Міхея 1 глава

Кніга прарокі Міхея
Пераклад Яна Станкевіча → Елизаветинская Библия

Слова СПАДАРОВА, што было да Міхея Морасьфяніна за дзён Ёфама, Агаза, Гэзэкі, каралёў Юдэйскіх, каторае ён відзеў узглядам Самары а Ерузаліму.

Сло́во гд҇не, є҆́же бы́сть ко мїхе́ю мѡрасѳі́тинѹ, во дни҄ ї҆ѡаѳа́ма и҆ а҆ха́за и҆ є҆зекі́и царе́й ї҆ѹ́диныхъ, ѡ҆ ни́хже ви́дѣ ѡ҆ самарі́и и҆ ѡ҆ ї҆ер҇ли́мѣ.

Слухайце, усі люды, прыслухайся, зямля і ўсе, што на ёй! І няхай будзе Спадар СПАДАР сьветкаю супроці вас, Спадар ізь сьвятога палацу Свайго;

Слы́шите, лю́дїе всѝ, словеса̀, и҆ внемлѝ, землѐ и҆ всѝ и҆̀же на не́й, и҆ бѹ́детъ гд҇ь бг҃ъ въ ва́съ въ послѹ́шествованїе, гд҇ь ѿ до́мѹ ст҃а́гѡ своегѡ̀.

Бо, вось, СПАДАР выходзе зь месца свайго, і зыходзе, і ступае па вышынях зямлі.

Поне́же, сѐ, гд҇ь и҆схо́дитъ ѿ мѣ́ста своегѡ̀, и҆ сни́детъ и҆ настѹ́питъ на высѡты̀ зємны́ѧ,

І горы растаяць пад Ім, і даліны папокаюць, як воск перад цяплом, як воды, што ільлюцца далоў із стромы.

и҆ поколе́блютсѧ го́ры под̾ ни́мъ, и҆ ю҆дѡ́ли раста́ютъ ѩ҆́кѡ во́скъ ѿ лица̀ ѻ҆гнѧ̀ и҆ ѩ҆́кѡ вода̀ сходѧ́щи со ѹ҆стремле́нїемъ.

За выступ Якаваў усе гэта і за грахі дому Ізраелявага. Што за выступ Якаваў? ці не Самара? І што за ўзвышшы ў Юдэі? ці не Ерузалім?

Нече́стїѧ ра́ди ї҆а́кѡвлѧ всѧ҄ сїѧ҄ и҆ грѣха̀ ра́ди до́мѹ ї҆и҃лева. Ко́е нече́стїе до́мѹ ї҆а́кѡвлю; не самарі́а ли; и҆ кі́й грѣ́хъ до́мѹ ї҆ѹ́дина; не ї҆ер҇ли́мъ ли;

Пастанаўлю Самару як кучу на полю, як месца на саджэньні віна, і ськіну ў даліну камяні яе, і поды яе агалю.

И҆ положѹ̀ самарі́ю во ѻ҆во́щное храни́лище се́лное и҆ въ са́дъ вїногра́да, и҆ разве́ргѹ въ про́пасть ка́менїе є҆ѧ̀, и҆ ѡ҆снова҄нїѧ є҆ѧ̀ ѿкры́ю:

І ўсі выразаныя яе будуць пабіты на кавалкі, і ўсі заплаты бязулі яе спалены цяплом, і ўсі балваны яе зраблю пустынёю, бо яна зьберла із заплаты бязулі, затым на заплату бязулі аберне іх.

и҆ всѧ҄ и҆зва҄ѧннаѧ є҆ѧ̀ сокрѹша́тъ, и҆ всѧ҄ мзды҄ є҆ѧ̀ запалѧ́тъ ѻ҆гне́мъ, и҆ всѧ҄ кѹмі́ры є҆ѧ̀ положѹ̀ въ па́гѹбѹ: поне́же ѿ найма̀ блѹда̀ собра̀ и҆ ѿ найма̀ блѹже́нїѧ совратѝ.

