Выхад 8 глава

Кніга Выхад
Пераклад Антонія Бокуна → Елизаветинская Библия

І сказаў ГОСПАД Майсею: «Прыйдзі да фараона і скажы яму: “Адпусьці народ Мой, і ён будзе служыць Мне.

И҆ речѐ гд҇ь къ мѡѷсе́ю: вни́ди къ фараѡ́нѹ и҆ рече́ши къ немѹ̀: сїѧ҄ гл҃етъ гд҇ь: ѿпѹстѝ лю́ди моѧ҄, да мѝ послѹ́жатъ:

Калі ж ты адмаўляешся адпусьціць, вось, Я ўдару ўсе межы твае жабамі.

а҆́ще же не хо́щеши ты̀ ѿпѹсти́ти, сѐ, а҆́зъ побива́ю всѧ҄ предѣ́лы твоѧ҄ жа́бами:

І будзе раіцца рака жабамі, і яны выйдуць, і ўвойдуць у дом твой, і ў спальню тваю, і на ложак твой, і ў дом слугі твайго, і ў народ твой, і ў печы твае, і ў дзежы твае.

и҆ и҆зры́гнетъ рѣка̀ жа҄бы, и҆ и҆злѣ́зшѧ вни́дѹтъ въ до́мы твоѧ҄ и҆ въ клѣ҄ти ло́жницъ твои́хъ, и҆ на постє́ли твоѧ҄ и҆ въ до́мы рабѡ́въ твои́хъ и҆ люді́й твои́хъ, и҆ въ тѣ҄ста твоѧ҄ и҆ въ пе́щы твоѧ҄,

І на цябе, і на народ твой, і на ўсіх слугаў тваіх узыйдуць жабы”».

и҆ на тѧ̀ и҆ на рабы҄ твоѧ҄ и҆ на лю́ди твоѧ҄ возлѣ́зѹтъ жа҄бы.

І сказаў ГОСПАД Майсею: «Скажы Аарону: “Выцягні руку тваю з кіем тваім на ручаі, і на рэкі, і на азёры, і ўзьвядзі жабаў на зямлю Эгіпецкую”».

Рече́ же гд҇ь къ мѡѷсе́ю: рцы̀ а҆арѡ́нѹ бра́тѹ твоемѹ̀: прострѝ рѹко́ю твое́ю же́злъ тво́й на рѣ́ки и҆ на кла҄дѧзи и҆ на є҆зе́ра, и҆ и҆зведѝ жа҄бы на зе́млю є҆гѵ́петскѹю.

І выцягнуў Аарон руку сваю на воды Эгіпецкія, і выйшлі жабы, і пакрылі зямлю Эгіпецкую.

И҆ прострѐ а҆арѡ́нъ рѹ́кѹ на во́ды є҆гѵ́пєтскїѧ и҆ и҆зведѐ жа҄бы: и҆ и҆злѣзо́ша жа҄бы и҆ покры́ша зе́млю є҆гѵ́петскѹю.

І зрабілі так варажбіты варажбою сваёю, і ўзьвялі жабаў на зямлю Эгіпецкую.

Сотвори́ша же и҆ волсвѝ є҆гѵ́петстїи волхвова́нїѧми свои́ми та́кожде и҆ и҆зведо́ша жа҄бы на зе́млю є҆гѵ́петскѹю.

І паклікаў фараон Майсея і Аарона, і сказаў: «Прасіце ГОСПАДА, каб Ён аддаліў жабаў ад мяне і ад народу майго, і я адпушчу народ, і яны складуць ахвяры ГОСПАДУ».

Призва́ же фараѡ́нъ мѡѷсе́а и҆ а҆арѡ́на и҆ речѐ: помоли́тесѧ ѡ҆ мнѣ̀ ко гд҇ѹ, да ѿжене́тъ ѿ менє̀ жа҄бы и҆ ѿ люді́й мои́хъ: и҆ ѿпѹщѹ̀ лю́ди, и҆ пожрѹ́тъ гд҇ви.

І сказаў Майсей фараону: «Прызнач мне, калі прасіць за цябе, і за слугаў тваіх, і за народ твой, каб жабы былі зьнішчаны ў цябе, у дамах тваіх, і засталіся толькі ў рацэ».

