Да Яўрэяў 7 глава

Ліст да Яўрэяў
Пераклад Анатоля Клышкi → Елизаветинская на русском

Бо гэты Мельхіседэк, цар Саліма, святар Усявышняга Бога, які сустрэў Аўраама, калі той вяртаўся пасля разгрому цароў, і добраславіў яго,

Сей бо мелхиседек, Царь салимский, священник Бога вышняго, иже срете авраама возвращшася от сеча царей и благослови его,

якому Аўраам і аддзяліў дзесяціну ад усяго; ён, па-першае, як перакладаецца яго імя, «цар праведнасці», а пасля і цар Саліма, гэта значыць цар міру;

емуже и десятину от всех отдели авраам, первее убо сказуется Царь правды, потом же Царь салимский, еже есть, Царь мира,

без бацькі, без маці, без радаводу, не маючы ні пачатку дзён, ні канца жыцця, а ўпадоблены Сыну Божаму, застаецца святаром назаўсёды.

без отца, без матере, без причта рода, ни начала днем, ни животу конца имея, уподоблен же Сыну Божию, пребывает священник выну.

А бачыце, які вялікі той, каму патрыярх Аўраам даў дзесяціну з найлепшай здабычы.

Видите же, елик сей, емуже и десятину дал есть авраам патриарх от избранных.

І паколькі носьбіты святарства з сыноў Лявія маюць запаведзь браць паводле закона дзесяціну з народа, гэта значыць са сваіх братоў, хоць яны выйшлі з Аўраамавых сцёгнаў.

И приемлющии убо священство от сынов левиин заповедь имут одесятствовати люди по закону, сиречь, братию свою, аще и от чресл авраамовых изшедшую:

Але той, хто не паходзіць з іх роду, узяў дзесяціну з Аўраама і добраславіў таго, хто мае абяцанні.

не причитаемый же родом к ним, одесятствова авраама и имущаго обетования благослови:

А без усялякае спрэчкі меншы дабраслаўляецца вышэйшым.

без всякаго же прекословия меншее от болшаго благословляется.

І тут дзесяціны атрымліваюць людзі, якія паміраюць; а там — той, пра каго засведчана, што ён жыве.

И зде убо десятины человецы умирающии приемлют: тамо же свидетелствуемый, яко жив есть.

І, так сказаць, і Лявій, атрымліваючы дзесяціны, праз Аўраама даў дзесяціну,

И да сице реку, авраамом и левий, приемляй десятины, десятины дал есть:

бо ён быў яшчэ ў бацькавых сцёгнах, калі яго сустрэў Мельхіседэк.

еще бо в чреслех отчиих бяше, егда срете его мелхиседек.

Дык калі б дасканаласць дасягалася праз лявіцкае святарства — бо пры ім народ атрымаў закон — то якая яшчэ была патрэба ў тым, каб паўставаў іншы Святар паводле чыну Мельхіседэка, а не называўся, што Ён паводле чыну Аарона?

Аще убо совершенство левитским священством было, людие бо на нем взаконени быша: кая еще потреба по чину мелхиседекову иному востати священнику, а не по чину ааронову глаголатися?

Бо з пераменаю святарства ўзнікае з неабходнасці іперамена закона.

прелагаему бо священству, по нужди и закону пременение бывает.

Бо Той, пра Каго гэта гаворыцца, належаў да іншага племя, з якога ніхто не служыў пры ахвярніку.

О немже бо глаголются сия, колену иному причастися, от негоже никтоже приступи ко олтарю:

Бо вядома, што наш Госпад паходзіць ад Іуды, з племя, адносна якога Маісей нічога не сказаў пра святароў.

яве бо, яко от колена иудова возсия Господь наш, о немже колене моисей о священстве ничесоже глагола.

І гэта яшчэ больш яскрава відаць, калі па падабенству Мельхіседэка паўстае іншы Святар,

И лишше еще яве есть, яко по подобию мелхиседекову востает священник ин,

Які стаў не паводле закона цялеснай запаведзі, а з сілы незнішчальнага жыцця.

иже не по закону заповеди плотския бысть, но по силе живота неразрушаемаго.

Бо засведчана: «Ты Святар навекі паводле чыну Мельхіседэка».

Свидетелствует бо, яко ты еси священник во век по чину мелхиседекову.

А адмена папярэдняй запаведзі адбываецца з-за яе слабасці і бескарыснасці,

Отлагание убо бывает прежде бывшия заповеди за немощное ея и неполезное:

бо закон нічога не ўдасканаліў і ўводзіцца лепшая надзея, праз якую мы набліжаемся да Бога.

ничтоже бо совершил закон: привведение же есть лучшему упованию, имже приближаемся к Богу.

І паколькі гэта было не без клятвы: бо тыя сталі святарамі без клятвы,

И по елику не без клятвы:

а Ён з клятваю праз Таго, Хто кажа Яму: «Госпад пакляўся і не раскаецца: «Ты Святар навекі»[паводле чыну Мельхіседэка],

они бо без клятвы священницы быша, сей же с клятвою чрез глаголющаго к нему: клятся Господь и не раскается: ты еси священник во век по чину мелхиседекову:

паколькі і парукаю лепшага запавету стаў Ісус.

по толику лучшаго завета бысть испоручник Иисус.

І тых святароў было многа, бо смерць не дапускалазаставацца аднаму.

И они множайши священницы быша, зане смертию возбранени суть пребывати:

Ён жа, таму што застаецца вечна, мае святарства непераходнае.

сей же, занеже пребывает во веки, непреступное имать священство,

Таму Ён і можа заўсёды ратаваць тых, хто прыходзіць праз Яго да Бога, бо Ён заўсёды жывы, каб заступацца за іх.

темже и спасти до конца может приходящих чрез него к Богу, всегда жив сый, во еже ходатайствовати о них.

Бо такі і павінен быць у нас Першасвятар: святы, вольны ад зла, беззаганны, аддзелены ад грэшнікаў і ўзвышаны па-над нябёсы,

Таков бо нам подобаше архиерей: преподобен, незлобив, безсквернен, отлучен от грешник и вышше небес бывый,

Які не мае патрэбы штодзень, як гэтыя першасвятары, спярша за ўласныя грахі прыносіць ахвяры, пасля за грахі народа: бо гэта Ён зрабіў раз і назаўсёды, ахвяраваўшы Самога Сябе.

иже не имать по вся дни нужды, якоже первосвященницы, прежде о своих гресех жертвы приносити, потом же о людских: сие бо сотвори единою, себе принес.

Бо закон ставіць першасвятарамі людзей, у якіх ёсць слабасць, а слова клятвы, якая была пасля закона, паставіла Сына, навекі дасканалага.

Закон бо человеки поставляет первосвященники, имущыя немощь: слово же клятвенное, еже по законе, Сына во веки совершенна.

« 6 глава 8 глава »