1 ιδετε ποταπην αγαπην εδωκεν ημιν ο π̅η̅ρ̅ ινα τεκνα θ̅υ̅ κληθωμεν και εϲμε̅ δια τουτο ο κοϲμοϲ ου γινωϲκει ημαϲ οτι ουκ εγνω αυτο̅
2 αγαπητοι νυν τεκνα θ̅υ̅ εϲμε̅ και ουπω εφανερωθη τι εϲομεθα οιδαμεν οτι εαν φανερωθη ομοιοι αυτω εϲομεθα οτι οψομεθα αυτον καθωϲ εϲτιν
3 και παϲ ο εχων την ελπιδα ταυτην επ αυτω αγνιζει εαυτον καθωϲ εκεινοϲ αγνοϲ εϲτιν
4 παϲ ο ποιων την αμαρτιαν και την ανομια̅ ποιει και η αμαρτια εϲτιν η ανομια
5 και οιδατε οτι εκεινοϲ εφανερωθη ινα ταϲ αμαρτιαϲ αρη και αμαρτια εν αυτω ουκ εϲτι̅
6 παϲ ο εν αυτω μενων ουχ αμαρτανει παϲ ο αμαρτανων ουχ εωρακεν αυτον ουδε εγνωκεν αυτον
7 παιδια μη τιϲ πλανατω υμαϲ ο ποιων τη̅ δικαιοϲυνην δικαιοϲ εϲτι̅ καθωϲ εκεινοϲ δικαιοϲ εϲτι̅
8 ο δε ποιων την αμαρτιαν εκ του διαβολου εϲτιν οτι απ αρχηϲ ο διαβολοϲ αμαρτανει ειϲ τουτο εφανερωθη ο υιοϲ του θ̅υ̅ ινα λυϲη τα εργα του διαβολου
9 παϲ ο γεγεννημενοϲ εκ του θ̅υ̅ αμαρτιαν ου ποιει οτι ϲπερμα αυτου εν αυτω μενει και ου δυναται αμαρτανειν οτι εκ του θ̅υ̅ γεγεννηται
10 εν τουτω φανερα εϲτιν τα τεκνα του θ̅υ̅ και τα τεκνα του διαβολου παϲ ο μη ποιων την δικαιοϲυνην ουκ εϲτιν εκ του θ̅υ̅ και ο μη αγαπων τον αδελφον αυτου
11 οτι αυτη εϲτιν η αγγελεια ην ηκουϲατε απ αρχηϲ ινα αγαπωμεν αλληλουϲ
12 ου καθωϲ καιν εκ του πονηρου ην και εϲφαξεν τον αδελφον αυτου και χαριν τινοϲ εϲφαξεν αυτον οτι τα εργα αυτου πονηρα ην τα δε του αδελφου αυτου δικαια
13 μη θαυμαζετε αδελφοι ει μιϲει υμαϲ ο κοϲμοϲ
14 ημειϲ οιδαμεν οτι μεταβεβηκαμεν εκ του θανατου ειϲ τη̅ ζωην οτι αγαπωμεν τουϲ αδελφουϲ ο μη αγαπων μενει εν τω θανατω
15 παϲ ο μιϲων τον αδελφον αυτου ανθρωποκτονοϲ εϲτι̅ και οιδατε οτι παϲ ανθρωποκτονοϲ ουκ εχει ζωην αιωνιον εν εαυτω μενουϲα̅
16 εν τουτω εγνωκαμεν την αγαπην οτι εκεινοϲ υπερ ημων την ψυχην αυτου εθηκεν και ημειϲ οφειλομεν υπερ των αδελφων ταϲ ψυχαϲ θειναι
17 οϲ δ αν εχη τον βιον του κοϲμου και θεωρη τον αδελφον αυτου χριαν εχοντα και κλειϲη τα ϲπλαγχνα αυτου απ αυτου πωϲ η αγαπη του θ̅υ̅ μενει εν αυτω
18 τεκνια μη αγαπωμεν λογω μηδε τη γλωϲϲη αλλα εν εργω και αληθεια
19 εν τουτω γνωϲομεθα οτι εκ τηϲ αληθειαϲ εϲμεν και εμπροϲθεν αυτου πιϲομεν {τη̅ καρδιαν} [3] ημων
20 οτι αν καταγινωϲκη ημων η καρδια μειζων εϲτιν ο θ̅ϲ̅ τηϲ καρδιαϲ ημων και γεινωϲκει παντα
21 αγαπητοι αν η καρδια μη καταγινωϲκει ημων παρρηϲιαν εχομε̅ προϲ τον θ̅ν̅
22 και ο εαν αιτωμεν λαμβανωμεν απ αυτου οτι ταϲ εντολαϲ αυτου τηρωμεν και τα αρεϲτα ενωπιον αυτου ποιουμεν
23 και αυτη εϲτιν η εντολη αυτου ινα πιϲτευωμεν τω ονοματι αυτου ι̅υ̅ χ̅ω̅ και αγαπωμεν αλληλουϲ καθωϲ εδωκεν εντολην ημι̅
24 και ο τηρων ταϲ εντολαϲ αυτου εν αυτω μενει και αυτοϲ εν αυτω και εν τουτω γινωϲκομεν οτι μενει εν ημιν εκ του π̅ν̅ϲ̅ ου ημιν εδωκε̅
Примечания:
19 [3] {ταϲ καρδιαϲ}
Нашли в тексте ошибку? Выделите её и нажмите:
Ctrl + Enter
Первое соборное послание апостола Иоанна, 3 ΚΕΦΆΛΑΙΟ. Александрийский кодекс — 5 век.
Обратите внимание. Номера стихов — это ссылки, ведущие на раздел со сравнением переводов, параллельными ссылками, текстами с номерами Стронга. Попробуйте, возможно, вы будете приятно удивлены.