1 Царств 19 глава

Первая книга Царств
Под редакцией Кулаковых → Пераклад Яна Станкевіча

Саул подговаривал своего сына Ионафана и слуг убить Давида, но Ионафан, сын его, дорожил Давидом.

І гукаў Саўла Ёнафану, сыну свайму, а ўсім слугам сваім, каб забіць Давіда; але Ёнафан Саўлянок прыяў Давіду.

Поэтому Ионафан сообщил Давиду: «Отец мой Саул замышляет убить тебя — постарайся поутру спрятаться в укромном месте.

І абясьціў Ёнафан Давіду, кажучы: «Шукае ацец мой Саўла, забіць цябе; дык, вось, цяпер сьцеражыся ж нараніцы; сядзі ў схове і схавайся.

А я выйду и встану рядом с отцом в поле, где будешь ты, заговорю с ним о тебе и посмотрю, что выйдет, а потом перескажу тебе».

А я выйду й стану ля айца свайго на полю, ідзе ты будзеш, і пагутару празь цябе айцу свайму, і, што абачу, скажу табе».

Ионафан стал говорить своему отцу Саулу добрые слова о Давиде. Он сказал ему: «Да не согрешит царь против слуги своего, против Давида, ведь он не согрешил против тебя, и всё, что он ни делал, было тебе только во благо.

І гукаў Ёнафан праз Давіда добрае Саўлу, айцу свайму, і сказаў яму: «Хай ня ізгрэша кароль супроці слугі свайго Давіда, бо ён нічым не ізграшыў супроці цябе, і справы ягоныя вельма добрыя табе:

Он подвергал опасности душу свою, когда сразил филистимлянина, и ГОСПОДЬ тогда даровал всему Израилю великую победу — ты видел это и радовался. Почему же теперь ты хочешь пролить невинную кровь, ни за что ни про что убить Давида?»

Ён паддаваў у небясьпечнасьць душу сваю, і паразіў Пілішчаніна, і СПАДАР учыніў вялікае выбаўленьне ўсяму Ізраелю; ты бачыў і цешыўся; чаму ж ты хочаш ізграшыць супроці нявіннае крыві, каб зрабіць сьмерць Давіду бяз прычыны?»

Выслушал Саул речь Ионафана и поклялся: «Жив ГОСПОДЬ! Не убью я его».

І паслухаў Саўла голасу Ёнафановага, і прысяг Саўла: «Жыў СПАДАР! не памрэць».

Ионафан подозвал Давида и пересказал ему всё это, а затем привел его к Саулу, и он, как прежде,1 оставался при царе и служил ему.

І гукнуў Ёнафан Давіда, і паведаміў яму Ёнафан усі словы гэтыя, і прывёў Ёнафан Давіда да Саўлы, і ён быў пры ім, як учорах а заўчора.

Вскоре вновь случилась война, Давид отправился сражаться с филистимлянами, нанес им великое поражение, и они бежали от него.

І ўзноў пачалася вайна, і вышаў Давід, і вышаў зь Пілішчанмі, і паразіў іх вялікаю паразаю, і яны ўцяклі ад яго.

Однажды злой дух по воле ГОСПОДА опять нашел на Саула, когда тот сидел в своем доме с копьем в руке, а Давид играл на лире.

І быў ліхі дух ад Бога на Саўлу, і ён сядзеў у доме сваім, і дзіда ягоная была ў руццэ ў яго, а Давід граў рукою сваёю.

Саул вновь попытался пригвоздить Давида копьем к стене, но тот отскочил от Саула, и копье вонзилось в стену. Той же ночью Давид бежал.

І шукаў Саўла прыбіць Давіда дзідаю да сьцяны, але Давід адхінуўся ад Саўлы, і дзіда выцяла ў сьцяну; Давід жа ўцёк і ўратаваўся тае ночы.

Саул послал гонцов к дому Давида, чтобы они подстерегли его и поутру убили. Но Михаль, жена Давида, предупредила его: «Если сегодня ночью ты не спасешься бегством, то завтра тебя убьют».

І паслаў Саўла слугаў да дому да Давіда, каб сьцерагчы яго й забіць нараніцы. І сказала Давіду Міхала, жонка ягоная, кажучы: «Калі ты не ўратуеш душы свае гэтае ночы, то заўтра будзеш забіты».

Михаль спустила Давида через окно, и так он бежал и спасся.

