Дзеі 1 глава

Дзеі сьвятых апосталаў
Пераклад Яна Станкевіча → Елизаветинская Библия

Першы нарыс, о Хахілю, уклаў я праз усе, што Ісус пачаў заразом чыніць і навучаць,

Пе́рвое ѹ҆́бѡ сло́во сотвори́хъ ѡ҆ всѣ́хъ, ѽ, ѳео́фїле, ѩ҆̀же нача́тъ ї҆и҃съ твори́ти же и҆ ѹ҆чи́ти

Аж да тога дня, каторага Ён узьнёсься, даўшы Сьвятым Духам расказаньне апосталам, каторых Ён абраў,

да́же до днѐ, въ ѻ҆́ньже, заповѣ́давъ а҆п҇лѡмъ дх҃омъ ст҃ы́мъ, и҆̀хже и҆збра̀, вознесе́сѧ:

Перад каторымі й стаў жывы, па замучаньню, зь бесьпярэчнымі довадамі, будучы бачаны імі на працягу сараку дзён і кажучы праз гаспадарства Божае.

пред̾ ни́миже и҆ поста́ви себѐ жи́ва по страда́нїи свое́мъ во мно́зѣхъ и҆́стинныхъ зна́менїихъ, де́нми четы́редесѧтьми ѩ҆влѧ́ѧсѧ и҆̀мъ и҆ гл҃ѧ ѩ҆̀же ѡ҆ цр҇твїи бж҃їи:

І, зьбершы, расказаў ім не адхінацца ад Ерузаліму, але «чакайце абяцанага ад Айца, што вы чулі ад Мяне;

съ ни́миже и҆ ѩ҆ды́й повелѣ̀ и҆̀мъ ѿ ї҆ер҇ли́ма не ѿлѹча́тисѧ, но жда́ти ѡ҆бѣтова́нїѧ ѻ҆́ч҃а, є҆́же слы́шасте ѿ менє̀:

Бо Яан запраўды хрысьціў у вадзе, а вы будзеце хрышчаны за колькі дзён Сьвятым Духам».

ѩ҆́кѡ ї҆ѡа́ннъ ѹ҆́бѡ крести́лъ є҆́сть водо́ю, вы́ же и҆́мате крести́тисѧ дх҃омъ ст҃ы́мъ не по мно́зѣхъ си́хъ дне́хъ.

Затым яны, зышоўшыся, пыталіся ў Яго, кажучы: «Спадару, ці ня гэтага часу Ты адновіш гаспадарства Ізраелю?»

Ѻ҆ни́ же ѹ҆̀бо соше́дшесѧ вопроша́хѹ є҆го̀, глаго́люще: гд҇и, а҆́ще въ лѣ́то сїѐ ѹ҆строѧ́еши ца́рствїе ї҆и҃лево;

Ён жа сказаў ім: «Ня вам знаць часы альбо поры, каторыя Айцец паклаў у ўладзе Сваёй;

Рече́ же къ ни҄мъ: нѣ́сть ва́ше разѹмѣ́ти времена̀ и҆ лѣ҄та, ѩ҆̀же ѻ҆ц҃ъ положѝ во свое́й вла́сти:

Але вы прыймеце магутнасьць, як зыйдзе на вас Дух Сьвяты, і будзеце Імне сьветкамі ў Ерузаліме а ў вусёй Юдэі а ў Самары а аж да канца зямлі».

но прїи́мете си́лѹ, наше́дшѹ ст҃о́мѹ дх҃ѹ на вы̀, и҆ бѹ́дете мѝ свидѣ́тєлїе во ї҆ер҇ли́мѣ же и҆ во все́й ї҆ѹде́и и҆ самарі́и и҆ да́же до послѣ́днихъ землѝ.

І, сказаўшы гэта, як яны глядзелі, Ён быў узяты, і булак прыняў Яго ад ачоў іхных.

И҆ сїѧ҄ ре́къ, зрѧ́щымъ и҆̀мъ взѧ́тсѧ, и҆ ѡ҆́блакъ под̾ѧ́тъ є҆го̀ ѿ ѻ҆́чїю и҆́хъ.

