Выхад 8 глава

Выхад
Пераклад Васіля Сёмухі → Елизаветинская Библия

І сказаў Гасподзь Майсею: ідзі да фараона і скажы яму: так кажа Гасподзь: адпусьці народ Мой, каб ён учыніў Мне служэньне;

И҆ речѐ гд҇ь къ мѡѷсе́ю: вни́ди къ фараѡ́нѹ и҆ рече́ши къ немѹ̀: сїѧ҄ гл҃етъ гд҇ь: ѿпѹстѝ лю́ди моѧ҄, да мѝ послѹ́жатъ:

калі ж ты ня згодзішся адпусьціць, дык вось, Я пакараю ўвесь край твой жабамі:

а҆́ще же не хо́щеши ты̀ ѿпѹсти́ти, сѐ, а҆́зъ побива́ю всѧ҄ предѣ́лы твоѧ҄ жа́бами:

і закішыць рака жабамі, і яны выйдуць і ўвойдуць у дом твой, і ў спальню тваю, і на пасьцель тваю, і ў дамы рабоў тваіх і народу твайго, і ў печы твае, і ў дзежы твае.

и҆ и҆зры́гнетъ рѣка̀ жа҄бы, и҆ и҆злѣ́зшѧ вни́дѹтъ въ до́мы твоѧ҄ и҆ въ клѣ҄ти ло́жницъ твои́хъ, и҆ на постє́ли твоѧ҄ и҆ въ до́мы рабѡ́въ твои́хъ и҆ люді́й твои́хъ, и҆ въ тѣ҄ста твоѧ҄ и҆ въ пе́щы твоѧ҄,

і на цябе, і на народ твой, і на ўсіх рабоў тваіх узыдуць жабы.

и҆ на тѧ̀ и҆ на рабы҄ твоѧ҄ и҆ на лю́ди твоѧ҄ возлѣ́зѹтъ жа҄бы.

І сказаў Гасподзь Майсею: скажы Аарону: працягні руку тваю з посахам тваім на рэкі, на патокі і на азёры, і навядзі жаб на зямлю Егіпецкую.

Рече́ же гд҇ь къ мѡѷсе́ю: рцы̀ а҆арѡ́нѹ бра́тѹ твоемѹ̀: прострѝ рѹко́ю твое́ю же́злъ тво́й на рѣ́ки и҆ на кла҄дѧзи и҆ на є҆зе́ра, и҆ и҆зведѝ жа҄бы на зе́млю є҆гѵ́петскѹю.

Аарон працягнуў руку сваю на воды Егіпецкія; і выйшлі жабы і пакрылі зямлю Егіпецкую.

И҆ прострѐ а҆арѡ́нъ рѹ́кѹ на во́ды є҆гѵ́пєтскїѧ и҆ и҆зведѐ жа҄бы: и҆ и҆злѣзо́ша жа҄бы и҆ покры́ша зе́млю є҆гѵ́петскѹю.

Тое самае зрабілі і магі чарамі сваімі і навялі жаб на зямлю Егіпецкую.

Сотвори́ша же и҆ волсвѝ є҆гѵ́петстїи волхвова́нїѧми свои́ми та́кожде и҆ и҆зведо́ша жа҄бы на зе́млю є҆гѵ́петскѹю.

І паклікаў фараон Майсея і Аарона і сказаў: памалецеся Госпаду, каб Ён вывеў жаб ад мяне і ад народу майго, і я адпушчу народ Ізраільскі прынесьці ахвяру Госпаду.

Призва́ же фараѡ́нъ мѡѷсе́а и҆ а҆арѡ́на и҆ речѐ: помоли́тесѧ ѡ҆ мнѣ̀ ко гд҇ѹ, да ѿжене́тъ ѿ менє̀ жа҄бы и҆ ѿ люді́й мои́хъ: и҆ ѿпѹщѹ̀ лю́ди, и҆ пожрѹ́тъ гд҇ви.

Майсей сказаў фараону: назнач мне сам, калі памаліцца за цябе, за рабоў тваіх і за народ твой, каб жабы зьніклі ў цябе, у дамах тваіх, і засталіся толькі ў рацэ.

