1 ει τιϲ ουν παρακληϲιϲ εν χ̅ω̅ ει τι παραμυθιον αγαπηϲ ει τιϲ κοινωνια π̅ν̅ϲ̅ ει τιϲ ϲπλαγχνα και οικτιρμοι
2 πληρωϲατε μου την χαραν ινα το αυτο φρονητε τη̅ αυτην αγαπην εχοντεϲ ϲυμψυχοι το αυτο φρονου̅τεϲ
3 μηδεν κατ εριθιαν μηδε κατα κενοδοξιαν αλλα τη ταπινοφροϲυνη αλληλουϲ ηγουμενοι υπερεχονταϲ εαυτων
4 μη τα εαυτων εκαϲτοϲ ϲκοπου̅τεϲ αλλα και τα ετερων εκαϲτοι
5 τουτο φρονειτε εν υμιν ο και εν χ̅ω̅ ι̅υ̅
6 οϲ εν μορφη θ̅υ̅ υπαρχω̅ ουχ αρπαγμον ηγηϲατο το ειναι ιϲα θ̅ω̅
7 αλλα εαυτον εκενωϲεν μορφη̅ δουλου λαβων εν ομοιωματι ανθρωπων γενομενοϲ και ϲχηματι ευρεθειϲ ωϲ ανθρωποϲ
8 εταπινωϲεν εαυτον γενομενοϲ υπηκοοϲ μεχρι θανατου θανατου δε του ϲταυρου
9 διο και ο θ̅ϲ̅ αυτον υπερυψωϲεν και εχαριϲατο αυτω το ονομα το υπερ παν ονομα
10 ινα εν τω ονοματι ι̅υ̅ χ̅υ̅ παν γονυ καμψη επουρανιων και επιγιων και καταχθονιων
11 και παϲα γλωϲϲα εξομολογηϲητε οτι κ̅ϲ̅ ι̅ϲ̅ χ̅ϲ̅ ειϲ δοξαν θ̅υ̅ π̅ρ̅ϲ̅
12 ωϲτε αγαπητοι καθωϲ παντοτε υπηκουϲατε μη ωϲ εν τη παρουϲια μονον αλλα νυ̅ πολλω μαλλον εν τη απουϲια μετα φοβου και τρομου την εαυτων ϲωτηριαν κατεργαζεϲθε
13 θ̅ϲ̅ γαρ εϲτιν ο ενεργων εν υμιν και το θελειν και το ενεργειν υπερ τηϲ ευδοκιαϲ
14 παντα ποιειτε χωριϲ γογγυϲμων και διαλογιϲμω̅
15 ινα γενηϲθε αμεμπτοι και ακαιρεοι τεκνα θ̅υ̅ αμωμα μεϲον γενεαϲ ϲκολιαϲ και διεϲτραμμενηϲ εν οιϲ φαινεϲθε ωϲ φωϲτηρεϲ εν κοϲμω
16 λογο̅ ζωηϲ {εχοντεϲ} [10] ειϲ καυχημα εμοι ειϲ ημεραν χ̅υ̅ οτι ουκ ειϲ κενον εδραμον ουδε ειϲ κενον εκοπιαϲα
17 αλλ ει και ϲπενδομαι επι τη θυϲια και λιτουργια τηϲ πιϲτεωϲ υμων {χαιρω} [11] παϲιν υμιν
18 το δε αυτο και υμιϲ χαιρετε και ϲυγχαιρετε μοι
19 ελπιζω δε εν κ̅ω̅ ι̅υ̅ τιμοθεον ταχεωϲ πεμψαι υμι̅ ινα καγω ευψυχω γνουϲ τα περι υμω̅
20 ουδενα γαρ εχω ιϲοψυχον οϲτιϲ γνηϲιωϲ τα περι υμω̅ μεριμνηϲει
21 οι παντεϲ γαρ τα εαυτων ζητουϲιν ου τα ι̅υ̅ χ̅υ̅
22 την δε δοκιμην αυτου γινωϲκετε οτι ωϲ πατρι τεκνο̅ ϲυν εμοι εδουλευϲεν ειϲ το ευαγγελιον
23 τουτον μεν ουν ελπιζω πεμψαι ωϲ α̅ αφιδω τα περι εμε εξαυτηϲ
24 πεποιθα {δ� �� �� ��� ��� ��τοϲ} [12] ταχεωϲ ελευϲομαι προϲ υμαϲ
25 αναγκαιον δε ηγηϲαμην επαφροδιτον τον αδελφον και ϲυνεργο̅ και ϲυϲτρατιωτη̅ μου υμων δε αποϲτολον και λιτουργον τηϲ χρειαϲ μου πεμψαι προϲ υμαϲ
26 επειδη επιποθων ην πανταϲ υμαϲ ιδειν και αδημονων διοτι ηκουϲατε οτι ηϲθενηϲεν
27 και γαρ ηϲθενηϲεν παραπληϲιον θανατω αλλα ο θ̅ϲ̅ ηλεηϲεν αυτον ουκ αυτον δε μονο̅ αλλα και εμε ινα μη λυπην επι λυπην ϲχω
28 ϲπουδαιοτερωϲ ουν επεμψα αυτο̅ ινα ειδοντεϲ αυτον παλιν χαρητε καγω αλυποτεροϲ ω
29 προϲδεξαϲθαι ουν αυτον εν κ̅ω̅ μετα παϲηϲ χαραϲ και τουϲ τοιουτουϲ εντιμουϲ εχετε
30 οτι δια το εργον κ̅υ̅ μεχρι θανατου ηγγιϲεν παραβολευϲαμενοϲ τη ψυχη ινα αναπληρωϲει το υμων υϲτερημα τηϲ προϲ εμε λιτουργιαϲ
Примечания:
16 [10] {επεχοντεϲ}
17 [11] {χαιρω ϗ ϲυνχαιρω}
24 [12] {δε εν κ̅ω̅ οτι και αυτοϲ εγω}
Нашли в тексте ошибку? Выделите её и нажмите:
Ctrl + Enter
Послание к Филиппийцам апостола Павла, 2 ΚΕΦΆΛΑΙΟ. Синайский кодекс — 4 век.
Обратите внимание. Номера стихов — это ссылки, ведущие на раздел со сравнением переводов, параллельными ссылками, текстами с номерами Стронга. Попробуйте, возможно, вы будете приятно удивлены.