Рече́ же мѡѷсе́й къ фараѡ́нѹ: ѡ҆предѣлѝ мнѣ̀, когда̀ помолю́сѧ ѡ҆ тебѣ̀ и҆ ѡ҆ рабѣ́хъ твои́хъ и҆ ѡ҆ лю́дехъ твои́хъ, да поги́бнѹтъ жа҄бы ѿ тебє̀ и҆ ѿ люді́й твои́хъ и҆ ѿ домѡ́въ ва́шихъ, то́чїю въ рѣцѣ̀ да ѡ҆ста́нѹтсѧ.

Ён сказаў: «Заўтра». І сказаў [Майсей]: «Паводле слова твайго, каб ты даведаўся, што няма [нікога] як ГОСПАД, Бог наш.

Ѻ҆́нъ же речѐ: заѹ́тра. Речѐ ѹ҆̀бо: ѩ҆́коже ре́клъ є҆сѝ, да ѹ҆вѣ́си, ѩ҆́кѡ нѣ́сть и҆но́гѡ ра́звѣ гд҇а:

І адыйдуць жабы ад цябе, ад дамоў тваіх, і ад слугаў тваіх, і ад народу твайго, толькі ў рацэ застануцца».

и҆ ѿженѹ́тсѧ жа҄бы ѿ тебє̀ и҆ ѿ домѡ́въ ва́шихъ и҆ ѿ се́лъ, и҆ ѿ рабѡ́въ твои́хъ и҆ ѿ люді́й твои́хъ, то́чїю въ рѣцѣ̀ ѡ҆ста́нѹтсѧ.

І выйшлі Майсей і Аарон ад фараона, і Майсей клікаў да ГОСПАДА адносна жабаў, якіх узьвёў на фараона.

И҆зы́де же мѡѷсе́й и҆ а҆арѡ́нъ ѿ фараѡ́на, и҆ возопѝ мѡѷсе́й ко гд҇ѹ ѡ҆ ѡ҆предѣле́нїи жа́бъ, ѩ҆́коже совѣща̀ съ фараѡ́номъ.

І зрабіў ГОСПАД паводле слова Майсея, і здохлі жабы ў дамах, і ў дварах, і на палях.

Сотвори́ же гд҇ь, ѩ҆́коже речѐ мѡѷсе́й: и҆ и҆зомро́ша жа҄бы ѿ домѡ́въ и҆ ѿ се́лъ и҆ ѿ ни́въ и҆́хъ:

І пазьбіралі іх купы купаў, і засьмярдзелася зямля.

и҆ собра́ша ѧ҆̀ въ сто́ги сто́ги, и҆ возсмердѣ́сѧ землѧ̀.

І ўбачыў фараон, што сталася палёгка, і закамяніў сэрца сваё, і не паслухаў іх, як і гаварыў ГОСПАД.

Ви́дѣвъ же фараѡ́нъ, ѩ҆́кѡ бы́сть ѿра́да, ѡ҆тѧготи́сѧ се́рдце є҆гѡ̀, и҆ не послѹ́ша и҆́хъ, ѩ҆́коже речѐ гд҇ь.

І сказаў ГОСПАД Майсею: «Скажы Аарону: “Выцягні кій твой і ўдар у пыл зямлі, і станецца пыл камарамі ў-ва ўсёй зямлі Эгіпецкай”».

И҆ речѐ гд҇ь къ мѡѷсе́ю: рцы̀ а҆арѡ́нѹ: прострѝ рѹко́ю же́злъ тво́й и҆ ѹ҆да́ри въ пе́рсть земнѹ́ю, и҆ бѹ́дѹтъ скнї҄пы въ человѣ́цѣхъ и҆ въ скотѣ́хъ, и҆ на фараѡ́нѣ и҆ на до́мѣ є҆гѡ̀ и҆ рабѣ́хъ є҆гѡ̀, и҆ ве́сь песо́къ земны́й ста́нетъ скні́пами во все́й землѝ є҆гѵ́петстѣй.

І яны зрабілі так, і выцягнуў Аарон руку сваю з кіем сваім, і ўдарыў у пыл зямлі, і зьявіліся камары на людзях і на скаціне. Увесь пыл зямлі стаўся камарамі ў-ва ўсёй зямлі Эгіпецкай.

