1 και ελεγεν αυτοιϲ αμην λεγω υμιν οτι ειϲιν τινεϲ των ωδε εϲτηκοτων οιτινεϲ ου μη γευϲωνται θανατου εωϲ αν ιδωϲιν την βαϲιλειαν του θ̅υ̅ εληλυθυιαν εν δυναμει
2 και μετα ημεραϲ εξ παραλαμβανει ο ι̅ϲ̅ τον πετρον και τον ιακωβον και τον ιωαννην και αναφερει αυτουϲ ειϲ οροϲ υψηλον κατ ιδιαν μονουϲ και μετεμορφωθη εμπροϲθεν αυτω̅
3 και τα ιματια αυτου εγενοντο ϲτιλβοντα λευκα λιαν οια γναφευϲ επι τηϲ γηϲ ου δυναται ουτωϲ λευκαναι
4 και ωφθη αυτοιϲ ηλιαϲ ϲυν μωϲη και ηϲαν ϲυνλαλουντεϲ τω ι̅υ̅
5 και αποκριθειϲ ο πετροϲ λεγει τω ι̅υ̅ ραββει καλον εϲτιν ημαϲ ωδε ειναι και ποιηϲωμεν ω δε τριϲ ϲκηναϲ ϲοι μιαν και μωϲη μιαν και ηλια μιαν
6 ου γαρ ηδει τι αποκριθη εκφοβοι γαρ εγενετο
7 και εγενετο νεφελη επιϲκιαζουϲα αυτοιϲ και εγενετο φωνη εκ τηϲ νεφεληϲ ουτοϲ εϲτιν ο υ̅ϲ̅ μου ο αγαπητοϲ ακουετε αυτου
8 και εξαπινα περιβλεψαμενοι ουκετι ουδενα ιδον αλλα τον ι̅ν̅ μονον μεθ εαυτων
9 και καταβαινοντων αυτων απο του ορουϲ διεϲτελλατο αυτοιϲ ινα μηδενι α ειδον διηγηϲωνται ει μη οταν ο υ̅ϲ̅ του α̅ν̅ο̅υ̅ ε νεκρω̅ αναϲτη
10 και τον λογον εκρατηϲαν προϲ εαυτουϲ ϲυνζητουντεϲ τι εϲτιν το εκ νεκρων αναϲτηναι
11 και επηρωτων αυτον λεγοντεϲ οτι λεγουϲιν οι γραμματειϲ οτι ηλιαν δει ελθειν πρωτο̅
12 ο δε εφη αυτοιϲ ηλιαϲ μεν ελθων πρωτον αποκαταϲτηϲει παντα και πωϲ γεγραπται επι το̅ υ̅ν̅ του α̅ν̅ο̅υ̅ ινα πολλα παθη και εξουδενωθη
13 αλλα λεγω υμιν οτι και ηλιαϲ ηδη ηλθεν και εποιηϲαν αυτω οϲα ηθελον καθωϲ γεγραπται επ αυτον
14 και ελθων προϲ τουϲ μαθηταϲ ειδεν οχλο̅ πολυν περι αυτουϲ και γραμματειϲ ϲυνζητουνταϲ προϲ αυτουϲ
15 και ευθυϲ παϲ ο οχλοϲ ιδοντεϲ αυτον εξεθαμβηθηϲαν και προτρεχοντεϲ ηϲπαζοντο αυτον
16 και επηρωτηϲεν τουϲ γραμματειϲ τι ϲυνζητειτε προϲ αυτουϲ
17 και αποκριθειϲ αυτω ειϲ εκ του οχλου ειπεν διδαϲκαλε ηνεγκα τον υιον μου προϲ ϲε εχοντα πνευμα αλαλον
18 και οπου αν αυτον καταλαβη ρηϲϲει αυτον και αφριζει τουϲ οδονταϲ και ξηραινεται και ειπα τοιϲ μαθηταιϲ ϲου ινα αυτο εκβαλωϲιν και ουκ ιϲχυϲαν
19 ο δε αποκριθειϲ λεγει ω γενεα απιϲτοϲ εωϲ ποτε προϲ υμαϲ εϲομαι εωϲ ποτε ανεξομαι υμω̅ φερετε αυτον προϲ με
20 και ηνεγκαν αυτον προϲ αυτον και ιδων αυτον το πνευμα ευθεωϲ ϲυνεϲπαραξεν αυτον και πεϲων επι τηϲ γηϲ εκυλιετο αφριζων
21 και επηρωτηϲεν τον π̅ρ̅α̅ αυτου ποϲοϲ χρονοϲ εϲτιν εξ ου τουτο γεγονεν αυτω ο δε ειπεν εκ πεδιοθεν
22 και πολλακιϲ και ειϲ πυρ αυτον εβαλεν και ειϲ υδατα ινα απολεϲη αυτον αλλ ει τι δυναϲαι βοηθηϲον ημιν ϲπλαγχνιϲθειϲ εφ ημαϲ
23 ο δε ι̅ϲ̅ ειπεν αυτω το ει δυναϲαι πα̅τα δυνατα πιϲτευοντι
24 και κραξαϲ ο π̅η̅ρ̅ του παιδιου ελεγεν πιϲτευω βοηθει μου τη απιϲτια
25 ιδων δε ο ι̅ϲ̅ οτι επιϲυντρεχει οχλοϲ επετιμηϲε̅ τω πνευματι τω ακαθαρτω λεγων αυτω το αλαλον και κωφον πνευμα εγω επιταϲϲω ϲοι εξελθε απ αυτου και μηκετι ειϲελθηϲ ειϲ αυτον
26 και κραξαϲ και πολλα ϲπαραξαϲ εξηλθεν και εγενετο ωϲει νεκροϲ ωϲτε πολλουϲ λεγειν οτι απεθανε̅
