2 да Карынцянаў 6 глава

Другі ліст да Карынцянаў
Пераклад Чарняўскага 2017 → Открытый перевод

Мы, як супрацоўнікі, заклікаем вас, каб вы не надарма прынялі ласку Божую,

И, трудясь вместе с Ним, мы тоже умоляем вас принимать благодать Божью не напрасно, —

бо Ён кажа: «У час прыдатны выслухаў Я цябе ды ў дзень збаўлення ўспамог табе». Вось, цяпер час прыдатны, вось цяпер дзень збаўлення!

ибо Он говорит: «Во время благоприятное Я услышал тебя, и в день спасения Я помог тебе». Вот, теперь «время благоприятное», вот, теперь «день спасения», —

Не даючы нікому магчымасці спатыкнення, каб не глуміліся са служэння,

не давая никакого повода для преткновения ни в чём, чтобы не было дискредитировано служение,

але ва ўсім мы яўляем сябе паслугачамі Бога: у вялікай цярплівасці, у горы, у нястачы, ва ўцісках,

но во всём представляя себя, как служителей Божьих: в великой стойкости, в скорбях, в лишениях, в стесненных обстоятельствах,

пад ударамі, у вязніцах, у забурэннях, у спрацаванасці, у недаспаннях, у пастах,

под ударами, в тюрьмах, в беспорядках, в трудах, в бодрствовании, в голоде,

у чыстасці, у мудрасці, у вялікадушнасці, у дабрыні, у Духу Святым, у непадробнай любові,

в чистоте, в знании, в терпении, в благости, в Духе Святом, в любви настоящей,

у слове праўды, у моцы Божай, са зброяй справядлівасці ў правай і левай руцэ,

в слове истины, в силе Божьей; с оружием праведности в правой и левой руке,

у пашане і ў ганьбе, у знеслаўленні і ў добрай славе; нібы ашуканцы, ды праўдамоўныя,

в славе и бесчестии, при дурной молве и при доброй; почитаемые за обманщиков, но мы правдивы;

быццам няведамыя, ды вядомыя, быццам паміраючыя, а, вось, жывём, быццам караныя, але не забітыя на смерць,

за неизвестных — но всем известны, за умирающих — но вот, мы живы; за наказываемых — но не убиваемых;

як бы сумныя, але заўжды вясёлыя, быццам убогія, а ўсё ж узбагачаючыя многіх, як тыя, што нічога не маюць, а ўсім валодаюць.

за огорчающихся — но всегда радуемся, за нищих — но многих обогащаем, за ничего не имеющих — но всем обладаем.

Вусны нашы адкрыліся да вас, карынцяне, наша сэрца пашырылася.

Уста наши говорят вам откровенно, о, коринфяне, сердце наше широко открыто.

Вам не цесна ў нас, але цесна ў вашых сэрцах.

Вы не нами зажаты, но вы зажаты своими собственными эмоциями.

Уздайце нам тым самым спосабам, як да сваіх дзяцей кажу: адкрыйцеся і вы.

С подобной же взаимностью, — я говорю, как детям, — откройтесь широко и к нам.

Не запрагайцеся з няверуючымі ў адно ярмо. Бо што мае агульнага справядлівасць з несправядлівасцю? Або якая супольнасць святла з цемраю?

Не соединяйтесь воедино с неверующими, ибо что общего у праведности с беззаконием, или какое общение у света с тьмой?

Або якая згода Хрыста з Бэліярам, або якая лучнасць веруючага з няверуючым?

Или какое согласие у Христа с Велиалом, или какое соучастие верующего с неверующим?

Або якое суладдзе святыні Божай з ідаламі? Бо вы ёсць святыня Бога жывога, як кажа Бог: «Пасялюся ў іх і буду хадзіць, і буду іх Богам, а яны будуць Маім народам.

Или какая совместимость у храма Божьего с идолами? А ведь мы — храм Бога живого, как сказал Бог: «Я вселюсь в них и буду ходить среди них; и Я буду их богом, и они будут Моим народом.

Таму выйдзіце з іх асяроддзя і адлучыцеся ад іх, — кажа Госпад, — і не дакранайцеся да нячыстага, і Я вас прыму,

Поэтому «выйдите из среды их и отделитесь», — говорит Господь. «И не прикасайтесь к нечистому; и Я радушно приму вас.

і буду вам Айцом, а вы будзеце Маімі сынамі і дочкамі — кажа Госпад Усемагутны».

И Я буду вам Отцом, а вы будете Мне сыновьями и дочерями», — говорит Господь Вседержитель.

« 5 глава 7 глава »