Ярэмы 11 глава

Кніга прарокі Ярэмы
Пераклад Яна Станкевіча → Елизаветинская на русском

Слова, што было да Ярэмы ад СПАДАРА, кажучы:

Слово еже бысть от Господа ко иеремии, глаголющее:

«Слухайце словы змовы гэтае, і кажыце іх мужом Юдэі а жыхарам Ерузаліму,

слышите словеса завета сего и глаголите ко мужем иудиным и ко обитателем Иерусалимским,

І скажыце ім: "Гэтак кажа СПАДАР, Бог Ізраеляў: ’Праклятая людзіна, што ня слухае слоў змовы гэтае,

и речеши к ним: сия глаголет Господь Бог израилев: проклят муж, иже не послушает словес завета сего,

Каторую Я расказаў айцом вашым у дню, каторага Я вывеў іх ізь зямлі Ягіпецкае, ізь зялезнае печы, кажучы: "Слухайце голасу Майго, і паўніце подле ўсёга, што Я расказаў вам, і будзьце Імне людам, а Я буду вам Богам",

егоже заповедах отцем вашым в день, в оньже изведох их от земли египетския, от пещи железныя, глаголя: услышите глас мой и сотворите вся, елика заповедаю вам, и будете мне в люди, и аз буду вам в Бога:

Каб здойсьнілася прысяга, каторага Я прысягаў айцом вашым, даць ім зямлю, малаком а мёдам цякучую, як цяпер’"». І адказаў я, і сказаў: «Амін, СПАДАРУ!»

да утвержду клятву мою, еюже кляхся отцем вашым, еже дати им землю точащую млеко и мед, якоже есть день сей. И отвещах и рекох: буди, Господи.

І сказаў імне СПАДАР: «Агаласі ўсі гэтыя словы ў местах Юдэі й на вуліцах Ерузаліму, кажучы: слухайце словы змовы гэтае й паўніце іх;

И рече Господь ко мне: прочти вся словеса сия во градех иудиных и вне Иерусалима, рекий: слышите словеса завета сего и сотворите та:

Бо зглыбока Я сьветчыў айцом вашым адгэнуль, як вывеў іх ізь зямлі Ягіпецкае, аж дагэтуль, устаючы рана й сьветчачы, кажучы: "Слухайце голасу Майго".

яко свидетелствуя засвидетелствовах отцем вашым в день, в оньже изведох их от земли египетския, даже до дне сего, заутра востая засвидетелствовах глаголя: слышите глас мой.

Але яны ня слухалі ані нахінулі вуха свайго, але хадзіў кажны ў вупорлівасьці ліхога сэрца свайго; і Я павёў на іх усі словы змовы гэтае, каторыя Я расказаў рабіць, але яны не рабілі».

И не слышаша, ни приклониша уха своего, но идоша кийждо в стропотстве сердца своего злаго: и наведох на них вся словеса завета сего, егоже заповедах да сотворят, и не сотвориша.

І сказаў імне СПАДАР: «Змова знойдзена ў людзёў Юдэі а ў жыхараў Ерузаліму:

И рече Господь ко мне: обретено есть совещание (на зло) в мужех иудиных и во обитающих во Иерусалиме:

Яны зьвярнуліся да бяспраўяў прашчураў сваіх, каторыя адмовіліся слухаць слоў Маіх, і пайшлі за іншымі багамі, служыць ім. Дом Ізраеляў а дом Юдзін узрушылі змову, што Я зрабіў із айцамі іхнымі».

возвратишася ко беззаконием первым отец своих, иже не хотеша слышати словес моих, и се, тии поидоша по бозех чуждих, да служат им: и разори дом израилев и дом иудин завет мой, егоже завещах со отцы их.

Затым гэтак кажа СПАДАР: «Вось, Я навяду на іх ліха, ад каторага яны ня змогуць уцячы, і, дарма што яны загалосяць да Мяне, Я не пачую іх.

