1 царстваў 1 глава

Першая кніга царстваў
Пераклад Васіля Сёмухі → Под редакцией Кулаковых

 
 

Быў адзін чалавек з Раматаім-Цофіма, з гары Яфрэмавай, імя яго Элкана, сын Ерахама, сына Ілія, сына Тоху, сына Цуфа, — Эфрацянін;
 
Жил в Раматаим-Цофиме, что на Ефремовом нагорье, человек по имени Элкана, сын Ерохама, внук Элиху, правнук Тоху, праправнук Цуфа из рода Эфрати.1

у яго былі дзьве жонкі: імя адной Ганна, а імя другой Фэнана; у Фэнаны былі дзеці, а ў Ганны ня было дзяцей.
 
У него было две жены: одну звали Анна, другую — Пенинна. У Пенинны были дети, а у Анны их не было.

І хадзіў гэты чалавек з горада свайго ў адпаведныя дні пакланяцца і прыносіць ахвяру Госпаду Саваофу ў Сілом; і там былі два сыны ягоныя, Офні і Фэнэес, сьвятарамі Госпада.
 
Каждый год тот человек ходил из своего города в Силом на поклонение ГОСПОДУ Воинств, чтобы совершить жертвоприношения; священниками ГОСПОДНИМИ там были Хофни и Финеес, сыновья Илия.

У той дзень, калі Элкана прыносіў ахвяру, даваў Фэнане, жонцы сваёй, і ўсім сынам яе і дочкам яе долі;
 
В день жертвоприношения Элкана давал жене своей Пенинне, ее сыновьям и дочерям жертвенное мясо,2

а Ганьне даваў долю адмысловую, бо кахаў Ганну, хоць Гасподзь замкнуў улоньне яе.
 
а Анне выделял двойную долю, потому что любил Анну, хотя ГОСПОДЬ и не дал ей детей.3

Суперніца яе моцна засмучала яе, падбіваючы яе да нараканьняў на тое, што Гасподзь замкнуў улоньне яе.
 
Соперница же унижала Анну и поносила4 из-за того, что ГОСПОДЬ не дал ей детей.

Так бывала кожны год, калі хадзіла яна ў дом Гасподні: тая засмучала яе, а гэтая плакала і ня ела.
 
Так повторялось из года в год: всякий раз, когда приходили они в Храм ГОСПОДЕНЬ, одна унижала другую, а та плакала и отказывалась есть.

І сказаў ёй Элкана, муж яе: Ганна! Чаго ты плачаш і чаму не ясі, і, чаго смуткуе сэрца тваё? ці ж ня лепшы я табе за дзесяць сыноў?
 
Элкана, муж Анны, спрашивал ее: «Почему ты всё плачешь и не ешь? Что за печаль у тебя на сердце? Разве я для тебя не дороже десяти сыновей?»

І ўстала Ганна пасьля таго, як яны елі і пілі ў Сіломе. А Ілій сьвятар сядзеў тады на сядзеньні каля ўваходу ў храм Гасподні.
 
Однажды после жертвенного пира в Силоме, когда у входа в Святилище Храма ГОСПОДНЯ восседал священник Илий, Анна поднялась

І была яна ў скрусе душы, і малілася Госпаду, і горка плакала,
 
и, тяжело страдая в душе и горько плача, обратилась с молитвой к ГОСПОДУ.

і дала абяцаньне, кажучы: Госпадзе Саваоф! Калі Ты ўважыш скрусе рабы Тваёй і спамянеш пра мяне, і не забудзеш рабы Тваёй і дасі рабе Тваёй дзіця мужчынскага полу, дык я аддам яго Госпаду на ўсе дні жыцьця яго, і брытва не кране галавы ягонай.
 
Дала она Ему такой обет: «О ГОСПОДИ Воинств, если Ты видишь, как страдает раба Твоя, и вспомнишь обо мне, если не забудешь Свою рабу и дашь ей родить мальчика, то я отдам его ГОСПОДУ на всю его жизнь, и бритва не коснется его головы».

Тым часам як яна доўга малілася прад Госпадам, Ілій глядзеў на вусны яе;
 
Долго молилась она ГОСПОДУ, а священник Илий смотрел на ее губы:

і як Ганна гаварыла ў сэрцы сваім, а вусны яе толькі варушыліся, і ня было чуваць голасу яе, дык Ілій прыняў яе за п’яную.
 
Анна молилась безмолвно,5 только губы ее шевелились, а голоса не было слышно, и Илий принял ее за пьяную.

І сказаў ёй Ілій: дакуль ты будзеш п’яная? працьверазіся зь віна твайго.
 
Илий сказал ей: «Долго еще ты будешь здесь стоять пьяной? Ступай протрезвись!»

І адказвала Ганна і сказала: не, спадару мой; я — жонка, што засмучаецца духам, віна і сікеру я ня піла; а выліваю душу маю прад Госпадам;
 
Но Анна отвечала ему: «Нет, господин мой, перед тобой6 женщина, удрученная горем, ни вина, ни хмельного напитка я не пила — я душу изливаю пред ГОСПОДОМ.

ня лічы рабы тваёй нягоднаю жанчынаю, бо ад вялікай журбы маёй і ад скрухі маёй я гаварыла дагэтуль.
 
Не думай, что раба твоя — никчемная женщина, нет, я говорила много оттого, что велика моя беда, моя обида!»

