Быцьцё 1 глава

Першая кніга Масеява: Быцьцё
Пераклад Яна Станкевіча → Елизаветинская Библия

На пачатку стварыў Бог нябёсы й зямлю.

Въ нача́лѣ сотворѝ бг҃ъ не́бо и҆ зе́млю.

А зямля была бяз хормы а пустая, і цемнь была над бяздоньням; і Дух Божы лунаў над відам водаў.

Землѧ́ же бѣ̀ неви́дима и҆ неѹстро́ена, и҆ тма̀ верхѹ̀ бе́здны, и҆ дх҃ъ бж҃їй ноша́шесѧ верхѹ̀ воды̀.

І сказаў Бог: «Станься сьвятліня». І сталася сьвятліня.

И҆ речѐ бг҃ъ: да бѹ́детъ свѣ́тъ. И҆ бы́сть свѣ́тъ.

І бачыў Бог тую сьвятліню, што добрая, і адлучыў Бог тую сьвятліню ад тае цемні.

И҆ ви́дѣ бг҃ъ свѣ́тъ, ѩ҆́кѡ добро̀, и҆ разлѹчѝ бг҃ъ междѹ̀ свѣ́томъ и҆ междѹ̀ тмо́ю.

І назваў Бог сьвятліню днём, а цемнь назваў ночай. І быў вечар, і была раніца: дзень адзін.

И҆ наречѐ бг҃ъ свѣ́тъ [де́нь], а҆ тмѹ̀ наречѐ [но́щь]. И҆ бы́сть ве́черъ, и҆ бы́сть ѹ҆́тро, де́нь є҆ди́нъ.

І сказаў Бог: «Станься прасьцяг сярод водаў і дзялі воды ад водаў».

И҆ речѐ бг҃ъ: да бѹ́детъ тве́рдь посредѣ̀ воды̀, и҆ да бѹ́детъ разлѹча́ющи посредѣ̀ воды̀ и҆ воды̀. И҆ бы́сть та́кѡ.

І ўчыніў Бог прасьцяг, і адлучыў воды, што пад прасьцягам, ад водаў, што над прасьцягам. І сталася так.

И҆ сотворѝ бг҃ъ тве́рдь, и҆ разлѹчѝ бг҃ъ междѹ̀ водо́ю, ѩ҆́же бѣ̀ под̾ тве́рдїю, и҆ междѹ̀ водо́ю, ѩ҆́же бѣ̀ над̾ тве́рдїю.

І назваў Бог прасьцяг нябёсамі. І быў вечар, і была раніца: дзень другі.

И҆ наречѐ бг҃ъ тве́рдь [не́бо]. И҆ ви́дѣ бг҃ъ, ѩ҆́кѡ добро̀. И҆ бы́сть ве́черъ, и҆ бы́сть ѹ҆́тро, де́нь вторы́й.

І сказаў Бог: «Няхай зьбяруцца воды з пад нябёсаў у вадно месца, і няхай зьявіцца сухазем». І сталася так.

И҆ речѐ бг҃ъ: да собере́тсѧ вода̀, ѩ҆́же под̾ небесе́мъ, въ собра́нїе є҆ди́но, и҆ да ѩ҆ви́тсѧ сѹ́ша. И҆ бы́сть та́кѡ. И҆ собра́сѧ вода̀, ѩ҆́же под̾ небесе́мъ, въ собра҄нїѧ своѧ҄, и҆ ѩ҆ви́сѧ сѹ́ша.

І назваў Бог сухазем зямлёю, а збор водаў назваў морамі. І бачыў Бог, што добра.

И҆ наречѐ бг҃ъ сѹ́шѹ [зе́млю], и҆ собра҄нїѧ во́дъ наречѐ [морѧ̀]. И҆ ви́дѣ бг҃ъ, ѩ҆́кѡ добро̀.

І сказаў Бог: «Няхай выдасьць зямля траву, зяленіва сеючае семя, пладовае дзерва, што даець плод подле роду свайго, у каторым семя ягонае ў ім на зямлі». І сталася так.

И҆ речѐ бг҃ъ: да прорасти́тъ землѧ̀ бы́лїе травно́е, сѣ́ющее сѣ́мѧ по ро́дѹ и҆ по подо́бїю, и҆ дре́во плодови́тое творѧ́щее пло́дъ, є҆мѹ́же сѣ́мѧ є҆гѡ̀ въ не́мъ, по ро́дѹ на землѝ. И҆ бы́сть та́кѡ.

І выдала зямля траву, зяленіва, семя сеючае подле роду свайго, і дзерва, што даець плод, у каторым семя яго подле роду яго. І бачыў Бог, што добра.

