1 ει τιϲ ουν παρακληϲιϲ εν χ̅ω̅ ει τι παραμυθιον αγαπηϲ ει τιϲ κοινωνια π̅ν̅ϲ̅ ει τιϲ ϲπλαγχνα και οικτειρμοι
2 πληρωϲατε μου την χαραν ινα το αυτο φρονητε την αυτην αγαπην εχοντεϲ ϲυνψυχοι το αυτο φρονουντεϲ
3 μηδεν κατ εριθειαν μηδε κατα κενοδοξια̅ αλλα τη ταπεινοφροϲυνη αλληλουϲ ηγουμενοι υπερεχονταϲ εαυτων
4 μη τα εαυτων εκαϲτοι ϲκοπουντεϲ αλλα και τα ετερων εκαϲτοι
5 τουτο φρονειτε εν υμιν ο και εν χ̅ω̅ ι̅υ̅
6 οϲ εν μορφη θ̅υ̅ υπαρχων ουχ αρπαγμον ηγηϲατο το ειναι ιϲα θ̅ω̅
7 αλλ εαυτον εκενωϲεν μορφην δουλου λαβων εν ομοιωματι α̅ν̅ω̅ν̅ γενομενοϲ και ϲχηματι ευρεθειϲ ωϲ α̅ν̅ο̅ϲ̅
8 εταπινωϲεν εαυτον γενομενοϲ υπηκοοϲ μεχρι θανατου θανατου δε ϲταυρου
9 διο και ο θ̅ϲ̅ αυτον υπερυψωϲεν και εχαριϲατο αυτω το ονομα το υπερ παν ονομα
10 ινα εν τω ονοματι ι̅υ̅ παν γονυ καμψη επουρανιων και επιγειων και καταχθονιων
11 και παϲα γλωϲϲα εξομολογηϲεται οτι κ̅ϲ̅ ι̅ϲ̅ {χ̅ϲ̅} [5] ειϲ δοξαν θ̅υ̅ π̅ρ̅ϲ̅
12 ωϲτε αδελφοι μου καθωϲ παντοτε υπηκουϲαται μη ωϲ εν τη παρουϲια μου μονον αλλα νυν πολλω μαλλον εν τη απουϲια μου μετα φοβου και τρομου την εαυτων ϲωτηριαν κατεργαζεϲθαι
13 θ̅ϲ̅ γαρ εϲτιν ο ενεργων δυναμειϲ εν υμιν και το θελειν και το ενεργειν υπερ τηϲ ευδοκιαϲ
14 παντα ποιειτε χωρειϲ γογγυϲμω̅ και διαλογιϲμων
15 ινα ητε αμεμπτοι και ακαιρεοι τεκνα θ̅υ̅ αμωμα μεϲον γενεαϲ ϲκολιαϲ και διεϲτραμμενηϲ εν οιϲ φαινεϲθε ωϲ φωϲτηρεϲ εν κοϲμω
16 λογον ζωηϲ επεχοντεϲ ειϲ καυχημα εμοι ειϲ ημεραν χ̅υ̅ οτι ουκ ειϲ καινον εδραμον ουδε ειϲ καινον εκοπιαϲα
17 αλλα ει και ϲπενδομαι επι τη θυϲια και λειτουργεια τηϲ πιϲτεωϲ υμων χαιρω και ϲυγχαιρω παϲιν υμιν
18 το δ αυτο και υμειϲ χαιρετε και ϲυγχαιρεται μοι
19 ελπιζω δε εν κ̅ω̅ ι̅υ̅ τιμοθεον ταχεωϲ πεμψαι υμιν ινα καγω εκψυχω γνουϲ τα περι υμω̅
20 ουδενα γαρ εχω ιϲοψυχον οϲτιϲ γνηϲιωϲ τα περι υμων μεριμνηϲει
21 οι παντεϲ γαρ τα εαυτων ζητουϲιν ου τα ι̅υ̅ χ̅υ̅
22 την δε δοκιμην αυτου γεινωϲκετε οτι ωϲ π̅ρ̅ι̅ τεκνον ϲυν εμοι εδουλευϲεν ειϲ το ευαγγελιον
23 τουτον μεν ουν ελπιζω πεμψαι ωϲ αν αφιδω τα περι εμε εξαυτηϲ
24 πεποιθα δε εν κ̅ω̅ οτι και αυτοϲ ταχεωϲ ελευϲομαι προϲ υμαϲ
25 αναγκαιον δε ηγηϲαμην επαφροδιτον τον αδελφον και ϲυνεργον και ϲυνϲτρατιωτην μου υμων δε αποϲτολον και λειτουργον τηϲ χρειαϲ μου πεμψαι προϲ υμαϲ
26 επειδη επιποθων η̅ πανταϲ υμαϲ ιδειν και αδημονων διοτι ηκουϲατε οτι ηϲθενηϲεν
27 και γαρ ηϲθενηϲεν παραπληϲιον θανατω αλλα ο θ̅ϲ̅ ηλεηϲεν αυτον ουκ αυτο̅ δε μονον αλλα και εμε ινα μη λυπην επι λυπην ϲχω
28 ϲπουδαιοτερωϲ ουν επεμψα αυτον ινα ιδοντεϲ αυτον παλι̅ χαρητε καγω αλυποτεροϲ ω
29 {προϲδεχεϲθε} [6] ουν αυτον εν κ̅ω̅ μετα παϲηϲ χαραϲ και τουϲ τοιουτουϲ εντιμουϲ εχετε
30 οτι δια το εργον κ̅υ̅ μεχρι θανατου ηγγειϲεν παραβολευϲαμενοϲ τη ψυχη ινα αναπληρωϲη το υμων υϲτερημα τηϲ προϲ με λειτουργιαϲ
Примечания:
11 [5] {κ̅ϲ̅}
29 [6] {προϲδεξαϲθε}
Нашли в тексте ошибку? Выделите её и нажмите:
Ctrl + Enter
Послание к Филиппийцам апостола Павла, 2 ΚΕΦΆΛΑΙΟ. Александрийский кодекс — 5 век.
Обратите внимание. Номера стихов — это ссылки, ведущие на раздел со сравнением переводов, параллельными ссылками, текстами с номерами Стронга. Попробуйте, возможно, вы будете приятно удивлены.