Ярэміі 44 глава

Кніга Ярэміі
Пераклад Чарняўскага 2017 → Новый русский перевод

 
 

Слова, што было праз Ярэмію ўсім юдэям, якія жылі ў зямлі Егіпецкай ды якія жылі ў Магдоле, і ў Тапнэсе, у Мемфісе і ў зямлі Патрос:
 
Слово, которое было к Иеремии об иудеях, живущих в Нижнем Египте — в городах Мигдоле, Тахпанхесе и Мемфисе[144] — и в Верхнем Египте[145]:

«Гэта кажа Госпад Магуццяў, Бог Ізраэля: “Бачылі вы ўсё тое няшчасце, якое навёў Я на Ерузалім і на ўсе гарады Юды. І вось, сёння яны зруйнаваны і няма ў іх жыхароў,
 
— Так говорит Господь Сил, Бог Израиля: «Вы видели все невзгоды, которые Я обрушил на Иерусалим и на все города Иудеи. Сегодня они лежат в развалинах, и никто не живет там

за іх злачыннасць, якой дапускаліся яны, каб правакаваць Мяне да гневу, ды хадзілі складаць ахвяры і служыць іншым багам, якіх не ведалі ані яны, ані вы, ані бацькі вашы.
 
из-за злодеяний, которые они совершили. Они вызывали Мой гнев, возжигая благовония и поклоняясь чужим богам, которых не знали ни вы, ни ваши предки.

І пасылаў Я да вас усіх слугаў Маіх, прарокаў, падымаючыся ноччу і пасылаючы, каб казалі: “Не рабіце гэтых паганых рэчаў, якія Я ненавіджу!”
 
Снова и снова Я посылал Моих слуг пророков, которые говорили: „Не делайте этой мерзости, которую Я ненавижу!“

Але яны не слухалі, і не прыхілілі вуха свайго, каб адвярнуцца ад сваёй ліхоты і каб не складаць ахвяр чужым багам.
 
Но они не слушали и не обращали внимания; они не отступали от своих злодеяний и не переставали возжигать благовония чужим богам.

І пралілося абурэнне Маё і гнеў Мой, і разгарэліся ў гарадах Юды ды на вуліцах Ерузаліма, і абярнуліся яны руінамі і пусткаю, як і па гэты дзень”.
 
За это Мой страшный гнев прорвался и заполыхал в городах Иудеи и на улицах Иерусалима, превратив их в заброшенные руины, каковы они и сегодня».

А цяпер вось што кажа Госпад Магуццяў, Бог Ізраэля: “Чаму вы наводзіце на душы свае вялікае ліха, каб быў забіты спаміж вас мужчына і жанчына, дзіця і немаўля з асяроддзя Юды ды каб не засталося ў вас аніякай рэшты?
 
И теперь так говорит Господь, Бог Сил, Бог Израиля: «Зачем вам наводить на себя такую страшную беду? Зачем наводите гибель на мужчин и женщин, детей и младенцев иудейских, на всех, без остатка?

Чаму вы правакуеце Мяне ўчынкамі рук вашых, складаючы ахвяры чужым багам у зямлі Егіпецкай, каб вас рассыпала і каб былі вы на праклён і на здзек для ўсіх народаў зямлі?
 
Зачем вызывать Мой гнев делами своих рук, возжигая благовония чужим богам в Египте, куда вы пришли поселиться? Вы погубите себя и сделаете самих себя предметом проклятий и порицания среди всех народов земли.

Ці забыліся вы пра злачынствы бацькоў вашых і злачынствы цароў Юдэйскіх, злачынствы жонак іх, пра злачынствы вашы і пра злачынствы жонак вашых, якіх дапускаліся ў зямлі Юдэйскай і на вуліцах Ерузаліма?
 
Неужели вы забыли злодеяния, совершенные вашими отцами, злодеяния царей Иудеи и их жен, а также злодеяния ваши и жен ваших в земле Иудеи и на улицах Иерусалима?

Да сёння не ўпакорыліся яны, і не баяцца, і не ходзяць паводле закону Майго і прыказанняў Маіх, якія Я даў перад вамі і перад бацькамі вашымі”.
 
Вплоть до сегодняшнего дня вы не смирились, не боитесь и не живете по Моему Закону и по Моим установлениям, которые Я дал вам и вашим предкам».

Дзеля таго вось што кажа Госпад Магуццяў, Бог Ізраэля: “Вось, Я звярну аблічча Сваё супраць вас на няшчасце і знішчу ўсю Юду.
 
Поэтому так говорит Господь Сил, Бог Израиля: «Я решил обрушить на вас беду и погубить всю Иудею.

