1 ιδετε ποταπην αγαπην δεδωκεν ημιν ο π̅η̅ρ̅ ινα τεκνα θ̅υ̅ κληθωμεν και εϲμεν δια τουτο ο κοϲμοϲ ου γινωϲκει υμαϲ οτι ουκ εγνω αυτον
2 αγαπητοι νυν τεκνα θ̅υ̅ εϲμεν και ουπω εφανερωθη τι εϲομεθα οιδαμεν οτι εαν φανερωθη ομοιοι αυτω εϲομεθα οτι οψομεθα αυτον καθωϲ εϲτιν
3 και παϲ ο εχων την ελπιδα ταυτην επ αυτω αγνιζει εαυτον καθωϲ εκεινοϲ αγνοϲ εϲτιν
4 παϲ ο ποιων την αμαρτιαν και την ανομιαν ποιει και η αμαρτια εϲτιν η ανομια
5 και οιδατε οτι εκεινοϲ εφανερωθη ινα ταϲ αμαρτιαϲ ημων αρη και αμαρτια εν αυτω ουκ εϲτιν
6 παϲ ο εν αυτω μενων ουχ αμαρτανει παϲ ο αμαρτανων ουχ εωρακεν αυτον ουδε εγνωκεν αυτον
7 παιδια μηδειϲ πλανατω υμαϲ ο ποιων την δικαιοϲυνην δικαιοϲ εϲτιν καθωϲ εκεινοϲ δικαιοϲ εϲτιν
8 ο ποιων την αμαρτιαν εκ του διαβολου εϲτιν οτι απ αρχηϲ ο διαβολοϲ αμαρτανει ειϲ τουτο εφανερωθη ο υ̅ϲ̅ του θ̅υ̅ ινα λυϲη τα εργα του διαβολου
9 παϲ ο γεγεννημενοϲ εκ του θ̅υ̅ αμαρτιαν ου ποιει οτι ϲπερμα αυτου εν αυτω μενει και ου δυναται αμαρτανει̅ οτι εκ του θ̅υ̅ γεγεννηται
10 εν τουτω φανερα εϲτιν τα τεκνα του θ̅υ̅ και τα τεκνα του διαβολου και παϲ ο μη ποιων δικαιοϲυνην ουκ εϲτιν εκ του θ̅υ̅ και ο μη αγαπων τον αδελφον αυτου
11 οτι αυτη εϲτιν η επαγγελια ην ηκουϲατε απ αρχηϲ ινα αγαπωμεν αλληλουϲ
12 ου καθωϲ καεν εκ του πονηρου ην και εϲφαξεν τον αδελφον αυτου και χαριν τινοϲ εϲφαξεν αυτον οτι τα εργα αυτου πονηρα ην τα δε του αδελφου αυτου δικαια
13 και μη θαυμαζετε αδελφοι ει μιϲει υμαϲ ο κοϲμοϲ
14 ημειϲ οιδαμεν οτι μεταβεβηκαμεν εκ του θανατου ειϲ την ζωην οτι αγαπωμεν τουϲ αδελφουϲ ο μη αγαπω̅ τον αδελφον μενει εν τω θανατω
15 παϲ ο μιϲων τον αδελφον αυτου ανθρωποκτονοϲ εϲτιν και οιδατε οτι παϲ ανθρωποκτονοϲ ουκ εχει ζωην αιωνιον εν αυτω μενουϲαν
16 εν τουτω εγνωκαμεν την αγαπην οτι εκεινοϲ υπερ ημω̅ την ψυχην αυτου εθηκεν και ημειϲ οφειλομεν υπερ των αδελφων ταϲ ψυχαϲ θειναι
17 οϲ δ αν εχη τον βιον του κοϲμου και θεωρη τον αδελφον αυτου χρειαν εχοντα και κλιϲη τα ϲπλαγχνα αυτου απ αυτου πωϲ η αγαπη του θ̅υ̅ μενει εν αυτω
18 τεκνια μη αγαπωμεν λογω μηδε τη γλωϲϲη αλλ εν εργω και αληθεια και
19 εν τουτω γνωϲομεθα οτι εκ τηϲ αληθειαϲ εϲμεν και εμπροϲθεν αυτου πειϲομεν ταϲ καρδιαϲ ημων
20 οτι εαν καταγινωϲκη ημων η καρδια οτι μειζων εϲτιν ο κ̅ϲ̅ τηϲ καρδιαϲ ημων και γινωϲκει παντα
21 αγαπητοι εαν η καρδια ημων μη καταγινωϲκη παρρηϲια̅ εχομεν προϲ τον θ̅ν̅
22 και ο εαν αιτωμεν λαμβανομε̅ απ αυτου οτι ταϲ εντολαϲ αυτου τηρουμεν και τα αρεϲτα ενωπιον αυτου ποιουμεν
23 και αυτη εϲτιν η εντολη αυτου ινα πιϲτευϲωμεν τω ονοματι του υιου αυτου ι̅υ̅ χ̅υ̅ και αγαπωμεν αλληλουϲ καθωϲ εδωκεν εντολην ημιν
24 και ο τηρων ταϲ εντολαϲ αυτου εν αυτω μενει και αυτοϲ εν αυτω και εν τουτω γινωϲκομεν οτι μενει εν ημιν εκ του π̅ν̅ϲ̅ ου ημιν εδωκεν
Нашли в тексте ошибку? Выделите её и нажмите:
Ctrl + Enter
Первое соборное послание апостола Иоанна, 3 ΚΕΦΆΛΑΙΟ. Ефремов кодекс — 5 век.
Обратите внимание. Номера стихов — это ссылки, ведущие на раздел со сравнением переводов, параллельными ссылками, текстами с номерами Стронга. Попробуйте, возможно, вы будете приятно удивлены.