Міхея 1 глава

Кніга прарока Міхея
Пераклад Антонія Бокуна → Елизаветинская Библия

Слова ГОСПАДА, якое было да Міхея з Марэшэты ў дні Ётама, Ахаза і Эзэкіі, валадароў Юды, якое ён бачыў адносна Самарыі і Ерусаліму.

Сло́во гд҇не, є҆́же бы́сть ко мїхе́ю мѡрасѳі́тинѹ, во дни҄ ї҆ѡаѳа́ма и҆ а҆ха́за и҆ є҆зекі́и царе́й ї҆ѹ́диныхъ, ѡ҆ ни́хже ви́дѣ ѡ҆ самарі́и и҆ ѡ҆ ї҆ер҇ли́мѣ.

Пачуйце, усе народы, прыхілі вуха, зямля і ўсё, што напаўняе яе! І няхай будзе Госпад ГОСПАД як сьведка супраць вас, Госпад са сьвятыні Сваёй сьвятой.

Слы́шите, лю́дїе всѝ, словеса̀, и҆ внемлѝ, землѐ и҆ всѝ и҆̀же на не́й, и҆ бѹ́детъ гд҇ь бг҃ъ въ ва́съ въ послѹ́шествованїе, гд҇ь ѿ до́мѹ ст҃а́гѡ своегѡ̀.

Бо, вось, ГОСПАД выходзіць з месца Свайго, і зыходзіць, і крычыць на вышынях зямлі.

Поне́же, сѐ, гд҇ь и҆схо́дитъ ѿ мѣ́ста своегѡ̀, и҆ сни́детъ и҆ настѹ́питъ на высѡты̀ зємны́ѧ,

І горы топяцца прад Ім, і даліны расьцякаюцца, як воск перад абліччам агню, як воды, якія ільюцца па схілах.

и҆ поколе́блютсѧ го́ры под̾ ни́мъ, и҆ ю҆дѡ́ли раста́ютъ ѩ҆́кѡ во́скъ ѿ лица̀ ѻ҆гнѧ̀ и҆ ѩ҆́кѡ вода̀ сходѧ́щи со ѹ҆стремле́нїемъ.

За правіну Якуба [адбываецца] ўсё гэта і за грахі дому Ізраіля. Якая правіна Якуба? Ці ж не Самарыя? І якія ўзгоркі ў Юды? Ці ж не Ерусалім?

Нече́стїѧ ра́ди ї҆а́кѡвлѧ всѧ҄ сїѧ҄ и҆ грѣха̀ ра́ди до́мѹ ї҆и҃лева. Ко́е нече́стїе до́мѹ ї҆а́кѡвлю; не самарі́а ли; и҆ кі́й грѣ́хъ до́мѹ ї҆ѹ́дина; не ї҆ер҇ли́мъ ли;

І Я зраблю Самарыю як купу друзу ў полі, як [месца], каб садзіць вінаград, і скіну ў даліну камяні ейныя, і падмуркі ейныя агалю.

И҆ положѹ̀ самарі́ю во ѻ҆во́щное храни́лище се́лное и҆ въ са́дъ вїногра́да, и҆ разве́ргѹ въ про́пасть ка́менїе є҆ѧ̀, и҆ ѡ҆снова҄нїѧ є҆ѧ̀ ѿкры́ю:

І ўсе балваны ейныя будуць пабітыя, і ўсе платы [за распусту] ейную будуць спалены агнём, і ўсе ідалы ейныя зраблю пустэчаю, бо яна сабрала іх за плату за распусту, і на плату за распусту яны вернуцца.

и҆ всѧ҄ и҆зва҄ѧннаѧ є҆ѧ̀ сокрѹша́тъ, и҆ всѧ҄ мзды҄ є҆ѧ̀ запалѧ́тъ ѻ҆гне́мъ, и҆ всѧ҄ кѹмі́ры є҆ѧ̀ положѹ̀ въ па́гѹбѹ: поне́же ѿ найма̀ блѹда̀ собра̀ и҆ ѿ найма̀ блѹже́нїѧ совратѝ.

