1 και μεθ ημεραϲ εξ παραλαμβανει ο ι̅ϲ̅ το̅ πετρον και ιακωβον και ιωαννην τον αδελφο̅ αυτου και αναφερει αυτουϲ ειϲ οροϲ υψηλον κατ ιδιαν
2 και μετεμορφωθη εμπροϲθεν αυτων και ελαμψεν το προϲωπον αυτου ωϲ ο ηλιοϲ τα δε ιματια αυτου εγενετο λευκα ωϲ το φωϲ
3 και ιδου ωφθηϲαν αυτοιϲ μωϲηϲ και ηλιαϲ μετ αυτου ϲυλλαλουντεϲ
4 αποκριθειϲ δε ο πετροϲ ειπεν τω ι̅υ̅ κ̅ε̅ καλον εϲτι̅ ημαϲ ωδε ειναι ει θελειϲ ποιηϲω ωδε τρειϲ ϲκηναϲ ϲοι μιαν και μωϲη μιαν και ηλια μιαν
5 ετι αυτου λαλουντοϲ ιδου νεφελη φωτινη επεϲκιαϲεν αυτουϲ και ιδου φωνη εκ τηϲ νεφεληϲ λεγουϲα ουτοϲ εϲτιν ο υ̅ϲ̅ μου ο αγαπητοϲ εν ω ηυδοκηϲα αυτου ακουετε
6 και ακουϲαντεϲ οι μαθηται επεϲαν επι προϲωπο̅ αυτων και εφοβηθηϲαν ϲφοδρα
7 και προϲελθων ο ι̅ϲ̅ ηψατο αυτων και ειπεν εγερθητε και μη φοβειϲθαι
8 επαραντεϲ δε τουϲ οφθαλμουϲ αυτων ουκετι ουδενα ιδον ει μη τον ι̅ν̅ μονον
9 και καταβαινοντων αυτων εκ του ορουϲ ενετειλατο αυτοιϲ ο ι̅ϲ̅ λεγων μηδενι ειπητε το οραμα εωϲ ου ο υ̅ϲ̅ του α̅ν̅ο̅υ̅ εκ νεκρων αναϲτη
10 και επερωτηϲαν αυτον οι μαθηται αυτου λεγοντεϲ τι ουν οι γραμματειϲ λεγουϲιν οτι ηλιαν διελθειν πρωτον
11 ο δε ι̅ϲ̅ αποκριθειϲ ειπεν αυτοιϲ ηλιαϲ μεν ερχεται πρωτον και αποκαταϲτηϲει πα̅τα
12 λεγω δε υμιν οτι ηλιαϲ ηδη ηλθεν και ουκ επεγνωϲαν αυτον αλλα εποιηϲαν εν αυτω οϲα ηθεληϲαν ουτωϲ και ο υ̅ϲ̅ του α̅ν̅ο̅υ̅ μελλει παϲχει̅ υπ αυτων
13 τοτε ϲυνηκαν οι μαθηται οτι περι ιωαννου του βαπτιϲτου ειπεν αυτοιϲ
14 και ελθοντων αυτων προϲ τον οχλον προϲηλθε̅ αυτω α̅ν̅ο̅ϲ̅ γονυπετων αυτον
15 και λεγων κ̅ε̅ εληϲον μου τον υιον οτι ϲεληνιαζετε και κακωϲ παϲχει πολλακιϲ γαρ πιπτει ειϲ το πυρ και πολλακιϲ ειϲ το υδωρ
16 και προϲηνεγκα αυτον τοιϲ μαθηταιϲ ϲου και ουκ ηδυνηθηϲαν αυτον θεραπευϲαι
17 αποκριθειϲ δε ο ι̅ϲ̅ ειπεν ω γενεα απιϲτοϲ και διεϲτραμμενη εωϲ ποτε μεθ υμων εϲομαι εωϲ ποτε ανεξομαι υμων φερετε μοι αυτον ωδε
18 και επετιμηϲεν αυτω ο ι̅ϲ̅ και εξηλθεν απ αυτου το δαιμονιον και εθεραπευθη ο παιϲ απο τηϲ ωραϲ εκεινηϲ
19 τοτε προϲελθοντεϲ οι μαθηται τω ι̅υ̅ κατ ιδιαν ειπον δια τι ημειϲ ουκ ηδυνηθημεν εκβαλει̅ αυτο
20 ο δε ι̅ϲ̅ ειπεν αυτοιϲ δια την απιϲτιαν υμων αμην γαρ λεγω υμιν οτι εαν εχητε πιϲτιν ωϲ κοκκο̅ ϲιναπεωϲ ερειτε τω ορει τουτω μεταβηθι εντευθεν εκει και μεταβηϲεται και ουδεν αδυνατηϲει υμιν
21 τουτο δε το γενοϲ ουκ εκπορευεται ει μη εν προϲευχη και νηϲτεια
22 αναϲτρεφομενων δε αυτων εν τη γαλιλαια ειπεν αυτοιϲ ο ι̅ϲ̅ μελλει ο υ̅ϲ̅ του α̅ν̅ο̅υ̅ παραδιδοϲθαι ειϲ χειραϲ α̅ν̅ω̅ν̅
23 και αποκτενουϲιν αυτον και τη τριτη ημερα εγερθηϲεται και ελυπηθηϲαν ϲφοδρα
24 ελθοντων δε αυτων ειϲ καπερναουμ προϲηλθο̅ οι τα διδραχμα λαμβανοντεϲ τω πετρω και ειπο̅ ο διδαϲκαλοϲ υμων ου τελει τα διδραχμα
25 λεγει ναι και οτε ηλθον ειϲ την οικιαν προεφθαϲεν αυτον ο ι̅ϲ̅ λεγων τι ϲοι δοκει ϲιμων οι βαϲιλειϲ τηϲ γηϲ απο τινων λαμβανουϲιν τελη η κηνϲον απο των υιων αυτων η απο των αλλοτριων
26 λεγει αυτω ο πετροϲ απο των αλλοτριων ειποντοϲ δε αυτου απο των αλλοτριων εφη αυτω ο ι̅ϲ̅ αρα [отсутствует]
Нашли в тексте ошибку? Выделите её и нажмите:
Ctrl + Enter
Евангелие от Матфея, 17 ΚΕΦΆΛΑΙΟ. Ефремов кодекс — 5 век.
Обратите внимание. Номера стихов — это ссылки, ведущие на раздел со сравнением переводов, параллельными ссылками, текстами с номерами Стронга. Попробуйте, возможно, вы будете приятно удивлены.