І як яны ўцяміліся ў неба, як Ён узыходзіў, і вось, два мужы сталі перад імі ў белым адзецьцю,

И҆ є҆гда̀ взира́юще бѧ́хѹ на не́бо, и҆дѹ́щѹ є҆мѹ̀, и҆ сѐ, мѹ҄жа два̀ ста́ста пред̾ ни́ми во ѻ҆де́жди бѣлѣ̀,

І каторыя сказалі: «Мужы Ґалілейскія, чаго вы стаіце, гледзячы на неба? Гэта Ісус, узяты ад вас на неба, такім парадкам прыйдзе, як вы бачылі ўзыходзячага Яго на неба».

ѩ҆̀же и҆ реко́ста: мѹ́жїе галїле́йстїи, что̀ стоитѐ зрѧ́ще на не́бо; се́й ї҆и҃съ, вознесы́йсѧ ѿ ва́съ на нб҃о, та́кожде прїи́детъ, и҆́мже ѡ҆́бразомъ ви́дѣсте є҆го̀ и҆дѹ́ща на нб҃о.

Тады яны зьвярнуліся да Ерузаліму з гары, званае Аліўнаю, што ля Ерузаліму, маючы сыботняга дня дарогу.

(За҄ 2.) Тогда̀ возврати́шасѧ во ї҆ер҇ли́мъ ѿ горы̀ нарица́емыѧ є҆леѡ́нъ, ѩ҆́же є҆́сть бли́з̾ ї҆ер҇ли́ма, сѹббѡ́ты и҆мѹ́щїѧ пѹ́ть.

І, увыйшоўшы, узышлі да верхняга пакою, ідзе перабывалі разам Пётра а Яан а Якаў а Андрэй, Піліп а Хама, Баўтрамей а Мацьвей, Якаў Алфеенак а Сымон Зылот а Юда, брат Якаваў.

И҆ є҆гда̀ внидо́ша, взыдо́ша на го́рницѹ, и҆дѣ́же бѧ́хѹ пребыва́юще, пе́тръ же и҆ ї҆а́кѡвъ, и҆ ї҆ѡа́ннъ и҆ а҆ндре́й, фїлі́ппъ и҆ ѳѡма̀, варѳоломе́й и҆ матѳе́й, ї҆а́кѡвъ а҆лфе́овъ и҆ сі́мѡнъ зилѡ́тъ и҆ ї҆ѹ́да ї҆а́кѡвль:

Гэтыя ўсі перабывалі згодна, кажначасна ў малітве із жанкамі а Марыяй, Маці Ісусавай, а з братамі Ягонымі.

сі́и всѝ бѧ́хѹ терпѧ́ще є҆динодѹ́шнѡ въ моли́твѣ и҆ моле́нїи, съ жена́ми и҆ мр҃і́ею мт҃рїю ї҆и҃совою и҆ съ бра́тїею є҆гѡ̀.

І тымі днямі Пётра, стаўшы пасярод братоў, — груду наймя разам было каля сту дваццацёх, —сказаў:

И҆ во дни҄ ты҄ѧ воста́въ пе́тръ посредѣ̀ ѹ҆чн҃къ, речѐ,

«Мужы браты, належыла выпаўніцца Пісьму, што Дух Сьвяты прарок вуснамі Давіда празь Юду, каторы стаў правадыром тых, што ўзялі Ісуса;

бѣ́ же и҆ме́нъ наро́да вкѹ́пѣ ѩ҆́кѡ сто̀ и҆ два́десѧть: мѹ́жїе бра́тїе, подоба́ше сконча́тисѧ писа́нїю семѹ̀, є҆́же предречѐ дх҃ъ ст҃ы́й ѹ҆сты҄ дв҃довыми ѡ҆ ї҆ѹ́дѣ, бы́вшемъ вождѝ є҆́мшымъ ї҆и҃са:

Бо ён лічыўся меж нас і адзяржаў дзель у службе гэтай.