И҆ и҆знесѐ землѧ̀ бы́лїе травно́е, сѣ́ющее сѣ́мѧ по ро́дѹ и҆ по подо́бїю, и҆ дре́во плодови́тое творѧ́щее пло́дъ, є҆мѹ́же сѣ́мѧ є҆гѡ̀ въ не́мъ, по ро́дѹ на землѝ. И҆ ви́дѣ бг҃ъ, ѩ҆́кѡ добро̀.

І быў вечар, і была раніца: дзень трэйці.

И҆ бы́сть ве́черъ, и҆ бы́сть ѹ҆́тро, де́нь тре́тїй.

І сказаў Бог: «Станьцеся сьветлы на прасьцязе нябёс, дзеля адрозьненьня дня ад ночы, і будуць на знакі а на поры а на дні а на гады.

И҆ речѐ бг҃ъ: да бѹ́дѹтъ свѣти҄ла на тве́рди небе́снѣй, ѡ҆свѣща́ти зе́млю и҆ разлѹча́ти междѹ̀ дне́мъ и҆ междѹ̀ но́щїю: и҆ да бѹ́дѹтъ въ зна́мєнїѧ и҆ во времена̀, и҆ во дни҄ и҆ въ лѣ҄та,

І будуць яны сьветламі на прасьцязе нябёс сьвяціць на зямлі». І сталася так.

и҆ да бѹ́дѹтъ въ просвѣще́нїе на тве́рди небе́снѣй, ѩ҆́кѡ свѣти́ти по землѝ. И҆ бы́сть та́кѡ.

І ўчыніў Бог тыя два сьветлы вялікія: сьветла вялікае, радзіць дзень, і сьветла малое, радзіць ноч, і гвезды.

И҆ сотворѝ бг҃ъ два̀ свѣти҄ла вели҄каѧ: свѣти́ло вели́кое въ нача҄ла днѐ, и҆ свѣти́ло ме́ншее въ нача҄ла но́щи, и҆ ѕвѣ́зды:

І пастанавіў іх Бог на прасьцязе нябёс, сьвяціць на зямлю,

и҆ положѝ ѧ҆̀ бг҃ъ на тве́рди небе́снѣй, ѩ҆́кѡ свѣти́ти на зе́млю,

І радзіць дзень і ноч, і адлучаць сьвятліню ад цемні. І бачыў Бог, што добра.

и҆ владѣ́ти дне́мъ и҆ но́щїю, и҆ разлѹча́ти междѹ̀ свѣ́томъ и҆ междѹ̀ тмо́ю. И҆ ви́дѣ бг҃ъ, ѩ҆́кѡ добро̀.

І быў вечар, і была раніца: дзень чацьверты.

И҆ бы́сть ве́черъ, и҆ бы́сть ѹ҆́тро, де́нь четве́ртый.

І сказаў Бог: «Няхай выдадуць воды паўзуны, істу дыхаючую; і птуства няхай лётае над зямлёю скрозь прасьцяг нябёс».

И҆ речѐ бг҃ъ: да и҆зведѹ́тъ во́ды га́ды дѹ́шъ живы́хъ, и҆ пти҄цы лета́ющыѧ по землѝ, по тве́рди небе́снѣй. И҆ бы́сть та́кѡ.

І стварыў Бог дзіўствы вялікія і ўсялякую поўзаючую істу дыхаючую, каторыя выдалі воды, подле роду іх, і ўсялякае птуства крылатае подле роду ягонага. І бачыў Бог, што добра.

И҆ сотворѝ бг҃ъ ки́ты вели҄кїѧ, и҆ всѧ́кѹ дѹ́шѹ живо́тныхъ гадѡ́въ, ѩ҆̀же и҆зведо́ша во́ды по родѡ́мъ и҆́хъ, и҆ всѧ́кѹ пти́цѹ перна́тѹ по ро́дѹ. И҆ ви́дѣ бг҃ъ, ѩ҆́кѡ дѡбра̀.

І дабраславіў іх Бог, кажучы: «Пладзіцеся а множчася а напаўняйце воды ў морах, і птуства няхай множыцца на зямлі».

И҆ блгcвѝ ѧ҆̀ бг҃ъ, гл҃ѧ: расти́тесѧ и҆ мно́житесѧ, и҆ напо́лните во́ды, ѩ҆̀же въ морѧ́хъ, и҆ пти҄цы да ѹ҆мно́жатсѧ на землѝ.

І быў вечар, і была раніца: дзень пяты.

И҆ бы́сть ве́черъ, и҆ бы́сть ѹ҆́тро, де́нь пѧ́тый.

І сказаў Бог: «Няхай выдасьць зямля дыхаючую істу подле роду ейнага, статак а паўзуны а жывёлу земную подле роду ейнага». І сталася так.

