Выхад 8 глава

Другая кніга Масеява: Выхад
Пераклад Яна Станкевіча → Елизаветинская Библия

І сказаў СПАДАР Масею: «Прыдзі да Фараона і скажы яму: "Выпусьці люд Мой, і ён будзе служыць Імне.

И҆ речѐ гд҇ь къ мѡѷсе́ю: вни́ди къ фараѡ́нѹ и҆ рече́ши къ немѹ̀: сїѧ҄ гл҃етъ гд҇ь: ѿпѹстѝ лю́ди моѧ҄, да мѝ послѹ́жатъ:

Калі ж ты адмаўляешся выпусьціць, дык вось, Я вытну ўсі граніцы твае жабамі.

а҆́ще же не хо́щеши ты̀ ѿпѹсти́ти, сѐ, а҆́зъ побива́ю всѧ҄ предѣ́лы твоѧ҄ жа́бами:

І вырае рака жабы, і яны ўзыйдуць, і ўвыйдуць у дом твой, і ў спальню тваю, і на ложак твой, і ў дом слугі твайго і служэбкі твае, і ў печы твае, і ў дзежы твае,

и҆ и҆зры́гнетъ рѣка̀ жа҄бы, и҆ и҆злѣ́зшѧ вни́дѹтъ въ до́мы твоѧ҄ и҆ въ клѣ҄ти ло́жницъ твои́хъ, и҆ на постє́ли твоѧ҄ и҆ въ до́мы рабѡ́въ твои́хъ и҆ люді́й твои́хъ, и҆ въ тѣ҄ста твоѧ҄ и҆ въ пе́щы твоѧ҄,

І на цябе, і на люд твой, і на ўсіх слугаў тваіх узыйдуць жабы"».

и҆ на тѧ̀ и҆ на рабы҄ твоѧ҄ и҆ на лю́ди твоѧ҄ возлѣ́зѹтъ жа҄бы.

І сказаў СПАДАР Масею: «Скажы Аарону: "Выцягні руку сваю з посахам сваім на цуркі а на рэкі а на азёры, і ўзьвядзі жабы на зямлю Ягіпецкую"».

Рече́ же гд҇ь къ мѡѷсе́ю: рцы̀ а҆арѡ́нѹ бра́тѹ твоемѹ̀: прострѝ рѹко́ю твое́ю же́злъ тво́й на рѣ́ки и҆ на кла҄дѧзи и҆ на є҆зе́ра, и҆ и҆зведѝ жа҄бы на зе́млю є҆гѵ́петскѹю.

І выцягнуў Аарон руку сваю на воды Ягіпецкія; і ўзышлі жабы, і пакрылі зямлю Ягіпецкую.

И҆ прострѐ а҆арѡ́нъ рѹ́кѹ на во́ды є҆гѵ́пєтскїѧ и҆ и҆зведѐ жа҄бы: и҆ и҆злѣзо́ша жа҄бы и҆ покры́ша зе́млю є҆гѵ́петскѹю.

І зрабілі так тайнаведы тайным уменьням сваім, і ўзьвялі жабы на зямлю Ягіпецкую.

Сотвори́ша же и҆ волсвѝ є҆гѵ́петстїи волхвова́нїѧми свои́ми та́кожде и҆ и҆зведо́ша жа҄бы на зе́млю є҆гѵ́петскѹю.

І гукнуў Фараон Масея а Аарона, і сказаў: «Маліце СПАДАРА, каб Ён аддаліў жабы ад мяне й ад люду майго, і я выпушчу люд, і абракуць СПАДАРУ».

Призва́ же фараѡ́нъ мѡѷсе́а и҆ а҆арѡ́на и҆ речѐ: помоли́тесѧ ѡ҆ мнѣ̀ ко гд҇ѹ, да ѿжене́тъ ѿ менє̀ жа҄бы и҆ ѿ люді́й мои́хъ: и҆ ѿпѹщѹ̀ лю́ди, и҆ пожрѹ́тъ гд҇ви.

І сказаў Масей Фараону: «Дазволь усьціць цябе, прызнач, калі маліць за цябе, і за слугаў тваіх, і за люд твой, каб жабы былі зьнішчаны ў цябе, у дамох тваіх, і засталіся адно ў раццэ».

