1 Тады Уладарства Нябеснае прыпадобніцца да дзесяцёх дзеваў, якія, узяўшы сьвяцільнікі свае, выйшлі на сустрэчу маладому.
2 Пяць з іх было разумных, а пяць недарэкіх.
3 Недарэкія, узяўшы сьвяцільнікі свае, не ўзялі з сабою алею.
4 Разумныя-ж узялі і алею ў пасудзінах да сьвяцільнікау сваіх.
5 А як малады замарудзіў, то задрамалі ўсе і спалі.
6 Апоўночы пачуўся моцны голас: — вось малады йдзе! выходзьце на спатканьне яго.
7 Тады ўсталі ўсе дзевы і паправілі сьвяцільнікі свае.
8 Няўдалыя-ж сказалі мудрым: — дайце нам вашага алею, бо сьвяцільнікі нашыя гаснуць.
9 Але мудрыя адказалі: — каб не забракла і нам і вам, пайдзеце лепш да гандляроў і купеце сабе.
10 Калі-ж пайшлі яны купляць, прыйшоў жаніх, і прыгатаваныя ўвайшлі з ім на вясельную бяседу, і дзьверы былі зачынены.
11 Потым прыйходзяць і іншыя дзевы і кажуць: — гаспадару, гаспадару, адчыні нам.
12 Ён-жа сказаў ім у адказ: — запраўды, кажу вам, ня знаю я вас.
13 Дык бадзёрцеся, бо ня ведаеце ні дня ні гадзіны, у якую прыйдзе Сын Чалавечы.
14 Падобна-ж, як чалавек, які, ад’яжджаючы, паклікаў слугаў сваіх і здаў ім маёмасьць сваю.
15 І аднаму даў пяць талянтаў, іншаму два, іншаму адзін, кажнаму паводле яго здольнасьцяў, і зараз-жа ад'ехаў.
16 Той, які дастаў пяць талянтаў, пусьціў іх у рух і прыдбаў яшчэ пяць талянтаў.
17 Таксама і той, які дастаў два, прыдбаў яшчэ два.
18 Той-жа, які дастаў адін талянт, пайшоў і закапаў яго ў зямлю, і схаваў срэбра гаспадара свайго.
19 Па доўгім часе вярнуўся гаспадар слугаў тых і запатрабаваў у іх разьліку.
20 І падыйшоў першы, які дастаў пяць талянтаў і прынёс другія пяць талянтаў, кажучы: — гаспадару, пяць талянтаў ты мне даў, вось яшчэ пяць талянтаў я здабыў іх.
21 Гаспадар ягоны сказаў яму: — добра, добры і верны слуга! у малым ты быў верны, над многім цябе пастаўлю; увайдзі ў радасьць гаспадара твайго.
22 Падыйшоў таксама і той, які дастаў два талянты, і сказаў: — гаспадару! два талянты даў ты мне, вось другія талянты я прыдбаыў імі.
23 Сказаў яму гаспадар ягоны: — добра, слуга добры і верны! у малым ты быў верны, над многім цябе пастаўлю.
24 Падыйшоў і той, які дастаў адзін талянт, і сказаў: — гаспадару, я ведаў, што ты чалавек жорсткі: жнеш, дзе ня сеяў, і зьбіраеш, дзе не рассыпаў.
25 Дык, пабаяўшыся, пайшоў і схаваў талянт твой у зямлі, вось маеш тваё.
26 Гаспадар яго сказаў яму ў адказ: — злы слуга і лянівы, ты ведаў, што я жну, дзе ня сеяў, і зьбіраю, дзе не рассыпаў.
27 Дзеля таго надлежала табе аддаць срэбра маё гандлярам, і я, вярнуўшыся, узяў-бы сваё з прыбыткам.
28 Дык вазьмеце ў яго талянт і дайце таму, хто мае дзесяць талянтаў.
29 Бо ўсякаму, хто мае, дадасца і прыспорыцца, а хто ня мае, адыймецца і тое, што хацеў-бы мець.
30 А нягоднага слугу ўкіньце ў процьму вонкавую; там будзе плач і скрыгат зубоў; гэта сказаўшы, ўсклікнуў: хто мае вушы, няхай пачуе.
