Амоса 1 глава

Кніга прарокі Амоса
Пераклад Яна Станкевіча → Елизаветинская Библия

Словы Амосавы, што быў меж аўчароў фекойскіх, каторыя ён відзеў праз Ізраеля за дзён Узя, караля Юдэйскага, і за дзён Еровоама, караля Ізраельскага, два гады перад трасеньням зямлі.

Словеса̀ а҆мѡ́сѡва, ѩ҆̀же бы́ша въ карїаѳїарі́мѣ ѿ ѳекѹ́и, ѩ҆̀же ви́дѣ ѡ҆ ї҆ер҇ли́мѣ во дни҄ ѻ҆зі́и царѧ̀ ї҆ѹ́дина и҆ во дни҄ ї҆еровоа́ма сы́на ї҆ѡа́сова царѧ̀ ї҆и҃лева, пре́жде двою̀ лѣ́тъ трѹ́са.

І сказаў ён: «СПАДАР загрыміць із Сыёну і выдасьць голас Свой зь Ерузаліму, і сялібы пастускія будуць у жалобе, і высахне верх Кармілу».

И҆ речѐ: гд҇ь ѿ сїѡ́на возгл҃а и҆ ѿ ї҆ер҇ли́ма дадѐ гла́съ сво́й: и҆ сѣ́товаша па҄жити па́стырей, и҆ и҆́зсше ве́рхъ карми́ль.

Гэтак кажа СПАДАР: «За тры выступы Дамашку, нават за чатыры, не дарую яму, бо яны малацілі зялезнымі снадзівамі Ґілеад;

И҆ речѐ гд҇ь: за трѝ нечє́стїѧ дама́ска и҆ за четы́ри не ѿвращѹ́сѧ є҆гѡ̀, поне́же растро́ша пила́ми желѣ́зными и҆мѹ́щыѧ во ѹ҆тро́бѣ сѹ́щихъ въ галаа́дѣ:

Але пашлю цяпло на дом Газаеляў, і зжарэць палацы Вен-Гададовы.

и҆ послю̀ ѻ҆́гнь въ до́мъ а҆заи́ль, и҆ поѧ́стъ ѡ҆снова́нїе сы́на а҆де́рова:

І патрышчу завалу Дамашку, і адатну жыхараў з даліны Авен і дзяржачага ськіпетру з дому Едэнавага, і люд арамскі пойдзе ў палон да Кіра», — кажа СПАДАР.

и҆ сокрѹшѹ̀ верєѝ дама́скѡвы, и҆ потреблю̀ живѹ́щыѧ съ по́лѧ ѡ҆́нова, и҆ посѣкѹ̀ пле́мѧ ѿ мѹже́й харра́нихъ, и҆ плѣнѧ́тсѧ лю́дїе сѵ́рстїи наро́читїи, гл҃етъ гд҇ь.

Гэтак кажа СПАДАР: «За тры выступы Ґазы, нават за чатыры, не дарую ёй, бо яны завялі іх у палон, у палон супоўны, каб перадаць іх Едому.

Сїѧ҄ гл҃етъ гд҇ь: за трѝ нечє́стїѧ га́зы и҆ за четы́ри не ѿвращѹ́сѧ и҆́хъ, за є҆́же плѣни́ти и҆̀мъ плѣне́нїе соломѡ́не, є҆́же заключи́ти во ї҆дѹме́ю:

І пашлю цяпло на сьцяну Ґазы, і яно зжарэць палацы яе.

и҆ послю̀ ѻ҆́гнь на забра҄ла га́зы, и҆ поѧ́стъ ѡ҆снова́нїе є҆ѧ̀:

І адатну жыхараў з Ашдоду і дзяржачага ськіпетру з Ашкелону, і зьвярну руку Сваю на Екрон, і загіне астача Пілішчан», — кажа Спадар СПАДАР.

