Кніга Егошуі 1 глава

Кніга Егошуі Нунянка
Пераклад Яна Станкевіча → Елизаветинская Библия

І было, што па сьмерці Масея, слугі СПАДАРОВАГА, сказаў СПАДАР Ігошуі Нунянку, служцу Масеяваму, кажучы:

И҆ бы́сть по сконча́нїи мѡѷсе́а раба̀ гд҇нѧ, и҆ речѐ гд҇ь ї҆исѹ́сѹ сы́нѹ наѵи́нѹ, слѹжи́телю мѡѷсе́овѹ, гл҃ѧ:

«Масей, слуга Мой, мертвы; дык устань, перайдзі Ёрдан гэты, ты а ўвесь люд гэты, да зямлі, каторую Я даю ім, сыном Ізраелявым.

мѡѷсе́й ра́бъ мо́й сконча́сѧ: нн҃ѣ ѹ҆̀бо воста́въ прейдѝ ї҆ѻрда́нъ ты̀ и҆ всѝ лю́дїе сі́и въ зе́млю, ю҆́же а҆́зъ даю̀ и҆̀мъ:

Кажнае месца, на каторае ступе ступа ног вашых, Я вам даў яго, як Я сказаў Масею:

всѧ́кое мѣ́сто, по немѹ́же пре́йдете стопо́ю но́гъ ва́шихъ, ва́мъ да́мъ є҆̀, ѩ҆́коже гл҃ахъ мѡѷсе́ю:

Ад пустыні й Лібану гэтага аж да ракі вялікае, ракі Еўфрату, усю зямлю Гэцічаў; і аж да вялікага мора на захад сонца будуць граніцы вашы.

пѹсты́ню и҆ а҆нтїлїва́нъ се́й да́же до рѣкѝ вели́кїѧ рѣкѝ є҆ѵфра́та, всю̀ зе́млю є҆ѳеѡ́ню, и҆ да́же до мо́рѧ послѣ́днѧгѡ: ѿ за́пада со́лнца бѹ́дѹтъ предѣ́лы ва́ши:

Ніхто ня ўстое перад табою ўсі дні жыцьця твайго; як Я быў із Масеям, так буду і з табою; не адступлюся ад цябе і не пакіну Цябе.

не сѹпроти́витсѧ человѣ́къ пред̾ ва́ми во всѧ҄ дни҄ живота̀ твоегѡ̀, и҆ ѩ҆́коже бѣ́хъ съ мѡѷсе́омъ, та́кѡ бѹ́дѹ и҆ съ тобо́ю: и҆ не ѡ҆ста́влю тебѐ, нижѐ пре́зрю тѧ̀:

Будзь дужы а адважны, бо ты люду гэтаму перадасі на спадак гэтую зямлю, каторую Я прысягаў айцом іхным даць ім.

крѣпи́сѧ и҆ мѹжа́йсѧ: ты́ бо раздѣли́ши лю́демъ си҄мъ зе́млю, є҆́юже клѧ́хсѧ ѻ҆тцє́мъ ва́шымъ да́ти и҆̀мъ:

Толькі будзь дужы а вельмі адважны, каб рупіцца паўніць подле ўсёга Права, каторае расказаў табе Масей, слуга Мой; не адхікайся ад яго ані направа, ані налева, каб мець дасьпех у вусім, куды ты пойдзеш.

крѣпи́сѧ ѹ҆̀бо, и҆ мѹжа́йсѧ ѕѣлѡ̀, храни́ти и҆ твори́ти, ѩ҆́коже тебѣ̀ заповѣ́да мѡѷсе́й ра́бъ мо́й, и҆ не ѹ҆клони́сѧ ѿ ни́хъ ни на де́сно, ни на лѣ́во, да смы́слиши во всѣ́хъ, ѩ҆̀же твори́ши:

Хай не аддаляецца кніга Права гэтая ад вуснаў тваіх; і разважай над ёй удзень і ночы, каб захаваць і рабіць усе, што ў ёй напісана, бо тады пашчасьце табе ў дарогах тваіх, і тады будзеш мець дасьпех.

и҆ да не ѿстѹ́питъ кни́га зако́на сегѡ̀ ѿ ѹ҆́стъ твои́хъ, и҆ да поѹча́ешисѧ въ не́й де́нь и҆ но́щь, да ѹ҆разѹмѣ́еши твори́ти всѧ҄ пи҄саннаѧ: тогда̀ благоѹспѣ́еши и҆ и҆спра́виши пѹти҄ твоѧ҄, и҆ тогда̀ ѹ҆разѹмѣ́еши:

Ці не расказаў Я табе: будзь дужы а адважны, ня бойся а не лякайся, бо з табою СПАДАР, Бог твой, усюдых, куды пойдзеш».

сѐ, заповѣ́даю тебѣ̀: крѣпи́сѧ и҆ мѹжа́йсѧ, ни ѹ҆жаса́йсѧ, нижѐ ѹ҆бо́йсѧ: ѩ҆́кѡ съ тобо́ю гд҇ь бг҃ъ тво́й во всѣ́хъ, а҆́може а҆́ще по́йдеши.