Рече́ же мѡѷсе́й къ фараѡ́нѹ: ѡ҆предѣлѝ мнѣ̀, когда̀ помолю́сѧ ѡ҆ тебѣ̀ и҆ ѡ҆ рабѣ́хъ твои́хъ и҆ ѡ҆ лю́дехъ твои́хъ, да поги́бнѹтъ жа҄бы ѿ тебє̀ и҆ ѿ люді́й твои́хъ и҆ ѿ домѡ́въ ва́шихъ, то́чїю въ рѣцѣ̀ да ѡ҆ста́нѹтсѧ.

Ён сказаў: заўтра. Майсей адказваў: будзе паводле слова твайго, каб ты ўведаў, што няма нікога, як Гасподзь Бог наш;

Ѻ҆́нъ же речѐ: заѹ́тра. Речѐ ѹ҆̀бо: ѩ҆́коже ре́клъ є҆сѝ, да ѹ҆вѣ́си, ѩ҆́кѡ нѣ́сть и҆но́гѡ ра́звѣ гд҇а:

і сыдуць жабы ад цябе, ад дамоў тваіх, і ад рабоў тваіх і ад твайго народу; толькі ў рацэ яны застануцца.

и҆ ѿженѹ́тсѧ жа҄бы ѿ тебє̀ и҆ ѿ домѡ́въ ва́шихъ и҆ ѿ се́лъ, и҆ ѿ рабѡ́въ твои́хъ и҆ ѿ люді́й твои́хъ, то́чїю въ рѣцѣ̀ ѡ҆ста́нѹтсѧ.

Майсей і Аарон выйшлі ад фараона, і Майсей заклікаў Бога пра жаб, якіх ён навёў на фараона.

И҆зы́де же мѡѷсе́й и҆ а҆арѡ́нъ ѿ фараѡ́на, и҆ возопѝ мѡѷсе́й ко гд҇ѹ ѡ҆ ѡ҆предѣле́нїи жа́бъ, ѩ҆́коже совѣща̀ съ фараѡ́номъ.

І зрабіў Гасподзь паводле слова Майсеевага: жабы вымерлі ў дамах, на дварах і ў палях;

Сотвори́ же гд҇ь, ѩ҆́коже речѐ мѡѷсе́й: и҆ и҆зомро́ша жа҄бы ѿ домѡ́въ и҆ ѿ се́лъ и҆ ѿ ни́въ и҆́хъ:

і сабралі іх у кучы, і засьмярдзела зямля.

и҆ собра́ша ѧ҆̀ въ сто́ги сто́ги, и҆ возсмердѣ́сѧ землѧ̀.

І ўбачыў фараон, што зрабілася палёгка, і зацяў сэрца сваё, і не паслухаўся іх, як і казаў Гасподзь.

Ви́дѣвъ же фараѡ́нъ, ѩ҆́кѡ бы́сть ѿра́да, ѡ҆тѧготи́сѧ се́рдце є҆гѡ̀, и҆ не послѹ́ша и҆́хъ, ѩ҆́коже речѐ гд҇ь.

І сказаў Гасподзь Майсею: скажы Аарону: працягні посах твой і ўдар у грудзі зямныя, і зробіцца заедзь па ўсёй зямлі Егіпецкай.

И҆ речѐ гд҇ь къ мѡѷсе́ю: рцы̀ а҆арѡ́нѹ: прострѝ рѹко́ю же́злъ тво́й и҆ ѹ҆да́ри въ пе́рсть земнѹ́ю, и҆ бѹ́дѹтъ скнї҄пы въ человѣ́цѣхъ и҆ въ скотѣ́хъ, и҆ на фараѡ́нѣ и҆ на до́мѣ є҆гѡ̀ и҆ рабѣ́хъ є҆гѡ̀, и҆ ве́сь песо́къ земны́й ста́нетъ скні́пами во все́й землѝ є҆гѵ́петстѣй.

Так яны і зрабілі: Аарон працягнуў руку сваю з посахам сваім, ударыў у грудзі зямныя, і зьявілася заедзь на людзях і на быдле. Усе грудзі зямныя пакрыліся заедзьдзю па ўсёй зямлі Егіпецкай.

