1 τοτε ομοιωθηϲεται η βαϲιλεια των ουρανω̅ δεκα παρθενοιϲ αιτινεϲ λαβουϲαι ταϲ λαμπαδαϲ εαυτων εξηλθον ειϲ υπαντηϲιν του νυμφιου
2 πεντε δε εξ αυτων ηϲαν μωραι και πεντε φρονιμοι
3 αι γαρ μωραι λαβουϲαι ταϲ λαμπαδαϲ αυτων ουκ ελαβον μεθ εαυτων ελαιο̅
4 αι δε φρονιμοι ελαβον ελαιον εν τοιϲ αγγειοιϲ μετα των λαμπαδων εαυτων
5 χρονιζοντοϲ δε του νυμφιου ενυϲταξαν παϲαι και εκαθευδον
6 μεϲηϲ δε νυκτοϲ κραυγη εγενετο ιδου ο νυμφιοϲ εξερχεϲθε ειϲ απαντηϲιν
7 τοτε ηγερθηϲαν παϲαι αι παρθενοι εκειναι και εκοϲμηϲαν ταϲ λαμπαδαϲ εαυτων
8 αι δε μωραι ταιϲ φρονιμοιϲ ειπαν δοτε ημιν εκ του ελαιου υμων οτι αι λαμπαδεϲ ημων ϲβεννυνται
9 απεκριθηϲα̅ δε αι φρονιμοι λεγουϲαι μηποτε ου μη αρκεϲη ημιν και υμιν πορευεϲθε μαλλον προϲ τουϲ πωλουνταϲ και αγοραϲατε εαυταιϲ
10 απερχομενων δε αυτων αγοραϲαι ηλθεν ο νυμφιοϲ και αι ετοιμοι ειϲηλθο̅ μετ αυτου ειϲ τουϲ γαμουϲ και ηκλειϲθη η θυρα
11 υϲτερον δε ερχο̅ται και αι λοιπαι παρθενοι λεγουϲαι κ̅ε̅ κ̅ε̅ ανοιξον ημιν
12 ο δε αποκριθειϲ ειπεν αμην λεγω υμιν ουκ οιδα υμαϲ
13 γρηγορειτε ουν οτι ουκ οιδατε την ημεραν ουδε την ωραν
14 ωϲπερ γαρ ανθρωποϲ αποδημων εκαλεϲεν τουϲ ιδιουϲ δουλουϲ και παρεδωκεν αυτοιϲ τα υπαρχοντα αυτου
15 και ω μεν εδωκεν πεντε ταλαντα ω δε δυο ω δε εν εκαϲτω κατα τη̅ ιδιαν δυναμιν και απεδημηϲεν ευθεωϲ
16 πορευθειϲ ο τα πεντε ταλαντα λαβων ηργαϲατο εν αυτοιϲ και εκερδηϲεν αλλα πεντε
17 ωϲαυτωϲ και ο τα δυο εκερδηϲεν αλλα δυο
18 ο δε το εν λαβων απελθων ωρυξεν γην και εκρυψεν το αργυριον του κ̅υ̅ αυτου
19 μετα δε πολυν χρονον ερχεται ο κ̅ϲ̅ των δουλων εκεινων και ϲυναιρει λογο̅ μετ αυτων
20 και προϲελθων ο τα πεντε ταλαντα λαβων προϲηνεγκεν αλλα πεντε ταλαντα λεγων κ̅ε̅ πεντε ταλαντα μοι παρεδωκαϲ ιδε αλλα πεντε ταλαντα εκερδηϲα
21 εφη αυτω ο κ̅ϲ̅ αυτου ευ δουλε αγαθε και πιϲτε επι ολιγα ηϲ πιϲτοϲ επι πολλων ϲε καταϲτηϲω ειϲελθε ειϲ την χαραν του κ̅υ̅ ϲου
22 προϲελθων και ο τα δυο ταλαντα ειπεν κ̅ε̅ δυο ταλαντα μοι παρεδωκαϲ ιδε αλλα δυο ταλαντα εκερδηϲα
23 εφη αυτω ο κ̅ϲ̅ αυτου ευ δουλε αγαθε και πιϲτε επι ολιγα πιϲτοϲ ηϲ επι πολλων ϲε καταϲτηϲω ειϲελθε ειϲ τη̅ χαραν του κυριου ϲου
24 προϲελθων δε και ο το εν ταλαντον ειληφωϲ ειπεν κ̅ε̅ εγνων ϲε οτι ϲκληροϲ ει ανθρωποϲ θεριζων οπου ουκ εϲπειραϲ και ϲυναγων οθε̅ ου διεϲκορπιϲαϲ
25 και φοβηθειϲ απελθων εκρυψα το ταλαντον ϲου εν τη γη ιδε εχειϲ το ϲον
26 αποκριθειϲ δε ο κ̅ϲ̅ αυτου ειπεν αυτω πονηρε δουλε και οκνηρε ηδειϲ οτι θεριζω οπου ουκ εϲπειρα και ϲυναγω οθε̅ ου διεϲκορπιϲα