І расказаў Ігошуа нагляднікам люду, кажучы:

И҆ заповѣ́да ї҆исѹ́съ книго́чїѧмъ людски҄мъ, глаго́лѧ:

«Прайдзіце ўнутры табару й раскажыце люду, кажучы: "Прыгатуйце сабе ежы, бо ўжо за тры дні вы пярэйдзеце Ёрдан гэты, каб прыйсьці ўзяць у дзяржаньне зямлю, каторую СПАДАР, Бог ваш, даець вам на спадак"».

вни́дите посредѣ̀ полка̀ люді́й и҆ заповѣ́дайте лю́демъ, глаго́люще: ѹ҆гото́вайте бра́шно, ѩ҆́кѡ є҆щѐ трѝ дни҄, и҆ вы̀ пре́йдете ї҆ѻрда́нъ се́й, вше́дше прїѧ́ти зе́млю, ю҆́же гд҇ь бг҃ъ ѻ҆тє́цъ ва́шихъ дае́тъ ва́мъ въ прича́стїе.

А плямені Рувінаваму, Ґадоваму а палавіцы плямені Манасавага сказаў Ігошуа, кажучы:

И҆ рѹви́мѹ и҆ га́дѹ и҆ полѹпле́мени манассі́инѹ речѐ ї҆исѹ́съ:

«Помні слова, што расказаў вам Масей, слуга СПАДАРОЎ, кажучы: "СПАДАР, Бог ваш, супакоіў вас і даў вам зямлю гэтую".

помѧни́те сло́во, є҆́же заповѣ́да ва́мъ мѡѷсе́й ра́бъ гд҇ень, глаго́лѧ: гд҇ь бг҃ъ ва́шъ ѹ҆поко́и ва́съ и҆ дадѐ ва́мъ зе́млю сїю̀:

Жонкі вашыя, дзецяняты вашыя і статак вашы няхай прабываюць у зямлі, каторую даў вам Масей за Ёрданом; а вы перайдзіце ўзброіўшыся перад братамі сваімі, усі дужасілы, і памажыце ім,

жєны̀ ва́ши и҆ дѣ́ти ва́ши и҆ ско́ти ва́ши да живѹ́тъ на землѝ, ю҆́же дадѐ ва́мъ мѡѷсе́й ѹ҆ ї҆ѻрда́на: вы́ же пре́йдете воѡрѹже́ни пред̾ бра́тїею ва́шею, всѧ́къ крѣ́покъ, и҆ спобо́рствѹете и҆̀мъ,

Пакуль не супакое СПАДАР братоў вашых, як і вас, і апануюць і яны зямлю, каторую СПАДАР, Бог ваш, даець ім. Тады зьверніцеся да спадку вашага й дзяржыце зямлю, каторую Масей, слуга СПАДАРОЎ, даў вам за Ёрданом на ўсход сон-ца».

до́ндеже ѹ҆поко́итъ гд҇ь бг҃ъ ва́шъ бра́тїю ва́шѹ, ѩ҆́коже и҆ ва́съ, и҆ наслѣ́дѧтъ и҆ сі́и зе́млю, ю҆́же гд҇ь бг҃ъ ва́шъ дае́тъ и҆̀мъ: и҆ ѿи́дете кі́йждо въ наслѣ́дїе своѐ, и҆ наслѣ́дите є҆̀, є҆́же дадѐ ва́мъ мѡѷсе́й ѡ҆б̾ ѻ҆нѹ̀ странѹ̀ ї҆ѻрда́на ѿ восто́кѡвъ со́лнца.

І адказалі яны Ігошуу, кажучы: «Усе, што ты расказаў нам, зробім, і куды пашлеш нас, пойдзем.

И҆ ѿвѣща́вше ї҆исѹ́сѹ, рѣ́ша: всѧ҄, є҆ли҄ка заповѣ́си на́мъ, сотвори́мъ, и҆ во всѧ́кое мѣ́сто, а҆́може по́слеши на́съ, по́йдемъ:

Подле ўсяго як слухалі мы Масея, так будзем слухаць і цябе; адно хай будзе СПАДАР, Бог твой, з табою, як Ён быў з Масеям.

по всѣ҄мъ, є҆ли҄ка слѹ́шахомъ мѡѷсе́а, тебѐ послѹ́шаемъ: то́кмѡ да бѹ́детъ гд҇ь бг҃ъ на́шъ съ тобо́ю, ѩ҆́коже бѣ̀ съ мѡѷсе́емъ:

Кажны, хто спрацівіцца вуснам тваім і не паслухае словаў тваіх у вусім, што ты раскажаш яму, памрэць. Адно будзь дужы а адважны!»

человѣ́къ же, и҆́же а҆́ще не покори́тсѧ тебѣ̀ и҆ и҆́же не послѹ́шаетъ слове́съ твои́хъ, ѩ҆́коже заповѣ́си є҆мѹ̀, да ѹ҆́мретъ: то́чїю крѣпи́сѧ и҆ мѹжа́йсѧ.

« 34 глава 2 глава »