Откровение 16 глава

Откровение святого Иоанна Богослова
Перевод Еп. Кассиана → Пераклад Анатоля Клышкi

И я услышал великий голос из храма, говорящий семи ангелам: идите и вылейте семь чаш ярости Божией на землю.

І я пачуў з храма гучны голас, які казаў сямі Анёлам: Ідзіце і выліце сем чашаў гневу Божага на зямлю.

И пошел первый и вылил чашу свою на землю; и появились гнойные раны жестокие и злокачественные на людях, имеющих клеймо зверя и поклоняющихся образу его.

І пайшоў першы і выліў сваю чашу на зямлю; і ўзніклі нясцерпныя і злаякасныя раны на людзях, якія мелі кляймо звера і пакланяліся яго вобразу.

И второй вылил чашу свою в море: появилась кровь, словно мертвеца, и всё одушевлённое в море умерло.

І другі выліў сваю чашу ў мора: і яно зрабілася крывёю, як ў мерцвяка, і кожная жывая душа, што была ў моры, памерла.

И третий вылил чашу свою в реки и источники вод: и появилась кровь.

І трэці выліў сваю чашу ў рэкі і крыніцы водаў, і яны зрабіліся крывёю.

И я услышал ангела вод, говорящего: Праведен Ты, Тот, Кто есть и Кто был, Свят Ты, что Ты так судил,

І я пачуў Анёла водаў, які казаў: Праведны34 Ты, Хто ёсць і Хто быў, Святы, бо Ты прысудзіў гэта,

потому что они пролили кровь святых и пророков, и Ты дал им пить кровь. Они того достойны.

бо яны пралілі кроў святых і прарокаў, і Ты даў ім піць кроў, яны таго вартыя.

И я услышал жертвенник, говорящий: Да, Господи Боже Вседержитель, истинны и праведны суды Твои!

І я пачуў голас ад ахвярніка: Так, Госпадзе Божа [Усемагутны], праўдзівыя і справядлівыя Твае суды.

И четвёртый вылил чашу свою на солнце: и дано было ему жечь людей огнем.

І чацвёрты выліў сваю чашу на сонца: і дадзена было яму паліць людзей агнём.

И опалены были люди зноем великим и хулили имя Бога, имеющего власть над этими язвами, и не покаялись, чтобы воздать Ему славу.

І апалены былі людзі вялікаю спёкай і зневажалі імя Бога, Які мае ўладу над гэтымі напасцямі, і не пакаяліся, каб узнесці Яму славу.

И пятый вылил чашу свою на престол зверя, и сделалось царство его мрачным, и кусали языки свои от боли.

І пяты выліў сваю чашу на трон звера, і зрабілася яго царства змрочным, і яны кусалі языкі свае ад болю.

И хулили Бога небесного от страданий своих и от ран своих, и не покаялись в делах своих.

І зневажалі Бога Нябеснага ад сваіх боляў і ад сваіх ранаў, і не пакаяліся ў сваіх учынках.

И шестой вылил чашу свою на реку великую Евфрат, и высохла вода её, чтобы приготовлен был путь царям, которые — от востока солнца.

І шосты выліў сваю чашу на вялікую раку Еўфрат; і высахла яе вада, каб была падрыхтавана дарога цароў, якія — ад усходу сонца.

И я увидел выходящих из уст дракона, и из уст зверя и из уст лжепророка, трех духов нечистых словно лягушек.

І я ўбачыў: як выходзілі з зяпы дракона, і з пашчы звера, і з вуснаў ілжэпрарока — тры нячыстыя духі, як жабы;

Ибо они — духи бесовские, творящие знамения; они выходят к царям всей вселенной, чтобы собрать их на сражение великого дня Бога Вседержителя.

бо гэта духі дэманаў, якія робяць знакі і выходзяць да цароў усяго населенага абшару, каб сабраць іх на вайну вялікага дня Бога Усемагутнага.

Вот, иду как вор: блажен бодрствующий и хранящий одежды свои, чтобы не ходить ему нагим, и чтобы не видели срама его.

Вось, прыходжу як злодзей. Шчаслівы той, хто чуйны і сцеражэ сваю вопратку, каб не хадзіць яму голым і каб не бачылі яго сораму.

И они собрали их на место, называемое по-еврейски Армагедон.

І ён сабраў іх на месца, якое называецца па-яўрэйску Гармагедон.

И седьмой вылил чашу свою на воздух: и исшел голос великий из храма от престола, говорящий: сбылось.

І сёмы [Анёл] выліў сваю чашу на паветра: і з храма [нябеснага] ад трона зышоў гучны голас, які казаў: Збылося!

И произошли молнии и голоса и громы, и землетрясение произошло великое, какого не бывало с тех пор, как человек — на земле, такое сильное, такое великое!

І былі маланкі, і галасы, і грамы, і быў вялікі землятрус, якога не было з тае пары, як чалавек з’явіўся на зямлі, такі землятрус, такі вялікі!

И город великий распался на три части, и города народов пали. И Вавилон великий воспомянут был пред Богом, чтобы дать ему чашу вина ярости гнева Его.

І вялікі горад распаўся на тры часткі, і гарады народаў палі. І вялікі Вавілон успомнены быў перад Богам, каб даць яму чашу віна лютасці Яго гневу.

И всякий остров убежал, и горы не были найдены.

І кожны востраў уцёк, і гор не знайшлося.

И град великий, весом словно с талант, падает с неба на людей; и хулили люди Бога за язву града, потому что крайне велика эта язва.

І град вялікі, велічынёю з талент, сходзіць з неба на людзей; і людзі зневажалі Бога за напасць з градам, бо яго напасць надта вялікая.

Примечания:

Пераклад Анатоля Клышкi

5 34: У некат. рукап.: Госпадзе.

« 15 глава 17 глава »