1 Царств 19 глава

Первая книга Царств
Под редакцией Кулаковых → Пераклад Чарняўскага 2017

Саул подговаривал своего сына Ионафана и слуг убить Давида, но Ионафан, сын его, дорожил Давидом.

І намаўляў Саўл Ёнатана, сына свайго, і ўсіх паслугачоў сваіх, каб забілі Давіда; але Ёнатан, сын Саўла, вельмі любіў Давіда.

Поэтому Ионафан сообщил Давиду: «Отец мой Саул замышляет убить тебя — постарайся поутру спрятаться в укромном месте.

І перасцерагаў Ёнатан Давіда, кажучы: «Саўл, бацька мой, хоча забіць цябе; таму сцеражыся, прашу, раніцою, і схавайся, і не паказвайся.

А я выйду и встану рядом с отцом в поле, где будешь ты, заговорю с ним о тебе и посмотрю, что выйдет, а потом перескажу тебе».

А я пайду і стану каля бацькі майго ў полі, дзе ты будзеш; і буду гаварыць пра цябе бацьку майму, і, што ўбачу, раскажу табе».

Ионафан стал говорить своему отцу Саулу добрые слова о Давиде. Он сказал ему: «Да не согрешит царь против слуги своего, против Давида, ведь он не согрешил против тебя, и всё, что он ни делал, было тебе только во благо.

І гаварыў Ёнатан добрае бацьку свайму, Саўлу, пра Давіда, і казаў яму: «Хай не грашыць цар на Давіда, паслугача свайго, бо нічым ён не зграшыў перад табою і ўчынкі яго для цябе вельмі добрыя.

Он подвергал опасности душу свою, когда сразил филистимлянина, и ГОСПОДЬ тогда даровал всему Израилю великую победу — ты видел это и радовался. Почему же теперь ты хочешь пролить невинную кровь, ни за что ни про что убить Давида?»

І ён выстаўляў на смерць жыццё сваё, і забіў філістынца, і Госпад даў вялікую перамогу ўсяму Ізраэлю; ты сам бачыў гэта і цешыўся: такім чынам, чаму ты грашыш супраць нявіннай крыві, хочучы забіць Давіда, які не мае віны?»

Выслушал Саул речь Ионафана и поклялся: «Жив ГОСПОДЬ! Не убью я его».

Калі гэта Саўл выслухаў, ён, улагоджаны словамі Ёнатана, пакляўся: «Госпад жыве, не будзе ён забіты».

Ионафан подозвал Давида и пересказал ему всё это, а затем привел его к Саулу, и он, как прежде,1 оставался при царе и служил ему.

І паклікаў Ёнатан Давіда, і пераказаў яму ўсе гэтыя словы; і прывёў Ёнатан Давіда да Саўла, і застаўся ён у яго, як было ўчора і заўчора.

Вскоре вновь случилась война, Давид отправился сражаться с филистимлянами, нанес им великое поражение, и они бежали от него.

Зноў жа пачалася вайна, і пайшоў Давід ваяваць супраць філістынцаў, і ўдарыў іх вялікай плягаю; і яны ўцякалі ад яго.

Однажды злой дух по воле ГОСПОДА опять нашел на Саула, когда тот сидел в своем доме с копьем в руке, а Давид играл на лире.

І сышоў на Саўла ліхі дух, спасланы Госпадам; а сядзеў ён у доме сваім і трымаў дзіду, Давід жа граў рукою сваёю.

Саул вновь попытался пригвоздить Давида копьем к стене, но тот отскочил от Саула, и копье вонзилось в стену. Той же ночью Давид бежал.

І задумаў Саўл прыбіць Давіда дзідаю да сцяны; і Давід ухіліўся ад Саўла, а дзіда, не скалечыўшы яго, убілася ў сцяну. І Давід уцёк і ўратаваўся ў тую ноч.

Саул послал гонцов к дому Давида, чтобы они подстерегли его и поутру убили. Но Михаль, жена Давида, предупредила его: «Если сегодня ночью ты не спасешься бегством, то завтра тебя убьют».

Тады паслаў Саўл паслугачоў сваіх у дом Давіда, каб сачылі за ім і забілі раніцай. І калі паведаміла аб гэтым Давіду Міхол, жонка яго, кажучы: «Калі не ўсцеражэшся ў гэтую ноч, заўтра будзеш забіты», —

Михаль спустила Давида через окно, и так он бежал и спасся.