Сего ради сия глаголет Господь: се, аз наведу на них злая, от нихже изыти не возмогут, и возопиют ко мне, и не услышу их:

Тады месты юдэйскія а жыхары Ерузаліму пойдуць а загалосяць да багоў, каторым яны кадзілі; але яны ніколі ня выбавяць іх увесь час ліха іхнага;

и пойдут грады иудины и обитателе Иерусалима и возопиют ко богом, имже тии кадят, иже не спасут их во время скорбей их.

Бо ў цябе, Юда, колькі местаў, толькі й багоў, і колькі вуліцаў у Ерузаліме, толькі ты наставіў аброчнікаў да ганебных рэчаў, аброчнікаў кадзіць Ваалу.

По числу бо градов твоих беху бози твои, иудо, и по числу путий Иерусалимских постависте олтари студныя, олтари на каждение ваалу.

І ты не маліся за гэты люд ані ўзьнімай галашэньня альбо малітвы за іх; бо Я не паслухаю, як яны будуць гукаць да Мяне ў часе ліха свайго.

Ты же не молися о людех сих и не проси о них в мольбе и молитве: не услышу бо во время вопля их ко мне и во время озлобления их.

Што любовай Маёй да дому Майго? Ты бязуліла із шмат кім, і мясы сьвятыя адышлі ад цябе; бо як ты робіш ліха, ты захапляешся.

Почто возлюбленная в дому моем сотвори мерзости (многи)? еда обеты и мяса святая отимут от тебе лукавства твоя, или сими избежиши?

СПАДАР менаваў цябе "Зялёным аліўным дзервам, харошым, з добраю садавіною", але пры гуку вялікае буры Ён раскладзець цяпло на ім і паломе галузы яго.

Маслину благосенну, красну зраком нарече Господь имя твое, ко гласу обрезания ея: разгореся огнь в ней, велика скорбь на тебе, непотребны быша ветви ея.

Бо СПАДАР войскаў, што пасадзіў цябе, вымавіў ліха на цябе за ліха дому Ізраелявага а дому Юдзінага, каторае яны ўчынілі сабе, квелячы Мяне да гневу кадзеньням Ваалу».

И Господь сил, иже насади тебе, глаголал есть на тя зло за злая дому израилева и дому иудина, елика сотвориша себе ко прогневанию мене кадяще ваалу.

І СПАДАР даў імне веданьне, і я ведаю; тады Ты паказаў імне ўчынкі іхныя.

Господи, скажи ми, и уразумею: тогда видех начинания их.

Але я, як баранчык альбо цялё-бычок, ведзены на зарэз, і я ня ведаў, што яны задумляюць змову на мяне, кажучы: «Зьнішчыма дзерва з пладамі яго і адатнем яго ад зямлі жывых, каб і наперад імя яго не менавалі».

Аз же, яко агня незлобиво ведомо на заколение, не разумех, яко на мя помыслиша помысл лукавый, глаголюще: приидите и вложим древо во хлеб его и истребим его от земли живущих, и имя его да не помянется ктому.

Але Ты, СПАДАРУ, Божа множасьці, што судзіш справядліва, што прабуеш ныркі а сэрца, дазволь імне бачыць помсту Тваю на іх, бо Табе я абясьціў справу сваю.

Господь саваоф, судяй праведно, испытуяй сердца и утробы, да вижду мщение твое на них, яко к тебе открых оправдание мое.

Затым гэтак кажа СПАДАР празь людзёў Анафофу, што шукаюць жыцьця твайго, кажучы: «Не праракай імям СПАДАРОВЫМ, каб ты не памер ад рукі нашае».

Сего ради сия глаголет Господь на мужы анафофски ищущыя души моея, глаголющыя: да не пророчествуеши о имени Господни, аще ли же ни, умреши в руках наших.

Затым гэтак кажа СПАДАР войскаў: «Вось, Я даведаюся да іх: маладзёны памруць ад мяча; сынове іхныя а дачкі іхныя памруць з галадові.

Сего ради сия глаголет Господь сил: се, аз посещу на них: юноши их мечем умрут, и сынове их и дщери их скончаются гладом,

І ня будзе астачы ад іх, бо Я навяду ліха на людзёў Анафофу ў годзе даведаньня да іх».

и останка не будет от них, наведу бо злая на живущыя во анафофе в лето посещения их.

« 10 глава 12 глава »