Эзэкіэля 1 глава

Кніга прарока Эзэкіэля
Пераклад Антонія Бокуна → Елизаветинская Библия

І сталася ў трыццатым годзе, у чацьвёртым [месяцы], у пятым [дні] месяца, і я [стаяў] сярод выгнанцаў над ракою Кевар. Адкрыліся нябёсы, і я бачыў відзеж Божы.

И҆ бы́сть въ тридесѧ́тое лѣ́то, въ четве́ртый мц҇ъ, въ пѧ́тый де́нь мц҇а, и҆ а҆́зъ бы́хъ посредѣ̀ плѣне́нїѧ при рѣцѣ̀ хова́ръ: и҆ ѿверзо́шасѧ небеса̀, и҆ ви́дѣхъ видѣ҄нїѧ бж҃їѧ.

У пяты [дзень] месяца, а гэта быў пяты год палону валадара Егаякіма,

Въ пѧ́тый де́нь мц҇а, сїѐ лѣ́то пѧ́тое плѣне́нїѧ царѧ̀ ї҆ѡакі́ма,

было слова ГОСПАДА да Эзэкіэля, сына Бузі, сьвятара, у зямлі Халдэйцаў над ракою Кевар. І была там над ім рука ГОСПАДА.

и҆ бы́сть сло́во гд҇не ко ї҆езекі́илю сы́нѹ вѹзі́евѹ, свѧще́нникѹ, въ землѝ халде́йстѣй при рѣцѣ̀ хова́ръ. И҆ бы́сть на мнѣ̀ рѹка̀ гд҇нѧ,

І я ўбачыў, і вось, вецер гвалтоўны прыйшоў з поўначы, і хмара вялікая, і агонь палючы, і зьзяньне кругом, а ў сярэдзіне ягонай — нібыта бурштын, [які зьзяе] ў сярэдзіне агню.

и҆ ви́дѣхъ, и҆ сѐ, дѹ́хъ воздвиза́ѧйсѧ грѧдѧ́ше ѿ сѣ́вера, и҆ ѡ҆́блакъ вели́кїй въ не́мъ, и҆ свѣ́тъ ѡ҆́крестъ є҆гѡ̀, и҆ ѻ҆́гнь блиста́ѧйсѧ:

А ў сярэдзіне ягонай было падабенства чатырох [істотаў] жывых; і мелі яны выгляд чалавека.

и҆ посредѣ̀ є҆гѡ̀ ѩ҆́кѡ видѣ́нїе и҆ле́ктра посредѣ̀ ѻ҆гнѧ̀, и҆ свѣ́тъ въ не́мъ: и҆ посредѣ̀ ѩ҆́кѡ подо́бїе четы́рехъ живо́тныхъ. И҆ сїѐ видѣ́нїе и҆́хъ, ѩ҆́кѡ подо́бїе человѣ́ка въ ни́хъ:

І кожная мела чатыры абліччы, і кожная мела чатыры крылы.

и҆ четы́ри ли́ца є҆ди́номѹ, и҆ четы́ри кри́ла є҆ди́номѹ,

Ногі іхнія — ногі простыя, а стопы ног іхніх — як стопы ног цяляці; і блішчэлі яны, як медзь блішчастая.

и҆ го́лєни и҆́хъ пра҄вы, и҆ перна҄ты но́ги и҆́хъ, и҆ и҆́скры ѩ҆́кѡ блиста́ющаѧсѧ мѣ́дь, и҆ лє́гка кри́ла и҆́хъ,

Пад крыламі іхнімі [былі] рукі людзкія па чатырох баках іхніх. Абліччы і крылы [былі] ў-ва ўсіх чатырох.

и҆ рѹка̀ человѣ́ча под̾ кри́лами и҆́хъ на четы́рехъ страна́хъ и҆́хъ:

І крылы іхнія прылягалі адны да другіх, і яны не адварочваліся, калі ішлі; кожная [істота] ішла проста перад абліччам сваім.

и҆ ли́ца и҆́хъ, и҆ кри́ла и҆́хъ четы́рехъ держа҄щаѧсѧ дрѹ́гъ дрѹ́га, ли́ца же и҆́хъ четы́рехъ не ѡ҆браща́хѹсѧ внегда̀ ходи́ти и҆̀мъ: ко́еждо прѧ́мѡ лица̀ своегѡ̀ хожда́хѹ.

Абліччы іхнія выглядалі як аблічча чалавека і аблічча ільва з правага боку чатырох [істотаў], і як аблічча вала з левага боку чатырох [істотаў], і як аблічча арла ў чатырох [істотаў].

И҆ подо́бїе ли́цъ и҆́хъ, лицѐ человѣ́чее и҆ лицѐ льво́во ѡ҆деснѹ́ю четы́ремъ, и҆ лицѐ те́лчее ѡ҆шѹ́юю четы́ремъ, и҆ лицѐ ѻ҆́рлее четы́ремъ:

Абліччы іхнія і крылы іхнія былі скіраваныя ўгару, два [крылы] прылягалі адзін да аднаго, а два акрывалі целы іхнія.

