Судзьдзяў 1 глава

Кніга Судзьдзяў
Пераклад Антонія Бокуна → Cовременный перевод WBTC

Пасьля сьмерці Егошуа пыталіся сыны Ізраіля ў ГОСПАДА, кажучы: «Хто з нас першы выступіць супраць Хананейцаў ваяваць з імі?»

После смерти Иисуса народ Израиля спросил у Господа: "Кто из нас первым должен пойти воевать против хананеев?"

ГОСПАД адказаў ім: «Няхай выступіць Юда, бо Я аддаў зямлю гэтую ў рукі ягоныя».

Господь ответил им: "Колено Иуды пойдёт. Я позволю им завоевать эту землю".

І сказаў Юда Сымону, брату свайму: «Увайдзі са мной у жэрабя маё і будзем разам ваяваць супраць Хананейцаў, а я ўвайду з табой у жэрабя тваё». І пайшоў з ім Сымон.

Иуда попросил помощи у братьев из семьи Симеона. Он сказал: "Братья мои, Господь обещал дать каждому из нас немного земли. Если вы поможете нам завоевать эту землю, мы поможем вам в войне за вашу землю. " И люди Симеона решили помочь своим братьям из Иудеи.

І пайшоў Юда, і аддаў ГОСПАД у рукі іхнія Хананейцаў і Пэрэзэяў, і ў Бэзэку выбілі яны дзесяць тысячаў мужчын.

Господь помог народу Иуды разбить хананеев и ферезеев. Десять тысяч человек было убито в городе Везеке.

У Бэзэку сустрэліся яны з Адоні-Бэзэкам і ваявалі з ім, і перамаглі Хананейцаў і Пэрэзэяў.

Там же они встретились с правителем Везека (Адони-Везек) и сразились с ним.

І Адоні-Бэзэк уцёк, але яны дагналі яго, і схапілі, і адрэзалі вялікія пальцы на руках і нагах ягоных.

Адони-Везек пытался убежать, но они поймали его и отсекли у него на руках и ногах большие пальцы.

І сказаў Адоні-Бэзэк: «Семдзясят валадароў з адрэзанымі вялікімі пальцамі на руках і нагах зьбіралі крошкі пад сталом маім. І як я рабіў, так і мне Бог адплаціў». І завялі яго ў Ерусалім, і там ён памёр.

И сказал Адони-Везек: "Я отрезал большие пальцы рук и ног у семидесяти царей, и они ели крохи, которые падали с моего стола. И теперь Господь отплатил мне тем же". Адони-Везека привели в Иерусалим, и там он умер.

І ваявалі сыны Юды з Ерусалімам, і захапілі яго, і выбілі яго вострывам мяча, а горад спалілі агнём.

Сыны Иуды воевали против Иерусалима и захватили его. Они убили людей мечами, а город сожгли.

Потым зыйшлі сыны Юды і ваявалі супраць Хананейцаў, якія жылі ў гарах, у Нэгеве і ў Шэфэлі.

Потом они пошли воевать с хананеями, которые жили в горах, в пустыне к югу от Иудеи и на западной равнине.

І пайшоў Юда супраць Хананейцаў, якія жылі ў Хеўроне, што раней называўся Кірыят-Арба, і пабіў Шэшая, Ахімана і Тальмая.

Колено Иуды выступило против хананеев, которые жили в Хевроне (раньше Хеврон назывался Кириаф-Арба). Там они убили Шешая, Ахимана и Фалмая.

Адтуль пайшоў ён супраць жыхароў Дэбіру, які раней называўся Кірыят-Сэфэр.

Затем иудеи покинули это место и пошли воевать против жителей города Давира (раньше Давир назывался Кириаф-Сефер).

І сказаў Халеў: «Хто нападзе на Кірыят-Сэфэр і здабудзе яго, таму дам за жонку Ахсу, дачку маю».

До того, как они начали сражаться, Халев обещал им: "Тому, кто нападёт на Кириаф-Сефер и захватит его, я отдам в жёны мою дочь Ахсу. "

І здабыў яго Атніэль, сын Кеназа, малодшага брата Халева, і Халеў аддаў яму за жонку Ахсу, дачку сваю.

У Халева был младший брат — Кеназ. Сын Кеназа, Гофониил, захватил город Кириаф-Сефер, и тогда Халев отдал в жёны Гофониилу свою дочь.

Калі яна прыйшла, ён намовіў яе, каб прасіла ў бацькі свайго поля. І калі яна зьлезла з асла, сказаў ёй Халеў: «Што табе?»

Ахса пошла жить к Гофониилу. Перед отъездом Гофониил послал её просить у отца немного земли. Ахса пошла к отцу, и, когда она сошла со своего осла, Халев спросил её: "Что случилось?".

А яна адказала: «Дай мне дабраславенства, бо даў ты мне зямлю Нэгеў. Дай мне крыніцы водаў». І даў ёй Халеў крыніцы верхнія і крыніцы нізавыя.

Ахса ответила ему: "Благослови меня. Ты дал мне пустынную землю, дай мне и немного воды. " И Халев дал ей, что она просила, — верхние и нижние источники воды.

Сыны Кенэя, цесьця Майсея, выйшлі з гораду Пальмаў з сынамі Юды ў пустыню Юды, якая на поўдзень ад Араду, і там абжыліся з народам.

Сыны Кенеянина (тестя Моисея) покинули город Пальм и пошли жить среди иудеев в пустыню, которая находилась на юге от Иудеи, возле города Арада.

І пайшоў Юда з братам сваім Сымонам, і разам напалі яны на Хананейцаў, якія жылі ў Цэфаце, і аблажылі іх закляцьцем, і назвалі горад гэты Харма.