27 ο δε ι̅ϲ̅ κρατηϲαϲ αυτον τηϲ χειροϲ αυτου ηγειρεν αυτον και ανεϲτη
28 και ειϲελθοντα αυτον ειϲ οικον οι μαθηται αυτου κατ ιδιαν επερωτουν αυτον οτι ημειϲ ουκ ηδυνημεν εκβαλειν αυτο
29 και ειπεν αυτοιϲ τουτο το γενοϲ εν ου δυναται εξελθειν ει μη εν προϲευχη και νηϲτεια
30 και εκειθεν εξελθοντεϲ παρεπορευοντο δια τηϲ γαλιλαιαϲ και ουκ ηθελεν ινα τιϲ γνοι
31 εδιδαϲκεν γαρ τουϲ μαθηταϲ αυτου και ελεγεν αυτοιϲ οτι ο υ̅ϲ̅ του α̅ν̅ο̅υ̅ παραδιδοται ειϲ χειραϲ α̅ν̅ω̅ν̅ και αποκτενουϲιν αυτον και αποκτα̅θειϲ μετα τριϲ ημεραϲ αναϲτηϲεται
32 οι δε ηγνοουν το ρημα και εφοβουντο αυτον επερωτηϲαι
33 και ηλθεν ειϲ καπερναουμ και εν τη οικια γενομενοϲ επηρωτα αυτουϲ τι εν τη οδω διελογιζεϲθε
34 οι δε εϲιωπουν προϲ αλληλουϲ γαρ διελεχθηϲαν εν τη οδω τιϲ μειζων
35 και καθιϲαϲ εφωνηϲεν τουϲ δωδεκα και λεγει αυτοιϲ ει τιϲ θελει πρωτοϲ ειναι εϲτε παντων εϲχατοϲ και παντων διακονοϲ
36 και λαβων παιδιον εϲτηϲεν αυτο εμ μεϲω αυτων και αναγκαλιϲαμενοϲ αυτο ειπεν αυτοιϲ
37 οϲ αν εν των παιδιων τουτων δεξηται επι τω ονοματι μου εμε δεχεται και οϲ εαν εμε δεξηται ουκ εμε δεχεται αλλα το̅ αποϲτειλαντα με
38 απεκριθειϲ δε εφη αυτω ο ιωαννηϲ διδαϲκαλε ειδομεν τινα εν τω ονοματι ϲου εκβαλλο̅τα δαιμονια και εκωλυϲαμεν αυτον οτι ουκ ακολουθει ημιν
39 ο δε ι̅ϲ̅ ειπεν μη κωλυετε αυτον ουδειϲ γαρ εϲτιν οϲ ποιηϲει δυναμιν επι τω ονοματι μου και δυνηϲεται ταχυ κακολογηϲαι με
40 οϲ γαρ ουκ εϲτιν καθ υμων υπερ ημων εϲτιν
41 οϲ γαρ αν ποτιϲη υμαϲ ποτηριον υδατοϲ εν ονοματι χ̅υ̅ εϲτε αμην λεγω υμιν οτι ου μη απολεϲη τον μιϲθον αυτου
42 και οϲ εαν ϲκανδαλιϲη ενα των μικρων τουτω̅ των πιϲτευοντων καλον εϲτιν αυτω μαλλο̅ ει περικειτε μυλοϲ ονικοϲ περι τον τραχηλο̅ αυτου και βεβληται ειϲ την θαλαϲϲαν
43 και εαν ϲκανδαλιζη ϲε η χειρ ϲου αποκοψον αυτην καλον εϲτιν ϲε κυλλον ειϲελθειν ειϲ την ζωην η ταϲ δυο χειραϲ εχοντα απελθειν ειϲ την γεενναν ειϲ το πυρ το αϲβεϲτον
44 [отсутствует]
45 και εαν ο πουϲ ϲου ϲκανδαλιζη ϲε αποκοψον αυτον καλον εϲτιν ϲε ειϲελθειν ειϲ την ζωην χωλον η τουϲ δυο ποδαϲ εχοντα βληθηναι ειϲ την γεενναν
46 [отсутствует]
47 και εαν ο οφθαλμοϲ ϲου ϲκανδαλιζη ϲε εκβαλε αυτον καλον ϲοι εϲτιν μονοφθαλμον ειϲελθειν ειϲ την βαϲιλειαν του θ̅υ̅ η δυο οφθαλμουϲ εχοντα βληθηναι ειϲ την γεενναν του πυροϲ
48 οπου ο ϲκωληξ αυτων ου τελευτα και το πυρ ου ϲβεννυται
49 παϲ γαρ εν πυρι αλιϲθηϲεται και παϲ θυϲια αλι αλιϲθηϲεται
50 καλον το αλαϲ εαν δε το αλαϲ αναλον γενηται εν τινι αυτο αρτυϲεται εχετε εν εαυτοιϲ αλαϲ και ειρηνευετε εν αλληλοιϲ
Нашли в тексте ошибку? Выделите её и нажмите:
Ctrl + Enter
Евангелие от Марка, 9 ΚΕΦΆΛΑΙΟ. Ефремов кодекс — 5 век.
Обратите внимание. Номера стихов — это ссылки, ведущие на раздел со сравнением переводов, параллельными ссылками, текстами с номерами Стронга. Попробуйте, возможно, вы будете приятно удивлены.