1 У той-жа дзень Ісус, выйшаўшы з дому, сеў пры моры.
2 І зыйшлося да Яго мноства народу; тады Ён увайшоў у лодку і сеў, а ўся грамада народу стаяла на беразе.
3 І шмат гаварыў ім прыпавесьцямі, кажучы:
4 Вось выйшаў сейбіт сеяць. І калі ён сеяў, некаторае насеньне ўпала пры дарозе, і наляцелі птушкі, і падзяўблі яго.
5 Іншае ўпала на грунт камяністы, дзе было мала зямлі, і незабавам узыйшло, бо зямля была няглыбокая.
6 Калі-ж засьвяціла сонца, завяла, і ня меўшы караня, засохла.
7 Іншае ўпала ў цярніну, і цярніна разросшыся, заглушыла яго.
8 Каторае-ж упала ў добрую зямлю, дало плён: адно ў стакроць, іншае ў шэсьцьдзесят, іншае ў трыццаць.
9 Хто мае вушы слухаць, няхай чуе.
10 І падыйшлі да Яго вучні Ягоныя, кажучы: — чаму гаворыш да іх прыпавесьцямі?
11 Ён-жа ў адказ сказаў ім: — дзеля таго, што вам дадзена разумець тайны Уладарства Нябеснага, ім-жа ня дадзена.
12 Бо хто мае, таму дадасца і прыспорыцца, а хто ня мае, у таго адыймецца і тое, што мае.
13 Дзеля таго гавару ім прыпавесьцямі, што яны гледзячы ня бачаць і слухаючы ня чуюць, і не разумеюць.
14 І збываецца над імі прароцтва Ісаі, які кажа: — слухам пачуеце і не зразумееце, і, зрокам глядзець будзеце, і ня ўбачыце.
15 Бо агрубела сэрца людзей гэтых, — і вушыма цяжка чуюць, і вочы зажмурылі, каб нічога ня бачыць вачама і не пачуць вушама ды не ўразумець сэрцам
16 і не навярнуцца, каб Я ацаліў іх.
17 Вашыя-ж вочы шчасьлівыя, бо бачаць, і вушы вашыя, што чуюць. Папраўдзе кажу вам, што многія прарокі і праведнікі жадалі бачыць, што вы бачылі, і ня бачылі, і чуць, што вы чуеце, і ня чулі.
18 Вы-ж выслухайце прыпавесьць пра сейбіта.
19 Да ўсякага, хто слухае слова пра Ўладарства і не разумее яго, прыйходзіць златворца і выхоплівае пасеянае ў сэрцы яго; вось гэта азначае пасеянае пры дарозе.
20 А пасеянае на камяністым грунце азначае таго, хто чуе слова і адразу з радасьцю прыймае яго,
21 Але ня мае карэньня ў сабе і нясталы: калі надыйходзяць турботы альбо ганеньне за слова, зараз-жа адступаецца.
22 Пасеянае ў цярніне азначае таго, хто чуе слова, але клопаты веку гэтага і зманлівасьць багацьця заглушаюць слова, і яно стаецца бясплодным.
23 Пасеянае-ж у добрай зямлі азначае таго, хто чуе слова і разумее, і гэткі прыносіць плён і выдае: — адзін стакроць, іншы шэсьцьдзесят, а іншы трыццаць.
24 Іншую прыпавесьць падаў ім, кажучы: Уладарства Нябеснае падобнае да чалавека, які пасеяў добрае насеньне на полі сваім.
25 Калі людзі спалі, прыйшоў вораг яго і ўсеяў дурна'ян між пшанцай, і адыйшоў.
26 А калі ўзрасла рунь і закаласіла, тады зьявіўся і дурна'ян.
27 Тады слугі гаспадара, прыйшоўшы, сказалі яму: — гаспадару! ці-ж ня добрае насеньне сеяў ты на полі сваім? скуль-жа ўзяўся дурнап'ян?
28 Ён-жа сказаў ім: — вораг учыніў гэта, і сказалі яму слугі: — калі хочаш, пойдзем, выпалем яго.
29 Але Ён сказаў ім: не, Каб, вырываючы пустазельле, не павырывалі разам з ім і пшаніцы.
30 Пакіньце расьці абаім разам аж да жніва; а ў часе жніва скажу жнацом: — зьбярце перш дурнап'ян і зьвяжэце яго ў пукі, каб спаліць яго, а пшаніцу зьбярэце ў гумно маё.
31 Іншую прыпавесьць падаў ім, кажучы: "Уладарства Нябеснае падобна да зярняці гарчычнага, якое чалавек узяў і пасеяў на полі сваім.
32 Яно меншае за ўсякае насеньне, але, калі вырасьце, то большае за ўсякую палявую расьліну, і становіцца як дрэва, і птушкі нябесныя хаваюцца ў ветках яго". Яшчэ іншую прыпавесьць сказаў Ён ім:
33 Уладарства Нябеснае падобна да закісі, якую жанчына ўзяла і палажыла ў тры меркі мукі, пакуль не закісла ўсё.