и҆ потреблю̀ живѹ́щыѧ и҆з̾ а҆зѡ́та, и҆ и҆зве́ржетсѧ пле́мѧ и҆з̾ а҆скалѡ́на, и҆ наведѹ̀ рѹ́кѹ мою̀ на а҆ккарѡ́на, и҆ поги́бнѹтъ ѡ҆ста́точнїи и҆ноплеме́нникѡвъ, гл҃етъ гд҇ь.

Гэтак кажа СПАДАР: «За тры выступы Тыру, нават за чатыры, не дарую яму, бо яны перадалі іх цэлым палонам Едому і ня ўспомнелі брацкае змовы;

Сїѧ҄ гл҃етъ гд҇ь: за трѝ нечє́стїѧ тѵ́рѡва и҆ за четы́ри не ѿвращѹ́сѧ є҆гѡ̀, поне́же заключи́ша плѣ́нники соломѡ҄ни во ї҆дѹме́ю и҆ не помѧнѹ́ша завѣ́та бра́тнѧ:

Але пашлю цяпло на сьцяну Тыру, і зжарэць палацы яго».

и҆ послю̀ ѻ҆́гнь на забра҄ла тѵ́рѡва, и҆ поѧ́стъ ѡ҆снова҄нїѧ є҆гѡ̀.

Гэтак кажа СПАДАР: «За тры выступы Едому, нават за чатыры, не дарую яму, бо ён перасьледаваў мячом брата свайго, здушыў у сябе спагадлівасьць, і кажначасна ірваўся ў гневе сваім, і вечна захаваў злосьць;

Сїѧ҄ гл҃етъ гд҇ь: за трѝ нечє́стїѧ ї҆дѹмє́йска и҆ за четы́ри не ѿвращѹ́сѧ и҆́хъ, поне́же прогна́ша бра́та своего̀ мече́мъ и҆ растли́ша ма́терь на землѝ, и҆ восхи́ти во свидѣ́нїе гро́зѹ свою̀, и҆ ѹ҆стремле́нїе своѐ снабдѣ̀ на побѣ́дѹ:

Але пашлю цяпло на Феман, каторае пажарэць палацы Воцры».

и҆ послю̀ ѻ҆́гнь въ ѳема́нъ, и҆ поѧ́стъ ѡ҆снова҄нїѧ ѡ҆гра́дъ є҆гѡ̀.

Гэтак кажа СПАДАР: «За тры выступы сыноў Амонавых, нават за чатыры, не дарую яму, бо яны распоравалі цяжарных Ґілеаду, каб магчы пашырыць граніцу сваю;

Сїѧ҄ гл҃етъ гд҇ь: за трѝ нечє́стїѧ сынѡ́въ а҆ммѡ́нихъ и҆ за четы́ри не ѿвращѹ́сѧ и҆́хъ, поне́же распорѧ́хѹ и҆мѹ́щыѧ во ѹ҆тро́бѣ галааді́тѡвъ, ѩ҆́кѡ да разширѧ́тъ предѣ́лы своѧ҄:

Але запалю цяпло на сьцяне Раўвы, і яно зжарэць палацы яе з крыкам у дзень бітвы, зь віхром у дзень буры.

и҆ разжегѹ̀ ѻ҆́гнь на забра҄ла равва́ѳы, и҆ поѧ́стъ ѡ҆снова҄нїѧ є҆ѧ̀ съ во́племъ въ де́нь ра́ти, и҆ потрѧсе́тсѧ въ де́нь сконча́нїѧ своегѡ̀:

І кароль іхны пойдзе ў палон, ён а князі ягоныя разам», — кажа СПАДАР.

и҆ по́йдѹтъ ца́рїе є҆ѧ̀ въ плѣ́нъ, жерцы̀ и҆́хъ и҆ кнѧ҄зи и҆́хъ вкѹ́пѣ, гл҃етъ гд҇ь.

« 3 глава 2 глава »