Іуды 1 глава

Паўсюднае пасланьне Апостала Іуды
Пераклад Анатоля Клышкi → Синода́льный перево́д

 
 

Іуда, раб Ісуса Хрыста і брат Іякава, — пакліканым, улюбёным1 у Бога Бацьку і захаваным Ісусам Хрыстом:
 
Иу́да, раб Иису́са Христа́, брат Иа́кова, при́званным, кото́рые освящены́ Бо́гом Отцо́м и сохранены́ Иису́сом Христо́м:

міласць вам, і мір, і любоў няхай памножыцца.
 
ми́лость вам и мир и любо́вь да умно́жатся.

Улюбёныя, прыкладаючы ўсю стараннасць, каб пісаць вам пра наша агульнае выратаванне, я палічыў неабходным напісаць вам, заклікаючы вас змагацца за веру, раз назаўсёды перададзеную святым.
 
Возлю́бленные! име́я всё усе́рдие писа́ть вам об о́бщем спасе́нии, я почёл за ну́жное написа́ть вам увеща́ние — подвиза́ться за ве́ру, одна́жды пре́данную святы́м.

Бо пракраліся некаторыя людзі, якія здаўна загадзя запісаны на гэты суд; бязбожныя людзі, што перакручваюць ласку нашага Бога ў распусту і выракаюцца адзінага Ўладара [Бога] і Госпада Ісуса Хрыста.
 
И́бо вкра́лись не́которые лю́ди, издре́вле предназна́ченные к сему́ осужде́нию, нечести́вые, обраща́ющие благода́ть Бо́га на́шего в по́вод к распу́тству и отверга́ющиеся еди́ного Влады́ки Бо́га и Го́спода на́шего Иису́са Христа́.

Але я хачу нагадаць вам, хоць вы самі ўсё ведаеце, што Госпад, выратаваўшы аднойчы народ з егіпецкай зямлі, другі раз знішчыў тых, хто не паверыў;
 
Я хочу́ напо́мнить вам, уже́ зна́ющим э́то, что Госпо́дь, изба́вив наро́д из земли́ Еги́петской, пото́м неве́ровавших погуби́л,

і анёлаў, што не захавалі сваёй годнасці, а пакінулі ўласнае жыллё, Ён ахоўвае ў вечных путах пад цемраю на суд вялікага дня;
 
и а́нгелов, не сохрани́вших своего́ досто́инства, но оста́вивших своё жили́ще, соблюда́ет в ве́чных у́зах, под мра́ком, на суд вели́кого дня.

як Садом і Гамора і навакольныя гарады, якія гэткім чынам аддаліся распусце і пайшлі за іншым целам, пастаўлены як прыклад, падпаўшы пад пакаранне вечнага агню.
 
Как Содо́м и Гомо́рра и окре́стные города́, подо́бно им блудоде́йствовавшие и ходи́вшие за ино́ю пло́тию, подве́ргшись ка́зни огня́ ве́чного, поста́влены в приме́р, —

Аднак падобна і гэтыя летуценнікі, аддаючыся мроям у сне, апаганьваюць цела, адкідваюць уладарства, блюзнераць супроць нябеснай славы.
 
так то́чно бу́дет и с си́ми мечта́телями, кото́рые оскверня́ют плоть, отверга́ют нача́льства и злосло́вят высо́кие вла́сти.

А Архангел Міхаіл, калі разбіраўся з д’яблам і спрачаўся пра Маісеева цела, не адважыўся выказаць зняважлівага прысуду супроць яго, а сказаў: «Няхай забароніць табе Госпад».
 
Михаи́л Арха́нгел, когда́ говори́л с диа́волом, спо́ря о Моисе́евом те́ле, не смел произнести́ укори́зненного суда́, но сказа́л: «да запрети́т тебе́ Госпо́дь».

А гэтыя ўсё тое, чаго не ведаюць, зневажаюць; а ўсё, што з прыроды ведаюць, як неразумныя жывёліны, тым губяць сябе.
 
А сии́ злосло́вят то, чего́ не зна́ют; что же по приро́де, как бесслове́сные живо́тные, зна́ют, тем растлева́ют себя́.

Бяда ім, бо яны пайшлі Каінавай дарогаю, паддаліся падману, як Валаам за ўзнагароду, і ў бунце, як Карэй, загінулі.
 
Го́ре им, потому́ что иду́т путём Ка́иновым, предаю́тся обольще́нию мзды, как Валаа́м, и в упо́рстве погиба́ют, как Коре́й.

Гэтыя людзі — падводныя рыфы на вашых вячэрах любові: банкетуюць разам з вамі без страху, пасуць саміх сябе; яны бязводныя воблакі, ветрам гнаныя; восеньскія дрэвы, бясплодныя, двойчы памерлыя, вырваныя з коранем;
 
Таковы́е быва́ют собла́зном на ва́ших ве́черях любви́; пи́ршествуя с ва́ми, без стра́ха утучня́ют себя́. Э́то безво́дные облака́, носи́мые ве́тром; осе́нние дере́вья, беспло́дные, два́жды уме́ршие, исто́ргнутые;

раз’юшаныя марскія хвалі, што пеняцца сваімі гнюснасцямі; блуклівыя зоркі, для якіх захаваны змрок цемры навекі.
 