Рече́ же мѡѷсе́й къ фараѡ́нѹ: ѡ҆предѣлѝ мнѣ̀, когда̀ помолю́сѧ ѡ҆ тебѣ̀ и҆ ѡ҆ рабѣ́хъ твои́хъ и҆ ѡ҆ лю́дехъ твои́хъ, да поги́бнѹтъ жа҄бы ѿ тебє̀ и҆ ѿ люді́й твои́хъ и҆ ѿ домѡ́въ ва́шихъ, то́чїю въ рѣцѣ̀ да ѡ҆ста́нѹтсѧ.

Ён сказаў: «Назаўтрае». І сказаў: «Подле слова твайго, каб ты даведаўся, што няма як СПАДАР Бог наш.

Ѻ҆́нъ же речѐ: заѹ́тра. Речѐ ѹ҆̀бо: ѩ҆́коже ре́клъ є҆сѝ, да ѹ҆вѣ́си, ѩ҆́кѡ нѣ́сть и҆но́гѡ ра́звѣ гд҇а:

І адвернуцца жабы ад цябе, ад дамоў тваіх, і ад слугаў тваіх, і ад люду твайго; адно ў раццэ застануцца».

и҆ ѿженѹ́тсѧ жа҄бы ѿ тебє̀ и҆ ѿ домѡ́въ ва́шихъ и҆ ѿ се́лъ, и҆ ѿ рабѡ́въ твои́хъ и҆ ѿ люді́й твои́хъ, то́чїю въ рѣцѣ̀ ѡ҆ста́нѹтсѧ.

І вышлі Масей а Аарон ад Фараона; і Масей гукаў да СПАДАРА праз жабы, як ён прызначыў Фараону.

И҆зы́де же мѡѷсе́й и҆ а҆арѡ́нъ ѿ фараѡ́на, и҆ возопѝ мѡѷсе́й ко гд҇ѹ ѡ҆ ѡ҆предѣле́нїи жа́бъ, ѩ҆́коже совѣща̀ съ фараѡ́номъ.

І ўчыніў СПАДАР подле слова Масеявага: жабы здохлі ў дамох, і ў дварох, і на палёх.

Сотвори́ же гд҇ь, ѩ҆́коже речѐ мѡѷсе́й: и҆ и҆зомро́ша жа҄бы ѿ домѡ́въ и҆ ѿ се́лъ и҆ ѿ ни́въ и҆́хъ:

І пазгарталі іх кучамі, кучамі, і засьмярдзелася зямля.

и҆ собра́ша ѧ҆̀ въ сто́ги сто́ги, и҆ возсмердѣ́сѧ землѧ̀.

І абачыў Фараон, што сталася палёгка, і ацяжарыў сэрца свае, і не паслухаў іх, як і казаў СПАДАР.

Ви́дѣвъ же фараѡ́нъ, ѩ҆́кѡ бы́сть ѿра́да, ѡ҆тѧготи́сѧ се́рдце є҆гѡ̀, и҆ не послѹ́ша и҆́хъ, ѩ҆́коже речѐ гд҇ь.

І сказаў СПАДАР Масею: «Скажы Аарону: "Выцягні посах свой і вытні ў пыл зямлі, і абернецца пыл у вошы па ўсёй зямлі Ягіпецкай"».

И҆ речѐ гд҇ь къ мѡѷсе́ю: рцы̀ а҆арѡ́нѹ: прострѝ рѹко́ю же́злъ тво́й и҆ ѹ҆да́ри въ пе́рсть земнѹ́ю, и҆ бѹ́дѹтъ скнї҄пы въ человѣ́цѣхъ и҆ въ скотѣ́хъ, и҆ на фараѡ́нѣ и҆ на до́мѣ є҆гѡ̀ и҆ рабѣ́хъ є҆гѡ̀, и҆ ве́сь песо́къ земны́й ста́нетъ скні́пами во все́й землѝ є҆гѵ́петстѣй.

І зрабілі яны так: і выцягнуў Аарон руку сваю з посахам сваім, і выцяў у пыл зямлі, і сталіся вошы на людзёх і на статку. Увесь пыл земны стаў вашмі ў вусёй зямлі Ягіпецкай.

