Ярэмы 20 глава

Кніга прарокі Ярэмы
Пераклад Яна Станкевіча → Елизаветинская на русском

І пачуў Пашгур Імеронак, сьвятар, каторы быў галоўным дамаверам дому СПАДАРОВАГА, што Ярэма праракаў гэтыя словы;

И услыша пасхор сын еммеров священник, иже поставлен бе началник в дому Господни, иеремию пророчествующа словеса сия:

І біў Пашгур Ярэму прароку, і пасадзіў яго ў вязьніцу, што ў верхняй браме Веняміновай, каторая ля дому СПАДАРОВАГА.

и удари пасхор иеремию пророка и вверже его в кладу, яже бе во вратех вениаминих вышних в дому Господни.

І сталася назаўтрае, што Пашгур вывеў Ярэму зь вязьніцы, і сказаў яму Ярэма: «СПАДАР не назваў цябе Пашгуром, але Жахам Адусюль;

Бывшу же утру, изведе пасхор иеремию от клады. И рече к нему иеремиа: не пасхор нарече (Господь) имя твое, но преселника отвсюду.

Бо гэтак кажа СПАДАР: "Вось, Я ўчыню цябе жахам сабе самому і ўсім любячым цябе, і падуць яны ад мяча непрыяцеляў сваіх, і вочы твае будуць бачыць гэта; і ўсю Юдэю Я аддам у руку караля Бабілёнскага, і ён завядзець іх у палон да Бабілёну, і зразе іх мячом.

Понеже сия глаголет Господь: се, аз дам тя в преселение и всех другов твоих: и падут мечем враг своих, и очи твои узрят, и тебе и всего иуду дам в руки царя вавилонска, и преведут их в вавилон и побиют их мечьми.

Я таксама перадам усе багацьце гэтага места і ўсю гарапашнасьць яго, і ўсі дарагія рэчы яго, і ўсі скарбы каралёў юдэйскіх у руку непрыяцеляў іхных, каторыя паглабаюць іх, і возьмуць іх, і прывядуць іх да Бабілёну.

И дам всю силу града сего и вся труды его и вся сокровища царя иудина дам в руки врагов его, и расхитят их и возмут и отведут в вавилон.

І ты, Пашгуру, і ўсі, што жывуць у доме тваім, пойдзеце ў палон; і прыйдзеш да Бабілёну, і памрэш там, і будзеш пахаваны там, ты а ўсі любячыя цябе, каторым ты праракаў ману"».

Ты же, пасхор, и вси обитателие дому твоего, отидете во пленение, и в вавилон приидеши и тамо умреши, тамо же и погребешися ты и вси друзие твои, имже пророчествовал еси лжу.

Ты намаўляў мяне, СПАДАРУ, і я быў намоўлены; Ты дужшы за мяне, і Ты здужаў; я стаў пасьмехам увесь дзень, кажны сьмяецца зь мяне;

Прельстил мя еси, Господи, и прельщен есмь, креплейший мене еси и превозмогл еси: бых в посмех весь день, вси ругаются мне.

Бо, як толькі я загукаю, я галашу, праз ўсілства а глабаньне гукаю; з гэтае прычыны слова СПАДАРОВА стала імне вярненьням а пасьмехам кажнага дня.

Понеже горьким словом моим посмеюся, отвержение и бедность наведу, яко бысть в поношение мне слово Господне и в посмех весь день.

Тады я сказаў: «Я ня буду менаваць Яго ані наперад гукаць імям Ягоным», але яно сталася ў сэрцу маім як палаючае цяпло, зачыненае ў касьцёх маіх, і я стамаваўся ўзьдзержаваньням і ня мог;

И рекох: не воспомяну имене Господня, ниже возглаголю ктому во имя его. И бысть в сердцы моем яко огнь горящь, палящь в костех моих, и разслабех отвсюду, и не могу носити:

Бо я чуў шмат чые абмовы, пагрозы адусюль: «Скажыце, і мы ўдамо каралю». Усі, што жывуць із імною ў супакою, падглядаюць ступы мае: «Можа ён прамовіцца ў чым, і мы пераможам яго, і помсьцім яму».

слышах бо досадителства многих собравшихся окрест: нападите, нападим нань, вси мужие друзие его: наблюдайте помышление его, аще (како) прельстится, и преможем нань и сотворим отмщение наше ему.

Але з імною СПАДАР, як страшны дужасіл; затым перасьледаваньнікі мае спатыкнуцца і ня здолеюць; яны будуць вельма паганбены, бо ня будуць мець дасьпеху; паганьбеньне будзе вечнае, ніколі ня будзе забытае.

Господь же со мною есть яко борец крепкий: сего ради погнаша и уразумети не могоша: постыдешася зело, яко не разумеша безчестия своего, еже во век не забвено будет.

Але, СПАДАРУ войскаў, Ты прабуеш справядлівых, бачыш ныркі а сэрца. Няхай я абачу помсту Тваю над імі, бо Табе адкрыў справу сваю.

И ты, Господи сил, искушаяй праведная, ведаяй утробы и сердца, (молютися,) да вижду мщение твое на них, тебе бо открых прю мою.

Пяіце СПАДАРУ, хваліце СПАДАРА, бо Ён вывальняе душу беднага ад рукі ліхадзеяў.

Пойте Господу, хвалите Господа, яко избави душу убогаго от руки лукавых.

Пракляты дзень, каторага я радзіўся; дзень, каторага нарадзіла мяне маці мая, няхай ня будзе дабраславёны.

Проклят день, в оньже родихся: день, в оньже породи мя мати моя, да не будет благословен.

Праклятая тая людзіна, што азнайміла айцу майму, кажучы: «Сын нарадзіўся ў цябе», робячы яму вялікую радасьць.

Проклят муж, иже возвести отцу моему, рекий: родися тебе отрок мужеск, и яко радостию возвесели его.

І няхай будзе з гэнаю людзіною, як ізь местамі, каторыя СПАДАР абурыў і не пажалеў: і няхай чуе яна галашэньне нараніцы і крыкню паўднём;

Да будет человек той якоже гради, яже преврати Господь яростию и не раскаяся: да слышит вопль заутра и рыдание во время полуденное:

Бо яна не забіла мяне ў вулоньню, так што маці мая была б маім гробам, і ўлоньне ейнае заўсёды цяжарным.

яко не убил мене в ложеснах матере, и была бы мне мати моя гроб мой и ложесна зачатия вечнаго.

Чаму я вышаў з улоньня, каб бачыць працу і смутак, і каратаць дні свае ў сораме?

Вскую изыдох из ложесн, да вижду труды и болезни, и скончашася в постыдении дние мои?

« 19 глава 21 глава »