1 τεκνια μου ταυτα γραφω υμι̅ ινα μη αμαρτητε και εαν τιϲ αμαρτη παρακλητον εχομε̅ προϲ τον π̅ρ̅α̅ ι̅ν̅ χ̅ν̅ δικαιον
2 και αυτοϲ εϲτιν ιλαϲμοϲ περι των αμαρτιων ημω̅ ου περι των ημετερων δε μονον αλλα και περι ολου του κοϲμου
3 και εν τουτω γινωϲκωμεν οτι εγνωκαμεν αυτον εαν ταϲ εντολαϲ αυτου τηρωμεν
4 ο λεγων οτι εγνωκα αυτον και ταϲ εντολαϲ αυτου μη τηρων ψευϲτηϲ εϲτιν εν τουτω η αληθεια ουκ εϲτι̅
5 οϲ δ αν τηρη αυτου τον λογο̅ αληθωϲ εν τουτω η αγαπη του θ̅υ̅ τετελειωται εν τουτω γινωϲκομεν οτι εν αυτω εϲμεν
6 ο λεγων εν αυτω μενειν οφιλει καθωϲ εκεινοϲ περιεπατηϲεν και αυτοϲ περιπατειν
7 αγαπητοι ουκ εντολην καινη̅ γραφω υμιν αλλ εντολην παλαιαν ην ειχετε απ αρχηϲ η εντολη η παλαια εϲτιν ο λογοϲ ον ηκουϲατε
8 παλιν εντολην καινην γραφω υμιν ο εϲτιν εν αυτω αληθεϲ και εν ημιν οτι η ϲκια παραγεται και το φωϲ το αληθεινον ηδη φαινει
9 ο λεγω̅ εν τω φωτι ειναι και τον αδελφον αυτου μειϲων εν τη ϲκοτια εϲτιν εωϲ αρτι
10 ο αγαπων τον αδελφον αυτου εν τω φωτι μενει και ϲκα̅δαλον ουκ εϲτιν εν αυτω
11 ο δε μειϲων τον αδελφον αυτου εν τη ϲκοτια εϲτιν και εν τη ϲκοτια περιπατει και ουκ οιδεν που υπαγει οτι η ϲκοτια ετυφλωϲεν τουϲ οφθαλμουϲ αυτου
12 γραφω υμι̅ τεκνια οτι αφεωνται υμιν αι αμαρτιαι δια το ονομα αυτου
13 γραφω υμιν π̅ρ̅ε̅ϲ̅ οτι εγνωκατε τον απ αρχηϲ γραφω υμιν νεανιϲκοι οτι νενικατε τον πονηρον
14 εγραψα υμιν παιδια οτι εγνωκατε τον π̅ρ̅α̅ εγραψα υμι̅ π̅ρ̅ε̅ϲ̅ οτι εγνωκατε τον απ αρχηϲ εγραψα υμιν νεανιϲκοι οτι ιϲχυροι εϲτε και ο λογοϲ του θ̅υ̅ εν υμιν μενει και νενικηκατε τον πονηρον
15 μη αγαπατε τον κοϲμον μηδε τα εν τω κοϲμω εαν τιϲ αγαπα τον κοϲμον ουκ εϲτιν η αγαπη του θ̅υ̅ εν αυτω
16 οτι παν το εν τω κοϲμω η επιθυμια τηϲ ϲαρκοϲ και η επιθυμια των οφθαλμων και η αλαζονια του βιου ουκ εϲτι̅ εκ του π̅ρ̅ϲ̅ αλλ εκ του κοϲμου εϲτιν
17 και ο κοϲμοϲ παραγεται και η επιθυμια ο δε ποιω̅ το θελημα του θ̅υ̅ μενει ειϲ τον αιωνα
18 παιδια εϲχατη ωρα εϲτιν και καθωϲ ηκουϲατε ο αντιχριϲτοϲ ερχεται και νυν αντιχριϲτοι πολλοι γεγοναϲιν οθεν γινωϲκωμεν οτι εϲχατη ωρα εϲτιν
19 εξ ημων εξηλθαν αλλ ουκ ηϲαν εξ ημων ει γαρ ηϲαν εξ ημων μεμενηκειϲαν αν μεθ ημων αλλ ινα φανερωθωϲιν οτι ουκ ειϲιν πα̅τεϲ εξ ημων
20 και υμειϲ χριϲμα εχετε απο του αγιου και οιδατε παντα
21 ουκ εγραψα υμιν οτι ουκ οιδατε την αληθειαν αλλ οτι οιδατε αυτην και οτι παν ψευδοϲ εκ τηϲ αληθειαϲ ουκ εϲτιν
22 τιϲ εϲτιν ο ψευϲτηϲ ει μη ο αρνουμενοϲ οτι ι̅ϲ̅ ουκ εϲτιν ο χ̅ϲ̅ ουτοϲ εϲτιν ο αντιχριϲτοϲ ο αρνουμενοϲ τον π̅ρ̅α̅ και το̅ υ̅ν̅
23 παϲ ο αρνουμενοϲ τον υ̅ν̅ ουδε τον π̅ρ̅α̅ εχει ο ομολογων τον υιον και τον π̅ρ̅α̅ εχει
24 υμειϲ ο ηκουϲατε απ αρχηϲ εν υμιν μενετω εαν εν υμιν μεινη ο απ αρχηϲ ηκουϲατε και υμειϲ εν τω υιω και εν τω π̅ρ̅ι̅ μενειτε
25 και αυτη εϲτιν η επαγγελεια ην αυτοϲ επηγγειλατο ημιν την ζωην την αιωνιον
26 ταυτα εγραψα υμι̅ περι των πλανουντων υμαϲ
27 και υμειϲ το χριϲμα ο ελαβετε απ αυτου μενει εν {ημιν} [2] και ου χριαν εχετε ινα τιϲ διδαϲκη υμαϲ αλλ ωϲ το αυτο χριϲμα διδαϲκει υμαϲ περι παντων και αληθεϲ εϲτιν και ουκ εϲτι̅ ψευδοϲ καθωϲ εδιδαξεν υμαϲ μενετε εν αυτω
28 και νυν τεκνια μενετε εν αυτω ινα εα̅ φανερωθη ϲχωμεν παρρηϲια̅ και μη αιϲχυνθωμεν απ αυτου εν τη παρουϲια αυτου
29 εαν ιδητε οτι δικαιοϲ εϲτιν γινωϲκετε οτι και παϲ ο ποιων την δικαιοϲυνην εξ αυτου γεγεννηται
Примечания:
27 [2] {υμιν}
Нашли в тексте ошибку? Выделите её и нажмите:
Ctrl + Enter
Первое соборное послание апостола Иоанна, 2 ΚΕΦΆΛΑΙΟ. Александрийский кодекс — 5 век.
Обратите внимание. Номера стихов — это ссылки, ведущие на раздел со сравнением переводов, параллельными ссылками, текстами с номерами Стронга. Попробуйте, возможно, вы будете приятно удивлены.