1 ει τιϲ ουν παρακληϲιϲ εν χ̅ω̅ ει τι παραμυθιον αγαπηϲ ει τιϲ κοινωνια πνευματοϲ ει τιϲ ϲπλαγχνα και οικτειρμοι
2 πληρωϲατε μου την χαραν ινα το αυτο φρονητε την αυτην αγαπην εχοντεϲ ϲυνψυχοι το εν φρονουντεϲ
3 μηδε̅ κατ ερειθιαν μηδε κατα κενοδοξιαν αλλα τη ταπεινοφροϲυνη αλληλουϲ ηγουμενοι τουϲ υπερεχονταϲ εαυτων
4 μη τα εαυτω̅ εκαϲτοι ϲκοπουντεϲ αλλα και τα ετερων εκαϲτοι
5 τουτο φρονειτε εν ημιν ο και ε̅ χ̅ω̅ ι̅υ̅
6 οϲ εν μορφη θ̅υ̅ υπαρχων ουχ αρπαγμον ηγηϲατο το ειναι ιϲα θ̅ω̅
7 αλλα εαυτο̅ εκενωϲεν μορφην δουλου λαβων εν ομοιωματι ανθρωπων γενομενοϲ και ϲχηματι ευρεθειϲ ωϲ ανθρωποϲ
8 εταπεινωϲεν εαυτον γενομενοϲ υπηκοοϲ μεχρι θανατου θανατου δε ϲταυρου
9 διο και ο θ̅ϲ̅ αυτον υπερυψωϲεν και εχαριϲατο αυτω το ονομα το υπερ παν ονομα
10 ινα εν τω ονοματι ι̅υ̅ παν γονυ καμψη επουρανιων και επιγειων και καταχθονιων
11 και παϲα γλωϲϲα εξομολογηϲηται οτι κ̅ϲ̅ ι̅ϲ̅ χ̅ϲ̅ ειϲ δοξαν θ̅υ̅ πατροϲ
12 ωϲτε αγαπητοι μου καθωϲ παντοτε υπηκουϲατε μη εν τη παρουϲια μου μονον αλλα νυν πολλω μαλλο̅ εν τη απουϲια μου μετα φοβου και τρομου την εαυτων ϲωτηριαν κατεργαζεϲθε
13 θ̅ϲ̅ γαρ εϲτιν ο ενεργων εν υμιν και το θελειν και το ενεργειν υπερ τηϲ ευδοκιαϲ
14 παντα ποιειτε χωριϲ γογγυϲμων και διαλογιϲμω̅
15 ινα γενηϲθε αμεμπτοι και ακεραιοι τεκνα θ̅υ̅ αμωμα μεϲον γενεαϲ ϲκολιαϲ και διεϲτραμμενηϲ εν οιϲ φαινεϲθε ωϲ φωϲτηρεϲ ε̅ κοϲμω
16 λογον ζωηϲ επεχοντεϲ ειϲ καυχημα εμοι ειϲ ημεραν χ̅υ̅ οτι ουκ ειϲ κενον εδραμον ουδειϲ κενο̅ εκοπιαϲα
17 αλλα ει και ϲπενδομαι επι τη θυϲια και λιτουργια τηϲ πιϲτεωϲ υμων χαιρω και ϲυνχαιρω παϲιν υμιν
18 το δε αυτο και υμειϲ χαιρετε και ϲυνχαιρετε μοι
19 ελπιζω δε εν κ̅ω̅ ι̅υ̅ τιμοθεο̅ ταχεωϲ πεμψαι υμι̅ ινα καγω ευψυχω γνουϲ τα περι υμων
20 ουδενα γαρ εχω ιϲοψυχον οϲτιϲ γνηϲιωϲ τα περι υμων μεριμνηϲει
21 οι πα̅τεϲ γαρ τα εαυτων ζητουϲιν ου τα χ̅υ̅ ι̅υ̅
22 τη̅ δε δοκιμην αυτου γεινωϲκετε οτι ωϲ πατρι τεκνον ϲυν εμοι εδουλευϲεν ειϲ το ευαγγελιον
23 τουτον μεν ου̅ ελπιζω πεμψαι ωϲ αν αφιδω τα περι εμε εξαυτηϲ
24 πεποιθα δε εν κ̅ω̅ οτι και αυτοϲ ταχεωϲ ελευϲομαι
25 αναγκαιον δε ηγηϲαμην επαφροδειτον τον αδελφον και ϲυνεργον και ϲυϲτρατιωτην μου υμων δε αποϲτολον και λιτουργον τηϲ χρειαϲ μου πεμψαι προϲ υμαϲ
26 επειδη επιποθω̅ ην υμαϲ πανταϲ και αδημονων διοτι ηκουϲατε οτι ηϲθενηϲεν
27 και γαρ ηϲθενηϲεν παραπληϲιον θανατου αλλα ο θ̅ϲ̅ ηλεηϲεν αυτον ουκ αυτον δε μονον αλλα και εμε ινα μη λυπην επι λυπην ϲχω
28 ϲπουδαιοτερωϲ ουν επεμψα αυτον ινα ιδοντεϲ αυτον παλιν χαρητε καγω αλυποτεροϲ ω
29 προϲδεχεϲθε ουν αυτον εν κ̅ω̅ μετα παϲηϲ χαραϲ και τουϲ τοιουτουϲ εντειμουϲ εχετε
30 οτι δια το εργον χ̅υ̅ μεχρι θανατου ηγγιϲεν παραβολευϲαμενοϲ τη ψυχη ινα πληρωϲη το υμω̅ υϲτερημα τηϲ προϲ με λιτουργιαϲ
Нашли в тексте ошибку? Выделите её и нажмите:
Ctrl + Enter
Послание к Филиппийцам апостола Павла, 2 ΚΕΦΆΛΑΙΟ. Ватиканский кодекс — 4 век.
Обратите внимание. Номера стихов — это ссылки, ведущие на раздел со сравнением переводов, параллельными ссылками, текстами с номерами Стронга. Попробуйте, возможно, вы будете приятно удивлены.