1 ει τιϲ ουν παρακληϲειϲ εν χ̅ω̅ ει τι παραμυθιον αγαπηϲ ει τιϲ κοινωνια π̅ν̅ϲ̅ ει τιϲ ϲπλαγχνα και οικτειρμοι
2 πληρωϲατε μου την χαραν ινα το αυτο την αυτην την αγαπην εχοντεϲ ϲυνψυχοι το αυτο φρονουντεϲ
3 μηδεν κατ εριθιαν μηδε κατα κενοδοξιαν αλλα τη ταπεινοφροϲυνη αλληλουϲ ηγουμενοι υπερεχο̅ταϲ εαυτων
4 μη τα εαυτω εκαϲτοϲ ϲκοπουντεϲ αλλα και τα ετερων εκαϲτοι
5 τουτο φρονειτε εν υμιν ο εν χ̅ω̅ ι̅υ̅
6 οϲ εν μορφη θ̅υ̅ υπαρχων ουχ αρπαγμον ηγηϲατο το ειναι ιϲα θ̅ω̅
7 αλλ εαυτον εκενωϲεν μορφην δουλου λαβων εν ομοιωματι α̅ν̅ω̅ν̅ γενομενοϲ και ϲχηματι ευρεθειϲ ωϲ α̅ν̅ο̅ι̅ϲ̅
8 εταπεινωϲεν εαυτον γενομενοϲ υπηκοοϲ μεχρι θανατου θανατου δε ϲταυρου
9 διο και ο θ̅ϲ̅ αυτον υπερυψωϲεν και εχαριϲατο αυτω το ονομα το υπερ παν ονομα
10 ινα εν τω ονοματι ι̅υ̅ παν γονυ καμψη επουρανιων και επιγειων και καταχθονιων
11 και παϲα γλωϲϲα εξομολογηϲεται οτι κ̅ϲ̅ ι̅ϲ̅ χ̅ϲ̅ ειϲ δοξαν θ̅υ̅ π̅ρ̅ϲ̅
12 ωϲτε αγαπητοι μου καθωϲ παντοτε υπηκουϲατε μη ωϲ εν τη παρουϲια μου μονον αλλα νυν πολλω μαλλον εν τη απουϲια μου μετα φοβου και τρομου την εαυτων ϲωτηριαν κατεργαζεϲθαι
13 θ̅ϲ̅ γαρ εϲτιν ο ενεργων εν υμιν και το θελειν και το ενεργειν υπερ τηϲ ευδοκιαϲ αυτου
14 παντα ποιειτε χωριϲ γογγυϲμων και διαλογιϲμων
15 ινα γενηϲθε αμεμπτοι και ακερεοι τεκνα θ̅υ̅ αμωμα μεϲον γενεαϲ ϲκολιαϲ και διεϲτραμμενηϲ εν οιϲ φενεϲθαι ωϲ φωϲτηρεϲ εν κοϲμω
16 λογον ζωηϲ επεχοντεϲ ειϲ καυχημα εμοι ειϲ ημεραν χ̅υ̅ οτι ουκ ειϲ κενον εδραμον ουδε ειϲ κενον εκοπιαϲα
17 αλλ ει και ϲπενδομαι επι τη θυϲια και λειτουργια τηϲ πιϲτεωϲ υμων χαιρω και ϲυνχαιρω παϲιν υμιν
18 το δ αυτο και υμιϲ χαιρετε και ϲυνχαιρετε μοι
19 ελπιζω δε εν κ̅ω̅ ι̅υ̅ τιμοθεον ταχεωϲ πεμψαι υμιν ινα καγω ευψυχω γνουϲ τα περι υμων
20 ουδενα γαρ εχω ειϲοψυχο̅ οϲτιϲ γνηϲιωϲ τα περι υμων μεριμνηϲει
21 οι παντεϲ γαρ τα εαυτων ζητουϲιν ου τα ι̅υ̅ χ̅υ̅
22 την δε δοκιμην αυτου γινωϲκετε οτι ωϲ πατρι τεκνον ϲυν εμοι εδουλευϲεν εν τοιϲ δεϲμοιϲ του ευαγγελιου
23 τουτον μεν ουν ελπιζω πεμψαι ωϲ αν αφειδω τα περι εμε εξαυτηϲ
24 πεποιθα δε εν κ̅ω̅ οτι και αυτοϲ ταχεωϲ ελευϲομαι προϲ υμαϲ
25 αναγκαιον δε ηγηϲαμην επαφροδιτον τον αδελφον και ϲυνεργον και ϲυϲτρατιωτην μου υμων δε αποϲτολον και λειτουργον τηϲ χριαϲ μου πεμψαι προϲ υμαϲ
26 επειδη επιποθων ην πανταϲ υμαϲ ειδειν και αδημονων διοτι ηκουϲατε οτι
27 ηϲθενηϲεν παραπληϲιον θανατω αλλα ο θ̅ϲ̅ ηλεηϲεν αυτον ουκ αυτον δε μονον αλλα με ινα μη λυπην επι λυπην ϲχω
28 ϲπουδαιοτερωϲ ουν επεμψα αυτον ινα ειδοντεϲ αυτον παλιν χαρητε καγω αλυποτεροϲ ω
29 προϲδεχεϲθε ουν αυτον εν κ̅ω̅ μετα παϲηϲ χαραϲ και τουϲ τοιουτουϲ εντιμουϲ εχετε
30 οτι δια το εργον μεχρι θανατου ηγγιϲεν παραβουλευϲαμενοϲ τη ψυχη ινα αναπληρωϲη το υμων υϲτερημα τηϲ προϲ με λειτουργιαϲ
Нашли в тексте ошибку? Выделите её и нажмите:
Ctrl + Enter
Послание к Филиппийцам апостола Павла, 2 ΚΕΦΆΛΑΙΟ. Ефремов кодекс — 5 век.
Обратите внимание. Номера стихов — это ссылки, ведущие на раздел со сравнением переводов, параллельными ссылками, текстами с номерами Стронга. Попробуйте, возможно, вы будете приятно удивлены.