И҆ речѐ бг҃ъ: да и҆зведе́тъ землѧ̀ дѹ́шѹ жи́вѹ по ро́дѹ, четверонѡ́гаѧ и҆ га́ды, и҆ ѕвѣ҄ри землѝ по ро́дѹ. И҆ бы́сть та́кѡ.

І ўчыніў Бог жывёлу земную подле роду ейнага, і статак подле роду ягонага, і ўсякага паўзуна зямлі подле роду ягонага. І бачыў Бог, што добра.

И҆ сотворѝ бг҃ъ ѕвѣ҄ри землѝ по ро́дѹ, и҆ скоты̀ по ро́дѹ и҆́хъ, и҆ всѧ҄ га́ды землѝ по ро́дѹ и҆́хъ. И҆ ви́дѣ бг҃ъ, ѩ҆́кѡ дѡбра̀.

І сказаў Бог: «Учыніма чалавека на абраз наш, подле падобнасьці нашае; і няхай пануе над рыбаю морскай, і птушкаю нябёснай, і статкам, і ўсёй зямлёю, і ўсякім паўзуном, што поўзае па зямлі».

И҆ речѐ бг҃ъ: сотвори́мъ человѣ́ка по ѡ҆́бразѹ на́шемѹ и҆ по подо́бїю, и҆ да ѡ҆блада́етъ ры́бами морски́ми, и҆ пти́цами небе́сными, (и҆ ѕвѣрьмѝ) и҆ скота́ми, и҆ все́ю земле́ю, и҆ всѣ́ми га҄ды пресмыка́ющимисѧ по землѝ.

І стварыў Бог чалавека на абраз Свой, на абраз Божы стварыў яго; мужчыну й жонку стварыў іх.

И҆ сотворѝ бг҃ъ человѣ́ка, по ѡ҆́бразѹ бж҃їю сотворѝ є҆го̀: мѹ́жа и҆ женѹ̀ сотворѝ и҆̀хъ.

І дабраславіў іх Бог, і сказаў ім: «Пладзіцеся а множчася а напаўняйце зямлю, і паддайце яе сабе, і пануйце над рыбаю морскай, і птушкаю нябёснай, і ўсялякім жывучым, што поўзае па зямлі».

И҆ блгⷭвѝ и҆̀хъ бг҃ъ, гл҃ѧ: расти́тесѧ и҆ мно́житесѧ, и҆ напо́лните зе́млю, и҆ госпо́дствѹйте є҆́ю, и҆ ѡ҆блада́йте ры́бами морски́ми, (и҆ ѕвѣрьмѝ) и҆ пти́цами небе́сными, и҆ всѣ́ми скота́ми, и҆ все́ю земле́ю, и҆ всѣ́ми га́дами пресмыка́ющимисѧ по землѝ.

І сказаў Бог: «Вось, Я даў вам усялякую траву, што выдаець ізь сябе насеньне, якая ё на відзе ўсяе зямлі, і ўсялякае дзерва, у каторым ё плод дзерва, што сее насеньне; гэта будзе вам на емя.

И҆ речѐ бг҃ъ: сѐ, да́хъ ва́мъ всѧ́кѹю травѹ̀ сѣ́меннѹю сѣ́ющѹю сѣ́мѧ, є҆́же є҆́сть верхѹ̀ землѝ всеѧ̀: и҆ всѧ́кое дре́во, є҆́же и҆́мать въ себѣ̀ пло́дъ сѣ́мене сѣ́меннагѡ, ва́мъ бѹ́детъ въ снѣ́дь:

А ўсёй жывёле земнай, і ўсёй птушцы нябёснай, і ўсяму, што поўзае па зямлі, у каторым дыханьне жывое, даў Я ўсе зяленіва траўнае на жыр». І сталася так.

и҆ всѣ҄мъ ѕвѣрє́мъ зємны́мъ, и҆ всѣ҄мъ пти́цамъ небє́снымъ, и҆ всѧ́комѹ га́дѹ пресмыка́ющемѹсѧ по землѝ, и҆́же и҆́мать въ себѣ̀ дѹ́шѹ живота̀, и҆ всѧ́кѹ травѹ̀ зеле́нѹ въ снѣ́дь. И҆ бы́сть та́кѡ.

І бачыў Бог усе, што ўчыніў, і вось, добра вельмі ё. І быў вечар, і была раніца: дзень шосты.

И҆ ви́дѣ бг҃ъ всѧ҄, є҆ли҄ка сотворѝ: и҆ сѐ дѡбра̀ ѕѣлѡ̀. И҆ бы́сть ве́черъ, и҆ бы́сть ѹ҆́тро, де́нь шесты́й.

начало Библии 2 глава »