З гэтае прычыны я лямантую і галашу, хаджу босы і голы; учыню лямант, як цмокі, і жалобу, як страусы.

Сегѡ̀ ра́ди возрыда́етъ и҆ воспла́четсѧ, по́йдетъ боса̀ и҆ нага̀, сотвори́тъ пла́чь а҆́ки ѕмїє́въ и҆ рыда́нїе а҆́ки дще́рей сїри́нскихъ:

Бо раны ейныя невылечныя, бо прыйшло [гэта] да Юды, дакранаецца да брамы народу Майго, да Ерусаліму.

ѩ҆́кѡ ѡ҆держа̀ ѩ҆́зва є҆ѧ̀, поне́же прїи́де да́же до ї҆ѹ́ды и҆ коснѹ́сѧ до вра́тъ люді́й мои́хъ да́же до ї҆ер҇ли́ма.

Не абвяшчайце [гэта] ў Гаце і плачам ня плачце; у Бэт-Леафры качайцеся ў пыле.

И҆̀же въ ге́ѳѣ, не велича́йтесѧ, и҆ ї҆енакі́млѧне, не согражда́йте и҆з̾ до́мѹ на посмѣѧ́нїе, пе́рстїю посы́плите посмѣѧ́нїе ва́ше.

Ідзі сабе, жыхарка Шафіру, у голасьці і ганьбе; ня выйдзе жыхарка Цаанану; лямант Гаэцэлю ня дасьць вам спыніцца ў ім.

Ѡ҆бита́ющаѧ до́брѣ во градѣ́хъ свои́хъ, не и҆зы́де живѹ́щаѧ въ сеннаа́рѣ, пла́читесѧ до́мѹ (сѹ́щагѡ) бли́з̾ є҆ѧ̀, прїи́метъ ѿ ва́съ ѩ҆́звѹ болѣ́зней.

Бо чакала дабра жыхарка Мароту, але ліха зыйшло ад ГОСПАДА да брамы Ерусаліму.

Кто̀ нача̀ во блага҄ѧ всели́вшейсѧ въ болѣ́знехъ, ѩ҆́кѡ снидо́ша ѕла҄ѧ ѿ гд҇а на врата̀ ї҆ер҇ли҄млѧ,

Запражы дрыгантаў у калясьніцу, жыхарка Ляхішу. Ты — пачатак грэху для дачкі Сыёну, бо ў цябе знойдзены правіны Ізраіля.

шѹ́мъ колесни́цъ и҆ ко́нникѡвъ: живѹ́щаѧ въ лахі́сѣ нача́лница грѣха̀ та̀ є҆́сть дще́ри сїѡ́ни, ѩ҆́кѡ въ тебѣ̀ ѡ҆брѣто́шасѧ нечє́стїѧ ї҆и҃лєва.

Дзеля гэтага дасі ліст разводны для Марэшэт-Гату; дамы Ахзіва — падман для валадароў Ізраіля.

Сегѡ̀ ра́ди да́стъ посыла́ємыѧ да́же до наслѣ́дїѧ ге́ѳова, до́мы сѹ́єтны, вотщѐ бы́ша царє́мъ ї҆и҃лєвымъ,

Яшчэ спадкаемцу прывяду да цябе, жыхарка Марэшы. Аж да Адуляму пойдзе слава Ізраіля.

до́ндеже наслѣ́дники приведѹ̀ тебѣ̀, живѹ́щаѧ въ лахі́сѣ, наслѣ́дїе да́же до ѻ҆долла́ма прїи́детъ, сла́ва дще́ре сїѡ́ни.

Пастрыжыся і пагаліся з прычыны сыноў асалоды тваёй; пашыр лысіну тваю, як у арла, бо яны пойдуць у палон ад цябе.

Ѡ҆бросни́сѧ и҆ ѡ҆стризи́сѧ по ча́дѣхъ свои́хъ млады́хъ: разширѝ ѡ҆бросне́нїе твоѐ ѩ҆́кѡ ѻ҆ре́лъ, поне́же плѣне́ни бы́ша ѿ тебє̀.

« 4 глава 2 глава »