1 І калі мы, развітаўшыся з імі, адплылі, то пайшлі наўпрост і прыйшлі ў Кос, а на другі дзень у Родас і адтуль у Патару.
2 І, знайшоўшы карабель, што плыў у Фінікію, мы ўзышлі на яго і адплылі.
3 А калі паказаўся Кіпр, мы, пакінуўшы яго злева, паплылі ў Сірыю і прысталі ў Тыры, бо там карабель выгружаў груз.
4 І, знайшоўшы вучняў, мы засталіся там на сем дзён; яны праз Духа казалі Паўлу, каб ён не ішоў у Іерусалім.
5 І калі мы завяршылі гэтыя дні, то выйшлі і пайшлі, і яны ўсе з жонкамі і дзецьмі праводзілі нас аж за горад. І на беразе, схіліўшы калені і памаліўшыся,
6 мы развіталіся адны з аднымі і ўзышлі на карабель, а яны вярнуліся дадому.
7 Мы ж, скончыўшы плаванне, з Тыра прыйшлі ў Пталемаіду; і, прывітаўшы братоў, засталіся адзін дзень у іх.
8 І, назаўтра выйшаўшы, мы, [якія былі з Паўлам], прыйшлі ў Кесарыю; і, увайшоўшы ў дом Філіпа-дабравесніка, аднаго з сямі дыяканаў, засталіся ў яго.
9 А ў гэтага чалавека былі чатыры дачкі — дзяўчаты, якія прарочылі.
10 І калі мы заставаліся там цягам многіх дзён, прыйшоў з Іудзеі адзін прарок, імем Агаў.
11 І ён, прыйшоўшы да нас, узяў Паўлаў пояс і, звязаўшы сабе ногі і рукі, сказаў: Гэта кажа Святы Дух: «Чалавека, чый гэты пояс, гэтак звяжуць у Іерусаліме іудзеі і выдадуць у рукі язычнікаў».
12 Калі ж мы гэта пачулі, то і мы і мясцовыя ўпрошвалі яго, каб ён не ішоў у Іерусалім.
13 Тады Павел адказаў: Што вы робіце, плачучы і раздзіраючы мне сэрца? Бо я не толькі быць звязаным, але і памерці гатовы ў Іерусаліме за імя Госпада Ісуса.
14 І, не здолеўшы пераканаць яго, мы супакоіліся, сказаўшы: Няхай будзе воля Госпада!
15 І пасля гэтых дзён, падрыхтаваўшыся, пайшлі ў Іерусалім.
16 І разам з намі пайшлі і некаторыя вучні з Кесарыі, ведучы нас да нейкага Мнасана, кіпрыёта, даўняга вучня, у якога меліся спыніцца.
17 І калі мы прыйшлі ў Іерусалім, браты з радасцю прынялі нас.
18 А на другі дзень Павел разам з намі прыйшоў да Іякава; і пасходзіліся ўсе прасвітары.
19 І, прывітаўшы іх, ён пачаў падрабязна расказваць, што Бог зрабіў між язычнікаў праз яго служэнне.
20 І яны, выслухаўшы, праслаўлялі Бога і сказалі яму: Бачыш, браце, колькі тысяч сярод іудзеяў уверавалі; і ўсе яны рупліўцы закона.
21 І ім стала вядома пра цябе, што ты вучыш усіх іудзеяў, якія жывуць між язычнікаў, адступацца ад Маісея, кажучы, каб яны не абразалі сваіх дзяцей і не трымаліся звычаяў.
22 Дык што рабіць? Вядома, [збяруцца многія, бо] пачуюць, што ты прыйшоў.
23 Дык зрабі тое, што мы табе кажам: у нас ёсць чатыры чалавекі, што ўзялі зарок.
24 Вазьмі іх і ачысціся разам з імі і аплаці іх выдаткі, каб яны абстрыглі сабе галовы, і ўсе ўведаюць, што нічога таго няма, што яны чулі пра цябе, а, наадварот, ты і сам жывеш, захоўваючы закон.