І вазьму Я рэшту Юды, якія звярнулі абліччы свае, каб пайсці ў зямлю Егіпецкую і качаваць там, і яны ўсе папрападаюць у зямлі Егіпецкай: упадуць ад меча ды ад голаду, прападуць ад малога да вялікага, ад меча і ад голаду памруць; і стануцца яны праклёнам, страхоццем, знявагаю і здзекам.
 
Я заберу уцелевших иудеев, которые решили идти в Египет и поселиться там. Все они погибнут в Египте; они падут от меча или умрут от голода. Все, от малого до великого, умрут от меча или голода. Они станут предметом проклятий и ужаса, порицания и презрения.

І пакараю Я тых жыхароў зямлі Егіпецкай, як пакараў Ерузалім: мечам, голадам і пошасцю.
 
Я накажу живущих в Египте мечом, голодом и мором, как наказал Иерусалим.

І не будзе нікога, хто б уцёк і хто б ацалеў з рэшты юдэяў, якія прыйшлі, каб качаваць у зямлі Егіпецкай ды каб вярнуцца ў зямлю Юды, у якую яны прагнуць душамі сваімі, каб вярнуцца і жыць там; але не вернуцца, апроч тых, якія ўцякуць”».
 
Никто из оставшихся иудеев, пришедших поселиться в Египте, не спасется и не уцелеет, чтобы вернуться в землю иудейскую, куда они будут стремиться вернуться, чтобы жить там; не вернется никто, кроме нескольких беженцев».

І адказалі Ярэміі ўсе мужчыны, якія ведалі, што іх жонкі складаюць ахвяры чужым багам, і ўсе жанчыны, якія стаялі ў вялікай грамадзе, і ўся супольнасць тых, хто пражывалі ў зямлі Егіпецкай у Патросе, кажучы:
 
Тогда все мужчины, знавшие, что их жены жгут благовония чужим богам, и все женщины, которые там были, — огромное собрание — и весь народ, живущий в Нижнем и Верхнем Египте, сказали Иеремии:

«Не паслухаем ад цябе слоў, якія ты перадаў нам ад імя Госпада.
 
— Мы не станем слушать того, что ты говоришь нам от имени Господа!

Але здзейснім рашуча кожнае слова, якое выйшла з нашых вуснаў, і будзем складаць ахвяры кадзільныя царыцы неба і складаць на ўшанаванне яе ахвяры вадкія, як рабілі мы і бацькі нашы, цары нашы і князі нашы ў гарадах Юды і на вуліцах Ерузаліма. Тады мелі мы ўдосталь хлеба, і добра было нам, і не спатыкала нас нішто благое.
 
Мы обязательно будем делать всё, о чем дали обеты: возжигать благовония богине неба[146] и совершать ей жертвенные возлияния, как делали и мы, и наши отцы, наши цари, и наши сановники в городах Иудеи и на улицах Иерусалима. Мы тогда ели досыта, жили в благополучии и не видели зла.

А вось з таго часу, як перасталі мы складаць ахвяры царыцы неба і складаць ёй ахвяры вадкія, церпім нястачу ва ўсім і прападаем ад меча і голаду.
 
А с тех пор как мы перестали возжигать благовония богине неба и совершать для неё жертвенные возлияния, мы впали в нужду и гибнем от меча и голода.

А калі мы і складаем ахвяры царыцы неба ды выліваем ёй ахвяры вадкія, то хіба мы без мужоў нашых робім для яе пірагі, падобныя формай да яе, або выліваем ёй ахвяры вадкія?»
 
А женщины сказали: — Когда мы возжигали благовония богине неба и совершали ей жертвенные возлияния, разве наши мужья не знали, что мы делаем для неё лепешки с её изображением и приносим ей жертвенные возлияния?

І вось што сказаў Ярэмія ўсяму народу, мужчынам, жанчынам ды ўсім людзям, якія яму далі гэты адказ:
 
Тогда Иеремия сказал всему народу — и мужчинам, и женщинам, которые отвечали ему:

«Ці ж не тую ахвяру, якую складалі вы ў гарадах Юды і на вуліцах Ерузаліма, вы і бацькі вашы, цары вашы і князі вашы, і народ зямлі, — ці не пра іх памятае Госпад, ці не яна ўзышла на сэрца Яго?
 
— Разве Господь не помнит и не думает о благовониях, которые вы и ваши отцы, ваши цари и сановники и народ страны возжигали в городах Иудеи и на улицах Иерусалима?

І не мог ужо Госпад пераносіць ліхоту ўчынкаў вашых і агіднасцей, якіх вы дапускаліся. Дзеля таго зямля ваша сталася пустэчаю, страхоццем і знявагаю, бо не стала ў ёй жыхароў, як і да гэтага дня.
 
