Дзеяньні 17 глава

Дзеяньні Сьвятых Апосталаў
Пераклад Л. Дзекуць-Малея → Елизаветинская Библия

Прайшоўшы-ж праз Амфіпаль і Апалёнію, прыйшлі ў Фессалоніку, дзе была Жыдоўская сынагога.

Прешє́дша же а҆мфїпо́ль и҆ а҆поллѡ́нїю, внидо́ста въ солѹ́нь, и҆дѣ́же бѣ̀ со́нмище ї҆ѹде́йское.

І Паўла, паводле звычаю свайго, прыйшоў да іх і тры суботы гутарыў з імі із Пісаньня,

По ѡ҆бы́чаю же своемѹ̀ па́ѵелъ вни́де къ ни҄мъ и҆ по сѹббѡ҄ты трѝ стѧза́шесѧ съ ни́ми ѿ писа́нїй,

даводзячы й паказуючы, што Хрысту нале́жала цярпе́ць і ўваскрэснуць із мёртвых, ды што Ён, Ісус, ёсьць Хрыстос, аб якім я вам кажу.

сказѹ́ѧ и҆ предлага́ѧ и҆̀мъ, ѩ҆́кѡ хр҇тѹ̀ подоба́ше пострада́ти и҆ воскр҇нѹти ѿ ме́ртвыхъ, и҆ ѩ҆́кѡ се́й ї҆и҃съ, є҆го́же а҆́зъ проповѣ́дѹю ва́мъ, є҆́сть хр҇то́съ.

І некаторыя з іх уве́равалі і далучыліся да Паўлы й Сілы: вялікая грамада веручых Грэкаў, дый жанок важне́йшых нямала.

И҆ нѣ́цыи ѿ ни́хъ вѣ́роваша и҆ приложи́шасѧ къ па́ѵлѹ и҆ сі́лѣ, ѿ чести́выхъ є҆́ллинъ мно́жество мно́го и҆ ѿ же́нъ благоро́дныхъ не ма́лѡ.

Няве́руючыя-ж Жыды, праз завісьць, назьбіраўшы нейкіх нягодных бадзяк ды ўчыніўшы таўпу, збунтавалі ме́ста. І, падыйшоўшы да дому Язонавага, шукалі іх, каб ве́сьці да народу.

Возревнова́вше же непоко́ршїисѧ ї҆ѹде́є и҆ прїе́мше крамо́лники нѣ҄кїѧ мѹ́жы ѕлы҄ѧ, и҆ собра́вше наро́дъ, мо́лвѧхѹ по гра́дѹ: наше́дше же на до́мъ ї҆ассо́новъ, и҆ска́хѹ и҆̀хъ и҆звестѝ къ наро́дѹ.

Не знайшоўшы-ж іх, пацягнулі Язона й некаторых братоў да начальнікаў ме́ста, крычучы, што гэтыя сусьве́тныя бунтары прыйшлі і сюды,

Не ѡ҆брѣ́тше же и҆́хъ, влеча́хѹ ї҆ассо́на и҆ нѣ҄кїѧ ѿ бра́тїй ко градонача́лникѡмъ, вопїю́ще, ѩ҆́кѡ, и҆̀же разврати́ша вселе́ннѹю, сі́и и҆ здѣ̀ прїидо́ша,

а Язон іх прыняў. Усе-ж яны чыняць супраць уставаў ке́саравых, кажучы, што ёсьць другі цар: Ісус.

и҆̀хже прїѧ́тъ ї҆ассо́нъ: и҆ сі́и всѝ проти́внѡ велѣ́нїємъ ке́сарєвымъ творѧ́тъ, цр҃ѧ̀ глаго́люще и҆но́го бы́ти, ї҆и҃са.

І, чуючы гэта, устрывожыўся народ і начальнікі ме́ста,

Смѧто́ша же наро́дъ и҆ градонача́лники слы́шащыѧ сїѧ҄:

але, узяўшы забясьпе́чаньне ад Язона й другіх, звольнілі іх.