(и҆ ли́ца и҆́хъ) и҆ кри́ла и҆́хъ простє́рта свы́ше четы́ремъ, коемѹ́ждо два̀ сопрѧжє́на дрѹ́гъ ко дрѹ́гѹ, и҆ два̀ покрыва́хѹ верхѹ̀ тѣлесѐ и҆́хъ, и҆ ко́еждо прѧ́мѡ лицѹ̀ своемѹ̀ и҆дѧ́ше:

І кожная [істота] ішла [проста] перад аблічча сваё, яны ішлі туды, куды іх Дух вёў, і ідучы, не адварочваліся ў хадзе сваёй.

и҆дѣ́же а҆́ще бѧ́ше дѹ́хъ ше́ствѹѧй, и҆дѧ́хѹ и҆ не ѡ҆браща́хѹсѧ.

А выгляд тых [істотаў] жывых — быццам гарачыя вуглі распаленыя, падобныя да паходняў, якія рухаюцца між тымі [істотамі] жывымі. Агонь зьзяў, і з агню выходзілі маланкі.

И҆ посредѣ̀ живо́тныхъ видѣ́нїе, ѩ҆́кѡ ѹ҆́глїѧ ѻ҆гнѧ̀ горѧ́щагѡ, ѩ҆́кѡ видѣ́нїе свѣ́щъ соѡбраща́ющихсѧ посредѣ̀ живо́тныхъ, и҆ свѣ́тъ ѻ҆гнѧ̀, и҆ ѿ ѻ҆гнѧ̀ и҆схожда́ше ѩ҆́кѡ мо́лнїѧ:

І [істоты] жывыя ішлі і варочаліся назад, нібы маланкі.

и҆ живѡ́тнаѧ теча́хѹ и҆ ѡ҆браща́хѹсѧ, ѩ҆́кѡ видѣ́нїе везе́ково {блиста́нїѧ}.

І я бачыў тыя [істоты] жывыя, а вось, адно кола на зямлі пры кожнай з тых чатырох [істотаў] жывых.

И҆ ви́дѣхъ, и҆ сѐ, ко́ло є҆ди́но землѝ держа́щеесѧ живо́тныхъ четы́рехъ:

Выгляд тых колаў і выраб іхні — як выгляд хрызаліту, і ўсе чатыры мелі той самы выгляд, і выгляд іхні і выраб, нібыта адно кола было ў другім.

и҆ видѣ́нїе коле́съ и҆ сотворе́нїе и҆́хъ, ѩ҆́кѡ видѣ́нїе ѳарсі́са, и҆ подо́бїе є҆ди́но четы́ремъ: и҆ дѣ́ло и҆́хъ бѧ́ше, ѩ҆́коже а҆́ще бы бы́ло ко́ло въ колесѝ:

Яны ішлі ў хадзе сваёй на чатыры бакі; а калі ішлі, не адварочваліся ў хадзе сваёй.

на четы́ри страны҄ и҆́хъ ше́ствовахѹ: не ѡ҆браща́хѹсѧ, внегда̀ ше́ствовати и҆̀мъ,

Абруч іхні быў велізарны; і выгляд іх і абручоў іхніх у-ва ўсіх чатырох быў поўны вачэй кругом.

нижѐ хребты̀ и҆́хъ, и҆ высота̀ бѧ́ше и҆̀мъ. И҆ ви́дѣхъ та҄, и҆ плєща̀ и҆́хъ и҆спо́лнєна ѻ҆че́съ ѡ҆́крестъ четы́ремъ:

А калі ішлі гэтыя [істоты] жывыя, ішлі колы іхнія разам з імі. Калі [істоты] падымаліся з зямлі, падымаліся таксама колы.

и҆ внегда̀ ше́ствовати живѡ́тнымъ, ше́ствовахѹ и҆ коле́са держа́щесѧ и҆́хъ: и҆ внегда̀ воздвиза́тисѧ живѡ́тнымъ ѿ землѝ, воздвиза́хѹсѧ и҆ коле́са.

Куды кіраваў іх Дух, каб ішлі, яны ішлі туды, куды Дух [хацеў] ісьці, і колы падымаліся з імі, бо дух [істоты] жывой [быў] у колах.

И҆дѣ́же а҆́ще бѧ́ше ѡ҆́блакъ, та́мѡ бѧ́ше и҆ дѹ́хъ, є҆́же ше́ствовати: ше́ствовахѹ и҆ живѡ́тнаѧ, и҆ коле́са воздвиза́хѹсѧ съ ни́ми, занѐ дѹ́хъ жи́зни бѧ́ше въ колесѣ́хъ.