свире́пые морски́е во́лны, пе́нящиеся срамо́тами свои́ми; звёзды блужда́ющие, кото́рым блюдётся мрак тьмы наве́ки.

І Гэнох, сёмы ад Адама, таксама прарочыў пра іх, кажучы: «Вось прыйшоў Госпад з мірыядамі Сваіх святых [Анёлаў],
 
О них проро́чествовал и Ено́х, седьмы́й от Ада́ма, говоря́: «се, идёт Госпо́дь со тьма́ми святы́х А́нгелов Свои́х —

каб зрабіць суд над усімі і выкрыць усіх бязбожных ва ўсіх бязбожных учынках, якія яны натварылі ў бязбожжы, і ва ўсіх жорсткіх словах, якія бязбожныя грэшнікі сказалі супроць Яго».
 
сотвори́ть суд над все́ми и обличи́ть всех ме́жду ни́ми нечести́вых во всех дела́х, кото́рые произвело́ их нече́стие, и во всех жесто́ких слова́х, кото́рые произноси́ли на Него́ нечести́вые гре́шники».

Гэта бурклівыя цынікі, якія ідуць усё далей паводле сваіх пажадлівасцяў; а вусны іх кажуць высакапарнасці: яны ліслівяць людзям дзеля выгады.
 
Э́то ро́потники, ниче́м не дово́льные, поступа́ющие по свои́м по́хотям (нечести́во и беззако́нно); уста́ их произно́сят наду́тые слова́; они́ ока́зывают лицеприя́тие для коры́сти.

Але вы, улюбёныя, успомніце2 словы, сказаныя раней Апосталамі нашага Госпада Ісуса Хрыста,
 
Но вы, возлю́бленные, по́мните предска́занное Апо́столами Го́спода на́шего Иису́са Христа́.

што яны казалі вам: «У апошні час будуць глумліўцы, што ідуць усё далей паводле ўласных пажадлівасцяў бязбожжа».
 
Они́ говори́ли вам, что в после́днее вре́мя поя́вятся руга́тели, поступа́ющие по свои́м нечести́вым по́хотям.

Гэта тыя, хто робіць падзелы, пажадлівыя, што не маюць духа.
 
Э́то лю́ди, отделя́ющие себя́ (от еди́нства ве́ры), душе́вные, не име́ющие ду́ха.

Але вы, улюбёныя, ствараючы сябе на вашай найсвяцейшай веры, молячыся ў Святым Духу,
 
А вы, возлю́бленные, назида́я себя́ на святе́йшей ве́ре ва́шей, моля́сь Ду́хом Святы́м,

захоўвайце сябе ў Божай любові, чакаючы міласці нашага Госпада Ісуса Хрыста для вечнага жыцця.
 
сохраня́йте себя́ в любви́ Бо́жией, ожида́я ми́лости от Го́спода на́шего Иису́са Христа́, для ве́чной жи́зни.

І да адных будзьце літасцівыя — да тых, хто сумняваецца [адрозніваючы],
 
И к одни́м бу́дьте ми́лостивы, с рассмотре́нием,

ратуйце, выхопліваючы з агню. Да іншых будзьце літасцівымі3 ў страху, гідзячыся нават адзення, заплямленага целам.
 
а други́х стра́хом спаса́йте, исторга́я из огня́, облича́йте же со стра́хом, гнуша́ясь да́же оде́ждою, кото́рая осквернена́ пло́тью.

Але Таму, Хто можа захаваць вас ад спатыкнення і паставіць перад Сваёю славай беззаганнымі ў радасці,
 
Могу́щему же соблюсти́ вас от паде́ния и поста́вить пред сла́вою Свое́ю непоро́чными в ра́дости,

Адзінаму [Мудраму] Богу, нашаму Збаўцу, праз Ісуса Хрыста, нашага Госпада — слава, веліч, сіла і ўлада раней за ўсе вякі, і цяпер, і на ўсе вякі, амін.
 
Еди́ному Прему́дрому Бо́гу, Спаси́телю на́шему че́рез Иису́са Христа́ Го́спода на́шего, сла́ва и вели́чие, си́ла и власть пре́жде всех веко́в, ны́не и во все ве́ки. Ами́нь.

Примечания:

 
Пераклад Анатоля Клышкi
1 1: У некат. рукап.: асвечаным.
17 2: У некат. рукап.: помніце.
23 3: У некат. рукап.: Іншых выкрывайце.
 
 


2007–2024. Зроблена з любоўю для тых, што любяць і шукаюць Бога. Калі ў вас ёсць пытанні ці пажаданні, то пішыце нам: bible-man@mail.ru.