Прострѐ ѹ҆̀бо а҆арѡ́нъ рѹко́ю же́злъ и҆ ѹ҆да́ри въ пе́рсть земнѹ́ю: и҆ бы́ша скнї҄пы въ человѣ́цѣхъ и҆ въ скотѣ́хъ, и҆ во всѧ́кой пе́рсти земно́й бы́ша скнї҄пы во все́й землѝ є҆гѵ́петстѣй.

І рабілі так варажбіты варажбою сваёй, каб зьявіліся камары, але не змаглі. І былі камары на людзях і на скаціне.

Твори́ша же и҆ волсвѝ волхвова́ньми свои́ми та́кожде и҆звестѝ скнї҄пы, и҆ не возмого́ша: и҆ бы́ша скнї҄пы въ человѣ́цѣхъ и҆ скотѣ́хъ.

І сказалі варажбіты фараону: «Палец Божы гэта». Але сэрца фараона зацьвярдзела, і ён не паслухаў іх, як і гаварыў ГОСПАД.

Рѣ́ша ѹ҆̀бо волсвѝ фараѡ́нѹ: пе́рстъ бж҃їй є҆́сть сїѐ. И҆ ѡ҆жесточи́сѧ се́рдце фараѡ́ново, и҆ не послѹ́ша и҆́хъ, ѩ҆́коже речѐ гд҇ь.

І сказаў ГОСПАД Майсею: «Устань раніцаю і стань перад фараонам. Вось, ён ідзе да вады, і ты скажы яму: “Гэтак кажа ГОСПАД: "Адпусьці народ Мой, і ён будзе служыць Мне.

Рече́ же гд҇ь къ мѡѷсе́ю: воста́ни заѹ́тра и҆ ста́ни пред̾ фараѡ́номъ, и҆ сѐ, ѻ҆́нъ и҆зы́детъ на во́дѹ, и҆ рече́ши є҆мѹ̀: сїѧ҄ гл҃етъ гд҇ь: ѿпѹстѝ лю́ди моѧ҄, да мѝ послѹ́жатъ въ пѹсты́ни:

Бо калі не адпусьціш народ Мой, вось, Я пашлю на цябе, і на слугаў тваіх, і на народ твой, і на дамы твае мухаў, і напоўняцца дамы Эгіпцянаў мухамі, і таксама грунты, на якіх яны.

а҆́ще же не хо́щеши ѿпѹсти́ти люді́й мои́хъ, сѐ, а҆́зъ посыла́ю на тѧ̀ и҆ на рабы҄ твоѧ҄, и҆ на лю́ди твоѧ҄ и҆ на до́мы ва́шѧ пє́сїѧ мѹ҄хи: и҆ напо́лнѧтсѧ до́мове є҆гѵ́петстїи пе́сїихъ мѹ́хъ и҆ въ землѝ, на не́йже сѹ́ть:

І Я аддзялю ў той дзень зямлю Гашэн, у якой жыве народ Мой, каб ня было там мухаў, каб ты даведаўся, што Я — ГОСПАД пасярод зямлі.

и҆ просла́влю въ то́й де́нь зе́млю гесе́мскѹ, на не́йже лю́дїе моѝ ста́ша, на не́йже не бѹ́детъ та́мѡ пе́сїихъ мѹ́хъ, да ѹ҆вѣ́си, ѩ҆́кѡ а҆́зъ є҆́смь гд҇ь, бг҃ъ всеѧ̀ землѝ:

І Я зраблю розьніцу паміж народам Маім і народам тваім. Заўтра станецца знак гэты"”».

и҆ положѹ̀ разлѹче́нїе междѹ̀ людьмѝ мои́ми и҆ людьмѝ твои́ми: во ѹ҆́трїи же бѹ́детъ зна́менїе сїѐ на землѝ.

І зрабіў ГОСПАД гэтак, і наляцелі ўцяжлівыя мухі на дом фараона, і на дом слугаў ягоных, і на ўсю зямлю Эгіпецкую; гінула зямля ад мухаў.

Сотвори́ же гд҇ь та́кѡ: и҆ прїи́де пе́сїихъ мѹ́хъ мно́жество въ до́мы фараѡ́нѡвы и҆ въ до́мы рабѡ́въ є҆гѡ̀ и҆ во всю̀ зе́млю є҆гѵ́петскѹ, и҆ поги́бе землѧ̀ ѿ пе́сїихъ мѹ́хъ.

