел з параўнаннем перакладаў, паралельнымі спасылкамі, тэкстамі з нумарамі Стронг. Паспрабуйце, магчыма, вы будзеце прыемна здзіўлены.