ѩ҆́кѡ причте́нъ бѣ̀ съ на́ми и҆ прїѧ́лъ бѧ́ше жре́бїй слѹ́жбы сеѧ̀:

Дык гэты купіў поле заплатаю за бяспраў’е і, стрымгалоў паўшы, раськяпіўся пасярэдзіне, і выпаў увесь нутр ягоны.

се́й ѹ҆̀бо стѧжа̀ село̀ ѿ мзды̀ непра́ведныѧ, и҆ ни́цъ бы́въ просѣ́десѧ посредѣ̀, и҆ и҆злїѧ́сѧ всѧ̀ ѹ҆тро́ба є҆гѡ̀:

І гэта стала ведама ўсім жыхарам Ерузаліму, так што тое поле было названа ў нарэччу іхным собскім Акельдама, значыцца, поле крыві.

и҆ разѹ́мно бы́сть всѣ́мъ живѹ́щымъ во ї҆ер҇ли́мѣ, ѩ҆́кѡ нарещи́сѧ селѹ̀ томѹ̀ свои́мъ и҆́хъ ѧ҆зы́комъ [а҆келдама̀], є҆́же є҆́сть [село̀ кро́ве]:

Бо напісана ў кнізе псальмаў: "Няхай дамова ягоная будзе пустая, і няхай ня будзе жывучага ў ёй", а "Урад ягоны вазьмі іншы".

пи́шетсѧ бо въ кни́зѣ ѱало́мстѣй: да бѹ́детъ дво́ръ є҆гѡ̀ пѹ́стъ, и҆ да не бѹ́детъ живѹ́щагѡ въ не́мъ, и҆ є҆пі́скопство є҆гѡ̀ да прїи́метъ и҆́нъ:

Дык належыцца, каб із мужоў, што прапушчалі нас увесь час, у каторым Спадар Ісус уходзіў і выходзіў памеж нас,

подоба́етъ ѹ҆̀бо ѿ сходи́вшихсѧ съ на́ми мѹже́й во всѧ́ко лѣ́то, въ не́же вни́де и҆ и҆зы́де въ на́съ гд҇ь ї҆и҃съ,

Пачынаючы ад хрысту Яанавага аж да дня, як быў узяты ад нас, каб адзін із тых стаў сьветкаю з намі ўскрысеньня Ягонага».

наче́нъ ѿ креще́нїѧ ї҆ѡа́ннова да́же до днѐ, въ ѻ҆́ньже вознесе́сѧ (на нб҃о) ѿ на́съ, свидѣ́телю воскр҇нїѧ є҆гѡ̀ бы́ти съ на́ми є҆ди́номѹ ѿ си́хъ.

І яны пастанавілі двух: Язэпа, званага Вараваю, каторага мянушка была Юст, і Мацьвея.

И҆ поста́виша два̀, ї҆ѡ́сифа нарица́емаго [варса́вѹ], и҆́же нарече́нъ бы́сть [ї҆ѹ́стъ], и҆ матѳі́а,

І, молячыся, сказалі: «Ты, Спадару, усіх сэрцаў ведамча, пакажы з гэтых двух аднаго, каторага Ты абраў,

и҆ помоли́вшесѧ рѣ́ша: ты̀, гд҇и, срдцевѣ́дче всѣ́хъ, покажѝ, є҆го́же и҆збра́лъ є҆сѝ ѿ сею̀ двою̀ є҆ди́наго,

Заняць месца ў службе гэтай і апосталства, ад каторага Юда адпаў, каб ісьці на месца свае».

прїѧ́ти жре́бїй слѹже́нїѧ сегѡ̀ и҆ а҆п҇лства, и҆з̾ негѡ́же и҆спадѐ ї҆ѹ́да, и҆тѝ въ мѣ́сто своѐ.

І кінулі на жэрабя на іх, і пала жэрабя на Мацьвея, і ён быў залічаны да адзінанцацёх апосталаў.

И҆ да́ша жрє́бїѧ и҆́ма, и҆ падѐ жре́бїй на матѳі́а, и҆ причте́нъ бы́сть ко є҆динона́десѧти а҆п҇лѡмъ.

« 21 глава 2 глава »