І паклікаў фараон Майсея і Аарона, і сказаў ім: «Ідзіце, складзіце ахвяру Богу свайму ў гэтай зямлі».

Воззва́ же фараѡ́нъ мѡѷсе́а и҆ а҆арѡ́на, глаго́лѧ: ше́дше пожри́те же́ртвѹ гд҇ѹ бг҃ѹ ва́шемѹ въ землѝ се́й.

І сказаў Майсей: «Не належыцца рабіць гэтак, бо агіду для Эгіпцянаў мы складзем у ахвяру ГОСПАДУ, Богу нашаму; вось, мы будзем складаць у ахвяру тое, што агіднае ў Эгіпцянаў, перад вачыма іхнімі, і ці не ўкамянуюць яны нас?

И҆ речѐ мѡѷсе́й: не мо́жетъ сѐ та́кѡ бы́ти, хѹ́лно бо сѐ є҆гѵ́птѧнѡмъ: не поло́жимъ тре́бѹ гд҇ѹ бг҃ѹ на́шемѹ: а҆́ще бо поло́жимъ тре́бѹ по хѹле́нїю є҆гѵ́петскѹ пред̾ ни́ми, ка́менїемъ побїю́тъ ны̀:

На тры дні дарогі мы пойдзем у пустыню і складзем ахвяру ГОСПАДУ, Богу нашаму, як Ён скажа нам».

пѹте́мъ трїе́хъ дні́й по́йдемъ въ пѹсты́ню и҆ пожре́мъ гд҇ѹ бг҃ѹ на́шемѹ, ѩ҆́коже речѐ гд҇ь на́мъ.

І сказаў фараон: «Я адпушчу вас, і вы складзеце ахвяру Богу свайму ў пустыні; толькі аддаляючыся, не аддаляйцеся, каб зыйсьці. Прасіце за мяне».

И҆ речѐ фараѡ́нъ: а҆́зъ ѿпѹща́ю вы̀, и҆ пожри́те гд҇ѹ бг҃ѹ ва́шемѹ въ пѹсты́ни: но не дале́че простира́йтесѧ и҆тѝ: помоли́тесѧ ѹ҆̀бо и҆ ѡ҆ мнѣ̀ ко гд҇ѹ.

І сказаў Майсей: «Вось, я выйду ад цябе, і буду прасіць ГОСПАДА, і адыйдуць мухі ад фараона, і ад слугаў ягоных, і ад народу ягонага заўтра. Толькі няхай фараон больш не падманвае, не адпускаючы народ скласьці ахвяру ГОСПАДУ».

Рече́ же мѡѷсе́й: сѐ, а҆́зъ и҆зы́дѹ ѿ тебє̀ и҆ помолю́сѧ ко гд҇ѹ бг҃ѹ, и҆ ѿи́дѹтъ пє́сїѧ мѹ҄хи ѿ тебє̀ и҆ ѿ рабѡ́въ твои́хъ и҆ ѿ люді́й твои́хъ заѹ́тра: да не приложи́ши є҆щѐ, фараѡ́не, прельсти́ти, є҆́же не ѿпѹсти́ти люді́й пожре́ти гд҇ѹ.

І выйшаў Майсей ад фараона, і прасіў ГОСПАДА.

И҆зы́де же мѡѷсе́й ѿ фараѡ́на и҆ помоли́сѧ бг҃ѹ.

І зрабіў ГОСПАД паводле слова Майсея, і адвёў мухаў ад фараона, ад слугаў ягоных і ад народу ягонага; не засталося аніводнай.

Сотвори́ же гд҇ь, ѩ҆́коже речѐ мѡѷсе́й, и҆ ѿѧ̀ пє́сїѧ мѹ҄хи ѿ фараѡ́на и҆ ѿ рабѡ́въ є҆гѡ̀ и҆ ѿ люді́й є҆гѡ̀, и҆ не ѡ҆ста́сѧ ни є҆ди́на.

Але фараон закамяніў сэрца сваё таксама гэтым разам і не адпусьціў народ.

И҆ ѡ҆тѧготѝ фараѡ́нъ се́рдце своѐ и҆ во вре́мѧ сїѐ, и҆ не восхотѣ̀ ѿпѹсти́ти люді́й.

« 7 глава 9 глава »