Прострѐ ѹ҆̀бо а҆арѡ́нъ рѹко́ю же́злъ и҆ ѹ҆да́ри въ пе́рсть земнѹ́ю: и҆ бы́ша скнї҄пы въ человѣ́цѣхъ и҆ въ скотѣ́хъ, и҆ во всѧ́кой пе́рсти земно́й бы́ша скнї҄пы во все́й землѝ є҆гѵ́петстѣй.

І зрабілі так тайнаведы сваім тайным уменьням, каб вывесьці вошы, але не маглі. І былі вошы на людзёх і на статку.

Твори́ша же и҆ волсвѝ волхвова́ньми свои́ми та́кожде и҆звестѝ скнї҄пы, и҆ не возмого́ша: и҆ бы́ша скнї҄пы въ человѣ́цѣхъ и҆ скотѣ́хъ.

І сказалі тайнаведы Фараону: «Палец Божы гэта». Але сэрца Фараонава закалянела, і ён не паслухаў іх, як і казаў СПАДАР.

Рѣ́ша ѹ҆̀бо волсвѝ фараѡ́нѹ: пе́рстъ бж҃їй є҆́сть сїѐ. И҆ ѡ҆жесточи́сѧ се́рдце фараѡ́ново, и҆ не послѹ́ша и҆́хъ, ѩ҆́коже речѐ гд҇ь.

І сказаў СПАДАР Масею: «Устань рана нараніцы і стань перад Фараонам. Вось, ён ідзець да вады, і ты скажы яму: «Гэтак казаў СПАДАР: "Выпусьці люд Мой, каб ён служыў Імне.

Рече́ же гд҇ь къ мѡѷсе́ю: воста́ни заѹ́тра и҆ ста́ни пред̾ фараѡ́номъ, и҆ сѐ, ѻ҆́нъ и҆зы́детъ на во́дѹ, и҆ рече́ши є҆мѹ̀: сїѧ҄ гл҃етъ гд҇ь: ѿпѹстѝ лю́ди моѧ҄, да мѝ послѹ́жатъ въ пѹсты́ни:

Бо калі ня выпусьціш люду Майго, дык вось, Я пашлю на цябе, і на слугаў тваіх, і на люд твой, і ў дамы твае рой мухаў, і напоўняцца дамы Ягіпцян роям і таксама зямля, на каторай яны.

а҆́ще же не хо́щеши ѿпѹсти́ти люді́й мои́хъ, сѐ, а҆́зъ посыла́ю на тѧ̀ и҆ на рабы҄ твоѧ҄, и҆ на лю́ди твоѧ҄ и҆ на до́мы ва́шѧ пє́сїѧ мѹ҄хи: и҆ напо́лнѧтсѧ до́мове є҆гѵ́петстїи пе́сїихъ мѹ́хъ и҆ въ землѝ, на не́йже сѹ́ть:

І аддзялю таго дня зямлю Ґошэн, што люд Мой ё на ёй, каб ня быў там рой, каб ты ведаў, што Я СПАДАР сярод зямлі.

и҆ просла́влю въ то́й де́нь зе́млю гесе́мскѹ, на не́йже лю́дїе моѝ ста́ша, на не́йже не бѹ́детъ та́мѡ пе́сїихъ мѹ́хъ, да ѹ҆вѣ́си, ѩ҆́кѡ а҆́зъ є҆́смь гд҇ь, бг҃ъ всеѧ̀ землѝ:

Я зраблю розьніцу памеж люду Майго й люду твайго. Заўтра будзе знак гэты"».

и҆ положѹ̀ разлѹче́нїе междѹ̀ людьмѝ мои́ми и҆ людьмѝ твои́ми: во ѹ҆́трїи же бѹ́детъ зна́менїе сїѐ на землѝ.

І ўчыніў СПАДАР гэтак: і прыляцеў рой цяжкім парадкам да дому Фараонавага, і да дому слугаў ягоных, і на ўсю зямлю Ягіпецкую; гінула зямля ад раёў.

Сотвори́ же гд҇ь та́кѡ: и҆ прїи́де пе́сїихъ мѹ́хъ мно́жество въ до́мы фараѡ́нѡвы и҆ въ до́мы рабѡ́въ є҆гѡ̀ и҆ во всю̀ зе́млю є҆гѵ́петскѹ, и҆ поги́бе землѧ̀ ѿ пе́сїихъ мѹ́хъ.