Калі рухаліся [істоты], рухаліся [колы], а калі спыняліся, і [колы] спыняліся; калі яны падымаліся з зямлі, і колы падымаліся, бо дух [істотаў] жывых [быў] у колах.

Внегда̀ и҆дѧ́хѹ сїѧ҄, и҆дѧ́хѹ (и҆ коле́са), и҆ внегда̀ стоѧ́ти и҆̀мъ, стоѧ́хѹ (и҆ коле́са съ ни́ми), и҆ є҆гда̀ воздвиза́хѹсѧ ѿ землѝ, воздвиза́хѹсѧ съ ни́ми (и҆ коле́са), ѩ҆́кѡ дѹ́хъ жи́зни бѧ́ше въ колесѣ́хъ.

Над галовамі гэтых [істотаў] жывых было штосьці, быццам прасьцяг неба, быццам крышталь, які ірдзее, раскінуты над галовамі іхнімі ўгары.

И҆ подо́бїе над̾ главо́ю живо́тныхъ ѩ҆́кѡ тве́рдь, ѩ҆́кѡ видѣ́нїе крѷста́лла, просте́ртое над̾ кри́лами и҆́хъ свы́ше:

А пад прасьцягам былі ўзьнятыя крылы іхнія, адно побач другога; і кожная [істота] мела па два [крылы], якімі закрывалі целы свае.

и҆ под̾ тве́рдїю кри́ла и҆́хъ простє́рта, парѧ́ще дрѹ́гъ ко дрѹ́гѹ, комѹ́ждо два̀ спрѧжє́на, прикрыва́юще тѣлеса̀ и҆́хъ.

Калі яны ішлі, чуўся шум крылаў іхніх, як шум мноства водаў, як голас Усемагутнага, голас гоману, як гармідар табару [вайсковага]; а калі яны спыняліся, крылы мелі апушчаныя.

И҆ слы́шахъ гла́съ кри́лъ и҆́хъ, внегда̀ парѧ́хѹ, ѩ҆́кѡ гла́съ во́дъ мно́гихъ, ѩ҆́кѡ гла́съ бг҃а саддаї̀: и҆ внегда̀ ходи́ти и҆̀мъ, гла́съ сло́ва ѩ҆́кѡ гла́съ полка̀: и҆ внегда̀ стоѧ́ти и҆̀мъ, почива́хѹ кри́ла и҆́хъ.

І быў голас па-над прасьцягам, які быў над галовамі іхнімі. А калі яны спыняліся, крылы мелі апушчаныя.

И҆ сѐ, гла́съ превы́ше тве́рди сѹ́щїѧ над̾ главо́ю и҆́хъ: внегда̀ стоѧ́ти и҆̀мъ, низпѹска́хѹсѧ кри́ла и҆́хъ.

А па-над прасьцягам, які быў над галовамі іхнімі, было штосьці, падобнае да пасаду, што мела выгляд камяня шафіру, і на тым падабенстве пасаду — быццам постаць чалавека на ім угары.

И҆ над̾ тве́рдїю, ѩ҆́же над̾ главо́ю и҆́хъ, ѩ҆́кѡ видѣ́нїе ка́мене сапфі́ра, подо́бїе пр҇то́ла на не́мъ, и҆ на подо́бїи пр҇то́ла подо́бїе ѩ҆́коже ви́дъ человѣ́чь сверхѹ̀.

І ўбачыў я нібыта бляск бурштыну і нібыта выгляд агню ўнутры яго наўкола, [пачынаючы] ад таго, што выглядала як сьцёгны, і вышэй. А ўніз ад таго, што выглядала як сьцёгны, бачыў я штосьці, як агонь, і бляск вакол яго.

И҆ ви́дѣхъ ѩ҆́кѡ видѣ́нїе и҆ле́ктра, ѩ҆́кѡ видѣ́нїе ѻ҆гнѧ̀ внѹ́трь є҆гѡ̀ ѡ҆́крестъ: ѿ видѣ́нїѧ чре́слъ и҆ вы́ше и҆ ѿ видѣ́нїѧ чре́слъ да́же до до́лѹ ви́дѣхъ видѣ́нїе ѻ҆гнѧ̀, и҆ свѣ́тъ є҆гѡ̀ ѡ҆́крестъ:

Як зьяўленьне вясёлкі на воблаках у дзень дажджлівы, такі быў выгляд бляску таго наўкола. Ён [меў] выгляд, падобны да славы ГОСПАДА. І я ўбачыў яе, і ўпаў на аблічча маё, і пачуў голас, які прамаўляў.

ѩ҆́кѡ видѣ́нїе дѹгѝ, є҆гда̀ є҆́сть на ѡ҆́блацѣхъ въ де́нь дождѧ̀, та́кѡ стоѧ́нїе свѣ́та ѡ҆́крестъ.

« 5 глава 2 глава »