взе́мше же дово́лное ѿ ї҆ассо́на и҆ ѿ про́чихъ, ѿпѹсти́ша и҆̀хъ.

Браты-ж зараз уначы выправілі Паўлу й Сілу ў Вэрыю. Тыя-ж, прыйшоўшы, пайшлі ў школу Жыдоў.

Бра́тїѧ же а҆́бїе въ нощѝ ѿсла́ша па́ѵла и҆ сі́лѹ въ бе́рїю: и҆̀же пришє́дша, и҆до́ста въ собо́ръ ї҆ѹде́йскїй.

Гэтыя-ж былі больш дабрадушныя, чым у Фессалоніцы: яны прынялі слова з усе́й ахвотай ды кожын дзе́нь разьбіралі Пісаньне, ці гэтак яно ёсьць.

Сі́и же бѧ́хѹ благоро́днѣйши живѹ́щихъ въ солѹ́ни, и҆̀же прїѧ́ша сло́во со всѣ́мъ ѹ҆се́рдїемъ, по всѧ҄ дни҄ разсѹжда́юще писа҄нїѧ, а҆́ще сѹ́ть сїѧ҄ та́кѡ.

Дый многа із іх уве́равалі, ды нямала й жанок Грэцкіх паважаных і мужоў.

Мно́зи ѹ҆̀бо ѿ ни́хъ вѣ́роваша, и҆ ѿ є҆́ллинскихъ же́нъ благоѡбра́зныхъ и҆ мѹже́й не ма́лѡ.

Калі-ж Жыды ў Фессалоніцы даве́даліся, што й у Вэрыі абвяшчаецца праз Паўлу слова Божае, дык прыйшлі й сюды, падбураючы народ.

И҆ ѩ҆́кѡ ѹ҆вѣ́даша и҆̀же ѿ солѹ́нѧ ї҆ѹде́є, ѩ҆́кѡ и҆ въ бе́рїи проповѣ́дасѧ ѿ па́ѵла сло́во бж҃їе, прїидо́ша и҆ та́мѡ дви́жѹще и҆ смѹща́юще наро́ды.

Тады браты хутка выправілі Паўлу, быццам к мору йшоў, а Сіла й Цімахве́й тамака асталіся.

А҆́бїе же тогда̀ бра́тїѧ ѿпѹсти́ша па́ѵла и҆тѝ на помо́рїе: ѡ҆ста́ста же сі́ла и҆ тїмоѳе́й та́мѡ.

Тыя-ж, што праводзілі Паўлу, давялі яго да Афін і, узяўшы загад для Сілы й Цімахве́я, каб чым хутчэй ішлі да яго, пайшлі.

Провожда́ющїи же па́ѵла ведо́ша є҆го̀ да́же до а҆ѳи́нъ, и҆ прїе́мше за́повѣдь къ сі́лѣ и҆ тїмоѳе́ю, да ѩ҆́кѡ скорѣ́е прїи́дѹтъ къ немѹ̀, и҆зыдо́ша.

Калі-ж Паўла чакаў на іх у Афінах, узбурыўся ў ім дух ягоны, гле́дзячы на ме́ста, апанаванае ідаламі.

(За҄ 40.) Во а҆ѳи́нѣхъ же ждѹ́щѹ и҆́хъ па́ѵлѹ, раздража́шесѧ дѹ́хъ є҆гѡ̀ въ не́мъ зрѧ́щемъ їдѡлъ по́лнъ сѹ́щь гра́дъ.

Дык гутарыў у сынагозе з Жыдамі й пабожнымі, а такжа на торжышчы што-дня, з кім здарылася.

Стѧза́шесѧ же ѹ҆̀бо на со́нмищи со ї҆ѹдє́и и҆ съ чести́выми, и҆ на то́ржищи по всѧ҄ дни҄ съ приключа́ющимисѧ.

Некаторыя-ж з філёзофаў эпікурэйцаў ды стоікаў спрачаліся з ім: адны гаварылі: Што хоча сказаць баўбатун гэты? а другія: Здае́цца, прапаве́дуе чужых багоў, — бо абвяшчаў ім Ісуса і ўваскрасе́ньне Ягонае.

