Да Яўрэяў 2 глава

Ліст да Яўрэяў
Пераклад Анатоля Клышкi → Елизаветинская на русском

Таму мы павінны асабліва прытрымлівацца пачутага, каб не аднясло нас плынню.

Сего ради подобает нам лишше внимати слышанным, да не когда отпадем.

Бо калі слова, сказанае праз Анёлаў, было трывалым, а ўсялякае злачынства і непаслухмянасць атрымала справядлівую адплату,

Аще бо глаголанное ангелы слово бысть известно, и всяко преступление и ослушание праведное прият мздовоздаяние:

то як мы пазбегнем, занядбаўшы гэтакае вялікае выратаванне, якое, атрымаўшы пачатак у тым, што было прапаведана Госпадам, было ўмацавана ў нас тымі, хто пачуў Яго,

како мы убежим, о толицем нерадивше спасении, еже зачало приемь глаголатися от Господа, слышавшими в нас известися,

пры тым, што Бог засведчыў і знакамі, і цудамі, і рознымі сіламі, і дарамі Святога Духа, раздаванымі паводле Яго волі?

сосвидетелствующу Богу знаменьми же и чудесы, и различными силами, и духа святаго разделеньми, по своей ему воли?

Бо не Анёлам Ён падпарадкаваў будучую населеную зямлю, пра якую мы кажам.

Не ангелом бо покори Бог вселенную грядущую, о нейже глаголем:

Але нехта недзе засведчыў, кажучы: «Што ёсць чалавек, што Ты памятаеш яго, альбо сын чалавечы, што Ты клапоцішся пра яго?

засвидетелствова же негде некто, глаголя: что есть человек, яко помниши его? или сын человеческий, яко посещаеши и?

Ты ненадоўга прынізіў яго перад Анёламі, славаю і гонарам увянчаў яго [і паставіў яго над работаю Тваіх рук],

умалил еси его малым нечим от ангел: славою и честию венчал еси его и поставил еси его над делы руку твоею,

усё падпарадкаваў пад яго ногі». Бо калі падпарадкаваў яму ўсё, Ён нічога не пакінуў непадпарадкаванага яму. Але цяпер мы яшчэ не бачым, каб яму ўсё было падпарадкавана.

вся покорил еси под нозе его. Внегда же покорити ему всяческая, ничтоже остави ему непокорено. Ныне же не у видим ему всяческая покорена:

Але бачым Ісуса, ненадоўга прыніжанага перад Анёламі з-за таго, што Ён перацярпеў смерць, увенчанага славаю і гонарам, каб з ласкі Божай Ён спазнаў смерць за кожнага.

а умаленаго малым чим от ангел видим Иисуса, за приятие смерти славою и честию венчанна, яко да благодатию Божиею за всех вкусит смерти.

Бо належала Яму, для Якога — усё, і праз Якога — усё, прыводзячы многіх сыноў у славу, зрабіць Пачынальніка іх выратавання дасканалым праз пакуты.

Подобаше бо ему, егоже ради всяческая и имже всяческая, приведшу многи сыны в славу, началника спасения их страданьми совершити.

Бо Той, Хто асвячае, і тыя, каго асвячаюць, — усе ад Аднаго; з гэтай прычыны Ён не саромеецца называць іх братамі,

И святяй бо и освящаемии, от единаго вси: еяже ради вины не стыдится братию нарицати их, глаголя:

кажучы: «Я абвяшчу Тваё імя Маім братам; сярод царквы буду ўслаўляць Цябе».

возвещу имя твое братии моей, посреде церкве воспою тя.

І яшчэ: «Я буду ўпэўнены ў Ім». І яшчэ: «Вось Я і дзеці, якіх Мне даў Бог».

И паки: аз буду надеяся нань. И паки: се, аз и дети, яже ми дал есть Бог.

Таму, як дзеці далучаны да крыві і цела, то Ён і Сам такім жа чынам прычасціўся таго ж, каб смерцю пазбавіць сілы таго, хто мае ўладу смерці, гэта значыць д’ябла,

Понеже убо дети приобщишася плоти и крови, и той приискренне приобщися техже, да смертию упразднит имущаго державу смерти, сиречь диавола,

і вызваліць усіх тых, якія з-за страху смерці былі праз усё жыццё падданы рабству.

и избавит сих, елицы страхом смерти чрез все житие повинни беша работе.

Бо, вядома, Ён не пра Анёлаў клапоціцца, а клапоціцца пра нашчадкаў Аўраамавых.

Не от ангел бо когда приемлет, но от семене авраамова приемлет:

Таму Ён павінен быў ва ўсім прыпадобніцца да Сваіх братоў, каб стаць літасцівым і адданым Першасвятаром на службе перад Богам дзеля выкупу грахоў народа.

отнюдуже должен бе по всему подобитися братии, да милостив будет и верен первосвященник в тех, яже к Богу, во еже очестити грехи людския.

Бо як Сам перацярпеў, будучы выпрабаваны, так Ён можа дапамагчы тым, каго выпрабоўваюць.

В немже бо пострада, сам искушен быв, может и искушаемым помощи.

« 1 глава 3 глава »