25 А пра язычнікаў, якія ўверавалі, мы напісалі, пастанавіўшы, каб яны засцерагаліся ад ахвяраванага ідалам, крыві, задушанага і распусты.
26 Тады Павел, узяўшы тых людзей, на другі дзень, ачысціўшыся з імі, увайшоў у святыню, аб’яўляючы заканчэнне дзён ачышчэння, пасля чаго за кожнага з іх будзе прынесена ахвяра.
27 Калі ж сем дзён канчаліся, іудзеі з Азіі, убачыўшы яго ў святыні, прывялі ў сумятню ўвесь натоўп і наклалі на яго рукі,
28 крычачы: Мужы ізраільскія, дапамажыце! Гэты чалавек, які ўсіх і ўсюды вучыць супроць народу, і закона, і гэтага месца; а яшчэ ён і элінаў увёў у святыню і апаганіў гэтае святое месца.
29 Бо яны перад тым бачылі з ім у горадзе Трафіма, эфесяніна, якога, як яны думалі, Павел увёў у святыню.
30 І ўвесь горад узрушыўся, і збегся народ; і, схапіўшы Паўла, яны пацягнулі яго прэч са святыні і адразу ж замкнулі дзверы.
31 І калі яны хацелі забіць яго, да тысячаначальніка кагорты дайшла вестка, што ўвесь Іерусалім у сумятні.
32 І ён, адразу ўзяўшы воінаў і сотнікаў, бягом спусціўся да іх; і яны, убачыўшы тысячаначальніка і воінаў, перасталі біць Паўла.
33 Тады тысячаначальнік, наблізіўшыся, схапіў яго і загадаў звязаць двума ланцугамі; і пытаўся, хто ён і што ён зрабіў.
34 І адны ў натоўпе выкрыквалі адно, другія — другое. Калі ж ён не змог з-за сумятні даведацца нічога пэўнага, загадаў завесці яго ў крэпасць.
35 І калі Павел апынуўся на прыступках, выйшла так, што яго неслі воіны з-за напору натоўпу;
36 бо мноства народу ішло ўслед і крычала: Забі яго!
37 І калі меліся ўвесці яго ў крэпасць, Павел кажа тысячаначальніку: Ці можна мне штосьці сказаць табе? — Ён жа спытаўся: Ты ведаеш грэцкую мову?
38 Дык ты не той егіпцянін, які некалькі дзён назад падняў паўстанне і вывеў у пустэльню чатыры тысячы чалавек кінжальшчыкаў?
39 Павел жа сказаў: Я іудзей, тарсянін, з Кілікіі, грамадзянін немалаважнага горада, і я прашу цябе: дазволь мне прамовіць да народу.
40 І калі той дазволіў яму, Павел, стоячы на прыступках, даў народу знак рукою. І калі настала поўная ціша, ён звярнуўся да іх на яўрэйскай мове, кажучы:
Знайшлі памылку ў тэксце? Вылучыце яе і націсніце:
Ctrl + Enter
Сябры, вельмі патрэбныя наступныя папяровыя выданні:
- Сьвятая Бібля ў перакладзе Янкі Станкевіча 1973 (і Новы Закон 1970).
- Эвангельле Мацьвея, Марка, Лукі, Іоана — 1926−1930, Лодзь.
- Евангелля і Дзеі ў перакладах Гадлеўскага і Татарыновіча.
- Генезіс і Кніга Эклезіяста, або Прапаведніка ў перакладзе Яна Пятроўскага, 1984, 1987.
Калі вы імі валодаеце і можаце прадаць, патэлефануеце па тэлефоне +375296422269, ці напішыце — bible-man@mail.ru.
Калі вы чытаеце на беларускай мове, паспрабуйце новы праект — biblia.by:
Дзеянні Апосталаў, 21 раздзел. Пераклад Анатоля Клышкi.
Звярніце ўвагу. Нумары вершаў — гэта спасылкі, якія вядуць на раздзел з параўнаннем перакладаў, паралельнымі спасылкамі, тэкстамі з нумарамі Стронг. Паспрабуйце, магчыма, вы будзеце прыемна здзіўлены.
Публікуецца з дазволу праваўладальніка.
© 2014