Нѣ́цыи же ѿ є҆пїкѹ́ръ и҆ ѿ стѡ́їкъ фїлосѡ́фъ стѧза́хѹсѧ съ ни́мъ: и҆ нѣ́цыи глаго́лахѹ: что̀ ѹ҆́бѡ хо́щетъ сѹесло́вивый се́й глаго́лати; И҆ні́и же: чѹжди́хъ богѡ́въ мни́тсѧ проповѣ́дникъ бы́ти: ѩ҆́кѡ ї҆и҃са и҆ воскр҇нїе благовѣствова́ше и҆̀мъ.

І, узяўшы яго, прывялі да Арэапагу, кажучы: Ці можам ведаць, што гэта за новую навуку ты прапаве́дуеш?

(За҄.) Пое́мше же є҆го̀, ведо́ша на а҆реопа́гъ, глаго́люще: мо́жемъ ли разѹмѣ́ти, что̀ но́вое сїѐ глаго́лемое тобо́ю ѹ҆ч҃нїе;

Бо не́шта чужое ўкладаеш нам у вушы; дык хочам ве́даці, што гэта ма́е быць?

стра҄нна бо нѣ҄каѧ влага́еши во ѹ҆шеса̀ на҄ша: хо́щемъ ѹ҆̀бо разѹмѣ́ти, что̀ хотѧ́тъ сїѧ҄ бы́ти;

Усе́-ж Афіняне й заходжыя чужынцы ні аб чым іншым ня рупіліся, як гаварыць ці слухаць навіны.

А҆ѳине́є же всѝ и҆ приходѧ́щїи стра́ннїи ни во что́же и҆́но ѹ҆пражнѧ́хѹсѧ, ра́звѣ глаго́лати что̀ и҆лѝ слы́шати но́вое.

Паўла-ж, стануўшы пасярод Арэапагу, прамовіў: Мужы Афінскія, з усяго я бачу, што вы нібы асабліва набожныя.

Ста́въ же па́ѵелъ посредѣ̀ а҆реопа́га, речѐ: мѹ́жїе а҆ѳине́йстїи, по всемѹ̀ зрю̀ вы̀ а҆́ки благочести҄выѧ:

Бо, праходзячы й аглядаючы сьвятыні вашыя, знайшоў я й жэртвенік, на якім напісана: Няве́дамаму Богу. Дык Таго, Каму вы, ня ве́даючы, пакланяецеся, я вам абвяшчаю.

проходѧ́ бо и҆ соглѧ́даѧ чествова҄нїѧ ва҄ша, ѡ҆брѣто́хъ и҆ ка́пище, на не́мже бѣ̀ напи́сано: невѣ́домомѹ бг҃ѹ. Є҆го́же ѹ҆̀бо не вѣ́дѹще (благолѣ́пнѣ) чтетѐ, сего̀ а҆́зъ проповѣ́дѹю ва́мъ.

Бог, які стварыў сусьве́т і ўсё ў ім, Ён, Гаспадар не́ба й зямлі, не ў рукатворных храмах жыве́

Бг҃ъ сотвори́вый мі́ръ и҆ всѧ҄, ѩ҆̀же въ не́мъ, се́й нб҃сѐ и҆ землѝ гд҇ь сы́й, не въ рѹкотворе́нныхъ хра́мѣхъ живе́тъ,

і не ад рук чалаве́чых служэньне прыймае, быццам не́чага патрабуючы, а Сам дае́ ўсім жыцьцё й дыханьне й усё.