І адказваў Ілій і сказаў: ідзі зь мірам, і Бог Ізраілеў спраўдзіць просьбу тваю, чаго ты прасіла ў Яго.
 
На это Илий сказал: «Ступай с миром, и да исполнит Бог Израиля твою просьбу, дарует тебе, что ты просила у Него».

А яна сказала: хай жа знойдзе раба твая літасьць у вачах тваіх! І пайшла яна ў дарогу сваю, і ела, і аблічча яе ня было ўжо журботнае, як раней.
 
Сказала женщина: «Да обретет раба твоя милость твою!» — и отправилась к себе, стала есть и пить, и не было более печали на ее лице.

І ўсталі яны раніцай, і пакланіліся прад Госпадам, і вярнуліся, і прыйшлі ў дом свой у Раму. І паклікаў Элкана Ганну, жонку сваю, і спамянуў пра яе Гасподзь.
 
Встали они рано поутру, поклонились ГОСПОДУ и отправились домой, в Раму. Элкана познал жену свою Анну, и вспомнил о ней ГОСПОДЬ.

Празь некаторы час зачала Ганна і нарадзіла сына і дала яму імя Самуіл, бо, «у Госпада я выпрасіла яго».
 
В должный срок Анна родила сына и дала ему имя Самуил, говоря: «Я вымолила его у ГОСПОДА».7

І пайшоў муж яе Элкана і ўся сям’я ягоная прынесьці гадавую ахвяру Госпаду і абяцаньні свае.
 
Когда муж ее Элкана отправился со всем семейством принести ежегодную жертву ГОСПОДУ и исполнить свой обет,

А Ганна не пайшла, сказаўшы мужу свайму: калі дзіця будзе аднята ад грудзей і падрасьце, тады я завяду яго, і ён зьявіцца прад Госпадам і застанецца там назаўсёды.
 
Анна не пошла, сказав мужу: «Когда мальчик будет отнят от груди, тогда я отведу его туда, чтобы он предстал пред ГОСПОДОМ и остался там навсегда».

І сказаў ёй Элкана, муж яе: рабі, што табе заўгодна; заставайся, пакуль ня выкарміш яго грудзьмі; толькі хай спраўдзіць Гасподзь слова, якое выйшла з вуснаў тваіх. І засталася жонка ягоная і карміла грудзямі сына свайго, пакуль ня выкарміла.
 
Муж ее Элкана ответил: «Поступай, как считаешь нужным, оставайся дома, пока не отнимешь его от груди, — только бы ГОСПОДЬ исполнил слово Свое».8 И женщина осталась; она кормила грудью сына, пока он не был отнят от груди.

А калі выкарміла яго, пайшла зь ім у Сілом, узяўшы тры цяляці і адну эфу мукі і мех віна, і прыйшла ў дом Госпада ў Сіломе; а хлопчык быў яшчэ дзіця.
 
Вскормив его, она взяла с собой трехлетнего тельца,9 одну эфу муки, мех вина и отвела сына в Святилище10 ГОСПОДНЕ в Силоме. Мальчик был еще маленьким.

І закалолі цяля; і прывялі хлопчыка да Ілія,
 
Тельца закололи, мальчика подвели к священнику Илию.

і сказала: о, спадару мой! хай жыве душа твая, спадару мой! я — тая самая жанчына, якая тут пры табе стаяла і малілася Госпаду;
 
Анна сказала: «О господин мой, жива душа твоя, господин мой! Я та самая женщина, что стояла пред тобой здесь, молясь ГОСПОДУ.

за гэтае дзіця малілася я, і спраўдзіў мне Гасподзь просьбу маю, чаго я прасіла ў Яго;
 
Вот этого мальчика я вымаливала тогда; исполнил ГОСПОДЬ мою просьбу — даровал, что я просила у Него.

і я аддаю яго Госпаду на ўсе дні жыцьця ягонага — служыць Госпаду. І пакланілася там Госпаду.
 
И я отдаю его ГОСПОДУ: навсегда отдан он ГОСПОДУ». И оставила она его там для ГОСПОДА.11

Примечания:

 
Пераклад Васіля Сёмухі
18 У друкаванай версіі: «ў няволю», замест «ў дарогу».
 
Под редакцией Кулаковых
1  [1] — Или: в Раматаиме один человек из рода цуфитов… ефремлянин.
4  [2] — Или: наделял долями (жертвенного мяса).
5  [3] — Букв.: затворил ее чрево; то же в ст. 6.
6  [4] — Или: раздражала, чтобы обидеть; то же в ст. 7.
13  [5] — Букв.: в сердце своем.
15  [6] — Букв.: я.
20  [7] — Имя Самуил (евр. Шемуэль) созвучно выражению «испросила у Бога», но может означать: «услышал Бог» или «имя Божье».
23  [8] — В некоторых рукописях: слово, вышедшее из уст твоих; или: слово твое.
24  [9] — Так в некот. рукописях и переводах, в других: трех тельцов; или: трехлетнего тельца и хлебы.
24  [10] — Букв.: дом.
28  [11] — Так в LXX и некот. рукописях; масоретский текст: и поклонились они там Господу.
 


2007–2024. Зроблена з любоўю для тых, што любяць і шукаюць Бога. Калі ў вас ёсць пытанні ці пажаданні, то пішыце нам: bible-man@mail.ru.