Когда Господь не мог больше терпеть ваших злодеяний и мерзостей, ваша земля стала предметом проклятий и необитаемой пустыней, какой она остается и сегодня.

За тое, што складалі вы ахвяры і грашылі супраць Госпада, што не слухалі голасу Госпада і не хадзілі паводле Яго закону, паводле прыказанняў Яго і пастаноў, прыйшло на вас гэткае няшчасце, якое трывае і сёння».
 
За то, что вы возжигали благовония, грешили против Господа, не слушались Его и не жили по Его Закону, установлениям и предписаниям, эта беда и пришла к вам, как вы сами сегодня видите.

І сказаў Ярэмія ўсяму народу і ўсім жынчынам: «Слухайце слова Госпада, Юда, што ў зямлі Егіпецкай!
 
Потом Иеремия сказал всему народу и женщинам: — Слушайте слово Господа, весь народ Иудеи, что в Египте.

Гэта кажа Госпад Магуццяў, Бог Ізраэля: “Вы і жонкі вашы прамаўляеце сваімі вуснамі і выконваеце сваімі рукамі, кажучы: “Споўнім нашы прысягі, якія склалі, каб ахвяроўваць кадзіла царыцы неба і выліваць ёй ахвяры вадкія”. Выконвайце свае прысягі і спаўняйце іх насамрэч!
 
Так говорит Господь Сил, Бог Израиля: «Вы с вашими женами совершили на деле то, что обещали, говоря: „Мы непременно будем исполнять свои обеты, которые мы дали, возжигая благовония и совершая жертвенные возлияния богине неба“. Давайте же, делайте, что обещали! Исполняйте свои обеты!»

Дзеля таго паслухайце слова Госпада, ты, увесь Юда, які пражываеш у зямлі Егіпецкай. “Вось, Я прысягаю вялікім імем Сваім, — кажа Госпад, — што ва ўсёй зямлі Егіпецкай ніколі не будзе прызывана імя Маё вуснамі любога чалавека з Юды, які б казаў: “Жыве Госпад Бог”.
 
Но выслушай слово Господа, весь народ Иудеи, живущий в Египте: «Клянусь Своим великим именем, — говорит Господь, — что никому из иудеев, живущих во всем Египте, не будет впредь дано призывать Мое имя и клясться: „Верно, как то, что жив Владыка Господь“.

Вось, Я буду чуваць над вамі на няшчасце, а не на дабро. Усе людзі з Юды, якія ў зямлі Егіпецкай, загінуць ад меча і голаду, аж пакуль да рэшты не звядуцца.
 
Я буду наблюдать за ними, чтобы причинить им зло, а не благо; иудеи в Египте будут гибнуть от меча и голода, пока все не погибнут.

Тыя, што ўхаваюцца ад меча, вернуцца з зямлі Егіпецкай у зямлю Юды ў вельмі малой лічбе, каб пазнала ўся рэшта Юды, якая прыбыла ў зямлю Егіпецкую з намерам качаваць там, чыё слова здзейсніцца: Маё ці іх?”
 
Тех же, кто спасется от меча и вернется из Египта в иудейскую землю, будет очень мало. Тогда весь оставшийся народ Иудеи, который пришёл в Египет, чтобы поселиться там, узнает, чье слово сбудется, Мое или их.

“І гэта вам знак, — кажа Госпад, — што Я пакараю вас у гэтым месцы, каб вы пазналі, што Мае словы споўняцца па праўдзе цалкам на ваша няшчасце”.
 
Вот вам знамение того, — возвещает Господь, — что Я накажу вас в этом краю, чтобы вы знали, что исполнятся слова Мои вам на горе.

Гэта кажа Госпад: “Вось, Я аддам фараона Хофру, цара Егіпецкага, у рукі яго ворагаў ды ў рукі тых, што цікуюць на яго душу, падобна як аддаў Сэдэцыю, цара Юдэйскага, у рукі Набукаданосара, цара Бабілона, яго ворага, які цікаваў на яго душу”».
 
Так говорит Господь: Я отдам фараона Хофру[147], египетского царя, в руки его врагов, которые ищут его смерти, как отдал Я Цедекию, царя Иудеи, в руки Навуходоносора, царя Вавилона, врага, который хотел убить его».

Примечания:

 
 
Новый русский перевод
1 [144]Мемфис. Букв.: Ноф.
1 [145] — Евр. Патро́с; так же в ст. 15.
17 [146] — См. сноску к 7:18.
30 [147]Хофра (Априй) правил Египтом с 589 по 570 гг. до н. э. и был свергнут и убит своими врагами.
 


2007–2024. Зроблена з любоўю для тых, што любяць і шукаюць Бога. Калі ў вас ёсць пытанні ці пажаданні, то пішыце нам: bible-man@mail.ru.