31 Калі-ж прыйдзе Сын Чалавечы ў славе Сваёй, і ўсе сьвятыя ангелы з Ім, тады сядзе на Прастоле славы свае.
32 І зьбяруцца прад Ім усе народы, і аддзеліць адных ад іншых, як пастыр аддзяляе авец ад казлоў.
33 І паставіць авец па правай руцэ, а казлоў па левай.
34 Тады скажа Ўладар тым, якія справаго боку ў Яго: — прыйдзеце дабраславёныя Айца Майго, насьледуйце Ўладарства, прыгатаванае вам ад ставрэньня сьвету.
35 Бо Я быў галодны, і вы накармілі Мяне, Я меў смагу, і вы напаілі Мяне, быў падарожным, і вы прынялі Мяне.
36 Быў нагі, і вы адзелі Мяне, быў хворы, і вы адведалі Мяне, быу ў вязьніцы, і вы прыйшлі да Мяне.
37 Тады праведнікі скажуць Яму ў адказ: — Госпадзе! калі мы бачылі Цябе галодным і накармілі, ці засмаглым і напаілі.
38 Калі мы бачылі Цябе падарожным і прынялі, ці нагім і адзелі?
39 Калі мы бачылі Цябе хворым, ці ў вязьніцы і прыйшлі да Цябе?
40 І ў адказ Уладар скажа ім: — папраўдзе кажу вам: — тое, што вы зрабілі аднаму з гэтых меншых братоў Маіх, Мне зрабілі.
41 Тады скажа і тым, якія налева ад Яго: — ідзеце ад Мяне, праклятыя, ў агонь вечны, прыгатаваны д’яблу і ангелам яго.
42 Бо Я быў згаладалы, і вы не далі Мне есьці; хацеў піць, і вы не падалі Мяне.
43 Быў падарожным, і не прынялі Мяне; быў нагі, і не адзелі Мяне; быў хворы і ў вязьніцы, і не наведалі Мяне.
44 Тады і тыя скажуць Яму ў адказ: — Госпадзе! калі мы бачылі Цябе галодным, ці смагнучым, ці падарожнікам, ці нагім, або хворым, або ў вязьніцы, і не паслужылі Табе?
45 Тагды адкажа ім, прамоўвіўшы: — папраўдзе кажу вам: калі вы не зрабілі гэтага ніводнаму з гэтых меншых, то не зрабілі і Мне.
46 І пойдуць гэтыя на мýку вечную, а праведнікі ў жыцьцё вечнае.
Зноскі:
2 разумных — ці — мудрых.
2 недарэкіх — ці — няўдалых.
31 Прастоле — ці — Пасадзе.
34 Ўладар — ці — Кароль.
41 ў агонь — ці — у вагонь.
45 папраўдзе — ці — запраўды.
Знайшлі памылку ў тэксце? Вылучыце яе і націсніце:
Ctrl + Enter
Сябры, вельмі патрэбныя наступныя папяровыя выданні:
- Сьвятая Бібля ў перакладзе Янкі Станкевіча 1973 (і Новы Закон 1970).
- Эвангельле Мацьвея, Марка, Лукі, Іоана — 1926−1930, Лодзь.
- Евангелля і Дзеі ў перакладах Гадлеўскага і Татарыновіча.
- Генезіс і Кніга Эклезіяста, або Прапаведніка ў перакладзе Яна Пятроўскага, 1984, 1987.
Калі вы імі валодаеце і можаце прадаць, патэлефануеце па тэлефоне +375296422269, ці напішыце — bible-man@mail.ru.
Калі вы чытаеце на беларускай мове, паспрабуйце новы праект — biblia.by:
Сьвятое Евангельле Мацьвея, 25 раздзел. Пераклад Міхася Міцкевіча.
Звярніце ўвагу. Нумары вершаў — гэта спасылкі, якія вядуць на раздзел з параўнаннем перакладаў, паралельнымі спасылкамі, тэкстамі з нумарамі Стронг. Паспрабуйце, магчыма, вы будзеце прыемна здзіўлены.