1 περι δε ων εγραψατε μοι καλο̅ α̅ν̅ω̅ γυναικοϲ μη απτεϲθαι
2 δια δε ταϲ πορνιαϲ εκαϲτοϲ την εαυτου γυναικα εχετω και εκαϲτη τον ιδιον ανδρα εχετω
3 τη γυναικει ο ανηρ τη̅ οφιλην αποδιδετω ομοιωϲ και η γυνη τω ανδρι
4 η γυνη του ιδιου ϲωματοϲ ουκ εξουϲιαζει αλλα ο ανηρ ομοιωϲ δε και ο ανηρ του ιδιου ϲωματοϲ ουκ εξουϲιαζει αλλα η γυνη
5 μη αποϲτερειτε αλληλουϲ ει μητι αν εκ ϲυμφωνου προϲ καιρον ινα ϲχολαϲητε τη προϲευχη και παλιν επι το αυτο ητε ινα μη πειραζη υμαϲ ο ϲαταναϲ δια την ακραϲιαν υμω̅
6 τουτο δε λεγω κατα ϲυγνωμη̅ ου κατ επιταγην
7 θελω δε πα̅ταϲ α̅ν̅ο̅υ̅ϲ̅ ειναι ωϲ και εμαυτον αλλ εκαϲτοϲ ιδιον εχει χαριϲμα εκ θ̅υ̅ ο μεν ουτωϲ ο δε ουτωϲ
8 λεγω δε τοιϲ αγαμοιϲ και ταιϲ χηραιϲ οτι καλο̅ αυτοιϲ εαν μεινωϲιν ωϲ καγω
9 ει δε ουκ εγκρατευονται γαμηϲατωϲαν κρειϲϲον γαρ εϲτιν γαμειν η πυρουϲθαι
10 τοιϲ δε γεγαμηκοϲιν παραγγελλω ουκ εγω αλλα ο κ̅ϲ̅ γυναικα απο ανδροϲ μη χωριζεϲθαι
11 εαν δε και χωριϲθη μενετω αγαμοϲ η τω ανδρι καταλλαγητω και ανδρα γυναικα μη αφιεναι
12 τοιϲ δε λοιποιϲ λεγω εγω ουχ ο κ̅ϲ̅ ει τιϲ αδελφοϲ γυναικα εχει απιϲτον και αυτη ϲυνευδοκει οικειν μετ αυτου μη αφιετω αυτη̅
13 και γυνη ητιϲ εχει ανδρα απιϲτο̅ και ουτοϲ ϲυνευδοκει οικειν μετ αυτηϲ μη αφιετω τον ανδρα
14 ηγιαϲται γαρ ο ανηρ ο απιϲτοϲ εν τη γυναικι και ηγιαϲται η γυνη η απιϲτοϲ εν τω αδελφω επει αρα τα τεκνα υμων ακαθαρτα εϲτιν νυν δε αγια εϲτι̅
15 ει δε ο απιϲτοϲ χωριζεται χωριζεϲθω ου δεδουλωται ο αδελφοϲ η η αδελφη εν τοιϲ τοιουτοιϲ εν δε ειρηνη κεκληκεν υμαϲ ο θ̅ϲ̅
16 τι γαρ οιδαϲ γυναι ει τον ανδρα ϲωϲειϲ ει τι οιδαϲ ανερ ει την γυναικα ϲωϲειϲ
17 ει μη εκαϲτω ωϲ ο κ̅ϲ̅ εμεριϲε̅ εκαϲτον ωϲ κεκληκεν ο θ̅ϲ̅ ουτωϲ περιπατειτω και ουτωϲ εν ταιϲ εκκληϲιαιϲ παϲαιϲ διαταϲϲομαι
18 περιτετμημενοϲ τιϲ εκληθη μη επιϲπαϲθω εν ακροβυϲτια κεκληται τιϲ μη περιτεμνεϲθω
19 η περιτομη ουδεν εϲτιν και η ακροβυϲτεια ουδεν εϲτιν αλλα τηρηϲιϲ εντολων θ̅υ̅
20 εκαϲτοϲ εν τη κληϲει η εκληθη εν τουτω μενετω
21 δουλοϲ εκληθηϲ μη ϲοι μελετω αλλ ει και δυναϲαι ελευθεροϲ γενεϲθαι μαλλον χρηϲαι
22 ο γαρ εν κ̅ω̅ κληθειϲ δουλοϲ απελευθεροϲ κ̅υ̅ εϲτιν ομοιωϲ ο ελευθεροϲ κληθειϲ δουλοϲ εϲτιν χ̅υ̅
23 τιμηϲ ηγοραϲθητε μη γεινεϲθαι δουλοι α̅ν̅ω̅ν̅
24 εκαϲτοϲ εν ω εκληθη αδελφοι εν τουτω μενετω παρα τω θ̅ω̅
25 περι δε των παρθενων επιταγην κ̅υ̅ ουκ εχω γνωμην δε διδωμι ωϲ ηλεημενοϲ υπο κ̅υ̅ πιϲτοϲ ειναι