І ўзяла Міхала абразы, і палажыла іх у ложак, і палажыла падушку з казінае поўсьці на ўзгалоўе, і накрыла адзежаю.

Затем она взяла изваяние идола и, положив его на постель, укрыла одеждой, а голову обернула козьей шерстью.

І спусьціла Міхала Давіда з акна, і ён пайшоў, і ўцёк, і ўратаваўся.

Когда Саул отправил гонцов схватить Давида, она сказала: «Муж2 болен».

І паслаў Саўла слугаў, узяць Давіда, але сказала: «Ён хворы».

Саул опять отправил гонцов за Давидом, велев: «Доставьте его ко мне прямо на постели, и я убью его».

І паслаў Саўла слугаў, агледзець Давіда, кажучы: «Прынясіце яго да мяне на пасьцелі, каб забіць яго».

Вошли гонцы — и видят: лежит в постели идол с козьей шерстью на голове.

І прышлі пасланцы, і вось, у ложку абразы з падушкаю з казінае поўсьці на ўзгалоўю.

Тогда Саул спросил Михаль: «Что же ты обманула меня, дала бежать моему врагу?» А Михаль ответила Саулу: «Давид сказал: если не отпущу, он убьет меня».

І Саўла сказаў Міхале: «Чаму ты ашукала мяне і адпусьціла злосьніка майго, каб ён уцёк?» І сказала Міхала Саўлу: «Ён сказаў імне: "Адпусьці мяне, нашто імне забіць цябе?"»

Так Давид спасся бегством, пришел в Раму к Самуилу и рассказал ему всё, что делал с ним Саул. Они с Самуилом ушли в Найот и поселились там.

І ўцёк Давід, і ўратаваўся, і прышоў да Самуйлы да Рамы, і сказаў яму ўсе, што ўчыніў яму Саўла. І пайшоў ён із Самуйлам, і жылі яны ў Наёфе.

Когда Саулу донесли, что Давид в Найоте, близ Рамы,

І наказалі Саўлу, кажучы: «Вось, Давід у Наёфе ў Раме».

Саул послал гонцов, чтобы схватить Давида. Но когда они увидели толпу пророчествующих3 пророков во главе с Самуилом, то сошел на гонцов Саула Дух Божий, и они тоже стали пророчествовать.4

І паслаў Саўла слугаў сваіх, узяць Давіда, і абачылі яны груд прарокаў праракаючых, і Самуйла на чале іх, і быў на слутах Саўлавых Дух Божы, і праракалі таксама й яны.

Рассказали об этом Саулу, и он отправил других гонцов, но те тоже стали пророчествовать; послал Саул третьих — и с ними случилось то же самое.

Наказалі Саўлу, і ён паслаў іншых пасланцоў, і праракалі таксама й гэтыя. І паслаў Саўла слугаў яшчэ трэйцім наваратам, і праракалі таксама й гэтыя.

Тогда он сам отправился в Раму, и, дойдя до большого колодца в Сеху, спросил, где Самуил и Давид. «В Найоте близ Рамы», — ответили ему.

І пайшоў таксама ён да Рамы, і дайшоў да вялікага вадазбору, каторы ў Сэсе, і папытаўся, кажучы: «Ідзе Самуйла а Давід?» І сказалі: «Вось, у Наёфе ў Раме».

И когда он сам подходил к Найоту, что близ Рамы, на него тоже сошел Дух Божий, — так он и шел, пророчествуя в исступлении, пока не добрался до Найота, что близ Рамы.

І пайшоў ён туды да Наёфу ў Раме, і быў на ім, таксама на ім, Дух Божы, і ён пайшоў, ідучы й праракаючы, пакуль ня прышоў да Наёфу ў Раме.

Он даже сбросил одежды — и так и пребывал в исступлении перед Самуилом, лежа нагим весь тот день и следующую ночь. Потому и вошло в поговорку: «Неужели и Саул среди пророков?»

І зьняў ён, таксама ён, адзецьці свае, і праракаў таксама ён перад Самуйлам, і паўшы, быў голы ўвесь тый дзень і ўсю ноч; затым кажуць: «Няго ж і Саўла ў прароках?»

Примечания:

Под редакцией Кулаковых

7 [1] — Букв.: вчера и позавчера.

14 [2] — Букв.: он.

20 [3] — Или: пребывавших в исступлении.

20 [4] — Или: впали в исступление; то же в ст. 21 и 23.

« 18 глава 20 глава »