Прострѐ ѹ҆̀бо а҆арѡ́нъ рѹко́ю же́злъ и҆ ѹ҆да́ри въ пе́рсть земнѹ́ю: и҆ бы́ша скнї҄пы въ человѣ́цѣхъ и҆ въ скотѣ́хъ, и҆ во всѧ́кой пе́рсти земно́й бы́ша скнї҄пы во все́й землѝ є҆гѵ́петстѣй.

Стараліся таксама і магі чарамі сваімі ўтварыць заедзь, але не маглі. І была заедзь на людзях і на быдле.

Твори́ша же и҆ волсвѝ волхвова́ньми свои́ми та́кожде и҆звестѝ скнї҄пы, и҆ не возмого́ша: и҆ бы́ша скнї҄пы въ человѣ́цѣхъ и҆ скотѣ́хъ.

І сказалі магі фараону: гэта палец Божы. Але сэрца фараонава зацялося і ён не паслухаўся іх, як і казаў Гасподзь.

Рѣ́ша ѹ҆̀бо волсвѝ фараѡ́нѹ: пе́рстъ бж҃їй є҆́сть сїѐ. И҆ ѡ҆жесточи́сѧ се́рдце фараѡ́ново, и҆ не послѹ́ша и҆́хъ, ѩ҆́коже речѐ гд҇ь.

І сказаў Гасподзь Майсею: заўтра ўстань рана і зьявіся перад аблічча фараона. Вось, ён пойдзе да вады, і ты скажы яму: так кажа Гасподзь: адпусьці народ Мой, каб ён учыніў Мне служэньне.

Рече́ же гд҇ь къ мѡѷсе́ю: воста́ни заѹ́тра и҆ ста́ни пред̾ фараѡ́номъ, и҆ сѐ, ѻ҆́нъ и҆зы́детъ на во́дѹ, и҆ рече́ши є҆мѹ̀: сїѧ҄ гл҃етъ гд҇ь: ѿпѹстѝ лю́ди моѧ҄, да мѝ послѹ́жатъ въ пѹсты́ни:

а калі не адпусьціш народу Майго, дык вось, Я нашлю на цябе і на рабоў тваіх сабачых мух, і напоўняцца дамы Егіпцянаў сабачымі мухамі і самая зямля, на якой яны жывуць;

а҆́ще же не хо́щеши ѿпѹсти́ти люді́й мои́хъ, сѐ, а҆́зъ посыла́ю на тѧ̀ и҆ на рабы҄ твоѧ҄, и҆ на лю́ди твоѧ҄ и҆ на до́мы ва́шѧ пє́сїѧ мѹ҄хи: и҆ напо́лнѧтсѧ до́мове є҆гѵ́петстїи пе́сїихъ мѹ́хъ и҆ въ землѝ, на не́йже сѹ́ть:

і аддзялю таго ж дня зямлю Гесэм, на якой жыве народ Мой, і там ня будзе сабачых мух, каб ты ведаў, што Я Гасподзь сярод зямлі:

и҆ просла́влю въ то́й де́нь зе́млю гесе́мскѹ, на не́йже лю́дїе моѝ ста́ша, на не́йже не бѹ́детъ та́мѡ пе́сїихъ мѹ́хъ, да ѹ҆вѣ́си, ѩ҆́кѡ а҆́зъ є҆́смь гд҇ь, бг҃ъ всеѧ̀ землѝ:

Я зраблю падзел паміж народам Маім і паміж народам тваім. Заўтра будзе гэтая азнака.

и҆ положѹ̀ разлѹче́нїе междѹ̀ людьмѝ мои́ми и҆ людьмѝ твои́ми: во ѹ҆́трїи же бѹ́детъ зна́менїе сїѐ на землѝ.

Так і зрабіў Гасподзь: наляцела мноства сабачых мух у дом фараонаў, і ў дамы рабоў ягоных, і на ўсю зямлю Егіпецкую: загінула зямля ад сабачых мух.

Сотвори́ же гд҇ь та́кѡ: и҆ прїи́де пе́сїихъ мѹ́хъ мно́жество въ до́мы фараѡ́нѡвы и҆ въ до́мы рабѡ́въ є҆гѡ̀ и҆ во всю̀ зе́млю є҆гѵ́петскѹ, и҆ поги́бе землѧ̀ ѿ пе́сїихъ мѹ́хъ.