Некоторые хананеи жили в городе Аефафе. Люди Иудеи и Симеона напали на них и полностью разрушили город. И назвали этот город Хорма.

І Юда здабыў Газу і ваколіцы ейныя, Ашкелён і ваколіцы ягоныя, Экрон і ваколіцы ягоныя.

Иудеи также захватили город Газу и город Аскалон со всеми маленькими городами вокруг них.

І ГОСПАД быў з Юдам, і ён захапіў горы, але ня мог выгнаць жыхароў даліны, бо мелі яны калясьніцы жалезныя.

Господь был на стороне Иуды, и люди Иуды захватили горы, но не смогли захватить жителей равнины, ибо у них были железные колесницы.

Халеву аддалі Хеўрон, як сказаў Майсей, і выгнаў ён адтуль трох сыноў Анака.

Моисей, как и обещал, отдал народу Халева город Хеврон, и они изгнали оттуда трёх сыновей Енаковых.

А сыны Бэн’яміна ня выгналі з Ерусаліму жыхароў ягоных, Евусэяў; і жывуць Евусэі па сёньняшні дзень разам з сынамі Бэн’яміна ў Ерусаліме.

Сыны Вениамина не могли изгнать иевусеев, которые жили в Иерусалиме. И до сих пор иевусеи живут в Иерусалиме среди народа Вениамина.

Таксама дом Язэпа пайшоў ў Бэтэль, і ГОСПАД быў з імі.

Потомки Иосифа пошли сражаться против города Вефиль (в прошлом Вефиль назывался Луз), и Господь был на их стороне.

І дом Язэпа выведваў Бэтэль, што раней называўся Люз,

Они послали людей разведать всё о Вефиле.

і ўбачылі выведчыкі чалавека, які выходзіў з гораду, і сказалі яму: «Пакажы нам уваход у горад, і мы зьявім табе міласэрнасьць».

Эти люди увидели человека, идущего из города, и сказали ему: "Покажи нам, как войти в город. Мы захватим его, и, если ты нам поможешь, мы не сделаем тебе ничего плохого".

І ён паказаў ім уваход у горад, яны выбілі горад вострывам мяча, а чалавека таго і ўсю сям’ю ягоную адпусьцілі.

И человек этот показал разведчикам потайной вход в город. Потомки Иосифа напали на город Вефиль и мечами убили его жителей. Но они не тронули человека, который помог им. Этот человек с семьёй был отпущен на свободу.

І чалавек той пайшоў у зямлю Хетаў, і заснаваў там горад, і назваў яго Люз, які гэтак называецца па сёньняшні дзень.

Он пошёл в землю, где жили хеттеи, и построил там город, который назвал Луз. Он и до сих пор так называется.

А Манаса не здабыў Бет-Шэан і Таанах з ваколіцамі іхнімі, і жыхароў Дору, і Іблеаму, і Мэгіддо з ваколіцамі іхнімі, і засталіся Хананейцы жыць на гэтай зямлі.

Некоторые хананеи жили в городах Бефсан, Фаанах, Дор, Ивлеам и Мегиддон и в маленьких городах, окружающих их. Народ Манассия не смог выгнать людей из этих городов, и хананеи остались там жить.

А калі Ізраільцяне ўмацаваліся, яны зрабілі Хананейцаў прыгоннымі, але іх ня выгналі.

Позже, набрав силу, Израиль сделал этих хананеев своими рабами, но изгнать их с земли своей так и не смог.

І Эфраім ня выгнаў Хананейцаў, што жылі ў Гезэры, і Хананейцы жылі сярод іх у Гезэры.

То же самое случилось и с народом Ефрема. Они не смогли изгнать всех хананеев, которые жили в Газере. Так они и остались там жить среди сынов Ефрема.

І Завулён ня выгнаў жыхароў Кітрону і Нагалалу, і Хананейцы жылі між іх, і сталіся ў іх прыгоннымі.

И люди Завулона не смогли изгнать хананеев, живших в городах Китрон и Наглол. Те не покинули свою землю и остались жить среди сынов Завулона, которые сделали их своими рабами.

Асэр ня выгнаў жыхароў Акко, Сідону, Ахлябу, Ахзібу, Гэльбы, Афэка і Рэхову.

Народ Асира не изгнал жителей Акко, Сидона, Ахлава, Ахзива, Хелвы, Цфека и Рехова.

І жыў Асэр сярод Хананейцаў, жыхароў той зямлі, бо ня выгнаў іх.

Народ Асира не смог заставить хананеев покинуть свою землю, и поэтому они жили среди хананеев.

Нэфталі ня выгнаў жыхароў Бэт-Шэмешу і Бэт-Анату, і жыў між Хананейцаў, жыхароў зямлі гэтай, і жыхары Бэт-Шэмешу і Бэт-Анату былі ў яго прыгоннымі.

И люди Неффалима не смогли выгнать жителей Вефсамиса и Бефанафа. Они остались жить среди хананеев и сделали их своими рабами.

І выпхнулі Амарэйцы сыноў Дана ў горы, і не далі ім зыйсьці ў даліну.

Аморреи заставили народ Дана жить в горах. Сыновьям Дановым пришлось жить там потому, что аморреи не давали им спуститься в долину.

Амарэйцы жылі ў Гар-Хэрэсе, у Аялоне і ў Шаальбіме. І цяжэла над імі рука дому Язэпа, і яны былі ў яго прыгоннымі.

Аморреи решили остаться жить на горе Херес, в Аиалоне и Шаалвиме, но позже народ Иосифа стал сильным и сделал аморреев своими рабами.

А межы Амарэйцаў цягнуліся ад узвышша Акраббім і да Сэлі і вышэй.

Земли аморреев тянулись от возвышенности Акравим до Селы и простирались далее.

« 24 глава 2 глава »