1 και μεθ ημεραϲ εξ παραλαμβανει ο ι̅ϲ̅ τον πετρον και ιακωβον και ιωανην τον αδελφον αυτου και αναφερει αυτουϲ ειϲ οροϲ υψηλον καθ ιδιαν
2 και μετεμορφωθη εμπροϲθεν αυτων και ελαμψε̅ το προϲωπον αυτου ωϲ ο ηλιοϲ τα δε ιματια αυτου εγενετο λευκα ωϲ το φωϲ
3 και ιδου ωφθη αυτοιϲ μωυϲηϲ και ηλειαϲ ϲυνλαλου̅τεϲ μετ αυτου
4 αποκριθειϲ δε ο πετροϲ ειπεν τω ι̅υ̅ κ̅ε̅ καλον εϲτιν ημαϲ ωδε ειναι ει θελειϲ ποιηϲω ωδε ϲκηναϲ τρειϲ ϲοι μια̅ και μωυϲει μιαν και μιαν ηλεια
5 ετι αυτου λαλουντοϲ ιδου νεφελη φωτεινη επεϲκιαϲεν αυτουϲ και ιδου φωνη εκ τηϲ νεφεληϲ λεγουϲα ουτοϲ εϲτιν ο υιοϲ μου ο αγαπητοϲ εν ω ευδοκηϲα ακουετε αυτου
6 και ακουϲαντεϲ οι μαθηται επεϲαν επι προϲωπον αυτων και εφοβηθηϲαν ϲφοδρα
7 και προϲηλθεν ο ι̅ϲ̅ και αψαμενοϲ αυτων ειπε̅ εγερθητε και μη φοβειϲθε
8 επαραντεϲ δε τουϲ οφθαλμουϲ αυτων ουδενα ειδον ει μη αυτον ι̅ν̅ μονον
9 και καταβαινοντων αυτων εκ του ορουϲ ενετειλατο αυτοιϲ ο ι̅ϲ̅ λεγων μηδενι ειπητε το οραμα εωϲ ου ο υιοϲ του ανθρωπου εκ νεκρων εγερθη
10 και επηρωτηϲαν αυτον οι μαθηται αυτου λεγοντεϲ τι ουν οι γραμματειϲ λεγουϲιν οτι ηλειαν διελθειν πρωτον
11 ο δε αποκριθειϲ ειπεν ηλειαϲ μεν ερχεται και αποκαταϲτηϲει παντα
12 λεγω δε υμι̅ οτι ηλειαϲ ηδη ηλθε̅ και ουκ επεγνωϲαν αυτον αλλ εποιηϲαν εν αυτω οϲα ηθεληϲαν ουτωϲ και ο υιοϲ του ανθρωπου μελλει παϲχειν υπ αυτων
13 τοτε ϲυνηκαν οι μαθηται οτι περι ιωανου του βαπτιϲτου ειπεν αυτοιϲ
14 και ελθοντων προϲ τον οχλον προϲηλθε̅ αυτω ανθρωποϲ γονυπετων αυτον
15 και λεγων κ̅ε̅ ελεηϲον μου τον υιον μου οτι ϲεληνιαζεται και κακωϲ εχει πολλακιϲ γαρ πειπτει ειϲ το πυρ και πολλακιϲ ειϲ το υδωρ
16 και προϲηνεγκα αυτον τοιϲ μαθηταιϲ ϲου και ουκ ηδυναϲθηϲαν αυτο̅ θεραπευϲαι
17 αποκριθειϲ δε ο ι̅ϲ̅ ειπεν ω γενεα απιϲτοϲ και διεϲτραμμενη εωϲ ποτε μεθ υμων εϲομαι εωϲ ποτε ανεξομαι υμω̅ φερετε μοι αυτον ωδε
18 και επετειμηϲεν αυτω ο ι̅ϲ̅ και εξηλθεν απ αυτου το δαιμονιον και εθεραπευθη ο παιϲ απο τηϲ ωραϲ εκεινηϲ
19 τοτε προϲελθοντεϲ οι μαθηται τω ι̅υ̅ καθ ιδιαν ειπον δια τι ημειϲ ουκ εδυνηθημε̅ εκβαλειν αυτο
20 ο δε λεγει αυτοιϲ δια την ολιγοπιϲτιαν υμων αμην γαρ λεγω υμιν εαν εχητε πιϲτιν ωϲ κοκκον ϲιναπεωϲ ερειτε τω ορι τουτω μεταβα ενθεν εκει και μεταβηϲεται και ουδεν αδυνατηϲει υμιν
21 [отсутствует]
22 ϲυϲτρεφομενων δε αυτων εν τη γαλειλαια ειπεν αυτοιϲ ο ι̅ϲ̅ μελλει ο υιοϲ του ανθρωπου παραδιδοϲθαι ειϲ χειραϲ ανθρωπων
23 και αποκτενουϲιν αυτο̅ και τη τρι ημερα αναϲτηϲεται και ελυπηθηϲαν ϲφοδρα
24 ελθοντων δε αυτων ειϲ καφαρναουμ προϲηλθον οι τα διδραχμα λαμβανοντεϲ τω πετρω και ειπαν ο διδαϲκαλοϲ υμων ου τελει τα διδραχμα
25 λεγει ναι και ελθοντα ειϲ την οικιαν προεφθαϲεν αυτον ο ι̅ϲ̅ λεγων τι ϲοι δοκει ϲιμω̅ οι βαϲιλειϲ τηϲ γηϲ απο τινοϲ λαμβανουϲιν τελη η κηνϲον απο των υιων αυτων η απο τω̅ αλλοτριων
26 ειποντοϲ δε απο των αλλοτριω̅ εφη αυτω ο ι̅ϲ̅ αρα γε ελευθεροι ειϲιν οι υιοι
27 ινα δε μη ϲκανδαλιϲωμεν αυτουϲ πορευθειϲ ειϲ θαλαϲϲαν βαλε αγκιϲτρον και τον αναβαντα πρωτον ιχθυ̅ αρον και ανοιξαϲ το ϲτομα αυτου ευρηϲειϲ ϲτατηρα εκεινον λαβων δοϲ αυτοιϲ αντι εμου και ϲου
Нашли в тексте ошибку? Выделите её и нажмите:
Ctrl + Enter
Евангелие от Матфея, 17 ΚΕΦΆΛΑΙΟ. Ватиканский кодекс — 4 век.
Обратите внимание. Номера стихов — это ссылки, ведущие на раздел со сравнением переводов, параллельными ссылками, текстами с номерами Стронга. Попробуйте, возможно, вы будете приятно удивлены.