І паклікаў фараон Майсея і Аарона і сказаў: ідзеце, прынясеце ахвяру Богу вашаму ў той зямлі.

Воззва́ же фараѡ́нъ мѡѷсе́а и҆ а҆арѡ́на, глаго́лѧ: ше́дше пожри́те же́ртвѹ гд҇ѹ бг҃ѹ ва́шемѹ въ землѝ се́й.

Але Майсей сказаў: нельга гэтага зрабіць, бо агіднае Егіпцянам ахвяраваньне наша Госпаду, Богу нашаму: калі мы агідную Егіпцянам ахвяру будзем прыносіць на вачах у іх, дык ці не паб’юць яны нас камянямі?

И҆ речѐ мѡѷсе́й: не мо́жетъ сѐ та́кѡ бы́ти, хѹ́лно бо сѐ є҆гѵ́птѧнѡмъ: не поло́жимъ тре́бѹ гд҇ѹ бг҃ѹ на́шемѹ: а҆́ще бо поло́жимъ тре́бѹ по хѹле́нїю є҆гѵ́петскѹ пред̾ ни́ми, ка́менїемъ побїю́тъ ны̀:

Мы пойдзем у пустыню, на тры дні дарогі, і прынясём ахвяру Госпаду, Богу нашаму, як скажа нам.

пѹте́мъ трїе́хъ дні́й по́йдемъ въ пѹсты́ню и҆ пожре́мъ гд҇ѹ бг҃ѹ на́шемѹ, ѩ҆́коже речѐ гд҇ь на́мъ.

І сказаў фараон: я адпушчу вас прынесьці ахвяру Госпаду Богу вашаму ў пустыні, толькі не заходзьце далёка; памалецеся за мяне.

И҆ речѐ фараѡ́нъ: а҆́зъ ѿпѹща́ю вы̀, и҆ пожри́те гд҇ѹ бг҃ѹ ва́шемѹ въ пѹсты́ни: но не дале́че простира́йтесѧ и҆тѝ: помоли́тесѧ ѹ҆̀бо и҆ ѡ҆ мнѣ̀ ко гд҇ѹ.

Майсей сказаў: вось, я выходжу ад цябе і памалюся Госпаду, і сыдуць сабачыя мухі ад фараона, і ад рабоў ягоных, і ад народу ягонага заўтра; толькі фараон няхай перастане ашукваць, не адпускаючы народ прынесьці ахвяру Госпаду.

Рече́ же мѡѷсе́й: сѐ, а҆́зъ и҆зы́дѹ ѿ тебє̀ и҆ помолю́сѧ ко гд҇ѹ бг҃ѹ, и҆ ѿи́дѹтъ пє́сїѧ мѹ҄хи ѿ тебє̀ и҆ ѿ рабѡ́въ твои́хъ и҆ ѿ люді́й твои́хъ заѹ́тра: да не приложи́ши є҆щѐ, фараѡ́не, прельсти́ти, є҆́же не ѿпѹсти́ти люді́й пожре́ти гд҇ѹ.

І выйшаў Майсей ад фараона і памаліўся Госпаду.

И҆зы́де же мѡѷсе́й ѿ фараѡ́на и҆ помоли́сѧ бг҃ѹ.

І зрабіў Гасподзь паводле слова Масеевага і зьвёў сабачых мух ад фараона, ад рабоў ягоных і ад народу ягонага: не засталося ніводнай.

Сотвори́ же гд҇ь, ѩ҆́коже речѐ мѡѷсе́й, и҆ ѿѧ̀ пє́сїѧ мѹ҄хи ѿ фараѡ́на и҆ ѿ рабѡ́въ є҆гѡ̀ и҆ ѿ люді́й є҆гѡ̀, и҆ не ѡ҆ста́сѧ ни є҆ди́на.

Але фараон зацяў сэрца сваё і гэтым разам і не адпусьціў народу.

И҆ ѡ҆тѧготѝ фараѡ́нъ се́рдце своѐ и҆ во вре́мѧ сїѐ, и҆ не восхотѣ̀ ѿпѹсти́ти люді́й.

« 7 глава 9 глава »