34 Усё гэта Ісус гаварыў народу прыпавесьцямі, а бяз прыпавесьцяў нічога не гаварыў ім.
35 Каб збылося сказанае праз прарока, які гаворыць: — адчыню ў прыпавесьцях вусны Мае, выражу сукрытае ад стварэньня сьвету.
36 Тады, адпусьціўшы народ, Ісус увайшоў у дом. І прыступілі да Яго вучні Ягоныя, кажучы: — растлумач нам прыпавесьць пра пустазельле.
37 Ён-жа ў адказ сказаў ім: — сейбіт добрага насеньня — Сын Чалавечы.
38 А поле — гэта сьвет; добрае насеньне — гэта сыны Ўладарства; а пустазельле — сыны златворнага.
39 Вораг, які насеяў іх — гэта злыдух; жніва — гэта сканчэньне веку, а жанцы — ангелы.
40 От-жа, як зьбіраюць пустазельле і агнём спальваюць, так будзе пры сканчэньні веку гэтага.
41 Пашле Сын Чалавечы ангелаў Сваіх, і зьбяруць у Ўладарстве Ягоным усё спакуты і стваральнікаў беззаконьня.
42 І ўрынуць іх у печ агнявую, там будзе плач і скрыгат зубоў.
43 Тады праведнікі зазьзяюць, як сонца, у Ўладарстве Айца іх; хто мае вушы слухаць, няхай пачуе.
44 Яшчэ падобнае Уладарства Нябеснае да скарбу, схаванаму ў полі, і той, хто знайшоў яго, утаіў, і з радасьці ад гэтага, ідзе і прадае ўсё, што мае, і купляе поле тое.
45 Яшчэ падобнае Уладарства Нябеснае да чалавека-купца, які шукае прыгожых пэрлаў,
46 І знайшоўшы адну дарагую пэрліну, пайшоў і прадаў усё, што меў, і купіў яе.
47 Яшчэ падобнае Ўладарства Нябеснае да невада, зацягненага ў мора, які зачэрпаў рознага сорту рыбы.
48 І калі ён напоўніўся, выцягнулі яго на бераг і, сеўшы, добрае адабралі ў судзьдзё, а благое выкінулі вон.
49 Гэтак будзе пры сканчэньні веку: сыйдуць ангелы і вылучаць злых спасярод праведных.
50 І ўкінуць іх у печ агністую — там будзе плач і скрыгат зубоў".
51 І кажа ім Ісус: — ці зразумелі вы ўсё гэта? кажуць Яму: так, Госпадзе!
52 Ён-жа сказаў ім: — дзеля гэтага ўсякі кніжнік, які які быў навучаны пра Ўладарства Нябеснага, падобны да гаспадара дому, які выносіць з свае кладоўкі і новае і старое.
53 І было-ж, калі Ісус скончыў прыпавесьці гэтыя, адыйшоў адтуль.
54 І прыйшоўшы на бацькаўшчыну сваю, навучаў іх у сынагогах іхных, і дзівіліся яны і гаварылі: — адкуль у Яго мудрасьць такая і сілы?
55 Ці-ж ня цесьляў Ён сын? Ці-ж ня Маці Яго завецца Марыя, і браты Яго — Якуб і Йосія, і Сыман і Юда?
56 І сёстры Яго ці-ж ня ўсе між намі? скуль-жа ў Яго ўсё гэта?
57 І блазнавалі над Ім, Ісус-жа сказаў ім: — ня бывае прарока без павагі, хіба толькі на бацькаўшчыне сваёй і ў доме сваім.
58 І не стварыў там шмат цудаў дзеля няверніцтва іхнага.
Зноскі:
10 чаму — ці — дзеля чаго.
14 які кажа — ці — якое кажа.
27 ўзяўся дурнап'ян — ці — ўзялося пустазельле.
36 растлумач — ці — разьясьні.
58 няверніцтва — ці — няверства.
Знайшлі памылку ў тэксце? Вылучыце яе і націсніце:
Ctrl + Enter
Сябры, вельмі патрэбныя наступныя папяровыя выданні:
- Сьвятая Бібля ў перакладзе Янкі Станкевіча 1973 (і Новы Закон 1970).
- Эвангельле Мацьвея, Марка, Лукі, Іоана — 1926−1930, Лодзь.
- Евангелля і Дзеі ў перакладах Гадлеўскага і Татарыновіча.
- Генезіс і Кніга Эклезіяста, або Прапаведніка ў перакладзе Яна Пятроўскага, 1984, 1987.
Калі вы імі валодаеце і можаце прадаць, патэлефануеце па тэлефоне +375296422269, ці напішыце — bible-man@mail.ru.
Калі вы чытаеце на беларускай мове, паспрабуйце новы праект — biblia.by:
Сьвятое Евангельле Мацьвея, 13 раздзел. Пераклад Міхася Міцкевіча.
Звярніце ўвагу. Нумары вершаў — гэта спасылкі, якія вядуць на раздзел з параўнаннем перакладаў, паралельнымі спасылкамі, тэкстамі з нумарамі Стронг. Паспрабуйце, магчыма, вы будзеце прыемна здзіўлены.