спусціла яна яго праз акно. А ён пайшоў, і ўцёк, і быў уратаваны.

Затем она взяла изваяние идола и, положив его на постель, укрыла одеждой, а голову обернула козьей шерстью.

А Міхол узяла хатняга балвана, і паклала яго на ложак; і пад галаву яго падклала шарсцістую казіную поўсць; і накрыла яго плашчом.

Когда Саул отправил гонцов схватить Давида, она сказала: «Муж2 болен».

Саўл жа паслаў паслугачоў, каб узялі Давіда, і ім сказала, што ён хворы.

Саул опять отправил гонцов за Давидом, велев: «Доставьте его ко мне прямо на постели, и я убью его».

І паслаў Саўл зноў паслугачоў, каб наведалі Давіда, кажучы ім: «Прынясіце да мяне яго ў ложку, каб я забіў яго».

Вошли гонцы — и видят: лежит в постели идол с козьей шерстью на голове.

І калі прыйшлі паслугачы, яны знайшлі балвана на ложку і скуру казіную на месцы галавы яго.

Тогда Саул спросил Михаль: «Что же ты обманула меня, дала бежать моему врагу?» А Михаль ответила Саулу: «Давид сказал: если не отпущу, он убьет меня».

Дык сказаў Саўл Міхол: «Чаму ты так падманула мяне і выпусціла ворага майго, каб ён мог уцячы?» Міхол адказала Саўлу: «Бо ён сказаў мне: “Пусці мяне, бо інакш заб’ю цябе”».

Так Давид спасся бегством, пришел в Раму к Самуилу и рассказал ему всё, что делал с ним Саул. Они с Самуилом ушли в Найот и поселились там.

А Давід уратаваўся ўцёкамі, і дабраўся да Самуэля ў Раме, і расказаў яму ўсё, што зрабіў яму Саўл. І пайшлі адтуль ён і Самуэль, і затрымаліся ў Наёце.

Когда Саулу донесли, что Давид в Найоте, близ Рамы,

А Саўлу паведамілі, кажучы: «Вось, Давід у Наёце ў Раме».

Саул послал гонцов, чтобы схватить Давида. Но когда они увидели толпу пророчествующих3 пророков во главе с Самуилом, то сошел на гонцов Саула Дух Божий, и они тоже стали пророчествовать.4

Такім чынам, паслаў Саўл паслугачоў, каб схапілі Давіда. Калі яны ўбачылі грамаду прарокаў, якія прарочылі, і Самуэля на чале іх, сышоў на іх Дух Божы, і яны таксама пачалі прарочыць.

Рассказали об этом Саулу, и он отправил других гонцов, но те тоже стали пророчествовать; послал Саул третьих — и с ними случилось то же самое.

Калі паведамілі пра гэта Саўлу, зноў паслаў ён іншых пасланцоў, але і яны прарочылі. І зноў паслаў Саўл трэціх пасланцоў, але яны таксама прарочылі

Тогда он сам отправился в Раму, и, дойдя до большого колодца в Сеху, спросил, где Самуил и Давид. «В Найоте близ Рамы», — ответили ему.

І нават ён сам выбраўся ў Раму і дайшоў аж да вялікага вадаёма, які ў Соха; і пытаўся ён і сказаў: «Дзе Самуэль і Давід?» Сказалі яму: «Яны ў Наёце ў Раме».

И когда он сам подходил к Найоту, что близ Рамы, на него тоже сошел Дух Божий, — так он и шел, пророчествуя в исступлении, пока не добрался до Найота, что близ Рамы.

І пайшоў ён адтуль у Наёт у Раме; і Дух Божы сышоў на яго таксама, і ён ішоў, пачынаючы прарочыць, пакуль не дайшоў у Наёт у Раме.

Он даже сбросил одежды — и так и пребывал в исступлении перед Самуилом, лежа нагим весь тот день и следующую ночь. Потому и вошло в поговорку: «Неужели и Саул среди пророков?»

І нават зняў ён з сябе адзенне сваё і разам з іншымі прарочыў перад Самуэлем; і ўпаў, і ляжаў голы ўвесь дзень і ноч, адтуль і пайшла прымаўка: «Ці ж і Саўл між прарокаў?»

Примечания:

Под редакцией Кулаковых

7 [1] — Букв.: вчера и позавчера.

14 [2] — Букв.: он.

20 [3] — Или: пребывавших в исступлении.

20 [4] — Или: впали в исступление; то же в ст. 21 и 23.

« 18 глава 20 глава »