26 νομιζω ου̅ τουτο καλον υπαρχειν δια τη̅ ενεϲτωϲαν αναγκην οτι καλον α̅ν̅ω̅ το ουτωϲ ειναι
27 δεδεϲαι γυναικι μη ζειτι λυϲι̅ {������� ��� �������� �� ����� �������} [11]
28 {��� �� ��� ������ ��� ���������� ��� ���� � �������� ��� �������� ������ �� �� ����� ������� �� �������� ��� �� ���� ��������} [12]
29 τουτο δε φημι αδελφοι ο καιροϲ ϲυνεϲταλμενοϲ εϲτιν το λοιπον ινα και οι εχοντεϲ γυναικαϲ ωϲ μη εχοντεϲ ωϲι̅
30 και οι κλαιοντεϲ ωϲ μη κλαιοντεϲ και οι χαιροντεϲ ωϲ μη χαιροντεϲ και οι αγοραζοντεϲ ωϲ μη κατεχοντεϲ
31 και οι χρωμενοι το̅ κοϲμον ωϲ μη καταχρωμενοι παραγει γαρ το ϲχημα του κοϲμου τουτου
32 θελω δε υμαϲ αμεριμνουϲ ειναι ο αγαμοϲ μεριμνα τα του κ̅υ̅ πωϲ αρεϲη τω κ̅ω̅
33 ο δε γαμηϲαϲ μεριμνα τα του κοϲμου πωϲ αρεϲη τη γυναικι και μεμεριϲται και η γυνη η αγαμοϲ και η παρθενοϲ
34 η αγαμοϲ μεριμνα τα του κ̅υ̅ ινα η αγια τω ϲωματι και τω π̅ν̅ι̅ η δε γαμηϲαϲα μεριμνα τα του κοϲμου πωϲ αρεϲη τω ανδρι
35 τουτο δε προϲ το υμων αυτω̅ ϲυμφορον λεγω ουχ ινα βροχον υμιν επιβαλω αλλα προϲ το ευϲχημον και ευπαρεδρον τω κ̅ω̅ απεριϲπαϲτωϲ
36 ει δε τιϲ αϲχημονειν επι την παρθενον αυτου νομιζει εαν η υπερακμοϲ και τουτο οφιλει γεινεϲθαι ο θελει ποιειτω ουχ αμαρτανει γαμειτωϲαν
37 οϲ δε εϲτηκεν εν τη καρδια αυτου εδραιοϲ μη εχων αναγκην εξουϲιαν εχει περι του ιδιου θεληματοϲ και τουτο κεκρικεν εν τη ιδια καρδια τηρειν την εαυτου παρθενον καλωϲ ποιηϲει
38 ωϲτε και ο γαμειζω̅ την εαυτου παρθενον καλωϲ ποιει και ο μη γαμιζων κριϲϲον ποιηϲει
39 γυνη δεδεται εφ οϲον χρονον ζη ο ανηρ αυτηϲ εαν δε αποθανη ο ανηρ ελευθερα εϲτιν ω θελει γαμηθηναι μονον εν κ̅ω̅
40 μακαριωτερα δε εϲτιν εαν ουτω μεινη κατα την εμην γνωμην δοκω δε καγω π̅ν̅α̅ θ̅υ̅ εχειν
Примечания:
27 [11] {λελυϲαι απο γυναικοϲ μη ζητει γυναικα}
28 [12] {εαν δε και γαμηϲη ουχ ημαρτεϲ και εαν γημη η παρθενοϲ ουχ ημαρτεν θλιψιν δε τη ϲαρκι εξουϲιν οι τοιουτοι εγω δε υμων φειδομαι}
Нашли в тексте ошибку? Выделите её и нажмите:
Ctrl + Enter
Первое послание к Коринфянам апостола Павла, 7 ΚΕΦΆΛΑΙΟ. Александрийский кодекс — 5 век.
Обратите внимание. Номера стихов — это ссылки, ведущие на раздел со сравнением переводов, параллельными ссылками, текстами с номерами Стронга. Попробуйте, возможно, вы будете приятно удивлены.