З гэтае прычыны я плачу а выю, хаджу абдзерты а голы; зраблю жалобу, як смокі, і плач, як совы;

Сегѡ̀ ра́ди возрыда́етъ и҆ воспла́четсѧ, по́йдетъ боса̀ и҆ нага̀, сотвори́тъ пла́чь а҆́ки ѕмїє́въ и҆ рыда́нїе а҆́ки дще́рей сїри́нскихъ:

Бо раны ейныя невылячальныя, бо прышло аж да Юды, дасьпела аж да брамы люду Майго, аж да Ерузаліму.

ѩ҆́кѡ ѡ҆держа̀ ѩ҆́зва є҆ѧ̀, поне́же прїи́де да́же до ї҆ѹ́ды и҆ коснѹ́сѧ до вра́тъ люді́й мои́хъ да́же до ї҆ер҇ли́ма.

Не абяшчайце ў Ґафе, ані ня плачча; у доме Офра качайся ў пыле.

И҆̀же въ ге́ѳѣ, не велича́йтесѧ, и҆ ї҆енакі́млѧне, не согражда́йте и҆з̾ до́мѹ на посмѣѧ́нїе, пе́рстїю посы́плите посмѣѧ́нїе ва́ше.

Пераходзь сабе, жыхарка Шафіру, маючы сорам свой заголены; ня выйдзе й жывучая ў Цаанане; плач у Беф-Ецэлю ня дасьць вам адзяржацца ў ім.

Ѡ҆бита́ющаѧ до́брѣ во градѣ́хъ свои́хъ, не и҆зы́де живѹ́щаѧ въ сеннаа́рѣ, пла́читесѧ до́мѹ (сѹ́щагѡ) бли́з̾ є҆ѧ̀, прїи́метъ ѿ ва́съ ѩ҆́звѹ болѣ́зней.

Бо чакаў у клопаце дабра жыхар Марофы, але ліха зышло ад СПАДАРА да брамы Ерузаліму.

Кто̀ нача̀ во блага҄ѧ всели́вшейсѧ въ болѣ́знехъ, ѩ҆́кѡ снидо́ша ѕла҄ѧ ѿ гд҇а на врата̀ ї҆ер҇ли҄млѧ,

Запражы ў цялежкі борздую жывёлу, жыхарка Лахішу; яна пачатак грэху дачцэ Сыёну, бо ў цябе знойдзены выступы Ізраеля.

шѹ́мъ колесни́цъ и҆ ко́нникѡвъ: живѹ́щаѧ въ лахі́сѣ нача́лница грѣха̀ та̀ є҆́сть дще́ри сїѡ́ни, ѩ҆́кѡ въ тебѣ̀ ѡ҆брѣто́шасѧ нечє́стїѧ ї҆и҃лєва.

Затым ты будзеш пасылаць дары да Морэшэф-Ґафу; дамы Ахзыва будуць маніць каралём Ізраельскім.

Сегѡ̀ ра́ди да́стъ посыла́ємыѧ да́же до наслѣ́дїѧ ге́ѳова, до́мы сѹ́єтны, вотщѐ бы́ша царє́мъ ї҆и҃лєвымъ,

Яшчэ спадкаемцу прывяду да цябе, жыхару Морэшы, ён прыйдзе да Одуламу, славы Ізраелявае.

до́ндеже наслѣ́дники приведѹ̀ тебѣ̀, живѹ́щаѧ въ лахі́сѣ, наслѣ́дїе да́же до ѻ҆долла́ма прїи́детъ, сла́ва дще́ре сїѡ́ни.

Аблысей, астрыжыся па кунежных дзяцёх сваіх; пашыр лысіну, як у варла, бо яны пойдуць у палон ад цябе.

Ѡ҆бросни́сѧ и҆ ѡ҆стризи́сѧ по ча́дѣхъ свои́хъ млады́хъ: разширѝ ѡ҆бросне́нїе твоѐ ѩ҆́кѡ ѻ҆ре́лъ, поне́же плѣне́ни бы́ша ѿ тебє̀.

« 4 глава 2 глава »