27 εδει ϲε ουν βαλειν τα αργυρια μου τοιϲ τραπεζειταιϲ και ελθων εγω εκομιϲαμην αν το εμον ϲυν τοκω
28 αρατε ουν απ αυτου το ταλαντον και δοτε τω εχοντι τα δεκα ταλαντα
29 τω γαρ εχοντι παντι δοθηϲεται και περιϲϲευθηϲεται του δε μη εχοντοϲ και ο εχει αρθηϲεται απ αυτου
30 και τον αχρειον δουλο̅ εκβαλετε ειϲ το ϲκοτοϲ το εξωτερον εκει εϲται ο κλαυθμοϲ και ο βρυγμοϲ των οδοντων
31 οταν δε ελθη ο υιοϲ του ανθρωπου εν τη δοξη αυτου και παντεϲ οι αγγελοι μετ αυτου τοτε καθιϲει επι θρονου δοξηϲ αυτου
32 και ϲυναχθηϲονται εμπροϲθε̅ αυτου παντα τα εθνη και αφοριει αυτουϲ απ αλληλων ωϲπερ ο ποιμην αφοριζει τα προβατα απο των εριφιω̅
33 και ϲτηϲει τα μεν προβατα εκ δεξιων αυτου τα δε εριφια εξ ευωνυμων
34 τοτε ερει ο βαϲιλευϲ τοιϲ εκ δεξιω̅ αυτου δευτε οι ευλογημενοι του πατροϲ μου κληρονομηϲατε την ητοιμαϲμενην υμιν βαϲιλειαν απο καταβοληϲ κοϲμου
35 επειναϲα γαρ και εδωκατε μοι φαγειν εδιψηϲα και εποτιϲατε με ξενοϲ ημην και ϲυνηγαγετε με
36 γυμνοϲ και περιεβαλετε με ηϲθενηϲα και επεϲκεψαϲθε με εν φυλακη ημην και ηλθατε προϲ με
37 τοτε αποκριθηϲονται αυτω οι δικαιοι λεγοντεϲ κ̅ε̅ ποτε ϲε ειδαμεν πεινω̅τα και εθρεψαμεν η διψωντα και εποτιϲαμε̅
38 ποτε δε ϲε ειδομεν ξενον και ϲυνηγαγομε̅ η γυμνον και περιεβαλομεν
39 ποτε δε ϲε ειδομεν αϲθενουντα η εν φυλακη και ηλθομεν προϲ ϲε
40 και αποκριθειϲ ο βαϲιλευϲ ερει αυτοιϲ αμην λεγω υμιν εφ οϲον εποιηϲατε ενι τουτων των {} [47] ελαχιϲτων εμοι εποιηϲατε
41 τοτε ερει και τοιϲ εξ ευωνυμων πορευεϲθε απ εμου κατηραμενοι ειϲ το πυρ το αιωνιον το ητοιμαϲμενον τω διαβολω και τοιϲ αγγελοιϲ αυτου
42 επειναϲα γαρ και {} [48] εδωκατε μοι φαγειν και εδιψηϲα και ουκ εποτιϲατε με
43 ξενοϲ ημην και ου ϲυνηγαγετε με γυμνοϲ και ου περιεβαλετε με αϲθενηϲ και εν φυλακη και ουκ επεϲκεψαϲθε με
44 τοτε αποκριθηϲονται και αυτοι λεγοντεϲ κ̅ε̅ ποτε ϲε ειδομεν πεινωντα η διψωντα η ξενον η γυμνον η αϲθενη η ε̅ φυλακη και ου διεκονηϲαμεν ϲοι
45 τοτε αποκριθηϲεται αυτοιϲ λεγων αμην λεγω υμιν εφ οϲον ουκ εποιηϲατε ενι τουτων των ελαχιϲτων ουδε εμοι εποιηϲατε
46 και απελευϲονται ουτοι ειϲ κολαϲιν αιωνιον οι δε δικαιοι ειϲ ζωην αιωνιον
Примечания:
40 [47] {αδελφων μου των}
42 [48] {ουκ}
Нашли в тексте ошибку? Выделите её и нажмите:
Ctrl + Enter
Евангелие от Матфея, 25 ΚΕΦΆΛΑΙΟ. Ватиканский кодекс — 4 век.
Обратите внимание. Номера стихов — это ссылки, ведущие на раздел со сравнением переводов, параллельными ссылками, текстами с номерами Стронга. Попробуйте, возможно, вы будете приятно удивлены.