Да Яўрэяў 4 глава

Ліст да Яўрэяў
Пераклад Анатоля Клышкi → Елизаветинская на русском

А таму будзем баяцца, каб, у той час як застаецца абяцанне ўвайсці ў Яго спакой, каб не выявілася, што хтосьці з вас, спазніўся.

Да убоимся убо, да не когда оставлену обетованию внити в покой его, явится кто от вас лишився.

Бо і добрую вестку, мы атрымалі, гэтак жа як і тыя, але не пайшло ім на карысць пачутае слова, бо не паядналася з вераю тых, хто пачуў.

Ибо нам благовествовано есть, якоже и онем: но не пользова онех слово слуха, не растворенное верою слышавших.

Бо ўваходзім у спакой мы, якія ўверавалі, як Ён сказаў: «Як Я пакляўся ў Маім гневе: «Не ўвойдуць яны ў Мой спакой!» — хоць Яго справы былі завершаны ад заснавання свету.

Входим бо в покой веровавшии, якоже рече: яко кляхся во гневе моем, аще внидут в покой мой: аще и делом от сложения мира бывшым.

Бо недзе Ён сказаў пра сёмы дзень так: «І супачыў Бог у сёмы дзень ад усіх Сваіх спраў»;

Рече бо негде о седмем сице: и почи Бог в день седмый от всех дел своих.

і яшчэ ў гэтым месцы: «Не ўвойдуць яны ў Мой спакой!»

И в сем паки: аще внидут в покой мой.

Так што, як некаторым застаецца ўвайсці ў яго, а тыя, якія раней была абвешчана добрая вестка, не ўвайшлі з-за непакорнасці, —

Понеже убо лишени нецыи внити в него, и имже прежде благовествовано бе, не внидоша за непослушание:

Ён зноў вызначае нейкі дзень, «сёння», кажучы праз Давіда пасля такога доўгага часу, як раней было сказана: «Сёння, калі пачуеце голас Яго, не рабіце жорсткімі вашы сэрцы».

паки некий уставляет день, днесь, в давиде глаголя, по толицех летех, якоже прежде глаголася: днесь, аще глас его услышите, не ожесточите сердец ваших.

Бо, каб Ісус Навін увёў іх у спакой, то Ён не казаў бы пасля гэтага аб іншым дні.

Аще бо бы онех Иисус упокоил, не бы о инем дни глаголал по сих.

Тады застаецца для народа Божага святкаванне суботы.

Ибо оставлено есть (и еще) субботство людем Божиим:

Бо той, хто ўвайшоў у Яго спакой, і сам супачыў ад сваіх спраў, як Бог — ад Сваіх.

вшедый бо в покой его, и той почи от дел своих, якоже от своих Бог.

Дык пастараемся ўвайсці ў той спакой, каб хто за тым жа прыкладам не ўпаў у непакорнасць.

Потщимся убо внити во оный покой, да не кто в ту же притчу противления впадет.

Бо слова Божае жывое, і дзейснае, і вастрэйшае за ўсялякі двусечны меч і пранікае нават да падзелу душы і духу, суставаў і мазгоў, і можа распазнаць думкі і намеры сэрца.

Живо бо слово Божие и действенно, и острейше паче всякаго меча обоюду остра, и проходящее даже до разделения души же и духа, членов же и мозгов, и судително помышлением и мыслем сердечным.

І няма стварэння, схаванага перад Ім, а ўсё аголена і адкрыта перад вачыма Яго; Яму дадзім справаздачу.

И несть тварь неявлена пред ним, вся же нага и объявлена пред очима его, к немуже нам слово.

Тады, маючы вялікага Першасвятара, Які прайшоў нябёсы, Ісуса, Сына Божага, давайце будзем цвёрда трымацца нашага вызнання.

Имуще убо архиереа велика, прошедшаго небеса, Иисуса Сына Божия, да держимся исповедания.

Бо мы маем не такога Першасвятара, які не можа спачуваць нашым слабасцям, а выпрабаванага ва ўсім, як мы, але без граху.

Не имамы бо архиереа не могуща спострадати немощем нашым, но искушена по всяческим по подобию, разве греха.

Дык прыступаем з адвагаю да трона ласкі Божай, каб атрымаць нам міласць і знайсці ласку дзеля своечасовай дапамогі.

Да приступаем убо с дерзновением к престолу благодати, да приимем милость и благодать обрящем во благовременну помощь.

« 3 глава 5 глава »