ни ѿ рѹ́къ человѣ́ческихъ ѹ҆гождє́нїѧ прїе́млетъ, тре́бѹѧ что̀, са́мъ даѧ̀ всѣ҄мъ живо́тъ и҆ дыха́нїе и҆ всѧ҄:

І зрабіў з аднае́ крыві ўве́сь род чалаве́чы, каб жыў на ўсе́нькім абліччы зямлі, вызначыўшы напе́рад часы й ме́жы жыльля іхняга,

сотвори́лъ же є҆́сть ѿ є҆ди́ныѧ кро́ве ве́сь ѩ҆зы́къ человѣ́чь, жи́ти по всемѹ̀ лицѹ̀ земно́мѹ, ѹ҆ста́вивъ пред̾ѹчинє́наѧ времена̀ и҆ предѣ́лы селе́нїѧ и҆́хъ,

каб шукалі Госпада, ці не нашчупаюць Яго ды ня знойдуць, хаця Ён і недалёка ад кожнага з нас:

взыска́ти гд҇а, да понѐ ѡ҆сѧ́жѹтъ є҆го̀ и҆ ѡ҆брѧ́щѹтъ, ѩ҆́кѡ не дале́че ѿ є҆ди́нагѡ коегѡ́ждо на́съ сѹ́ща:

бо ў Ім жывем і рухаемся і існуем, як і некаторыя із вашых паэтаў сказалі: Мы бо й род Ягоны.

ѡ҆ не́мъ бо живе́мъ и҆ дви́жемсѧ и҆ є҆смы̀, ѩ҆́коже и҆ нѣ́цыи ѿ ва́шихъ кни҄жникъ реко́ша: сегѡ́ бо и҆ ро́дъ є҆смы̀.

Дык мы, як род Божы, не павінны думаць, быццам Божства падобна да золата ці серабра або камня, вы́разанага здольнасьцяй і выдумкай чалаве́чай.

Ро́дъ ѹ҆̀бо сѹ́ще бж҃їй, не до́лжни є҆смы̀ непщева́ти подо́бно бы́ти бж҇тво̀ зла́тѹ, и҆лѝ сребрѹ̀, и҆лѝ ка́меню хѹдо́жнѣ начерта́нѹ, и҆ смышле́нїю человѣ́чѹ:

Дык вось, Бог, глянуўшы на часы няве́даньня, прыказуе цяпе́р скрозь усім людзям пакаяцца:

лѣ҄та ѹ҆̀бо невѣ́дѣнїѧ презира́ѧ бг҃ъ, нн҃ѣ повелѣва́етъ человѣ́кѡмъ всѣ҄мъ всю́дѹ пока́ѧтисѧ:

бо вызначыў дзе́нь, у які маніцца справядліва судзіць сьве́т праз Мужа, Якога вызначыў, даўшы ўсім пэўнасьць праз ускрасе́ньне Яго із мёртвых.

занѐ ѹ҆ста́вилъ є҆́сть де́нь, въ ѻ҆́ньже хо́щетъ сѹди́ти вселе́ннѣй въ пра́вдѣ, ѡ҆ мѹ́жи, є҆го́же пред̾ѹста́ви, вѣ́рѹ подаѧ̀ всѣ҄мъ, воскр҃си́въ є҆го̀ ѿ ме́ртвыхъ.

Пачуўшы-ж аб уваскрасе́ньні із мёртвых, адны насьмяхаліся, другія-ж казалі: Паслухаем цябе́ аб гэтым другім разам!

Слы́шавше же воскр҇нїе ме́ртвыхъ, ѻ҆́вїи ѹ҆́бѡ рѹга́хѹсѧ, ѻ҆́вїи же рѣ́ша: да слы́шимъ тѧ̀ па́ки ѡ҆ се́мѣ.

І гэтак Паўла выйшаў спасярод іх.

И҆ та́кѡ па́ѵелъ и҆зы́де ѿ среды̀ и҆́хъ.

Некаторыя-ж мужы, прыстаўшы да яго, уве́равалі; між імі й Дыаніс Арэапагіт, і жанчына на ймя Дамара, і іншыя з імі.

Нѣ́цыи же мѹ́жїе прилѣпи́вшесѧ є҆мѹ̀, вѣ́роваша: въ ни́хже бѣ̀ и҆ дїонѵ́сїй а҆реопагі́тскїй, и҆ жена̀ и҆́менемъ да́марь, и҆ дрѹзі́и съ ни́ми.

Примечания:

Пераклад Л. Дзекуць-Малея

10 школа = сынагога.

« 16 глава 18 глава »