І гукнуў Фараон Масея а Аарона, і сказаў ім: «Ідзіце, абрачыце Богу свайму ў зямлі».

Воззва́ же фараѡ́нъ мѡѷсе́а и҆ а҆арѡ́на, глаго́лѧ: ше́дше пожри́те же́ртвѹ гд҇ѹ бг҃ѹ ва́шемѹ въ землѝ се́й.

І сказаў Масей: «Не належа рабіць гэтак, бо агіду Ягіпцянам абрачэм СПАДАРУ, Богу нашаму; вось, мы будзем абракаць, што ёсьць агіднае ў Ягіпцян, перад ачмі іхнымі, то ці не ўкамянуць яны нас?

И҆ речѐ мѡѷсе́й: не мо́жетъ сѐ та́кѡ бы́ти, хѹ́лно бо сѐ є҆гѵ́птѧнѡмъ: не поло́жимъ тре́бѹ гд҇ѹ бг҃ѹ на́шемѹ: а҆́ще бо поло́жимъ тре́бѹ по хѹле́нїю є҆гѵ́петскѹ пред̾ ни́ми, ка́менїемъ побїю́тъ ны̀:

Тры дні дарогі мы пойдзем на пустыню і абрачэм СПАДАРУ, Богу нашаму, як раскажа нам».

пѹте́мъ трїе́хъ дні́й по́йдемъ въ пѹсты́ню и҆ пожре́мъ гд҇ѹ бг҃ѹ на́шемѹ, ѩ҆́коже речѐ гд҇ь на́мъ.

І сказаў Фараон: «Я адпушчу вас, і будзеце абракаць Богу свайму на пустыні; толькі вельмі не адходзьце. Маліце за мяне».

И҆ речѐ фараѡ́нъ: а҆́зъ ѿпѹща́ю вы̀, и҆ пожри́те гд҇ѹ бг҃ѹ ва́шемѹ въ пѹсты́ни: но не дале́че простира́йтесѧ и҆тѝ: помоли́тесѧ ѹ҆̀бо и҆ ѡ҆ мнѣ̀ ко гд҇ѹ.

І сказаў Масей: «Вось, я выходжу ад цябе, і памалю СПАДАРА, і аддаляцца раі ад Фараона, і ад слугоў ягоных, і ад люду ягонага заўтра; толькі няхай Фараон балей не ашукуе, не адпушчаючы люду абрачы СПАДАРУ».

Рече́ же мѡѷсе́й: сѐ, а҆́зъ и҆зы́дѹ ѿ тебє̀ и҆ помолю́сѧ ко гд҇ѹ бг҃ѹ, и҆ ѿи́дѹтъ пє́сїѧ мѹ҄хи ѿ тебє̀ и҆ ѿ рабѡ́въ твои́хъ и҆ ѿ люді́й твои́хъ заѹ́тра: да не приложи́ши є҆щѐ, фараѡ́не, прельсти́ти, є҆́же не ѿпѹсти́ти люді́й пожре́ти гд҇ѹ.

І вышаў Масей ад Фараона, і маліў СПАДАРА.

И҆зы́де же мѡѷсе́й ѿ фараѡ́на и҆ помоли́сѧ бг҃ѹ.

І ўчыніў СПАДАР подле слова Масеявага, і аддаліў раі ад Фараона, ад слугаў ягоных і ад люду ягонага; не засталося ні воднага;

Сотвори́ же гд҇ь, ѩ҆́коже речѐ мѡѷсе́й, и҆ ѿѧ̀ пє́сїѧ мѹ҄хи ѿ фараѡ́на и҆ ѿ рабѡ́въ є҆гѡ̀ и҆ ѿ люді́й є҆гѡ̀, и҆ не ѡ҆ста́сѧ ни є҆ди́на.

Але Фараон ацяжарыў сэрца свае таксама гэтым разам і не адпусьціў люду.

И҆ ѡ҆тѧготѝ фараѡ́нъ се́рдце своѐ и҆ во вре́мѧ сїѐ, и҆ не восхотѣ̀ ѿпѹсти́ти люді́й.

« 7 глава 9 глава »